IPTPB1/415-227/14-2/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów #61485; jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Spółkę komandytową tworzy czterech wspólników. Komandytariuszami są trzy osoby fizyczne, w tym Wnioskodawczyni, natomiast komplementariuszem jest - G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła ze Spółką komandytową, której jest komplementariuszem, to jest G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - umowę cywilnoprawną, której przedmiotem jest świadczenie usług zarządzania i reprezentowania Spółki komandytowej. Spółka komandytowa zobowiązała się natomiast w ww. umowie cywilnoprawnej do wypłacania na rzecz komplementariusza wynagrodzenia za prowadzenie spraw i reprezentowanie Spółki komandytowej.

Spółka komandytowa będzie otrzymywać od komplementariusza - Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością faktury VAT za świadczone na jej rzecz usługi. Prowadzeniem spraw Spółki komandytowej zajmuje się ze strony komplementariusza Zarząd Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie z tytułu umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest reprezentacja i prowadzenie spraw Spółki komandytowej, wypłacone na rzecz komplementariusza - G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - stanowić będzie dla komandytariuszy G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej (w tym Wnioskodawczyni) koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki z tytułu wynagrodzenia z umowy cywilnoprawnej na rzecz komplementariusza, będącego osobą prawną, stanowić będą koszt uzyskania przychodu dla wspólników G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej, będących komandytariuszami - osobami fizycznymi.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością wynika, iż poniesiony wydatek obiektywnie przyczynia się do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Literalna wykładnia powyżej cytowanych przepisów prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo do pomniejszenia przychodów o wszelkie koszty, które mają bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma, bądź może mieć, wpływ na wielkość osiągniętego przychodu i jak wspomniano - nie są one wskazane w enumeratywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu. W konsekwencji stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane komplementariuszowi ma związek z uzyskiwaniem przychodów przez wspólników Spółki komandytowej, nie jest także wskazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, może zatem stanowić koszt uzyskania przychodu wspólników Spółki komandytowej. Z uwagi na fakt, że Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, koszty te zostaną uwzględnione przez wspólników-przy ustalaniu ich dochodu z udziału w zysku Spółki komandytowej.

Każdy wspólnik winien ujmować te koszty w przypadającej mu części w sposób określony przez Spółkę tzn. w wielkości proporcjonalnej do udziału w zyskach Spółki, stosując uregulowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym każdego wspólnika osobno.

W związku z powyższym, wynagrodzenie z tytułu umowy cywilnoprawnej wypłacane na rzecz komplementariusza, której przedmiotem będzie świadczenie usług prowadzenia spraw i reprezentowania Spółki komandytowej, może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wspólnika Spółki komandytowej.

Przychody i koszty powstające w Spółce komandytowej przypisywane są odpowiednio do jej wspólników, którzy w zależności od ich formy prawnej, podlegają z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych. Koszty, o których mowa, jak najbardziej mogą być kosztami uzyskania przychodów w Spółce komandytowej. Koszty te są bowiem ponoszone dla Spółki-komplementariusza, ale w celu prowadzenia spraw Spółki komandytowej i uzyskiwania w niej przychodów.

W G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, komplementariuszem jest G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Komplementariusz ma nie tylko prawo, ale i obowiązek prowadzenia spraw Spółki, a także prawo do jej reprezentacji. Przy prowadzeniu spraw Spółki komandytowej musi korzystać z określonej infrastruktury osobowo-rzeczowej. Jest to normalnym następstwem i koniecznością związanym z prowadzeniem spraw Spółki komandytowej. Jest to infrastruktura tej ostatniej Spółki, bo przecież o prowadzenie jej spraw chodzi. Prowadzeniem spraw Spółki komandytowej zajmuje się ze strony komplementariusza Zarząd Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W celu sprawnego i skutecznego prowadzenia spraw Spółki komandytowej Zarząd Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, korzysta z samochodów, telefonów, komputerów i innych niezbędnych urządzeń stanowiących własność Spółki komandytowej. Ponadto prowadzenie spraw Spółki komandytowej wymaga wyjazdów służbowych i w związku z tymi wyjazdami Spółka komandytowa będzie zapewniać koszty noclegów, przejazdów, np. zakup biletów lotniczych poszczególnym osobom wchodzącym w skład Zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka - komplementariusz prowadząc sprawy Spółki komandytowej, przyczynia się do powstania przychodów Spółki komandytowej (a ściślej rzecz biorąc - przychodów dla poszczególnych wspólników tej Spółki). Działania Spółki przyczyniają się więc do powstania przychodów dla wszystkich wspólników tej Spółki. W związku z tym koszty, o których mowa, mogą być kosztami uzyskania przychodów dla wspólników Spółki komandytowej. Wynagrodzenie płacone komplementariuszowi może być kosztem uzyskania przychodów. Jest to koszt w Spółce komandytowej zarówno dla wszystkich komandytariuszy, jak i dla komplementariusza. Komandytariusze Spółki ponoszą bowiem w odpowiedniej części koszt celem uzyskania swoich przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 1a ww. ustawy, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Powyższy przepis nie uzależnia prawa do zaliczenia danych kosztów do kosztów uzyskania przychodu od formy w jakiej wykonywana jest dana praca (umowa o pracę, umowa zlecenia, bezumownie).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest komandytariuszem w Spółce komandytowej. Natomiast komplementariuszem jest osoba prawna. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła ze Spółką komandytową, której jest komplementariuszem umowę cywilnoprawną, której przedmiotem jest świadczenie usług zarządzania i reprezentowania Spółki komandytowej. Spółka komandytowa zobowiązała się natomiast w ww. umowie cywilnoprawnej do wypłacania na rzecz komplementariusza wynagrodzenia za prowadzenie spraw i reprezentowanie Spółki komandytowej. Spółka komandytowa będzie otrzymywać od komplementariusza - Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością faktury VAT za świadczone na jej rzecz usługi. Prowadzeniem spraw Spółki komandytowej zajmuje się ze strony komplementariusza Zarząd Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Analiza powyższych uregulowań prawnych wskazuje, że wynagrodzenie komplementariusza z tytułu wykonywania czynności związanych z reprezentacją i prowadzeniem spraw będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawczyni będącej wspólnikiem Spółki komandytowej, a jego wysokość powinna być ustalona zgodnie z zasadą opisaną w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wynagrodzenie za reprezentację i prowadzenie spraw Spółki płacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej przez Spółkę komandytową komplementariuszowi (Wnioskodawczyni), będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawczyni, będącej komandytariuszem Spółki komandytowej proporcjonalnie do jego udziału z zysku zapisanym w umowie Spółki komandytowej.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.