IPTPB1/415-407/12-3/AG - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych należności wypłacanych sędziom zawodów piłki nożnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 7 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych sędziom zawodów piłki nożnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych sędziom zawodów piłki nożnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest płatnikiem należności (ekwiwalentów), wypłacanych sędziom piłkarskim za przeprowadzone zawody sportowe. Jest to czynność wykonywana osobiście przez delegowaną osobę. Wypłaty następują na podstawie wystawionych rachunków - delegacji. Należności nie są określone w umowie tylko w tabelach, zgodnie z Uchwałą PZPN. Wypłaty z ww. tytułu następują każdorazowo po zakończeniu meczu i nigdy nie wiadomo, czy w tym miesiącu ten sam sędzia nie będzie uczestniczył w innym meczu i sumarycznie w miesiącu uzyska kwotę przekraczającą 200,00 zł, z tego samego tytułu, od tego płatnika. Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzenie zawodów sportowych w większości przypadków nie przekracza kwoty 200,00 zł.

Wnioskodawca nie zawiera z sędziami umów (np. zleceń) regulujących miesięczną kwotę należności, a jedynie wypłaca każdorazowo należności wynikające z delegacji sędziowskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy wypłacie delegacji sędziowskiej za obsługę meczu piłkarskiego do kwoty 200,00 zł należy stosować przepisy o podatku zryczałtowanym, w myśl art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy stosując naliczenie 20% kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy stosować art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez naliczania 20% kosztów uzyskania przychodu. Takie stanowisko wynika z faktu, iż wypłacane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie sędziom, niebędącym pracownikami płatnika, nie przekracza kwoty 200,00 zł i w tym wypadku koniecznym jest pobranie podatku zryczałtowanego w wysokości 18%. Należy zauważyć, że ww. przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 ustawy tj. obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

* wysokość należności wynika z umowy.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że od dnia 1 stycznia 2011 r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Obecnie znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest płatnikiem należności (ekwiwalentów), wypłacanych sędziom piłkarskim za przeprowadzone zawody sportowe. Jest to czynność wykonywana osobiście przez delegowaną osobę. Wypłaty następują na podstawie wystawionych rachunków - delegacji. Należności nie są określone w umowie tylko w tabelach, zgodnie z Uchwałą PZPN. Wypłaty z ww. tytułu następują każdorazowo po zakończeniu meczu i nigdy nie wiadomo, czy w tym miesiącu ten sam sędzia nie będzie uczestniczył w innym meczu i sumarycznie w miesiącu uzyska kwotę przekraczającą 200,00 zł, z tego samego tytułu, od tego płatnika. Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzenie zawodów sportowych w większości przypadków nie przekracza kwoty 200,00 zł. Wnioskodawca nie zawiera z sędziami umów (np. zleceń) regulujących miesięczną kwotę należności, a jedynie wypłaca każdorazowo należności wynikające z delegacji sędziowskiej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo, iż w niniejszej sprawie spełniona jest przesłanka przewidziana tym przepisem, tj. kwota należności nie przekracza kwoty 200 zł, a należność jest uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (Wnioskodawcy), to jednak Wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z sędziami sportowymi za przeprowadzenie zawodów sportowych (np. zlecenia, o dzieło), które to osoby otrzymują ryczałt sędziowski za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie rachunku według ustalonej tabeli stawek. Zatem nie została spełniona przesłanka określająca, albowiem kwota należności wypłacana jest na podstawie "rachunku" a nie na podstawie zawartej umowy.

W takiej sytuacji nie jest spełniony warunek do zastosowania ryczałtu. Stąd, jeżeli płatnik nie zawiera umowy to nie stosuje art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym pobiera zaliczkę na podatek dochodowy według zasad ogólnych.

Należy wskazać, iż treść art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., dotyczącego opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 cyt. ustawy nie ma zastosowania w analizowanym przypadku.

Wnioskodawca obowiązany jest zatem zastosować do takiego przychodu art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.