IPTPB1/415-222/11-4/MD - Określenie obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z zawarciem umowy dotyczącej usług doradczo-konsultingowych świadczonych poza działalnością gospodarczą na terytorium Niemiec.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, określonych w art. 14b § 3 oraz w art. 14f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 grudnia 2011 r., Nr IPTPB1/415-222/11-2/MD, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 stycznia 2012 r., natomiast w dniu 9 stycznia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 4 stycznia 2012 r.). Wpłaty brakującej opłaty dokonano w dniu 4 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, działająca w branży farmaceutycznej (dalej również: Spółka), zamierza z dniem 1 stycznia 2012 r. podjąć współpracę z konsultantem specjalizującym się w doradztwie na rzecz podmiotów z sektora ochrony zdrowia (dalej: Menedżer). Menedżer posiada wynajęte biuro na terytorium Wielkiej Brytanii (na cele korespondencji), jednak nie prowadzi w tym kraju zarejestrowanej działalności gospodarczej. Nie posiada ponadto żadnych innych powiązań z tym krajem. W ww. biurze nie są świadczone żadne usługi, ani nie są w nim zatrudnieni żadni pracownicy.

Menedżer posiada jednocześnie niemieckie obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania na terenie Republiki Federalnej Niemiec (dalej: RFN). Również żona i dzieci Menedżera zamieszkują (pracują i uczą się) na terytorium RFN oraz posiadają obywatelstwo tego kraju. Menedżer jest także właścicielem nieruchomości położonych na terytorium tego państwa.

Wnioskodawca ma zamiar podpisać z Menedżerem umowę o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego (dalej: Umowa). Zgodnie z przewidywaniami, zostanie ona zawarta w dniu 1 stycznia 2012 r. na okres 3 lat. W trakcie realizacji zapisów Umowy, Menedżer nie będzie zobowiązany do przebywania na terytorium Polski. Usługi doradczo - konsultingowe świadczone będą poza działalnością gospodarczą. Innymi słowy Menedżer, w momencie świadczenia tych usług, działać będzie całkowicie samodzielnie, ale nie prowadząc przy tej okazji żadnej zarejestrowanej działalności gospodarczej. Za wszystkie usługi, jakie będą wykonywane w ramach Umowy, Menedżer ponosił będzie względem Spółki całkowitą odpowiedzialność i ryzyko. Zastrzeżone przy tym zostanie wyłączenie odpowiedzialności Menedżera wobec podmiotów trzecich (planowane usługi w żaden sposób nie będą dotyczyć osób trzecich).

Do zadań Menedżera (określonych umownie) należeć będzie przede wszystkim doradztwo w zakresie zarządzania strategicznego Spółką w celu uzyskania ponadprzeciętnych wyników, których rezultatem byłoby przekroczenie zakładanych planów. W ramach szczegółowych zadań mieścić się będzie tworzenie nowych produktów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej oraz rozwój linii produkcyjnych i odkrywanie nowych rynków zbytu. Menedżer dodatkowo powołany zostanie do Zarządu polskiej Spółki i z tego tytułu otrzymywać będzie dodatkowe uposażenie, niezwiązane ze świadczeniem usług konsultingowo - doradczych.

W uzupełnieniu wniosku, wskazano, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

* pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska jako państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski. Nie opodatkowują natomiast w Polsce dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Osoba spełniająca ten warunek nazywana jest nierezydentem podatkowym.

Z kolei osoby posiadające miejsce zamieszkania lub wspomniany wyżej ośrodek interesów życiowych w Polsce są objęte, zgodnie z polskimi przepisami podatkowymi, tzw. nieograniczonym obowiązkiem podatkowym. Osoby takie nazywa się polskimi rezydentami podatkowymi i podlegają one obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce (kraj) położenia ich źródeł.

Zastosowanie obu ww. zasad jednocześnie (tj. z jednej strony zasady państwa źródła, a z drugiej strony - zasady państwa miejsca zamieszkania) może w wielu przypadkach prowadzić do podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowym stanie faktycznym Menedżer posiada biuro na terytorium Wielkiej Brytanii, natomiast miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Federalnej Niemiec (dalej: RFN). W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie, którą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zastosować: pomiędzy Polską a Wielką Brytanią, czy pomiędzy Polską a RFN. Decydujący jest fakt posiadania w jednym z ww. państw rezydencji podatkowej.

W obydwu umowach przepisy dotyczące rezydencji podatkowej znajdują się w art. 4. Zgodnie z postanowieniem tego artykułu, rezydentem danego państwa jest osoba, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Tak więc kryterium decydującym o rezydencji podatkowej jest podleganie opodatkowaniu w danym państwie ze względu na posiadanie miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu.

Na terytorium Wielkiej Brytanii Menedżer nie posiada ani miejsca zamieszkania, ani miejsca stałego pobytu. Jedyną formą obecności Menedżera w Wielkiej Brytanii jest wynajmowane na jej terytorium biuro. Natomiast na terytorium RFN posiada on powiązania rodzinne i kapitałowe, zajmuje się i zarządza własnym majątkiem (m.in. nieruchomością), a także przebywa tam przez większą część roku. Również jego rodzina posiada miejsce zamieszkania na terytorium RFN oraz centrum interesów gospodarczych w tym kraju (praca, szkoła). Zatem podczas analizowania kwestii ewentualnego opodatkowania w Polsce określonych dochodów pod uwagę brane będą postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a RFN (dalej: UPO).

Zdecydowana większość umów o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanych przez Polskę opiera się na Modelowej Konwencji wypracowanej wspólnie przez wszystkie kraje należące do OECD (dalej: MK OECD). Wraz z MK OECD opublikowany został również Komentarz szczegółowo wyjaśniający jej treść oraz właściwe metody stosowania.

Co prawda powyższe dokumenty nie należą do źródeł powszechnie obowiązującego prawa, to jednak stanowią one istotną wskazówkę, jak należy interpretować i stosować przepisy umów opartych na MK OECD.

Poszczególne zapisy polsko - niemieckiej UPO również opierają się na MK OECD, dlatego też przy interpretacji zapisów tej umowy korzystanie z ww. Komentarza jest w pełni uzasadnione.

Określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie", zawarte w art. 4 pkt 1 UPO, oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Kryterium przebywania na terytorium Polski nie zostanie prawdopodobnie spełnione z tego względu, iż czas pracy Menedżer będzie mógł sobie dowolnie ustalać, tak aby jak najlepiej wypełnić obowiązki wynikające z Umowy. Zgodnie z Komentarzem do KM OECD pamiętać należy, że kryterium przewagi musi być takie, aby nie pozostawiało wątpliwości, że osoba spełnia wymagane warunki tylko w jednym państwie i że jest sprawą naturalną, iż prawo do opodatkowania dochodów takiej osoby należy właśnie do danego państwa.

W związku z tym, iż w przedmiotowym stanie faktycznym pierwsze kryterium nie rozwiązuje kwestii statusu podatnika, przejść należy do kolejnych kryteriów, których analiza powinna dać jednoznaczną odpowiedź w sprawie rezydencji podatkowej Menedżera.

W tym celu pod uwagę wziąć należy następne przepisy art. 4 UPO. W punkcie 2 wymienione są kolejno kryteria, na podstawie których określić należy status podatnika. Jeżeli dane kryterium nie daje możliwości jednoznacznego ustalenia statusu podatnika, należy przejść do kolejnego kryterium.

Przesłankami, które należy brać pod uwagę, są w odpowiedniej kolejności:

Należy pamiętać, że kolejność zastosowanych w UPO kryteriów nie jest przypadkowa, lecz wskazuje właśnie na to, które z kryteriów powinno być zastosowane w pierwszej kolejności, a które jako następne - w przypadku, gdy wcześniejsze nie dało jednoznacznego rezultatu. W oparciu o powyższe regulacje podatnik ma obowiązek ustalenia, w którym państwie posiada miejsce zamieszkania bądź stałego pobytu, a co za tym idzie, gdzie podlegał będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pierwszym z dodatkowych kryteriów decydujących o rezydencji podatkowej, zawartych w art. 4 pkt 2 UPO, jest miejsce posiadania tzw. ośrodka interesów życiowych. Miejsce to wyznacza się w oparciu o ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, analizując to kryterium, należy wziąć pod uwagę powiązania rodzinne i towarzyskie (osobiste), wykonywane zajęcia, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce, z którego zarządza się swoim majątkiem oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną. Wszystkie te okoliczności muszą być przy tym rozważane całościowo, z tym że kluczową kwestią w tej materii powinno być zawsze samo postępowanie danej osoby.

W przedmiotowym stanie faktycznym Menedżer posiada na terytorium RFN powiązania rodzinne oraz towarzyskie. Jest także właścicielem nieruchomości w tym kraju oraz z tego miejsca zarządza swoim majątkiem. Z Polską nie łączą go, poza zawodowymi, żadne inne powiązania. Nie posiada on na jej terytorium żadnych nieruchomości oraz członków rodziny. Posiadanie równocześnie przez Menedżera biura w Wielkiej Brytanii nie ma w tym przypadku żadnego wpływu na ustalenie statusu podatkowego. W związku z tym całokształt okoliczności ujawnionych przez Menedżera wskazuje na to, że posiada on na terytorium RFN ośrodek interesów życiowych, a przez to może być uważany za rezydenta podatkowego w tym państwie.

Z uwagi na to, iż analiza kryterium tzw. ośrodka interesów życiowych dała jasny rezultat odnośnie rezydencji podatkowej, niepotrzebne jest analizowanie kolejnych kryteriów (zgodnie z metodologią zaprezentowaną powyżej).

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, nie będzie On działał w charakterze płatnika przy wypłacie wynagrodzenia na rzecz Menedżera z tytułu świadczenia przez niego usług konsultingowo - doradczych. Innymi słowy, Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania od uposażenia wypłacanego Menedżerowi zryczałtowanego podatku w wysokości 20% i wpłacenia go na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby płatnika. Powyższe stanowisko wynika z przekonania Wnioskodawcy, że w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdzie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską i RFN.

Zgodnie z art. 14 pkt 1 UPO dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. Tak więc opodatkowaniu w oparciu o postanowienia tego artykułu podlegają wszystkie te dochody, które są uzyskiwane przez osoby fizyczne, w ramach działalności wykonywanej osobiście.

W art. 14 pkt 2 UPO wymienione zostały przykładowe zawody, które zawsze będą mieścić się w zakresie tego artykułu. I tak przepisem tym objęto m.in. działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów. Dotyczy to więc dochodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne posiadające specjalistyczną wiedzę i umiejętności, z reguły potwierdzone odpowiednimi zaświadczeniami wydanymi przez uprawnione do tego organy, z osobistego świadczenia usług, wykonywanych przez te osoby na własny rachunek, bez jakiejkolwiek podległości służbowej.

Zarówno zakres usług jakie będą świadczone przez Menedżera w ramach Umowy, jak i wykonywanie ich w dowolnym czasie i miejscu, pozwala stwierdzić, iż świadczenia te mieszczą się w art. 14 UPO, albowiem podatnik działa we własnym imieniu, bez jakiejkolwiek podległości służbowej oraz na własne ryzyko. Niemniej jednak odpowiedzialność Menedżera zastrzeżona zostanie wyłączenie wobec Wnioskodawcy - odpowiedzialność wobec osób trzecich nie wystąpi w ogóle.

Z wywodów poczynionych powyżej wynika, iż usługi, które Menedżer będzie świadczyć na rzecz Spółki, podlegają pod dyspozycję art. 14 UPO, czyli będą dochodami z tytułu wykonywania tzw. wolnego zawodu (działalności o samodzielnym charakterze). W związku z tym nie będą one podlegały opodatkowaniu w Polsce, a jedynie w kraju rezydencji Menedżera.

Zwolnienie z obowiązku poboru podatku na mocy UPO wymaga, zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskania tzw. certyfikatu rezydencji. Polskie przepisy podatkowe zastrzegają bowiem, że zwolnienie bądź zastosowanie niższej stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania przez podatnika miejsca zamieszkania certyfikatem rezydencji. Jest on wydawany przez właściwy organ administracji podatkowej drugiego państwa (czyli państwa rezydencji).

Podsumowując, w przypadku wypłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Menedżera wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług konsultingowo - doradczych wynikających z Umowy, Spółka nie będzie pełnić roli płatnika, tj. nie będzie zobowiązana do pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku od wynagrodzenia Menedżera na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika. Postępowanie takie możliwe jest jedynie w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji Menedżera, wydanego przez właściwe organy podatkowe Republiki Federalnej Niemiec (niem. Ansassigkeitsbescheinigung). Ponadto Wnioskodawca zobowiązany będzie, na podstawie art. 41 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do sporządzenia i przesłania Menedżerowi oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imiennej informacji IFT-1R, do końca lutego roku następującego po roku podatkowym lub na wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (IFT-1).

Natomiast w odniesieniu do pytania nr 2, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie On działał w charakterze płatnika przy wypłacie wynagrodzenia na rzecz Menedżera z tytułu pełnienia przez niego funkcji członka Zarządu. Innymi słowy, Spółka będzie zobowiązana do pobrania od uposażenia wypłacanego Menedżerowi zryczałtowanego podatku w wysokości 20% i wpłacenia go na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika.

W uzasadnieniu Wnioskodawca powołuje się na art. 16 pkt 1 UPO, zgodnie z którym wynagrodzenia członków rady nadzorczej lub zarządu i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z kolei na podstawie art. 16 pkt 2 UPO uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu pełnienia obowiązków pełnomocnika spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Całościowa analiza postanowień UPO pozwala na stwierdzenie, iż treść tego artykułu stanowi swego rodzaju wyjątek, mający na celu wyłączenie stosowania postanowień ogólnych, albowiem podstawowym kryterium, w oparciu o które UPO przyznaje prawo do opodatkowania wynagrodzeń, jest miejsce wykonywania określanych zadań. Jednakże w przypadku tego rodzaju świadczeń (wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka Zarządu) ustalenie miejsca ich wykonywania nastręczałoby w wielu przypadkach poważne trudności. Z tego też względu takie wypłaty mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym siedzibę ma Spółka wypłacająca uposażenie.

W ocenie Wnioskodawcy, przy interpretacji niniejszej regulacji warto również sięgnąć do Komentarza do MK OECD. W komentarzu do art. 6 wskazano, iż członek rady dyrektorów spółki często pełni również inne funkcje w spółce, na przykład zwykłego pracownika, doradcy, konsultanta itd. Jest oczywiste, że artykuł ten nie ma zastosowania do wynagrodzenia wypłacanego z tytułu pełnienia tych innych funkcji. Jeżeli więc mamy do czynienia z sytuacją, gdy dana osoba wykonuje również innego rodzaju prace na rzecz spółki (np. w charakterze konsultanta lub gdy pracownik spółki zasiada w jej radzie nadzorczej), to w zakres art. 16 UPO wejdzie tylko wynagrodzenie otrzymywane z tytułu zasiadania w zarządzie lub radzie nadzorczej spółki. Uposażenie z tytułu pełnienia funkcji konsultanta bądź doradcy nie będzie podlegało pod dyspozycję tego artykułu.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdza, iż wynagrodzenie otrzymywane przez Menedżera od Spółki z tytułu zasiadania w Zarządzie Spółki zostanie objęte dyspozycją art. 16 UPO. W związku z tym, Wnioskodawca pełnił będzie obowiązki płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz Menedżera. Innymi słowy, Spółka zobowiązana będzie, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% wynagrodzenia Menedżera sprawującego funkcję członka Zarządu i wpłacenia go na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby płatnika.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego dokonać należy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym pobrano podatek. Ponadto pełnienie funkcji płatnika przez Spółkę wymagać będzie, zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tejże ustawy, sporządzenia i przesłania Menedżerowi oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych-imiennej informacji IFT-1R, do końca lutego roku następującego po roku podatkowym lub na wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (IFT-1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.