IPTPB1/415-620/14-4/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 stycznia 2015 r., Nr IPTPB1/415-620/14-2/MM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 stycznia 2015 r. (data doręczenia 15 stycznia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 22 stycznia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich Przewodniczący Rady Powiatu ma przyznany miesięczny limit na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego w wysokości 184,50 zł. Wydatki te finansowane są z budżetu Powiatu. Wartość wykonanych połączeń ustalana jest na podstawie faktury wraz z załączonym rozliczeniem. Finansowane przez Powiat koszty korzystania z telefonu komórkowego uznano za nieodpłatne świadczenie dla radnego i zakwalifikowano do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście. Od osiągniętego przychodu w marcu 2014 r., z tytułu przyznanego limitu na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego, Starostwo pobrało zaliczkę na podatek dochodowy i zgodnie z art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przekazało ją na rachunek Urzędu Skarbowego.

Poza ww. świadczeniem w postaci przyznanego limitu na rozmowy telefoniczne dla Przewodniczącego Rady, radni otrzymują comiesięczne diety, o których mowa w art. 21 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, a także uczestniczą w szkoleniach finansowanych ze środków budżetu powiatu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy koszty rozmów telefonicznych Przewodniczącego Rady Powiatu poniesione z racji pełnienia obowiązków społecznych opłacane z budżetu Powiatu, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Jak należy wykazać potrąconą i odprowadzoną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w informacji PIT-11 i PIT-R za 2014 r.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast pytanie Nr 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Powiat koszty rozmów telefonicznych Przewodniczącego Rady Powiatu nie stanowią dla niego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jako potwierdzenie swojego stanowiska przytoczył wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1268/11. Wnioskodawca wskazuje, że Sąd w uzasadnieniu prawnym wyroku wskazuje m.in., że korzystanie na koszt jednostki samorządu terytorialnego z telefonów komórkowych, jako narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego w powiecie jest czymś oczywistym i pożądanym. Są to narzędzia umożliwiające pozyskiwanie wiedzy na temat potrzeb społeczności i możliwych sposobów ich rozwiązywania, należytą organizację pracy, w szczególności poprzez zapewnienie szybkiej i bezpośredniej komunikacji. Dzisiaj narzędzia te są powszechne i zwyczajne, które bez wątpienia radny wykorzystuje w swojej działalności na rzecz wspólnoty, którą reprezentuje. Wydatki te nie stanowią więc dla radnego nieopłatnego świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie powstaje zatem obowiązek płatnika w zakresie poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że ponoszone przez Powiat koszty rozmów telefonicznych Przewodniczącego Rady Powiatu nie stanowią dla niego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zaznacza, że dla prawidłowego funkcjonowania organu powiatu, jakim jest Rada Powiatu, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, korzystanie przez Przewodniczącego Rady Powiatu z telefonu komórkowego, przekazanego mu nieodpłatnie, należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków. Wydatki Powiatu w tym zakresie nie generują po stronie Przewodniczącego przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez Powiat są bowiem w istocie wydatkami poniesionymi na funkcjonowanie jego organów, jakim jest Rada Powiatu, w skład której wchodzą radni. Zatem wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Zdaniem Wnioskodawcy oczywistym bowiem jest, że korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanych narzędzi jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego. Z tych też powodów wartości rozmów telefonicznych nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Stosownie do przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji obowiązków społecznych lub obywatelskich. Jednakże, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U. 6/97)"o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie". Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego, mimo że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć m.in. przychody otrzymywane przez radnych.

Zakres świadczeń jakie przysługują radnemu z tytułu wykonywania funkcji radnego ściśle określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm).

Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca objął ochroną ich stosunek pracy (art. 24c i art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym) oraz zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595, z późn. zm.) organami powiatu są:

* rada powiatu,

* zarząd powiatu.

Rada powiatu wybiera ze swego grona przewodniczącego i jednego lub dwóch wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej powiatu. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców powiatu postulaty i przedstawia je organom powiatu do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców (art. 21 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 21 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 21 ust. 4 powołanej ustawy na zasadach ustalonych przez radę powiatu, z zastrzeżeniem ust. 5, radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Rada powiatu przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego.

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich są wolne od podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 2.280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w związku z pełnieniem obowiązków społecznych Przewodniczący Rady Powiatu ma przyznany miesięczny limit na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego w kwocie 184,50 zł. Wydatki te finansowane są z budżetu Powiatu. Finansowane przez Powiat koszty korzystania z telefonu komórkowego uznano za nieodpłatne świadczenie dla radnego i zakwalifikowano do przychodów o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy, że dla prawidłowego funkcjonowania organu powiatu jakim jest Rada Powiatu, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, korzystanie przez Przewodniczącego Rady z telefonu komórkowego, należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków.

Wydatki Starostwa w tym zakresie nie generują po stronie Przewodniczącego Rady Powiatu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez Starostwo są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakimi są Rada Powiatu, w skład której wchodzi Przewodniczący Rady Powiatu. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla Przewodniczącego Rady Powiatu. Oczywistym bowiem jest, że korzystanie na koszt Starostwa z telefonu komórkowego jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków Przewodniczącego Rady Powiatu.

W związku z tym wydatki w zakresie kosztów rozmów telefonicznych Przewodniczącego Rady Powiatu nie generują po jego stronie nieodpłatnego świadczenia, które należałoby zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.