IPTPB1/415-207/11-2/AG - Powstanie przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odszkodowania otrzymanego w związku ze szkodą komunikacyjną w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu odszkodowania otrzymanego w związku ze szkodą komunikacyjną mającą miejsce w czasie zawieszenia działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu odszkodowania otrzymanego w związku ze szkodą komunikacyjną mającą miejsce w czasie zawieszenia działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od 29 sierpnia 2003 r. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, rozlicza się na zasadach ogólnych, według skali podatkowej.

W grudniu 2003 r. Wnioskodawca wziął w leasing operacyjny samochód osobowy z kratką. Po 4 latach, czyli w grudniu 2007 r. wykupił samochód za 1% wartości, zgodnie z umową leasingową. Raty leasingowe w kwotach netto były wpisywane jako koszty do księgi przychodów i rozchodów. Wykup samochodu również został wpisany jako koszt do księgi przychodów i rozchodów. Ze względu na niską kwotę zakupu samochód nie został wpisany do ewidencji środków trwałych (wartość poniżej 3.500,00 zł).

Od 31 sierpnia 2009 r. na okres 2 lat (24 miesięcy) Wnioskodawca zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej, a samochód podczas zawieszonej działalności wykorzystywał do celów prywatnych, nie wpisując do podatkowej księgi przychodów i rozchodów żadnych kosztów związanych z samochodem.

W grudniu 2010 r. Wnioskodawca postanowił wykupić z prywatnych środków dodatkowe, dobrowolne ubezpieczenie AUTOCASCO-AC. Wnioskodawca nie musiał tego robić, obowiązkowe jest bowiem tylko ubezpieczenie OC, które musiał cały czas płacić, niezależnie czy używał samochód, czy nie. Ubezpieczenie AC jest dobrowolne i zdaniem Wnioskodawcy nie należy go wykupywać. Jednak zrobił to dla siebie, chcąc w wakacje pojechać z rodziną na wczasy. W czerwcu 2011 r. Wnioskodawca miał wypadek samochodowy, tym właśnie samochodem, z Jego winy. Całość szkód została wypłacona z ubezpieczeń Wnioskodawcy. Jego ubezpieczyciel uznał szkodę całkowitą, pozostawił mu rozbity samochód i wypłacił odszkodowanie. Było to podczas zawieszonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane odszkodowanie (podczas zawieszonej działalności gospodarczej) wypłacone z AUTOCASCO (opłaconego przez Wnioskodawcę dobrowolnie z własnych środków) Wnioskodawca musi zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej i odprowadzić od tego podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien wypłaconego odszkodowania zaliczać do przychodów z działalności gospodarczej i nie powinien od tego odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych. Samochodu używał wyłącznie do celów prywatnych, podczas zawieszonej działalności, wszelkie naprawy wykonywał prywatnie, żadnych kosztów nie wpisywał do księgi przychodów i rozchodów. AUTOCASCO wykupił również podczas zawieszonej działalności, koszt ubezpieczenia AC również nie był wpisany do księgi przychodów i rozchodów. Ponadto wypadek i wypłata odszkodowania miały miejsce podczas zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy owego odszkodowania nie otrzymałby, gdyby sam dobrowolnie nie wykupił ubezpieczenia AUTOCASCO-AC.

Wnioskodawca ponadto zwraca uwagę na zasadę równomiernego rozłożenia kosztów i przychodów. Skoro przez cały czas zawieszonej działalności żadne koszty nie były wpisywane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a było w tym czasie sporo napraw samochodu i innych kosztów, to dlaczego przychód miałby być zaliczony i wpisany do księgi przychodów i rozchodów. Odszkodowanie nie zostałoby wypłacone, gdyby Wnioskodawca wcześniej nie wykupił dodatkowego ubezpieczenia AUTOCASCO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując w art. 10 ust. 3 tej ustawy jako źródło przychodów, pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Przepis art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) stanowi, iż przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W myśl art. 14 ust. 4 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

Przepisy podatkowe nie przewidują - poza opodatkowaniem w formie karty podatkowej - przerw w prowadzeniu działalności gospodarczej i nie nakładają obowiązku informacyjnego na podatnika w tym zakresie. W prawie podatkowym brak jest również pojęcia "zawieszenia" i "odwieszenia" działalności gospodarczej. W związku z tym, podatnik który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej prowadzi tę działalność do chwili jej likwidacji. Zatem do chwili likwidacji działalności gospodarczej osoba, która zawiesiła działalność gospodarczą, traktowana jest nadal jako osoba prowadząca tę działalność.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 pkt 12 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl tego przepisu, wszystkie otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku przedsiębiorstwa, niezależnie od podstawy ich otrzymania, są opodatkowane podatkiem dochodowym, w tym sumy wypłacone na podstawie umowy ubezpieczenia przez ubezpieczyciela w razie wystąpienia zdarzenia ubezpieczeniowego (szkody). Tego rodzaju odszkodowanie pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą. Przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania należy rozliczyć zatem w ramach źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i wykazać go w odpowiedniej ewidencji prowadzonej dla tej działalności oraz opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z tej działalności, zgodnie z zasadami przewidzianymi dla wybranej formy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, wskutek wypadku uległ uszkodzeniu samochód, który stanowił składnik majątku związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawcy w związku z powyższym zostało wypłacone przez Ubezpieczyciela, z opłaconego przez Niego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ubezpieczenia AUTOCASCO - AC, odszkodowanie.

Reasumując, stwierdzić należy, iż kwota odszkodowania, które Wnioskodawca otrzymał z ubezpieczenia AC, opłaconego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, w związku ze szkodą komunikacyjną, która miała miejsce w tym okresie, stanowi na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z działalności gospodarczej. Odszkodowanie wypłacone bowiem zostało w związku z uszkodzeniem samochodu, tj. składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca od uzyskanego z ww. tytułu dochodu winien odprowadzić podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.