IPTPB1/415-404/14-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 4 października 2011 r. wykonuje zawód radcy prawnego, zaś od dnia 31 października 2011 r. prowadzi kancelarię radcy prawnego. Działalność tą prowadzi samodzielnie i jest to obecnie jedyna forma wykonywania przez Niego zawodu radcy prawnego. Wnioskodawca nie jest zatrudniony w ramach stosunku pracy. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, zaś podatek dochodowy rozlicza według skali podatkowej. Z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych co miesiąc opłaca obowiązkową składkę ubezpieczeniową oraz samorządową w łącznej kwocie 100,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z opłacaniem składki ubezpieczeniowej i samorządowej z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z opłacaniem składki ubezpieczeniowej i samorządowej z tytułu przynależności do samorządu radców prawnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Wydatki związane ze składkami członkowskimi z tytułu uczestnictwa w samorządzie radcowskim nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem:

Zgodnie z art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 637), przynależność radców prawnych i aplikantów radcowskich do samorządu jest obowiązkowa. Zgodnie z art. 60 pkt 11 ww. ustawy, Krajowa Rada Radców Prawnych określa wysokość składki członkowskiej i zasady jej podziału.

Jednocześnie na gruncie art. 29 pkt 4a wspomnianej ustawy nieuiszczanie składek członkowskich za okres dłuższy niż jeden rok powoduje skreślenie z listy radców prawnych.

Prawidłowa wykładnia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje, aby pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania istniał związek przyczynowo - skutkowy. Istnienie takiego związku należy tłumaczyć w ten sposób, że bez poniesienia kosztu nie byłoby możliwe osiągnięcie przychodu w określonej wysokości. Naczelny Sąd Administracyjny - ośrodek zamiejscowy we Wrocławiu w orzeczeniu z dnia 29 listopada 1994 r. (sygn. akt SA/Wr 1242/94) stanął na stanowisku, że zwrot "w celu", użyty w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Według Wnioskodawcy wydatki poniesione na opłacanie składki samorządowej i ubezpieczeniowej spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nieopłacenie składki powoduje utratę możliwości uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego. Prawidłowość tych wniosków potwierdza stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2008 r., Nr ILPB1/415-62/08-2/TW), zgodnie z którym składki opłacane przez wnioskodawcę z tytułu przynależności do samorządu zawodowego radców prawnych stanowią, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług prawniczych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 czerwca 2013 r., Nr ILPB1/415-288/13-3/AMN stwierdzono, że wydatki poniesione na składki radcowskie, w tym składki ubezpieczeniowe i samorządowe, o których mowa we wniosku, nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże należy wskazać, że pewne grupy zawodowe są zobowiązane do zapłaty składek członkowskich na rzecz organizacji zrzeszających osoby wykonujące dany zawód. Osoby te mają prawo zaliczenia zapłaconej kwoty składek w koszty uzyskania przychodu, ponieważ przynależność do organizacji jest obowiązkowa i jest warunkiem prowadzenia danej działalności. Składki są więc wpłacane w celu osiągnięcia przychodu. Taką grupą zawodową są m.in. radcowie prawni i aplikanci radcowscy. Obowiązek przynależności radców prawnych do izby radców prawnych wynika z ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 637).

Wnioskodawca wskazuje, że na podobnym stanowisku stanął między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2014 r. Nr IPTPB1/415-225/14-2/KO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy Organ zauważa, że właściwym publikatorem ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., a nie - jak wskazał Wnioskodawca - Dz. U. Nr 80, poz. 350, z późn. zm. Powyższe nie miało jednak wpływu na dokonaną przez tutejszy Organ ocenę stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.