IPTPB1/415-29/11-4/AG - Ustalenie charakteru umów leasingu wniesionych aportem w ramach przedsiębiorstwa do spółki jawnej oraz dokonania na rzecz spółki cesji praw i obowiązków wynikających z tych umów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 3 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, po wniesieniu aportu do Spółki jawnej, charakteru umów leasingu w związku z cesją tych umów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, po wniesieniu aportu do Spółki jawnej, charakteru umów leasingu w związku z cesją tych umów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z czym pismem na podstawie art. 169 § 1 wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia części wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w związku z art. 14d ustawy - Ordynacja podatkowa, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 25 lipca 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 28 lipca 2011 r.). Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został uzupełniony w dniu 3 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W poprzednich latach nie wykazała straty podatkowej z działalności gospodarczej i nie zamierza wykazywać straty w tym roku lub w przyszłych latach podatkowych. Jest również wspólnikiem Spółki Jawnej, w której pozostałymi 2 wspólnikami są Jej córka i mąż. Wnioskodawczyni razem z mężem posiadają ustrój małżeńskiej wspólności ustawowej. Córka jest niezamężna.

Córka Wnioskodawczyni oprócz uczestnictwa w Spółce Jawnej prowadzi działalność gospodarczą. W poprzednich latach nie wykazała straty podatkowej i nie zamierza wykazywać straty w tym roku lub w przyszłych latach podatkowych.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu kruszywa i kamienia, świadczeniu usług transportu drogowego oraz wykonywania robót ziemnych. W ramach prowadzonego Przedsiębiorstwa posiada maszyny, urządzenia i środki transportu stanowiące jego własność oraz będące w posiadaniu zależnym na podstawie 21 umów leasingu operacyjnego. Umowy leasingu zawarte zostały na okres, który stanowi ponad 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu, a jednocześnie suma ustalonych w tych umowach opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej rzeczy ruchomej będącej przedmiotem umowy leasingu.

Udział Wnioskodawczyni w zysku Spółki Jawnej wynosi 10%, udział Jej córki 80%, a męża 10%. Spółka Jawna została założona w lutym 2010 r. Przy założeniu Spółki Jawnej Wnioskodawczyni oraz Jej mąż wnieśli osobno wkłady gotówkowe w wysokości po 5.000 zł W październiku 2010 r. do Spółki przystąpiła córka Wnioskodawczyni, wnosząc wkład pieniężny w wysokości 10.000 zł.

Obecnie mąż Wnioskodawczyni planuje wniesienie całego ww. Przedsiębiorstwa do Spółki Jawnej. Szacowana wartość aktywów netto tego Przedsiębiorstwa wynosi ok. 6 mln zł. Wniesienie Przedsiębiorstwa w drodze aportu nastąpi w 2011 r. lub w latach następnych. Wspólnicy Spółki Jawnej nie zamierzają zmieniać swoich udziałów w zysku Spółki, niezależnie od wysokości wnoszonych w przyszłości wkładów przez pozostałych wspólników, w tym w szczególności wkładu w postaci Przedsiębiorstwa ojca Wnioskodawczyni.

Córka Wnioskodawczyni od kilku lat pracuje w Przedsiębiorstwie, które ma być przedmiotem aportu, bierze udział w zarządzaniu i podejmowaniu strategicznych decyzji. Z racji młodego wieku będzie bardziej intensywnie angażować się w sprawy Spółki Jawnej niż Wnioskodawczyni i Jej mąż. Córka Wnioskodawczyni posiada wykształcenie kierunkowe zbieżne z przedmiotem działalności Spółki Jawnej. Ukończyła studia wyższe branży drogowej, które są bezpośrednio powiązane z głównym przedmiotem działalności Spółki Jawnej, tj. eksploatacją i sprzedażą kamienia na potrzeby drogownictwa. Ma również stwierdzone kwalifikacje w górnictwie na podstawie odbytego specjalistycznego kursu. Przedmiot działalności Spółki Jawnej pokrywa się z działalnością obecnie wykonywaną przez męża Wnioskodawczyni.

W dacie wniesienia aportu do Spółki Jawnej okres jaki pozostanie do końca obowiązywania umów leasingu operacyjnego może być krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu. Po wniesieniu aportu w postaci Przedsiębiorstwa do Spółki Jawnej, Spółka stanie się stroną umowy leasingu w wyniku zawarcia stosownych aneksów do umów leasingu za uprzednią zgodą leasingodawców. Aneksy do umów leasingu nie wprowadzą jakichkolwiek innych zmian, poza formalną zmianą strony korzystającej, którą stanie się Spółka Jawna.

Opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią obecnie dla męża Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż Przedsiębiorstwo składające się między innymi ze struktury organizacyjnej, formalnej i materialnej będzie dalej w takich samych strukturach kontynuowane poprzez działalność Spółki Jawnej (min. sprzedaż i wydobycie kruszyw). Wszystkie składniki będące majątkiem przedsiębiorstwa, tj. zarówno wyposażenie jak i środki trwałe, na zasadzie kontynuacji, będą wniesione w formie aportu i wykorzystywane przez Spółkę Jawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z planowaną transakcją (stanowiącą zdarzenie przyszłe) polegającą na nabyciu przedsiębiorstwa przez Spółkę Jawną, której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, a w konsekwencji również przejęcia, na podstawie art. 522 i art. 519 Kodeksu cywilnego, zobowiązań męża Wnioskodawczyni wynikających z zawartych w ramach prowadzonego przez niego Przedsiębiorstwa umów leasingu operacyjnego:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia dotyczą ustalenia charakteru umów leasingu, w związku z planowanym przejęciem przez Spółkę Jawną, na podstawie art. 522 i art. 519 ustawy - Kodeks cywilny zobowiązań wynikających z zawartych przez męża Wnioskodawczyni umów leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone nr 1.). W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy wziąć pod uwagę, iż zgodnie art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

W myśl art. 93a § 2 tej ustawy, przepis art. 93a § i stosuje się odpowiednio do:

W cytowanym wyżej przepisie art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej nie ma żadnego zastrzeżenia, oprócz tego, że wkładem osoby fizycznej ma być Przedsiębiorstwo. Wskazuje on, iż przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, rozumie się przez to prawa i obowiązki zawarte we wszelkich aktach normatywnych prawa podatkowego. Zatem wniesienie aportem przedsiębiorstwa do Spółki Jawnej powoduje sukcesję podatkową praw i obowiązków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla Spółki Jawnej oraz wszystkich wspólników. Z powyższego przepisu wywieść również należy, iż przysługujące określonemu podmiotowi prawa do ww. składników majątku, mogą podlegać przeniesieniu na inny podmiot, np. w postaci aportu tego składnika jako integralnej części przedsiębiorstwa wnoszonego w zamian za wkłady w spółce osobowej.

W odniesieniu do Spółki Jawnej, do której mąż Wnioskodawczyni wniesie całe Przedsiębiorstwo, dojdzie do sukcesji praw i obowiązków przez Wnioskodawczynię, jako wspólnika Spółki Jawnej. Zatem na podstawie wyżej powołanego art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, Spółka Jawna, w związku z wniesieniem do niej wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni, wstąpi we wszystkie prawno-podatkowe prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia wnoszonego Przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni zwraca uwagę, iż stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów, w tym w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 19 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawczyni podnosi, iż po wniesieniu do Spółki Jawnej w formie wkładu niepieniężnego Przedsiębiorstwa Jej męża, Spółka ta w myśl art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, stanie się następcą prawnym tego Przedsiębiorstwa, w tym w szczególności w zakresie praw i obowiązków wynikających z umów leasingu operacyjnego.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, oznaczać to będzie, możliwość zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika tej Spółki, poniesionych po wniesieniu ww. aportu wydatków, związanych z zawartymi przez męża Wnioskodawczyni umowami leasingu. Należy zauważyć, iż opłaty leasingowe w dalszym ciągu ponoszone będą w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Dla Wnioskodawczyni jedynie część ww. wydatków (określona proporcjonalnie do Jej prawa w udziale w zysku Spółki) będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej w formie Spółki Jawnej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku.

Fakt zakwalifikowania umowy leasingu, jako umowy leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spowoduje, iż w przypadku uiszczenia opłaty końcowej, która będzie znacząco odbiegać od wartości rynkowej przedmiotu leasingu z dnia wykupu po stronie Wnioskodawczyni jako wspólnika Spółki Jawnej (leasingobiorcy) nie powstanie częściowo odpłatne świadczenie w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podniosła również, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje kwestię sposobu rozliczenia umów leasingowych w odrębnym rozdziale 4a. Na gruncie przepisów normujących podatki dochodowe, zarówno od osób fizycznych, jak i od osób prawnych, wykształciły się dwa rodzaje leasingu: operacyjny i finansowy. W myśl postanowień art. 23b ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, opłaty ustalone w umowie leasingu (operacyjnego), ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Jeżeli zatem zostaną spełnione ww. warunki, to opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszty uzyskania przychodów korzystającego. Możliwość zaliczenia do przychodów i kosztów odnosi się przy tej umowie do całej kwoty opłaty (raty) leasingowej. Zdaniem WSA w Białymstoku wyrażonym w wyroku z dnia 5 maja 2010 r. (sygn. I SA/Bk 80/10) warunki uznania konkretnej umowy jako umowy leasingu operacyjnego dotyczą wyłącznie kwestii przedmiotowych umowy. Zatem dokonanie zmian po stronie podmiotowej (np. w przypadku cesji umowy leasingu) w żaden sposób nie wpływa na treść umowy i wynikające z niej prawa i obowiązki. Warunki te odnoszą się wyłącznie do przedmiotu umowy leasingu - czyli czasu jej trwania, rzeczy lub praw, których dotyczy umowa, oraz sumy określonych opłat z jej tytułu. Przepis ten nie odnosi się w żadnej mierze do osoby korzystającego, jak również osoby finansującego.

Oznacza, to zdaniem Wnioskodawczyni, iż sama zmiana stron umowy nie wpływa na treść umowy i sposób jej podatkowego rozliczenia. Po wstąpieniu do umowy nowego korzystającego nie ulegną zmianie podstawowe okresy trwania umowy, wysokość opłat, czy też przedmiot, którego umowa dotyczy. W dalszym ciągu finansujący będzie uprawniony do odsprzedaży przedmiotu leasingu nowemu korzystającemu na zasadach i w terminach określonych w umowie z poprzednim korzystającym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego charakteru umów leasingu, po dokonaniu ich cesji, uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dopuszcza w ramach przepisów o zobowiązaniach zarówno przejście wierzytelności (art. 509 i nast. k.c.) jak i długu (art. 519 i nast. k.c.) na inne osoby w czasie trwania stosunku zobowiązaniowego - umowy. Istota umowy nie ulega wówczas żadnej zmianie, zmieniają się natomiast osoby uczestniczące w umowie po stronie czynnej (zmiana wierzyciela) lub po stronie biernej (zmiana dłużnika).

Stosownie do przepisu art. 519 § 1 ww. ustawy, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Powyższy przepis wskazuje, iż w trakcie trwania umowy leasingu dopuszczalna jest cesja umowy leasingu z leasingodawcy na osobę trzecią. Przy czym w następstwie cesji i przejęcia długu nowy podmiot przejmuje wyłącznie prawa i obowiązki cywilnoprawne dotychczasowego korzystającego czy finansującego. Cesja wierzytelności czy przejęcie długu na gruncie prawa cywilnego nie powoduje zmiany treści stosunku zobowiązaniowego, zmienia się jedynie podmiot umowy. Nie oznacza to jednak automatycznego wstąpienia tego podmiotu w podatkowe uprawnienia pierwotnego leasingodawcy.

Na gruncie przepisów podatkowych wstąpienie podmiotu trzeciego w prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego dopuszczalne jest wtedy, gdy istnieje podstawa prawna takiej sukcesji. Kwestie sukcesji prawnej na gruncie podatkowym uregulowane są przepisami działu III, rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), które określają przypadki sukcesji oraz katalog następców prawnych, którzy wstępują we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki.

Sukcesja praw i obowiązków podatkowych musi opierać się na samodzielnej podstawie. Jeśli nie znajdziemy jej w prawie podatkowym nie możemy jej wywodzić z innej dziedziny prawa. Konsekwencją tego jest to, że gdy przepisy innych gałęzi prawa przewidują następstwo prawne, nie jest to jednoznaczne z istnieniem sukcesji podatkowej. Strony umów cywilnoprawnych, w tym umowy leasingu, mogą dowolnie określać swoje wzajemne prawa i obowiązki, nie mogą jednak umową cywilnoprawną przenosić uprawnień (przywilejów) podatkowych.

Zgodnie z art. 93a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

W myśl art. 93a § 2 wymienionej ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Przewidziana w przepisie art. 93a § 2 pkt 2 ww. ustawy sukcesja praw i obowiązków wywołuje skutki prawne na gruncie prawa podatkowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* wniesienia wkładu do spółki jawnej dokonuje osoba fizyczna,

* przedmiotem wkładu jest przedsiębiorstwo ww. podmiotu,

* wniesienie wkładu następuje w celu pokrycia udziału w spółce jawnej.

Powyższy przepis nie reguluje jednak skutków cesji wierzytelności czy przejęcia długu, dokonanych na podstawie odrębnych umów. Wniesienie wkładu w postaci przedsiębiorstwa, nie stanowi samodzielnej podstawy sukcesji przysługujących likwidowanemu podmiotowi uprawnień i obowiązków nabytych na podstawie umów leasingu. W przypadku tego typu umów niezbędne jest zawarcie odrębnej umowy lub aneksu do umowy dotychczasowej, tzw. umowy cesji. Zatem, przejście prawa do korzystania z przedmiotów umów leasingu na osobę trzecią następuje na podstawie umowy cesji.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w rozdziale 4a regulując szczególne zasady opodatkowania stron umowy leasingu, także nie odnoszą się do skutków podatkowych cesji umowy leasingu.

Zatem przystąpienie do umowy leasingu nowego korzystającego oznacza, że należy badać, czy na dzień cesji umowa ta stanowi dla danego podmiotu umowę leasingową spełniającą warunki określone w art. 23b lub art. 23f ww. ustawy.

Według art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W świetle powyższego, aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

W prawie podatkowym wyróżniamy dwa rodzaje umów leasingu: umowę leasingu operacyjnego i umowę leasingu kapitałowego (finansowego). Przy czym warunki jakie winny spełniać wymienione umowy określone zostały odpowiednio: w art. 23b ust. 1 i art. 23f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umowa leasingu operacyjnego to umowa, która spełnia łącznie następujące warunki:

Natomiast umowa leasingu kapitałowego (finansowego), to umowa spełniająca łącznie poniższe warunki:

Umowy leasingu nie spełniające ww. warunków, dla celów podatkowych traktuje się jak umowy najmu i dzierżawy. W myśl bowiem art. 23l ww. ustawy, do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 23b ust. 1 pkt 2 lub art. 23f ust. 1, lub art. 23i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 11, art. 22 i art. 23, dla umów najmu i dzierżawy.

Z przedstawionych w przedmiotowym wniosku okoliczności wynika, iż umowy leasingu zawarte przez męża Wnioskodawczyni spełniały warunki podatkowej umowy leasingu operacyjnego, określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W dacie cesji umów leasingu oraz wniesienia aportem do Spółki Jawnej Przedsiębiorstwa przez męża Wnioskodawczyni, okres jaki pozostanie do końca obowiązywania umów leasingu operacyjnego może być krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu. Przy czym wniesienie Przedsiębiorstwa w formie aportu nie nastąpi w celu pokrycia udziałów w Spółce Jawnej, co oznacza, iż przepis art. 93a § 2 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa nie ma w sprawie zastosowania.

W takim przypadku nie będzie można mówić o kontynuacji umowy leasingu. Korzystającym zostanie nowy podmiot. Zachodzi w związku z tym konieczność ustalenia, czy warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na dzień cesji, w odniesieniu do Wnioskodawczyni, jako wspólnika ww. Spółki, zostaną spełnione, tj. ustalenia, czy na dzień dokonania cesji czas trwania umowy z nowym korzystającym wynosił będzie co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, a suma ustalonych opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej środków trwałych. Gdy warunki te nie zostaną spełnione, nie jest możliwe uznanie umów leasingu, do których przystąpi nowy korzystający, za umowy leasingu operacyjnego.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy w następstwie dokonanej cesji umów leasingu, sporządzonych w formie aneksu do takich umów Spółka Jawna zostanie nowym korzystającym, a umowy leasingu w chwili cesji nie będą spełniały warunków określonych w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest możliwe uznanie ich za umowy leasingu operacyjnego w odniesieniu do Wnioskodawczyni. W takim przypadku zastosowanie znajdą przepisy dotyczące umów najmu i dzierżawy. Natomiast jeżeli warunki określone w powołanym przepisie zostaną spełnione, przedmiotowe umowy nie utracą charakteru podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej oraz wyroku WSA w Białymstoku, wskazać należy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną, ponieważ nie stanowią przepisów prawa materialnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Z uwagi na powyższe niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40,20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.