IPTPB1/415-60/14-2/KO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-60/14-2/KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2014 r. (data wpływu 4 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego dofinansowanego dotacją - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego dofinansowanego dotacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Posiada status małego podatnika, wysokość osiągniętego przychodu ze sprzedaży w 2012 r. wyniosła 3.763.874,27 zł. W dniu 23 grudnia 2013 r. zakupiła fabrycznie nową hydrauliczną koparkę kołową. Według klasyfikacji środków trwałych należy ona do grupy 5, tj. specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty. Wartość zakupionego środka trwałego netto wyniosła 530.000,00 zł netto, z tego 68,32%, tj. 362.096,00 zł, zostało sfinansowane ze środków europejskich i dotacji celowej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, Oś priorytetowa: I Przedsiębiorczość i Innowacje (Umowa o dofinansowanie projektu podpisana z Agencją Wspierania Przedsiębiorczości w dniu 28 listopada 2013 r.). Pozostała część, tj. 31,68% wartości koparki (167.904,00 zł) została sfinansowana ze środków własnych Wnioskodawczyni (został na ten cel zaciągnięty kredyt bankowy). Zakupiony środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych z dniem zakupu, tj. 23 grudnia 2013 r. Zastosowano jednorazowy odpis amortyzacyjny dla tej części środka trwałego, która była sfinansowana ze środków własnych, tj. 167.904,00 zł. Wnioskodawczyni nadmieniła, że w roku podatkowym 2013 nie korzystała z amortyzacji jednorazowej, a zakupione w tym okresie środki trwałe są amortyzowane liniowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może zastosować amortyzację jednorazową do tej części środka trwałego, która była finansowana ze środków własnych. Czy może dokonać odpisu amortyzacyjnego w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, tj. w grudniu 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może zastosować amortyzację jednorazową, ponieważ posiada status małego podatnika, zakupiony środek trwały należy do grupy 5, odpis amortyzacyjny został dokonany w miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych (art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wartość jednorazowego odpisu wyniosła 167.904,00 zł (limit jednorazowego odpisu amortyzacyjnego wynosił w 2013 r. 50.000 euro, co stanowi 205.000 zł).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* być nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

* być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

* musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Stosownie do art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Istotnym jest zatem, aby podatnik wybraną metodę stosował do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Na metodę amortyzacji podatnik musi się zdecydować przed rozpoczęciem odpisów amortyzacyjnych.

Przepis art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Z treści tej regulacji wynika, że możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji przysługuje:

* podatnikom rozpoczynającym działalność, z wyjątkiem utworzonych w sposób określony w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy, w ich pierwszym roku podatkowym, oraz

* małym podatnikom, czyli - w myśl art. 5a pkt 20 tej ustawy - podatnikom, u których wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro, przy czym przeliczenia tej wyrażonej w euro kwoty dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2013 r. za małego podatnika był uznawany podmiot, u którego przychód brutto ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2012 r. nie przekroczył kwoty 4.922.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2012 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z dnia 1 października 2012 r. Nr 190/A/NBP/2012) wynosił 4,1020 zł x 1.200.000 = 4.922.400 zł, w zaokrągleniu 4.922.000 zł.

Z zastosowaniem tej szczególnej metody, mogą być amortyzowane środki trwałe zaliczone do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, niebędące samochodami osobowymi, w roku podatkowym, w którym zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie natomiast do art. 22k ust. 8 tej ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z powyższej regulacji wynika, że amortyzując środek trwały podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego już w miesiącu wprowadzenia tego środka do ewidencji bądź też dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Łączna wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych z wykorzystaniem omawianej metody nie może przekroczyć w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro.

Ponadto, jak stanowi art. 22k ust. 9 omawianej ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22k ust. 11 omawianej ustawy, przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Stosownie do art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwot, o których mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Zatem dopuszczalny w 2013 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy, wynosi 205.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro, tj. 4,1020 zł x 50.000 = 205.100 zł, w zaokrągleniu 205.000 zł.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Posiada status małego podatnika, wysokość osiągniętego przychodu ze sprzedaży w 2012 r. wyniosła 3.763.874,27 zł. W dniu 23 grudnia 2013 r. zakupiła fabrycznie nową hydrauliczną koparkę kołową. Według klasyfikacji środków trwałych należy ona do grupy 5, tj. specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty. Wartość zakupionego środka trwałego netto wyniosła 530.000,00 zł netto, z tego 68,32%, tj. 362.096,00 zł, zostało sfinansowane ze środków europejskich i dotacji celowej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, Oś priorytetowa: I Przedsiębiorczość i Innowacje (Umowa o dofinansowanie projektu podpisana z Agencją Wspierania Przedsiębiorczości w dniu 28 listopada 2013 r.). Pozostała część, tj. 31,68% wartości koparki (167.904,00 zł), została sfinansowana ze środków własnych Wnioskodawczyni (został na ten cel zaciągnięty kredyt bankowy). Zakupiony środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych z dniem zakupu, tj. 23 grudnia 2013 r. Zastosowano jednorazowy odpis amortyzacyjny dla tej części środka trwałego, która była sfinansowana ze środków własnych, tj. 167.904,00 zł. W roku podatkowym 2013 Wnioskodawczyni nie korzystała z amortyzacji jednorazowej, a zakupione w tym okresie środki trwałe są amortyzowane liniowo.

Mając na względzie przytoczone regulacje prawne, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni - jako "małemu podatnikowi" w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w przypadku środka trwałego dofinansowanego częściowo dotacją, który zostanie zaliczony do rodzaju 5 Klasyfikacji Środków Trwałych - służy prawo dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego środka trwałego w danym okresie rozliczeniowym, po jego przyjęciu do używania.

Z uwagi na fakt, że zakup niniejszego środka trwałego był częściowo sfinansowany z dotacji, należy wskazać na treść art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Regulacja ta nakazuje wyłączać z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w tej części ich wartości początkowej, która odpowiada wydatkom, które zostały odliczone od podstawy opodatkowania lub zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Otrzymanie dotacji stanowi więc przesłankę do wydzielenia części odpisów amortyzacyjnych, odpowiadającej otrzymanemu zwrotowi nakładów na zakup/wytworzenie środka trwałego i nie zaliczania tak wydzielonej części odpisów do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości, która została sfinansowana dotacją, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni spełnia kryteria "małego podatnika", zakupiona hydrauliczna koparka kołowa mieści się w grupie 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to ma możliwość zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnych od zakupionego ww. środka trwałego. Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni mogła zaliczyć wyłącznie tą część odpisu amortyzacyjnego, która dotyczyła nieobjętej dofinansowaniem wartości początkowej środka trwałego. Skoro Wnioskodawczyni przedmiotowy środek trwały wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w dniu 23 grudnia2013 r., to w tym miesiącu mogła dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ zastrzega, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych jest ocena prawna stanowiska Wnioskodawczyni a nie ustalanie, czy faktycznie Wnioskodawczyni spełnia kryteria małego podatnika, i czy wysokość dokonanego przez Nią jednorazowego odpisu amortyzacyjnego mieści się w granicach limitu wynoszącego w 2013 r. 50.000 euro. Stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl