IPTPB1/415-52/13-3/MAP - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów leśniczego i strażników leśnych wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających ze stosunku pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2013 r. (data wpływu 18 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów leśniczego i strażników leśnych wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, do miejsca wykonywania przez nich obowiązków wynikających ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

Wnioskodawca - Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 17.454 ha i jest on administracyjnie podzielony na 11 leśnictw rewirowych. Nadleśnictwo prowadzi również gospodarkę szkółkarską, jak i łowiecką na terenie Ośrodka Hodowli Zwierzyny, składającego się z dwóch obwodów łowieckich o łącznej powierzchni 11.138 ha, tworzących jedno leśnictwo łowieckie.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: PUZP) dla Pracowników Wnioskodawcy, w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, należą w szczególności leśniczowie i strażnicy leśni.

W § 4 PUZP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa w ww. ustawie o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Wnioskodawca wykorzystuje własne samochody, które powierzył pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a) i b), według § 4 PUZP), na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych - pracownikom mieszkającym na terenie wykonywania pracy (nadleśnictwo, leśnictwo), z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników, wymienionych powyżej w pkt a) i b) według § 4 PUZP, polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej i łowieckiej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, organizacji polowań, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna lub innego mienia Nadleśnictwa, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Wnioskodawca ustalił miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji nadleśniczemu, leśniczemu do spraw łowieckich i strażnikom leśnym, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2. Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ww. ustawy o lasach przez leśniczego i strażników leśnych, wymaga częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie Leśnictwa (w przypadku strażników leśnych Nadleśnictwa), w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie, administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej i łowieckiej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną majątku.

W związku z wyżej wymienionymi zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, organizacji polowań, a także w razie zagrożenia pożarami lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Wnioskodawcy, pracownicy ci muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna lub innego mienia, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy, pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów stanowiących własność Nadleśnictwa (pracodawcy), z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników. Zatem przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy, w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, po stronie tych pracowników nie występuje żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. akt IBPBII/1/415-704/11/MK i z dnia 5 lipca 2012 r., sygn. akt IBPBII/1/415-368/12/BJ oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacjach indywidualnych z dnia 18 listopada 2011 r., sygn. akt IPTPB1/415-140/11-2/KSU, IPTPB1/415-140/11-3/KSU oraz IPTPB1/415-140/11-4/KSU, w których stwierdzono, że"przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych."

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przydzielenie samochodu służbowego leśniczemu i strażnikom leśnym w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób, bez względu na to czy miejsce garażowania samochodu znajduje się na terenie pracy, czy poza tym terenem oraz bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w pytaniu Nr 2 regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą miały zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z treści wniosku wynika, iż zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wnioskodawcy (PUZP), w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, należą w szczególności leśniczowie i strażnicy leśni.

Praca ww. pracowników polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W związku z powyższym Wnioskodawca ustalił miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji leśniczemu i strażnikom leśnym, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) leśniczego i pracowników Straży Leśnej, z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika albo poza tym miejscem, bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) ww. pracowników - o ile w istocie nie służą osobistym celom tychże pracowników, lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. W związku z powyższym, Nadleśnictwo nie jest zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.