IPTPB1/415-423/14-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 21 października 2014 r., Nr.., wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 października 2014 r. (doręczone w dniu 24 października 2014 r.). W dniu 31 października 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 maja 1999 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył działkę znajdującą się w Ł... przy ul. S....o pow. 5447 m^2. W tym samym roku Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, na podstawie umowy użyczenia udostępnił grunt znajdujący się przy ul. S.... na potrzeby prowadzonej działalności. Następnie na podstawie tej umowy na działce została rozpoczęta budowa kortów tenisowych wraz z zapleczem socjalnym (budowę rozpoczęto we wrześniu 2000 r.). W celu zrealizowania robót budowlanych wykorzystane zostały środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: ZFRON). Budowa kortu została w całości sfinansowana z tego Funduszu. W zakładzie pracy chronionej prowadzonym przez Wnioskodawcę ZFRON tworzony był z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jak również od wynagrodzeń pracowników) oraz z podatku od nieruchomości. Po wybudowaniu korty tenisowe zajmowały połowę powierzchni działki (dokładnie 2723,5 m²). Działka nigdy nie była podzielona. We wrześniu 2002 r. korty zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, zaś od następnego miesiąca (październik 2002 r.) rozpoczął się okres ich amortyzacji. W 2003 r. korty tenisowe zostały oddane do użytkowania. Korty były wykorzystywane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Natomiast grunt przy ul. S.... nigdy nie został wprowadzony do ewidencji. Koszty związane z jego zakupem nie były także ujmowane w kosztach uzyskania przychodów. W ewidencji uwzględniono jedynie korty tenisowe.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. wycofano środek trwały (korty tenisowe) z ewidencji i przekazano go na cele osobiste Wnioskodawcy, a następnie w dniu 6 maja 2014 r. nastąpiła sprzedaż gruntu wraz z kortami tenisowymi i budynkiem socjalnym.

W piśmie z dnia 29 października 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Prowadzi obecnie działalność ubezpieczeniową (PKD 6720Z) i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W odniesieniu do działki będącej przedmiotem wniosku prowadził działalność rekreacyjną (pozostała działalność związaną ze sportem - PKD 9319Z), którą zakończył wraz ze sprzedażą działki.

2. Zakupiona w 1999 r. działka została nabyta przez Niego (jako osobę fizyczną) wraz z żoną, na własne, prywatne potrzeby.

3. Na podstawie umowy użyczenia działka została udostępniona przez Niego i żonę firmie prowadzonej przez Wnioskodawcę, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Udostępnienie dotyczyło części działki.

4. Inwestorem kortów wraz z zapleczem, które wybudowane zostały na działce stanowiącej własność Wnioskodawcy i Jego żony, był sam Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

5. Na zaplecze kortów składały się: szatnia, natryski, WC oraz pomieszczenie socjalne. Zaplecze stanowiło integralną część kortów.

6. Zaplecze było wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Klienci korzystali z szatni, toalet i natrysków, jak również z pomieszczenia socjalnego. Zaplecze było ujęte w ewidencji, stanowiło środek trwały firmy i było amortyzowane.

7. Na potrzeby działalności gospodarczej wykorzystywane było 2250,00 m² powierzchni działki, natomiast grunt niezwiązany z prowadzoną działalnością wynosił 3197,00 m².

8. Korty były wykorzystywane w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w celach rekreacyjnych przez pracowników firmy Wnioskodawcy, jak również przez klientów z zewnątrz, w tym przez osoby niepełnosprawne.

9. Sprzedana została cała działka, czyli zarówno grunt wraz z kortem i zapleczem socjalnym o pow. 2250 m^2, jak i grunt niezwiązany z działalnością gospodarczą o pow. 3197 m².

10. Wszystkie wydatki poniesione na budowę kortu wraz z zapleczem dokumentowane były fakturami.

Ponadto Wnioskodawca sprostował, że cała powierzchnia działki wynosi 5447 m^2, z czego korty wraz z zapleczem socjalnym nie zajmowały połowy tej powierzchni (tak, jak wskazano we wniosku w poz. 68). Grunt z kortem i zapleczem, wykorzystywany do działalności gospodarczej, zajmował bowiem 2250 m^2, zaś grunt niezwiązany z działalnością gospodarczą zajmował pow. 3197 m².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne zbycie kortu tenisowego wykorzystywanego uprzednio w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

2. Czy w razie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, przychodem działalności gospodarczej będzie jedynie odpłatne zbycie kortu tenisowego, zaś przychód ze sprzedaży samego gruntu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

3. Czy od przychodu podlegającego opodatkowaniu można odliczyć, jako koszty uzyskania przychodów, wydatki poniesione w związku z zakupem gruntu oraz wytworzeniem środka trwałego (kortu).

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1 i Nr 2. W zakresie pytania Nr 3 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania Nr 1, w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej (mimo, że przed sprzedażą wycofano środek trwały z działalności i przekazano go na cele osobiste). Zastosowanie znajduje bowiem regulacja z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361). Zgodnie z tym unormowaniem, przepisu ust. 1 pkt 8 (czyli odnoszącego się do odpłatnego zbycia nieruchomości, poza działalnością gospodarczą) nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nawet jeśli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat. W ocenie Wnioskodawcy w opisywanym przypadku między wycofaniem, a zbyciem upłynęło zaledwie 6 dni, dlatego też przychód ze zbycia należy uznać za przychód z działalności gospodarczej.

Według Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem Nr 2, przychód ze sprzedaży kortu tenisowego wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej, wpisanego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z działalności gospodarczej. Jednak, ponieważ sam grunt nie został wpisany do ewidencji, to w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z jego sprzedaży nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Należy bowiem odrębnie rozważać okoliczności powstania przychodu dla każdego środka trwałego, co może prowadzić do sytuacji, w której konstrukcje prawa podatkowego nie odpowiadają cywilistycznej zasadzie superficies solo cedit. Potwierdzenie tego stanowiska znajduje się, np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 lutego 2012 r. (...), w którym stwierdzono, że ustawa wprost określa, kiedy odpłatne zbycie składników majątkowych w postaci, m.in. środków trwałych powoduje powstanie przychodu ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Co do zasady wymagane jest, ażeby dany składnik majątku był ujęty w ewidencji, a odstąpienie od tego wymogu dotyczy tylko i wyłącznie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, bądź udziału w takim prawie, jak również składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekroczyła 3500 zł (a jednocześnie wyniosła co najmniej 1500 zł). Zgodnie z art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określonych składników majątku nie wprowadza się do ewidencji. Zatem ustawa podatkowa wyraźnie określa katalog środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej, niezależnie od ujęcia w ewidencji takich środków i wartości. W opinii Wnioskodawcy należy zwrócić uwagę, że w zakresie tym nie wymieniono własności budynku socjalnego oraz prawa własności gruntu, na którym budynek taki został posadowiony, a także udziałów w tych prawach. Uprawniony zatem jest wniosek, że poszerzenie owego katalogu w drodze wykładni nie jest zabiegiem prawidłowym. Norma prawna nakazująca uznać za przychód z działalności gospodarczej zbycie składnika majątkowego, niezależnie od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ma charakter wyjątku, niepodlegającego wykładni rozszerzającej. Co do zasady bowiem dla uznania powstania przychodu z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, konieczne jest ujęcie tych składników w ewidencji, o której mowa w art. 22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy należy zatem uznać, że przychód z odpłatnego zbycia gruntu, na którym posadowiony jest kort tenisowy, a który nie został wprowadzony do ewidencji, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 lutego 2014 r. (...). W sentencji tej uchwały wyraźnie wskazano, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy. W uzasadnieniu zaś Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno zostały wskazane przez ustawodawcę dwie przesłanki, które muszą być łącznie spełnione, aby dany przychód można było uznać za przychód z działalności gospodarczej. Po pierwsze, sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego, a po drugie środek ten musi być ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Użyte w tym zakresie przez ustawodawcę sformułowania, zdaniem Wnioskodawcy, nie pozostawiają żadnych wątpliwości. W opisanym stanie faktycznym wybudowany kort został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz od następnego miesiąca po wprowadzeniu do ewidencji był amortyzowany. Jednak sam grunt nie został ujęty w ewidencji, zatem w jego przypadku druga przesłanka nie jest spełniona. Stanowisko zaprezentowane w przytaczanej uchwale zostało podzielone także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 maja 2014 r. (...). Dotyczył on co prawda użytkowania wieczystego, lecz można go również odnieść odpowiednio do niniejszej sprawy. W wyroku tym bowiem powtórzono, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia użytkowania wieczystego nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej, ale nieujętej w ewidencji środków trwałych, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalność oraz ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1999 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną, jako osoby prywatne, nabyli działkę o powierzchni 5447 m^2. Część ww. działki o powierzchni 2250,00 m² na podstawie umowy użyczenia została udostępniona przez Nich firmie prowadzonej przez Wnioskodawcę, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Na tej części działki Wnioskodawca wybudował korty tenisowe wraz z zapleczem. Na zaplecze kortów składały się: szatnia, natryski, WC oraz pomieszczenie socjalne. Zaplecze stanowiło integralną część kortów.

Korty wraz z zapleczem stanowiły środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla potrzeb tej działalności i amortyzowane. Korty wraz z zapleczem wykorzystywano do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie ujmował w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych gruntu użyczonego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie ujmował również w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z jego zakupem.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. wycofał środek trwały jakim były korty tenisowe z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i przekazał je wraz z gruntem na cele osobiste. W dniu 6 maja 2014 r. grunt o pow. 2250 m² wraz z wybudowanymi na nim kortami tenisowymi i zapleczem socjalnym oraz grunt niezwiązany z działalnością gospodarczą o pow. 3197 m² sprzedano.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro korty tenisowe wraz z zapleczem wykorzystywane były na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę dla potrzeb działalności gospodarczej i amortyzowane, to przychód z ich odpłatnego zbycia stanowi przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym ww. środki trwałe zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast przychód z odpłatnego zbycie gruntu o powierzchni 2250,00 m^2, na którym wybudowano korty wraz z zapleczem, który wykorzystywano na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, ale nie ujęto w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem do odpłatnego zbycia tego gruntu zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., ul.....,...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.