IPTPB1/415-546/13-5/MAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 22 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 30 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy przez Wnioskodawcę jako następcę prawnego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 17 października 2013 r., Nr IPTPB1/415-546/13-2/MAP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 17 października 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 21 października 2013 r., następnie w dniu 30 października 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 28 października 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku, po jego uzupełnieniu, zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

I.

Wnioskodawca - Spółka akcyjna "X" zatrudniała pracownika na stanowisku dyrektora do spraw personalnych i administracyjnych na 1/2 etatu na podstawie umowy o pracę od dnia 6 sierpnia 2012 r., na czas nieokreślony, z wynagrodzeniem miesięcznym 10 tys. zł brutto. W dniu 8 października 2012 r. pracownik otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie art. 52¹ Kodeksu pracy - bez zachowania okresu wypowiedzenia za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. Pracownik złożył w Sądzie Rejonowym w Z. IV Wydział Pracy, zgodnie z art. 45 Kodeksu pracy pozew, domagając się zasądzenia od Wnioskodawcy kwoty 30.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, tytułem odszkodowania. Przed Sądem Rejonowym w Z. IV Wydział Pracy Wnioskodawca w dniu 4 kwietnia 2013 r. zawarł ugodę sądową, w której jako pozwany zobowiązał się zapłacić zwolnionemu pracownikowi kwotę 20.000,00 zł, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, na podstawie art. 45 w powiązaniu z art. 47¹ Kodeksu Pracy oraz odsetki ustawowe od powyższej kwoty za okres od dnia 10 października 2012 r. do dnia 4 kwietnia 2013 r. w kwocie 1.253,70 zł.

Strona pozwana zobowiązała się również wydać powódce w terminie 7 dni od dnia zawarcia ugody świadectwo pracy, zgodnie z zapisem art. 97 § 3 Kodeksu pracy, oddające treść i istotę ugody. W dniu 15 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wypłacił byłemu pracownikowi 20.000,00 zł tytułem odszkodowania, zgodnie z treścią ugody sądowej zawartej między stronami przed Sądem Rejonowym w Z. IV Wydział Pracy, pomniejszone o obliczony i pobrany podatek w wysokości 18% oraz odsetki od ww. odszkodowania w wysokości 1.253,70 zł, pomniejszone o obliczony i pobrany podatek.

II.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością "Y" tego samego pracownika zatrudniała na stanowisku dyrektora do spraw personalnych i administracyjnych na 1/2 etatu na podstawie umowy o pracę od dnia 6 sierpnia 2012 r. na czas nieokreślony. W dniu 8 października 2012 r. pracownik otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie art. 52¹ pkt 1 Kodeksu pracy - bez zachowania okresu wypowiedzenia za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. W związku z tym pracownik złożył w Sądzie Rejonowym w K. IV Wydział Pracy, zgodnie z art. 45 Kodeksu pracy pozew, domagając się zasądzenia od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y" kwoty 30.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, tytułem odszkodowania.

W dniu 31 grudnia 2012 r. Spółki połączyły się poprzez przejęcie przez Wnioskodawcę Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y". Wnioskodawca stał się następcą prawnym Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y". Przed Sądem Rejonowym w K. IV Wydział Pracy Wnioskodawca (będący następcą prawnym Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y") zawarł w dniu 3 kwietnia 2013 r. ugodę z pracownikiem, na podstawie której Wnioskodawca cofnął oświadczenie o rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia.Strony w ugodzie zgodnie oświadczyły, że łącząca je umowa o pracę z dnia 6 sierpnia 2012 r. została rozwiązana na skutek oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Wnioskodawca zobowiązał się wypłacić na rzecz tego pracownika kwotę 20.000,00 zł, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, na podstawie art. 45 w powiązaniu z art. 47¹ 1 Kodeksu Pracy. W dniu 15 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca (jako następca prawny Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y") temu samemu pracownikowi wypłacił 20.000,00 zł tytułem odszkodowania, zgodnie z treścią ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w K. IV Wydział Pracy, pomniejszone o obliczony i pobrany podatek w wysokości 18%.

Razem od wypłat brutto 41.253,70 zł (2 x 20.000,00 zł odszkodowania + odsetki 1.253,70 zł) potrącono podatek w wysokości 7.426,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy odszkodowanie wypłacone pracownikowi za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z tytułu ugody sądowej podlega zwolnieniu od opodatkowania, a zatem zwalnia płatnika z obowiązku obliczenia i pobrania podatku z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego według art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3a lub art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też podlega opodatkowaniu według powyższych przepisów.

2. Czy odszkodowanie wypłacone pracownikowi za rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z tytułu ugody sądowej podlega zwolnieniu od opodatkowania, a zatem zwalnia płatnika z obowiązku obliczenia i pobrania podatku z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego według art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3a lub art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też podlega opodatkowaniu według powyższych przepisów.

Niniejsza interpretacja dotyczy obowiązków płatnika w związku z wypłatą odszkodowania przez Wnioskodawcę (pytanie Nr 2 do stanu faktycznego II). Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, kwota świadczenia wypłacona na podstawie zawartej ugody sądowej ma charakter czysto umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. Były pracownik otrzymał rekompensatę tytułem odszkodowania za utracone przez niego w wyniku rozwiązania umowy o pracę korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę.

Przedmiotowe świadczenie jako podlegające opodatkowaniu należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), gdyż jego wypłata jest uwarunkowana łączącym wcześniej strony stosunkiem pracy. Z przychodem ze stosunku pracy mamy bowiem do czynienia również w sytuacji, gdy były pracodawca wypłaca pracownikowi po ustaniu zatrudnienia świadczenia, z tytułu łączącej ich w przeszłości umowy o pracę.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, uznać należy, iż przepisy art. 12 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy mają także zastosowanie do wypłat po ustaniu zatrudnienia. Nie może być mowy o wyłączeniu opodatkowania tego rodzaju odszkodowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem w przepisie tym ustawodawca wyłączył od opodatkowania jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z odrębnych ustaw (z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g) tego przepisu. Nie należy również uznawać możliwości wyłączenia opodatkowania odszkodowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on, iż ze zwolnienia od opodatkowania korzystają inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej. Wyłączono jednak od tej regulacji odszkodowania, które otrzymano w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Kwotę wypłaconą pracownikowi należy rozpatrywać w kontekście wyłączenia od zwolnienia z opodatkowania, jakie ustawodawca zawarł w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określone zostały źródła przychodów, wśród których w ust. 1 pkt 1 wymieniono: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Powyżej przywołane przepisy wskazują, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Kwestię zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W myśl art. 45 § 1 Kodeksu pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo odszkodowaniu. Na podstawie art. 45 § 2 powyższej ustawy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe, w takim przypadku sąd orzeka o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 Kodeksu pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47¹ Kodeksu pracy). Inaczej uregulowano to uprawnienie w odniesieniu do pracowników objętych ochroną szczególną, przy czym wprost wskazano na pracowników w wieku przedemerytalnym, pracownice w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, a także prawników-ojców wychowujących dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego. W razie podjęcia pracy w wyniku przywrócenia tych kategorii pracowników przysługuje im wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przed Sądem Rejonowym w K. IV Wydział Pracy Wnioskodawca (będący następcą prawnym Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y") zawarł w dniu 3 kwietnia 2013 r. ugodę z pracownikiem, na podstawie której Wnioskodawca cofnął oświadczenie o rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Strony w ugodzie zgodnie oświadczyły, że łącząca je umowa o pracę z dnia 6 sierpnia 2012 r. została rozwiązana na skutek oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Wnioskodawca zobowiązał się wypłacić na rzecz tego pracownika kwotę 20.000,00 zł, tytułem odszkodowania w związku za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, na podstawie art. 45 w powiązaniu z art. 47¹ Kodeksu Pracy.

Przedmiotowe odszkodowanie, które zostało wypłacone przez Wnioskodawcę byłemu pracownikowi Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y" na podstawie art. 45 Kodeksu pracy należy zakwalifikować jako odszkodowanie, którego wysokość wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw, czyli odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę nie zostało również wymienione w wyjątkach art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a - g) ww. ustawy, tak więc podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując stwierdzić należy, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych powyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacone przez Wnioskodawcę (jako następcę prawnego Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "Y") odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, wypłacone na podstawie ugody sądowej, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego od odszkodowania, które zostało przyznane byłemu pracownikowi na podstawie art. 45 Kodeksu pracy Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej obowiązków płatnika w związku z wypłatą odsetek ustawowych od odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.