IPTPB1/415-563/14-2/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-563/14-2/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej:

* podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu najmu prywatnego oraz

* zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania ryczałtem ewidencjonowanym przychodów z tytułu najmu prywatnego

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 1992-1995 ze środków pochodzących z majątku prywatnego Wnioskodawca wybudował dwie nieruchomości, które wprowadził do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Są to budynki użytkowe, obecnie przystosowane do celów handlowych. Żona Wnioskodawcy jest ich współwłaścicielką w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Budynki są zaliczone do środków trwałych i podlegają amortyzacji.

Powierzchnia ogólna pierwszego budynku wynosi 1071,5 m2, w tym powierzchnia najmu 1002 m2. Obecnie podpisane są umowy najmu z 3 firmami i powierzchnia handlowa budynku jest w pełni wynajęta. Drugi budynek jest znacznie mniejszy, a jego powierzchnia wynosi ok. 106 m2. Obecnie całość jest wynajmowana.

Zakres działalności Wnioskodawcy wg PKD to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z). Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i opłaty pobierane od najemców dokumentuje fakturami VAT.

W czasie, gdy budynki powstawały Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek ten został wprowadzony w roku, w którym budowa była już na ukończeniu, tak więc od kosztów budowy VAT nie został odliczony.

W latach kolejnych, licząc od 1992 r., Wnioskodawca dokonywał ulepszeń budynku (ostatnie ulepszenie podwyższające wartość środka trwałego miało miejsce w maju 2012 r.). Jako zarejestrowany czynny podatnik VAT Wnioskodawca odliczał podatek VAT od faktur dokumentujących zakup materiałów i usług budowlanych. Istnieje prawdopodobieństwo ulepszeń w latach kolejnych, jeśli takie będą sugestie najemców.

Wnioskodawca w 2015 r. zamierza przejść na emeryturę i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Ze względu na likwidację działalności przedmiotowe budynki planuje wyprowadzić z ewidencji środków trwałych, przenieść do majątku prywatnego i wynajmować prywatnie przy zastosowaniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z dnia 20 listopada 1998 r. Budynkami użytkowymi, które Wnioskodawca posiada nadal są zainteresowani najemcy, dlatego postanowił razem z małżonką, mimo emerytury, kontynuować najem w ramach tzw. najmu prywatnego i umożliwić przedsiębiorcom dostęp do nieruchomości. Zostaną zawarte nowe umowy najmu, ponieważ obecne umowy zostały podpisane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Małżonka Wnioskodawcy jest na emeryturze od 2004 r. i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ma świadomość, że planowany wynajem w ramach tzw. najmu prywatnego, będzie nadal działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc nadal będzie czynnym podatnikiem VAT i najem prywatny zostanie przez Niego opodatkowany podatkiem od towarów i usług (będzie dokumentowany fakturami VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wyprowadzenie budynków użytkowych z ewidencji środków trwałych ze względu na likwidację działalności gospodarczej polegającej na wynajmie ww. budynków, przekazanie ich do majątku prywatnego i późniejsze wynajmowanie w ramach tzw. najmu prywatnego nie jest sprzeczne z definicją działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

2. Czy w ramach najmu prywatnego prawidłowe jest wynajmowanie przedmiotowych budynków użytkowych przy zastosowaniu zryczałtowanego podatku dochodowego i stawki 8,5%.

3. Czy w chwili przekazania budynków do majątku prywatnego nastąpi dostawa towaru zgodnie z art. 7 ust. 2, a co za tym idzie konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych oraz Nr 2 dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W pozostałym zakresie (pytanie Nr 3 dotyczące podatku od towarów i usług) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 5a pkt 6), za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową usługową - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczanie do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Najem składników majątku niezwiązanych z działalnością gospodarczą wymieniony jest w ustawie jako odrębne źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6). Zatem jeśli przedmiotowe budynki są składnikiem majątku prywatnego (w ramach ustawowej wspólnoty małżonków), nie są środkami trwałymi w ramach działalności gospodarczej, najem prywatny będzie możliwy w ramach źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 i nie będzie w sprzeczności do definicji działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej nie ma jednej definicji, a traktowane jest przez różne działy prawa odmiennie. Biorąc pod uwagę ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 5a pkt 6) i ustawę o podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 2) można stwierdzić, że cechami wspólnymi tych definicji jest działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Niemniej najem prywatny dokonywany przez osoby fizyczne, mimo swego zorganizowania i ciągłości (nierzadko umowy najmu prywatnego podpisywane są na wiele lat) jest dopuszczalny w polskim prawie. Nie ma znaczenia, czy wynajmowanym lokalem jest mieszkanie prywatne, czy lokal użytkowy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przedstawił interpretacje w podobnych sprawach:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 maja 2012 r., Nr IPTPB1/415-150/12-2/ASZ, gdzie stwierdzono, że w przypadku rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokali oraz wycofania przedmiotu najmu z działalności gospodarczej, przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, a najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 marca 2012 r., Nr IBPBI/1415-1320/11/WRz, potwierdzająca, że w przypadku, gdy będący przedmiotem wynajmu budynek hotelowo-usługowy zostanie skutecznie wycofany z tej działalności (nie będzie składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą), umowy najmu ww. nieruchomości zostaną zawarte poza prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, to przychody z wynajmu tego budynku będą mogły być zaliczone do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 maja 2013 r., Nr IPTPB1/415-72/13-5/AG, w której stwierdza się, że po likwidacji działalności w zakresie najmu, przychód, który uzyskany zostanie z tytułu wynajmu prywatnego nieruchomości, w tym lokalu handlowego, działek gruntu, lokali użytkowych, lokalu mieszkalnego, które będą współwłasnością Wnioskodawcy i Jego żony, a wykorzystywanych wcześniej w działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przez Wnioskodawcę i w formie spółki cywilnej, stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten opodatkowany może być zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, pod warunkiem złożenia w terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

Biorąc pod uwagę stanowisko własne oraz przytoczone interpretacje Wnioskodawca uważa, że jeśli budynki, których jest właścicielem pochodzą z Jego prywatnego majątku i małżonki, a umowy z najemcami nie są podpisane w ramach działalności gospodarczej można uznać, że źródłem przychodu jest najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, a nie działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku, wyłączone są z możliwości opodatkowania ryczałtem usługi wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi (pkt 28), z wyłączeniem przychodów z najmu, o których mowa w art. 6 ust. 1a i 1b. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy. Zatem, jeśli najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, umowy są podpisane w ramach najmu prywatnego, uzyskany przychód będzie można opodatkować ryczałtem ewidencjonowanym. Stawka 8,5% wynika z treści art. 12 ust. 1 pkt 3a. Wnioskodawca wskazał, że powołane powyżej interpretacje indywidualne potwierdzają Jego stanowisko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 cyt. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie zaś z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a tej ustawy).

Stosownie do treści art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest #8722; zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy #8722; złożenie przez podatnika pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów #61485; pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 9 ust. 4 tej ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ze środków pochodzących z majątku prywatnego wybudował dwie nieruchomości, które wprowadził do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Są to budynki użytkowe, przystosowane do celów handlowych. Żona Wnioskodawcy jest ich współwłaścicielką w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Budynki są zaliczone do środków trwałych i podlegają amortyzacji. Obecnie całość jest wynajmowana. Zakres działalności Wnioskodawcy to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca w 2015 r. zamierza przejść na emeryturę i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Ze względu na likwidację działalności przedmiotowe budynki planuje wyprowadzić z ewidencji środków trwałych, przenieść do majątku prywatnego i wynajmować prywatnie przy zastosowaniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zostaną zawarte nowe umowy najmu, ponieważ obecne umowy zostały podpisane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Małżonka Wnioskodawcy jest na emeryturze od 2004 r. i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone regulacje prawne, należy stwierdzić, że w sytuacji kiedy działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie zlikwidowana to przychód, który zostanie uzyskany z tytułu najmu prywatnego przedmiotowych nieruchomości, wykorzystywanych wcześniej w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten opodatkowany może być - zgodnie z wolą podatnika - na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%, pod warunkiem złożenia w terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

Jednocześnie należy wskazać, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, zgodnie z którym najem nie będzie wypełniał przesłanek świadczących o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie, czy najem przez podatnika nieruchomości wypełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne, Organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i przyjmuje argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy, prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Końcowo należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do Jego żony.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl