IPTPB1/415-544/13-2/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 22 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem jest wspólnikiem Spółka Jawna. W okresie od czerwca do października 2009 r. Spółka dokonywała wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dla podatnika słowackiego. W związku z przeprowadzanymi transakcjami Spółka zwracała się do właściwego urzędu skarbowego o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towaru i usług. W dniach 4-10 sierpnia 2009 r. Urząd Skarbowy przeprowadził w Spółce czynności kontrolne w zakresie prawidłowości rozliczania podatku od towarów i usług w sierpniu 2009 r. i wydał decyzję, na mocy której dokonano zwrotu podatku VAT w terminie 60 dni. Kontrola nie wykazała nieprawidłowości w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W dniu 27 lutego 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w wyniku postępowania kontrolnego wszczętego w dniu 7 września 2010 r. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od czerwca do grudnia 2009 r. ustalił, iż dokonywana sprzedaż kart prepaid nie stanowiła dostawy towaru, lecz miała charakter usługi telekomunikacyjnej. Dodatkowo ustalono, że nabywca towarów - podmiot słowacki nie wynajmuje pomieszczeń pod adresem wskazanym w dokumentach rejestrowych i nie rozlicza się z podatków z miejscowym urzędem skarbowym. Organ ocenił, że usługi telekomunikacyjne były wykonywane na terenie Polski, zatem Spółka zaniżyła podatek należny o kwoty wyliczone zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odwołaniu z dnia 13 marca 2012 r. pełnomocnik Spółki wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i orzeczenie co do istoty sprawy. Pełnomocnik Spółki w uzasadnieniu pisma zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 27 ust. 3 w zw. z art. 27 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującej do dnia 31 grudnia 2009 r., miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Pełnomocnik kwestionował także ustalenia Dyrektora UKS, w których podważał on realność samych transakcji.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją uchylił skarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Organ drugiej instancji zwrócił uwagę, że zgromadzony materiał dowodowy nie wyjaśniał w pełni stanu faktycznego co uniemożliwiało dokonanie merytorycznego rozstrzygnięcia. Dyrektorowi UKS zarzucono także nieścisłości w powołanej podstawie prawnej rozstrzygnięcia oraz niewyjaśnienie przyczyn, dla których niektórym dowodom odmówiono wiarygodności.

W dniu 3 stycznia 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał decyzję, w której podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, tj. zakwalifikował przeprowadzone przez Spółkę transakcje jako usługi telekomunikacyjne, zgodnie z definicją wyrażoną w art. 2 ust. 41 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne. Powołał się także na zasadę określoną w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (obowiązującą do 31 grudnia 2009 r.), jednak twierdząc, że karty telekomunikacyjne nie zostały wykorzystane na terenie Słowacji uznał, że do wykonania usługi telekomunikacyjnej doszło na terenie Polski. Doszło zatem w jego przekonaniu do zaniżenia podatku należnego o kwoty wyliczone zgodnie z art. 29 ust. 1 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług. Organ drugiej instancji decyzją z dnia 10 czerwca 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W lipcu 2013 r. Spółka wpłaciła zobowiązanie podatkowe w podatku od towaru i usług wynikające z przedmiotowej decyzji wraz z odsetkami za zwłokę.

W dniu 10 lipca 2013 r. pełnomocnik Spółki zaskarżył decyzję Dyrektora Izby Skarbowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W swoim piśmie zarzucił organowi drugiej instancji brak rozpatrzenia całości materiału dowodowego i przyjęcie na niekorzyść podatnika, że sprzedaż kart prepaid miała charakter fikcyjny, a także niezastosowanie przepisów art. 27 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 27 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo dokonać obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. o kwotę wynikającą z różnicy pomiędzy wykazanym w deklaracji przychodem dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, a przychodem pomniejszonym o podatek od towarów i usług wyliczonym zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarowi usług, tj. według stawki 22%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo obniżyć podstawę opodatkowania w związku z tym, że przedmiotowe transakcje powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód ze sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Ustawowe rozwiązania odnoszące się do wpływu podatku od towarów i usług na przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały zawarte w art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z brzmienia ww. przepisu wynika zatem, że u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług za przychód z tej sprzedaży dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uważa się wartość sprzedaży netto - bez należnego podatku od towarów i usług. W konsekwencji oznacza to, że w tych przypadkach zastosowanie właściwej stawki podatku VAT ma bezpośredni wpływ na wysokość przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od czerwca do października 2009 r. spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólniczką, dokonywała wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dla podatnika słowackiego (sprzedaż kart prepaid), dla której stawka podatku od towarów i usług wynosi 0%. W wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej i następujących po niej decyzjach organów podatkowych stwierdzono, że sprzedaż kart prepaid nie stanowiła dostawy towaru, lecz miała charakter usługi telekomunikacyjnej. Dodatkowo ustalono, że nabywca towarów - podmiot słowacki nie wynajmuje pomieszczeń pod adresem wskazanym w dokumentach rejestrowych i nie rozlicza się z podatków z miejscowym urzędem skarbowym. W związku z tym oceniono, że usługi telekomunikacyjne były wykonywane na terenie Polski, zatem spółka zaniżyła podatek należny o kwoty wyliczone zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że co do zasady nie może zaliczyć do przychodów należnego podatku od towarów i usług. Natomiast w razie błędnego zastosowania stawki i następnie prawidłowego wyliczenia podatku należnego od sprzedaży przez organ w ostatecznych decyzjach, podatnik powinien skorygować przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe pozostaje w zgodzie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), który stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Jeśli więc następuje zmiana wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, w związku ze zwiększeniem wielkości podatku należnego (a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie), winno nastąpić zmniejszenie przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych o kwotę podatku należnego. Przychody te zostały bowiem wykazane w kwotach brutto, tj. z należnym podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć przy tym należy, że chodzi tu o podatek należny od obrotu błędnie opodatkowanego niewłaściwą stawką a nie o podatek należny wynikający z rozliczenia podatku naliczonego i należnego, podlegający wpłacie na konto organu podatkowego.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przedstawionym opisie stanu faktycznego oraz w świetle cytowanych wyżej przepisów, Wnioskodawczyni może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. o kwotę wynikającą z różnicy pomiędzy wykazanym w deklaracji przychodem dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, a przychodem pomniejszonym o podatek od towarów i usług wyliczonym zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarowi usług, tj. według stawki 22%.

Jednakże zauważyć należy, iż w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W konsekwencji Wnioskodawczyni, jako wspólnik spółki jawnej, może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2009 r., proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.