IPTPB1/415-622/12-5/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 11 października 2012 r., data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 15 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 grudnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-622/12-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2, w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 14 grudnia 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 20 grudnia 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.), nadanym w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 27 grudnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od roku 2011 Wnioskodawczyni wynajmuje lokale użytkowe. Posiada 5 takich lokali. Umowy najmu nie są zawarte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie są składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni jako formę opodatkowania wybrała ryczałt 8,5%. W umowie najmu, najemcy są zobowiązani do opłaty czynszu, a także opłat za media (woda, gaz, prąd itd.). Wraz z przelewem za czynsz, na konto Wnioskodawczyni dokonują opłaty za media wg aktualnego stanu licznika, dokładnie za to co w danym okresie zużyli. Wysokość opłat za media jest wpisana na wystawiany najemcom rachunek.

Wnioskodawczyni płaci podatek od kwoty wystawionej na rachunku, obejmującej sumę za czynsz i media.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma płacić podatek ryczałtowy - 8,5% od sumy za czynsz i pobranych opłat za media.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pobrane opłaty za media (woda, prąd i gaz) wpłaca na konto firmom, które zajmują się dostawa tych mediów i dlatego nie powodują one u Niej przysporzenia majątkowego i nie powinny być zaliczane do dochodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek powinna płacić od kwoty czynszu, a nie od kwoty stanowiącej sumę czynszu i opłat za media. Stanowisko Wnioskodawczyni podziela:

* Ministerstwo Finansów w urzędowej interpretacji przepisów z dnia 18 marca 2004 r., Nr PB2/MK/RB-033-05-132/04,

* Urząd Skarbowy Warszawa Bemowo w piśmie z dnia 18 marca 2007 r., Nr 1431/DGI/412/6/07/MP,

* Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z dnia 28 czerwca 2012 r., Nr IPTPB1/415-238/12-2/ASZ oraz z dnia 22 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-310/12-4/AG.

W piśnie z dnia 27 grudnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni podała, iż w Jej ocenie, powinna płacić podatek od wysokości czynszu, który stanowi u Niej przysporzenie majątkowe, natomiast nie będą stanowiły przychodu osiągniętego z najmu wydatki związane z przedmiotem najmu (przykładowo: opłaty za wodę, energię elektryczną i gaz). Wnioskodawczyni wskazała, że z umowy wynika, iż najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Na potwierdzenie Wnioskodawczyni cytuje stanowisko Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji z dnia 10 marca 2010 r., Nr IPPB1/415-42/10-2/ ES.

"W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, opłata za wodę, energię elektryczną, gaz), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zawartą umową najmu, to najemca obowiązany jest do ponoszenia wydatków za media, wodę, energię elektryczną. Wnioskodawca będzie tylko pośrednikiem w przekazywaniu powyższych środków.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym są otrzymywane kwoty czynszu (odstępnego). Natomiast otrzymane przez wynajmującego od najemcy należności z tytułu opłat za media, wodę, energię elektryczną, gaz - skoro do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca - nie stanowią przychodu ze źródła jakim jest najem i tym samym nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opłaty te bowiem nie mieszczą się w pojęciu "świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Wynajmującego (...)."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.