IPTPB1/415-43/11-4/KSU

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-43/11-4/KSU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania dowodem wewnętrznym zakupu od ludności:

* złomu stalowego-jest prawidłowe,

* puszek aluminiowych-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2011 r. do Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania dowodem wewnętrznym zakupu od ludności złomu stalowego i puszek aluminiowych. Pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. Nr ILPB1/415-695/11-2/AO, (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, stosownie do art. 170 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 1, § 3 i § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 czerwca 2011 r., Nr IPTPB1/415-43/11-2/KSU, wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2011 r., natomiast w dniu 17 czerwca 2011 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 16 czerwca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności gospodarczej prowadzi handel złomem #61485; skup i sprzedaż surowców wtórnych od ludności. W związku z tym, że zakupy puszek aluminiowych dokonywane są od ludności, na udokumentowanie ww. zakupów Wnioskodawca wystawia dowody wewnętrzne. Często do skupu przynoszone są puszki po napojach wykonane z aluminium. Puszki te przynoszone są przez dzieci, czyli osoby niepełnoletnie, z którymi nie można zawierać umowy cywilno-prawnej (umowy kupna-sprzedaży). W przepisach ochrony środowiska puszki aluminiowe są klasyfikowane jako odpad opakowaniowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy dokonując zakupów od ludności złomu stalowego i puszek aluminiowych Wnioskodawca może na udokumentowanie poniesienia ww. wydatku wystawiać dowody wewnętrzne.

2.

Czy puszki aluminiowe po napojach należy klasyfikować jako złom metali nieżelaznych i wówczas można je kupować jedynie na podstawie umów kupna sprzedaży, czy należy je klasyfikować jako odpad poużytkowy tzw. odpad opakowaniowy i wówczas, czy można je księgować na podstawie dowodów wewnętrznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów przewiduje możliwość dokumentowania niektórych kosztów, w tym zakupu od ludności odpadów poużytkowych stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Dlatego Wnioskodawca uważa, że może księgować zakup puszek aluminiowych po napojach i złomu stalowego na podstawie dowodów wewnętrznych.

Zdaniem Wnioskodawcy bardzo kłopotliwe jest traktowanie puszek jako złomu metali nieżelaznych, ponieważ dyskwalifikuje to kupowanie puszek od dzieci.

W uzupełnieniu wniosku dodał również, że Jego zdaniem puszek aluminiowych po napojach nie należy klasyfikować jako złom metali nieżelaznych, ponieważ dyskwalifikuje to kupowanie puszek od dzieci, które są osobami niepełnoletnimi, z którymi nie można zawierać umów cywilnoprawnych (umów kupna-sprzedaży). Zainteresowany uważa, że puszki aluminiowe to odpad opakowaniowy i można je księgować na podstawie dowodów wewnętrznych, ponieważ według przepisów ochrony środowiska są one klasyfikowane pod nr. kodu 150104 (nr kodu opakowań metalowych).

Ponadto Wnioskodawca podał, iż prowadzona przez Niego działalność gospodarcza opodatkowana jest na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie dokumentowania dowodem wewnętrznym zakupu od ludności:

* złomu stalowego-jest prawidłowe,

* puszek aluminiowych-jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą" z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

a.

faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub

b.

inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

c.

wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

d.

datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

e.

przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

f.

podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie zaś z § 13 cyt. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1.

dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;

2.

noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;

3.

dowody przesunięć;

4.

dowody opłat pocztowych i bankowych;

5.

inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w § 14 ust. 2 wymieniają enumeratywnie przypadki, w których poniesione koszty uzyskania przychodów mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi. Z brzmienia ww. przepisu wynika zatem, iż katalog zdarzeń gospodarczych mogących zostać udokumentowany dowodami wewnętrznymi jest zamknięty. W myśl § 14 ust. 2 pkt 6 ww. rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można udokumentować m.in. zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Przy czym, pod pojęciem ludności, należy rozumieć osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Osoby te nie mają bowiem możliwości wystawienia faktury. Dlatego też, podatnik dokonując zakupu od tych osób, dokumentuje go dowodem wewnętrznym.

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub dalszej sprzedaży.

Pojęcie odpadów zostało natomiast zdefiniowane w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251 z późn. zm.), w myśl którego odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.

W załączniku Nr 1 do ww. ustawy o odpadach zostały wymienione kategorie odpadów, w tym w szczególności:

* Q1 - pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewymienione w pozostałych kategoriach,

* Q5 - substancje lub przedmioty zanieczyszczone lub zabrudzone w wyniku planowanych działań (np. pozostałości z czyszczenia, materiały z opakowań - odpady opakowaniowe, pojemniki, itp.).

* Q6 - przedmioty lub ich części nienadające się do użytku (np. usunięte baterie, zużyte katalizatory itp.),

* Q14 - substancje lub przedmioty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.).

Odpad opakowaniowy stanowią wszystkie opakowania, w tym opakowania wielokrotnego użytku wycofane z ponownego użycia, stanowiące odpady w rozumieniu przepisów o odpadach, z wyjątkiem odpadów powstających w procesie produkcji opakowań (art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych - Dz. U. Nr 63 poz. 638 z późn. zm.).

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż złom żelazny stanowi odpad poużytkowy, a puszki aluminiowe stanowią odpad opakowaniowy poużytkowy. Zważywszy zatem, iż odpad ten stanowi surowiec wtórny, dopuszczalnym jest dokumentowanie jego zakupu (skupu) od ludności za pomocą dowodów wewnętrznych, z wyłączeniem jednak zakupu puszek wykonanych z aluminium i innych metali nieżelaznych, co bezpośrednio wynika z treści cyt. powyżej § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności złomu stalowego (złomu metali żelaznych), będącego odpadem poużytkowym, a zatem surowcem wtórnym, z wyłączeniem zakupu przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych uznano za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od ludności, a więc osób nieprowadzących działalności gospodarczej puszek aluminiowych będących odpadem poużytkowym, stanowiącym surowiec wtórny, wykonany z metali nieżelaznych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl