IPTPB1/415-371/11-2/ASZ - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 22 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży farmaceutycznej. Na potrzeby tej działalności, w firmie wyodrębniony jest dział marketingu, w którym pracownicy są zatrudnieni na następujących stanowiskach:

* pracownicy działu marketingu (Dyrektor Marketingu, Marketing Manager, Brand Manager, Junior Brand Manager),

* grafik komputerowy w dziale marketingu.

Do obowiązków ich należy m.in.: tworzenie haseł reklamowych produktów, tworzenie scenariuszy reklam telewizyjnych i radiowych, opracowanie tekstów do reklam prasowych, internetowych, stron www, innych materiałów reklamowych, tworzenie koncepcji dźwiękowej przy reklamie telewizyjnej i radiowej. Natomiast do obowiązków grafika komputerowego należy wykonywanie zdjęć do wykorzystania w działalności reklamowej firmy, tworzenie identyfikacji wizualnej nowych marek oraz redesign istniejących projektów, tworzenie projektów graficznych logotypów produktów, tworzenie projektów graficznych reklam prasowych, internetowych, stron www, innych materiałów reklamowych.

Z uwagi na to, że osoby te na ww. stanowiskach wykonują obowiązki, będące pracą twórczą, której rezultaty spełniają przesłanki utworu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca chce określić w umowie o pracę z poszczególnymi pracownikami, iż część wynagrodzenia obejmować będzie wynagrodzenie autorskie z tytułu przekazania pracodawcy przez pracownika praw autorskich do powstałego w wyniku jego pracy utworu, a część stanowić będzie wynagrodzenie ściśle związane z wykonywaniem pozostałych obowiązków pracowniczych.

Wnioskodawca w umowie o pracę chce przyjąć, iż wynagrodzenie pracowników z tytułu umów o pracę zostanie podzielone na: wynagrodzenie autorskie oraz wynagrodzenie za wykonywanie przez pracownika innych obowiązków pracowniczych niezwiązane z tworzeniem utworów.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić zapis o następującej treści: "Obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, w związku z tym następuje rozgraniczenie wynagrodzenia za pracę obejmujące:

Wysokość każdego rodzaju wynagrodzenia może się różnić w odniesieniu do poszczególnych pracowników i może być ono zróżnicowane w każdym miesiącu. Przy określeniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego pracodawca będzie brał pod uwagę rzeczywisty wkład pracy każdego pracownika w pracę o charakterze twórczym, kreacyjnym. W tym celu Wnioskodawca zamierza prowadzić ewidencję pracy, polegającą na tym, że pracownik będzie wpisywać na przygotowanej przez pracodawcę karcie pracy te czynności, które mają charakter pracy twórczej z zaznaczeniem ile czasu na tę pracę przeznaczył. Czynność ta stanowi nałożony na pracownika obowiązek pracowniczy. Na koniec każdego miesiąca pracownik będzie przekazywał Wnioskodawcy swoją kartę pracy, w oparciu o którą pracodawca wyliczy jaki procent wynagrodzenia w danym miesiącu przypada na wynagrodzenie z tytułu przekazania pracodawcy przez pracownika praw autorskich do powstałego w wyniku jego pracy utworu. W związku z tym, w każdym miesiącu wynagrodzenie i jego proporcje mogą kształtować się inaczej w zależności od tego, ile czasu w danym miesiącu przypadało na pracę twórczą.

Wnioskodawca chce zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu, wynikającą i obliczoną zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wyodrębnionego wynagrodzenia autorskiego (określonego na dany procent wynagrodzenia łącznego w danym miesiącu). W stosunku do pozostałego wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez pracownika pozostałych obowiązków pracowniczych chce zastosować stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można wyodrębnić w umowie o pracę z pracownikami działu marketingu i grafikiem komputerowym, którzy w ramach swojej pracy tworzą utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagrodzenie autorskie i zastosować do przychodu tytułem wynagrodzenia za taką pracę twórczą, ustalonego proporcjonalnie do czasu pracy zgodnie z kartą pracy - koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz pozostałą części wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez ww. pracowników pozostałych obowiązków pracowniczych i zastosować do tego przychodu koszty uzyskania przychodu określone na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w umowie o pracę na wymienionych we wniosku stanowiskach jest możliwe dokonanie rozróżnienia wynagrodzenia autorskiego, przysługującego pracownikowi tytułem świadczenia, na rzecz pracodawcy, pracy o charakterze twórczym i zastosowanie do tej części 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozostałej części wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez pracownika pozostałych obowiązków pracowniczych i zastosowanie do tej części ogólnych stawek kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownikom uzyskującym przychody z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej normy kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarty został zapis, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w:

* wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 lutego 2001 r., sygn. akt SA/Sz 1966/99, który stanowi: "Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy (stosunku służbowego) sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część tego wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%".

* wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1987/07: "Uzyskanie przez twórcę zatrudnionego na podstawie umowy o pracę przychodu z tytułu korzystania lub rozporządzania prawem autorskim uzasadnia obliczenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konieczne jest dokładne wyróżnienie w umowie o pracę tej części wynagrodzenia, która związana jest z działalnością wytwórczą oraz pozostałej jego części związanej z normalnym wykonywaniem obowiązków pracowniczych."

interpretacjach m.in.:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2011 r., Nr IPPB4/415-685/11-2/JK2,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 września 2011 r., Nr IPPB4/415-594/11-2/JK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 sierpnia 2011 r., Nr IPTPB2/415-273/11-4/ASZ.

Reasumując, ponieważ:

Wnioskodawca uważa, iż może zastosować do przychodu tytułem wynagrodzenia za pracę twórczą, ustalonego proporcjonalnie do pozostałego czasu pracy, zgodnie z kartą pracy - koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 50%, przy czym do pozostałego przychodu z wynagrodzenia za pracę niemającego cech pracy twórczej, koszty uzyskania przychodu zostaną określone na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 cyt. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzenia przez nich tymi prawami - określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika, o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika (pracownika) przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinna wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że do przychodów osiągniętych z tytułu wynagrodzenia za pracę twórczą mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodu tylko wówczas, gdy praca wykonywana przez pracownika jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter, spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oraz pracownik jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży farmaceutycznej. Na potrzeby tej działalności, w firmie wyodrębniony jest dział marketingu, w którym pracownicy są zatrudnieni na następujących stanowiskach:

* pracownicy działu marketingu (Dyrektor Marketingu, Marketing Manager, Brand Manager, Junior Brand Manager),

* grafik komputerowy w dziale marketingu.

Z uwagi na to, że osoby te na ww. stanowiskach wykonują obowiązki, będące pracą twórczą, której rezultaty spełniają przesłanki utworu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca chce określić w umowie o pracę z poszczególnymi pracownikami, iż część wynagrodzenia obejmować będzie wynagrodzenie autorskie z tytułu przekazania pracodawcy przez pracownika praw autorskich do powstałego w wyniku jego pracy utworu, a część stanowić będzie wynagrodzenie ściśle związane z wykonywaniem pozostałych obowiązków pracowniczych.

Wnioskodawca w umowie o pracę chce przyjąć, iż wynagrodzenie pracowników z tytułu umów o pracę zostanie podzielone na: wynagrodzenie autorskie oraz wynagrodzenie za wykonywanie przez pracownika innych obowiązków pracowniczych niezwiązane z tworzeniem utworów.

Wysokość każdego rodzaju wynagrodzenia może się różnić w odniesieniu do poszczególnych pracowników i może być ono zróżnicowane w każdym miesiącu. Przy określeniu procentowej wielkości części wynagrodzenia autorskiego pracodawca będzie brał pod uwagę rzeczywisty wkład pracy każdego pracownika w pracę o charakterze twórczym, kreacyjnym. W tym celu Wnioskodawca zamierza prowadzić ewidencję pracy, polegającą na tym, że pracownik będzie wpisywać na przygotowanej przez pracodawcę karcie pracy te czynności, które mają charakter pracy twórczej z zaznaczeniem ile czasu na tę pracę przeznaczył. Czynność ta stanowi nałożony na pracownika obowiązek pracowniczy. Na koniec każdego miesiąca pracownik będzie przekazywał Wnioskodawcy swoją kartę pracy, w oparciu o którą pracodawca wyliczy jaki procent wynagrodzenia w danym miesiącu przypada na wynagrodzenie z tytułu przekazania pracodawcy przez pracownika praw autorskich do powstałego w wyniku jego pracy utworu. W związku z tym, w każdym miesiącu wynagrodzenie i jego proporcje mogą kształtować się inaczej w zależności od tego, ile czasu w danym miesiącu przypadało na pracę twórczą.

Wnioskodawca chce zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu, wynikającą i obliczoną zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wyodrębnionego wynagrodzenia autorskiego (określonego na dany procent wynagrodzenia łącznego w danym miesiącu). W stosunku do pozostałego wynagrodzenia z tytułu wykonywania przez pracownika pozostałych obowiązków pracowniczych chce zastosować stawkę kosztów uzyskania przychodu wynikającą z zasad ogólnych określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W tej sytuacji należy uznać, że Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych dokonując obliczenia i poboru w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy, ma prawo do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Jednakże koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% mogą być zastosowane tylko do tej części przychodów osiągniętych z tytułu wynagrodzenia za pracę twórczą. Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia, uzyskanego z tytułu zwykłych obowiązków pracowniczych, które nie mają autorskiego charakteru i nie skutkują przeniesieniem na pracodawcę majątkowych praw autorskich, zastosowanie znajdą zryczałtowane koszty uzyskania przychodu, wynikające z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania co do autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży bowiem w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego, komu przysługują w niniejszej sprawie autorskie prawa majątkowe i na jakiej podstawie (ustawy czy umowy stron) może dojść do rozporządzenia tymi prawami.

Końcowo - odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych oraz tez wyroków Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.