IPTPB1/415-458/13-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży sztućców, noży kuchennych, porcelany i innych artykułów gospodarstwa domowego poprzez hurtownie oraz sieć sklepów zlokalizowanych na terenie całego kraju. W toku swojej działalności, jako podmiotu ukierunkowanego na zysk, podejmuje różnego rodzaju działania promocyjne, zmierzające do zwiększenia wolumenu sprzedaży, a w konsekwencji również przychodów. Jedną z form wspomnianych działań stanowią rabaty cenowe udzielane przez Spółkę różnym grupom klientów.

Dla przykładu, Zarząd Spółki wydał regulamin określający zasady sprzedaży swoich produktów dla odbiorców wewnętrznych oraz zewnętrznych niebędących podmiotami współpracującymi ze Spółką na podstawie umów lub porozumień handlowych. Sprzedaż z rabatem jest częścią działalności marketingowej firmy prowadzonej w celu zwiększenia rozpoznawalności marki i poprawy wizerunku Jej produktów. W regulaminie tym Zarząd określił rabat w wysokości 50% na zakup produktów Spółki, dla grup osób określonych w tym regulaminie, obliczany od ceny cennikowej.

Zgodnie z założeniami tego regulaminu, rabatem objęci są pracownicy Spółki z najbliższymi rodzinami, goście wizytujący Wnioskodawcę, osoby współpracujące ze Spółką na podstawie innych umów, np. umów prawniczych, konsultanckich, umów zleceń, umów o dzieło itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizacją opisanego programu rabatowego, adresowanego do pracowników Spółki i innych odbiorców zewnętrznych niebędących podmiotami współpracującymi ze Spółką na podstawie umów lub porozumień handlowych, udzielane rabaty dla pracowników będą stanowiły dla pracownika przychód, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie pracownikom Spółki rabatów na sprzedaż produktów nie będzie skutkowało powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o PIT. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu, zgodnie z art. 31 ustawy o PIT.

W ocenie Spółki, rabat udzielany pracownikom nie wiąże się z powstaniem u tych osób przychodu ze stosunku pracy. Należy bowiem zauważyć, że w wyniku udzielenia rabatu pracownikom Spółki, podobnie jak ma to miejsce w przypadku udzielenia rabatów innym klientom (niebędących pracownikami Spółki), obniżeniu ulega cena nabywanych towarów. W rezultacie, zapłacona kwota stanowi dla nabywcy rzeczywistą cenę zakupu.

Skierowanie tego programu do pracowników ma na celu uzyskanie przez Spółkę (a nie pracownika) konkretnej korzyści. Pracownik dokona nabycia określonych towarów właśnie od Spółki, a nie innego, konkurencyjnego sprzedawcy.

Ponadto, program ten ma na celu budowanie pozytywnego wizerunku wśród pracowników Spółki i innych odbiorców zewnętrznych niebędących podmiotami współpracującymi ze Spółką na podstawie umów lub porozumień handlowych, co także leży w interesie biznesowym Spółki i jest dla Niej korzyścią.

Powyższe pozwala zdaniem Spółki przyjąć, iż pracownicy Spółki, którzy korzystają z rabatów na zakup produktów nie osiągną przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o PIT, nie ma w tym przypadku mowy o świadczeniu nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym. Jest to natomiast standardowa sprzedaż z rabatem realizowana przez Spółkę, ponieważ niewątpliwie krąg osób uprawnionych do uczestnictwa w programie "procedury sprzedażowe" nie jest ograniczony tylko do pracowników, ale obejmuje osoby niezwiązane z pracodawcą. Zatem, udzielone pracownikom rabaty nie stanowią dla pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 cyt. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte tym przepisem.

Zgodnie z art. 31 tej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka podejmuje różnego rodzaju działania promocyjne, zmierzające do zwiększenia wolumenu sprzedaży, a w konsekwencji również przychodów. Jedną z form tych działań stanowią rabaty cenowe udzielane przez Spółkę różnym grupom klientów.

Zarząd Spółki wydał regulamin określający zasady sprzedaży swoich produktów dla odbiorców wewnętrznych oraz zewnętrznych niebędących podmiotami współpracującymi ze Spółką na podstawie umów lub porozumień handlowych. W regulaminie Zarząd określił rabat w wysokości 50% na zakup produktów Spółki dla grup osób określonych w tym regulaminie, obliczany od ceny cennikowej. Zgodnie z regulaminem rabatem objęci są pracownicy Spółki z najbliższymi rodzinami, goście wizytujący Wnioskodawcę, osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych.

Rabat, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

Ceną, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów. Ponadto, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do korzystania z rabatu cenowego, a zatem krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów #61485; podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie powstanie.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba niezwiązana z pracodawcą.

W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla pracowników Spółki.

Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu a Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.