IPTPB1/415-281/11-2/DS - Skutki podatkowe zbycia nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 10 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 2001 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przychody z działalności gospodarczej rozlicza na podstawie prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W 2004 r., na potrzeby prowadzonej działalności, Wnioskodawczyni zakupiła budynek magazynowy, stojący na działce o powierzchni 0,3249 ha oraz lokal użytkowy o powierzchni 47,00 m ² wraz z udziałem w gruncie. W budynku tym nie ma lokali mieszkalnych. Wyżej wymienione nieruchomości zostały zakupione od syndyka masy upadłościowej na podstawie zawartej umowy notarialnej i ujęte w ewidencji środków trwałych. Przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie była wystawiona faktura VAT przez syndyka. W trakcie użytkowania ww. nieruchomości, do września 2011 r., nie były ponoszone żadne nakłady inwestycyjne na nieruchomości. Dokonywane były jedynie drobne remonty i naprawy mające na celu utrzymanie nieruchomości w odpowiednim stanie technicznym. Nakłady te były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości.

W październiku 2010 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni. W wyniku przeprowadzonego postępowania spadkowego, sąd wydał orzeczenie o podziale spadku, w którym przyznał 1/6 udziału z tytułu nabycia spadku po zmarłym mężu na rzecz Wnioskodawczyni i po 1/6 udziałów w ww. nieruchomościach, Jej dwóm córkom.

We wrześniu 2011 r. nieruchomości zostały sprzedane na podstawie aktu notarialnego i wystawionej faktury VAT ze stawką VAT zwolnioną.

Wnioskodawczyni ujęła w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie pozostałe przychody, 50% przychodu ze sprzedaży nieruchomości, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast z pozostałych 50%: po 1/6 przekazała swoim córkom, zgodnie z orzeczeniem sądu, a pozostałe 1/6 udziału potraktowała jako przychód wynikający ze sprzedaży nieruchomości nabytej w wyniku spadku przed upływem pięciu lat od nabycia spadku. W celu rozliczenia tego przychodu Wnioskodawczyni złoży PIT-39 za 2011 rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 2, natomiast odnośnie pytania numer 1 z zakresu podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako przychód września 2011 r., powinna ująć 50% ceny uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, ponieważ, zgodnie z orzeczeniem sądu, pozostałe 50% ceny sprzedaży każdy ze spadkobierców powinien rozliczyć jako przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytej w wyniku spadku przed upływem pięciu lat od daty nabycia, i złożyć PlT-39, w którym powinien wykazać ten przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 tego artykułu nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Jak wynika z powyższych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej, jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalności.

Należy zauważyć, iż cyt. powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a), wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), stanowią przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi od 2001 r. pozarolniczą działalność gospodarczą. W ramach tej działalności dokonała zakupu budynków niemieszkalnych: magazynowego wraz z działką o powierzchni 0,3249 ha i użytkowego wraz z udziałem w gruncie, które ujęła w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Do września 2011 r. Wnioskodawczyni nie ponosiła nakładów inwestycyjnych na te nieruchomości. Dokonywała jedynie drobnych nakładów (poniżej 30% ich wartości początkowej), w celu utrzymania budynków w odpowiednim stanie technicznym.

W związku ze śmiercią męża w październiku 2010 r., w wyniku przeprowadzonego postępowania sądowego, na podstawie orzeczenia o podziale spadku, Wnioskodawczyni przyznano 1/6 udziału w ww. nieruchomościach z tytułu nabycia spadku po zmarłym mężu. We wrześniu 2011 r. Wnioskodawczyni dokonała zbycia przedmiotowych nieruchomości, traktując 50% uzyskanego przychodu, jako przychód z działalności gospodarczej, natomiast pozostałą część przypadającego na Nią udziału, zamierza rozliczyć w zeznaniu rocznym.

Reasumując, biorąc pod uwagę, iż przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, przychód ze sprzedaży nieruchomości należących do Wnioskodawczyni, zgodnie z przypadającym na Nią udziałem, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie ich zbycia.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, został złożony przez jedną ze spadkobierczyń, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych spadkobierców, tj. córek Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.