IPTPB1/415-295/11-2/AG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi od 1993 r. działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. Jego praca polega na częstych podróżach szczególnie za granicę kraju. Usługi te polegają na odbiorze towaru od klienta i dostarczeniu go do miejsca przeznaczenia. W związku z powyższym jest zmuszony do odbywania częstych podróży służbowych.

Nadmienił, że podróże te są związane bezpośrednio z uzyskiwanym przez Niego przychodem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wykonywaną działalnością i odbywaniem częstych podróży służbowych diety z delegacji Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów, w prowadzonej przez Niego działalności (świadczenie usług transportowych na trasach międzynarodowych) może zaliczyć koszty związane z delegacją w podróży służbowej.

Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy. Natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy wynika, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracującymi w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powołując się na ww. artykuły, Wnioskodawca uważa, że diety z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą należy uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż zgodnie z art. 22 ww. ustawy i zgodnie z charakterem wykonywanej przez Niego pracy, koszty te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Z art. 23 ust. 1 pkt 52 powyższej ustawy wynika, że do kosztów uzyskania przychodów nie należy zaliczać tylko tych kosztów, które przekraczają wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wnioskodawca wskazał, iż swoją interpretację oparł na interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 15 lutego 2010 r., Nr DD2/033/259/PMN/09/1113, w której również jest napisane, że diety wynikające z podróży służbowej w prowadzonej działalności można uznać za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Odrębnymi przepisami, o których mowa wyżej są:

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy stanowią koszt uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do uzyskania przychodów. Przy czym ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów, jako niestanowiące kosztów, wydatki wyszczególnione w art. 23, w tym wskazaną w art. 23 ust. 1 pkt 52 tej ustawy, wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Oznacza to, iż osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych, ale wyłącznie do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem tego unormowania zostały objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Okoliczność więc, że podróże stanowią istotę powadzonej działalności gospodarcze, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet, stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów w czasie podróży służbowych.

Zatem, aby osoba prowadząca działalność gospodarczą mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych, podróż musi:

* być związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,a wysokość diety winna mieścić się w granicach limitu określonego w odrębnych przepisach.

W przepisach prawa podatkowego pojęcie podróży służbowej nie zostało zdefiniowane. W przypadku przedsiębiorcy przyjmuje się, iż zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też, za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy i poza granicami kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów, osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi, do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w wyżej wskazanych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.

We wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych szczególnie za granicą kraju. Usługi te polegają na odbiorze towaru od klienta i dostarczenia go do miejsca przeznaczenia. Wyjazdy te są bezpośrednio związane z osiąganym przychodem.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz wskazane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli wyjazdy, które Wnioskodawca będzie odbywał będą podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych ww. przepisach, wydanych przez właściwego ministra.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.