IPTPB1/415-186/13-4/MAP - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego na podstawie delegacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 15 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego na podstawie delegacji - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego na podstawie delegacji.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 maja 2013 r., Nr IPTPB1/415-186/13-2/MAP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 29 maja 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 3 czerwca 2013 r., następnie w dniu 12 czerwca 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 10 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, na podstawie delegacji sędziowskich, wypłaca sędziom ekwiwalent za sędziowanie w zawodach sportowych. Sędziowanie w zawodach sportowych, jest czynnością wykonywaną osobiście, przez delegowaną osobę. Sędziego do sędziowania zawodów sportowych, deleguje X.

Wypłata następuje, na podstawie wystawionego druku delegacji sędziowskiej. Stawka ekwiwalentu brutto za przeprowadzone sędziowanie, określona jest w tabelach (taryfikatorach) Związku, zgodnie z uchwałą X. Wypłaty z ww. tytułu następują każdorazowo po zakończeniu meczu. Kwota pojedynczej delegacji zazwyczaj jest niższa niż 200,00 zł.

Ponadto nigdy nie wiadomo, czy w tym samym miesiącu, ten sam sędzia nie będzie uczestniczył w innym meczu, organizowanym przez Wnioskodawcę. Nie wiadomo również, czy w danym miesiącu sędzia uzyska łączną kwotę za sędziowanie, wypłacaną przez Wnioskodawcę w kwocie przekraczającej 200,00 zł, czy też łączna kwota, wypłacana przez Wnioskodawcę sędziemu w danym miesiącu, będzie mniejsza niż 200,00 zł.

Wnioskodawca nie zawiera z sędziami żadnych umów cywilno-prawnych (np. umowy zlecenia, czy umowy o dzieło), jest On jedynie zobowiązany, do wypłaty kwoty delegacji pomniejszonej o należny podatek dochodowy. Wnioskodawca, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobiera zaliczki na podatek dochodowy, obliczone według najniższej stawki podatkowej, określonej w skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów, w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż wysokość delegacji sędziowskiej jest z góry określona w tabelach (taryfikatorach) Związku, zgodnie z uchwałą X. Delegacje sędziowskie są wystawiane przez sędziego i przedkładane Wnioskodawcy, celem wypłaty. Zatem, delegacja sędziowska jest finansowana ze środków Wnioskodawcy. Sędziowie nie są pracownikami płatnika (Wnioskodawcy). Źródłem przychodów, z którego sędziowie otrzymują przychody za sędziowanie w zawodach sportowych, jest art. 10 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w obecnym stanie prawnym, postępowanie Wnioskodawcy jako płatnika zaliczek podatku dochodowego od wypłat delegacji sędziowskich, należnych za sędziowanie, które jednorazowo nie przekraczają kwoty 200,00 zł jest prawidłowe, czy też przy wypłacie delegacji sędziowskich za rozegrany mecz należy potrącać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18%, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

Z przedstawionej sytuacji we wniosku wynika, że Wnioskodawca wypłaca ekwiwalent sędziowski. Wnioskodawca nie podpisuje umów z sędziami, ale zobowiązany jest do wypłaty kwoty delegacji pomniejszonej o należny podatek dochodowy. Sędziego na zawody wyznacza X. Stawka brutto za sędziowanie meczu jest określona w taryfikatorze Związku. Dokumentem wyznaczającym sędziego na określony mecz piłki nożnej jest tzw. delegacja sędziowska wystawiana przez dany związek sportowy. Wnioskodawca jako płatnik ekwiwalentów nie zawiera z delegowanymi sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, wypłaca im jedynie ekwiwalent pieniężny na podstawie delegacji. Wnioskodawcy z delegowanymi sędziami przeprowadzającymi mecze piłki nożnej nie wiąże żadna umowa (żaden stosunek prawny).

Zatem powyższe okoliczności nie wskazują na zawarcie umowy między Wnioskodawcą, a sędzią.

Wobec powyższego przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania do delegacji sędziowskich i nie ma w tym przypadku znaczenia, czy wartość delegacji nie przekracza jednorazowo kwoty 200,00 zł, czy też jest wyższa od tej kwoty.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc powyższe pod uwagę, na Wnioskodawcy jako płatniku ekwiwalentów sędziowskich ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia, z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, jak również sporządzenia stosownej informacji PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, tut. Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.