IPTPB1/415-185/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwrotem dotacji oraz skutków podatkowych przekazania na cele osobiste składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 1 sierpnia 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie specjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatek dochodowy rozlicza według stawki liniowej 19%. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów według daty wystawienia faktury, rachunku lub innego dokumentu (metoda kasowa).

Wnioskodawczyni w 2008 r. rozpoczęła inwestycję w rozwój swojej firmy w oparciu o dotację z Unii Europejskiej. W dniu 22 lutego 2010 r. zawarła umowę o dotację "Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstwa poprzez inwestycje w nowoczesne maszyny, urządzenia i obiekty wpływające na zmiany organizacyjne i procesowe" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, Oś Priorytetowa I, Przedsiębiorczość i Innowacja, Działanie 1.2 (według umowy kwalifikowalne były wydatki ponoszone od dnia 11 sierpnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.).

Środki dotacji były przeznaczone na zakup: maszyny szorującej - 3 szt., maszyny do prania wykładzin dywanowych, maszyny szorującej elektrycznej, zamiatarki elektrycznej, odkurzacza z elektroszczotką, odkurzaczy - 4 szt., zamiatarek ręcznych - 2 szt., urządzenia do mycia schodów ruchomych, pralek automatycznych (3 szt.), rusztowania; kosiarki, wertykulatora do trawnika, podkaszarki, maszyny wieloczynnościowej, mebli biurowych, regałów magazynowych, wyposażenia biurowego - sprzętu do prezentacji, komputera, drukarki, aparatu fotograficznego, oprogramowania, laptopa, kserokopiarki oraz nieruchomości i prac adaptacyjnych w nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej.

Zgodnie z zapisami umowy, wydatki kwalifikowalne podlegały refundacji po zaakceptowaniu wniosku o płatność. Do czasu zwrotu kosztów, wydatki były finansowane z własnych środków. Wnioskodawczyni pierwsze zakupy w ramach złożonego wniosku o dotację dokonała w dniu 8 września 2008 r., natomiast pierwsze wpływy finansowe dotacji nastąpiły w dniu 2 grudnia 2010 r.

Wszystkie zakupione maszyny, urządzenia oraz wartości niematerialne i prawne oraz nieruchomość zostały wpisane do ewidencji środków trwałych w dacie przekazania do użytkowania. Wnioskodawczyni zaliczyła część środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo (100% stawka amortyzacji dla środków o wartości poniżej 3 500 zł), część w odpisach amortyzacyjnych oraz skorzystała ze statusu "małego podatnika" dla środków fabrycznie nowych do wysokości limitu. Wnioskodawczyni za wartość początkową amortyzacji podatkowej przyjęła 30% wartości środków trwałych, ponieważ 70% sfinansowane zostało w ramach dotacji. Pomimo, że do czasu rozliczenia wniosku o płatność, zakup był w całości finansowany przez Wnioskodawczynię, założyła Ona poprawność rozliczeń i akceptację wniosku. W związku z tym zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów jedynie 30% poniesionych wydatków. Wnioskodawczyni po rozwiązaniu umowy dotacji i zwrocie środków finansowych (w dniu 2 lipca 2011 r.) nabyła prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozostałej wartości zakupów. Od tego momentu zalicza w bieżące koszty działalności odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości. W sierpniu 2011 r. nieruchomość, część mebli biurowych i pralka zostały wycofane z ewidencji środków trwałych, przeznaczone do celów osobistych i nadal są w Jej posiadaniu.

Składając w 2008 r. wniosek o dotację firma Wnioskodawczyni miała perspektywę rozwoju. Dzięki wykonanym inwestycjom zostały podpisane nowe kontrakty oraz został poszerzony zakres świadczonych usług. W celu sfinansowania wydatków inwestycyjnych zostały wykorzystane posiadane oszczędności i Wnioskodawczyni wspomogła się kredytem hipotecznym. Kryzys gospodarczy spowolnił rozwój firmy, a zwiększone przez kontrahentów wymagania, przy jednoczesnym zmniejszeniu wynagrodzenia za usługi, doprowadziły do niskiej opłacalności. W efekcie część umów z kontrahentami została rozwiązana lub aneksowana. Koszty spłaty kredytu zwiększyły się i w obawie przed dalszymi stratami wstrzymano inwestycję firmy i ograniczono jej działalność do posiadanych kontraktów. Wnioskodawczyni wypowiedziała umowę dotacji i zwróciła otrzymaną część z wymaganymi odsetkami. Wycofała z ewidencji środków trwałych i działalności gospodarczej część środków trwałych i przeznaczyła je na cele osobiste.

Wniosek o interpretację dotyczy jedynie środków trwałych i korekty kosztów uzyskania przychodów z nimi związanych. Otrzymana dotacja była w całości przeznaczona na zakup środków trwałych, w związku z tym Wnioskodawczyni nie wykazywała jej jako przychodu. W momencie zwrotu dotacji nie pojawiła się konieczność korygowania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być wykonana w każdym miesiącu, w którym Wnioskodawczyni nabyła prawo do zwiększenia odpisu amortyzacyjnego w części odpowiadającej zwróconej dotacji, a co za tym idzie - czy powinna skorygować naliczenie zaliczek podatku dochodowego za te miesiące i rozliczenia roczne za lata 2008-2011.

2. Czy własna decyzja o rozwiązaniu umowy dotacji i zwrot środków dotacji daje prawo do korekty kosztów uzyskania przychodów.

3. Czy wykreślenie środków trwałych (nieruchomość, meble, pralka) z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie ich na cele osobiste wymagało korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych za okres ich użytkowania w działalności gospodarczej oraz czy należało opłacić podatek dochodowy od wycofanych środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być wykonana w każdym miesiącu, w którym powinna skorygować odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów ta część odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, w jakiej proporcji były one pokryte ze środków dotacji. W momencie zwrotu dotacji Wnioskodawczyni nabyła prawo, zgodnie z art. 22 ust. 8 i art. 22a-22o, do pełnego odpisu amortyzacyjnego za te okresy. W związku z tym, Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów o zwiększone odpisy amortyzacyjne, przeliczyć zaliczki podatku dochodowego oraz skorygować roczne rozliczenia podatku za lata 2008-2011.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wszystkie wymienione środki trwałe były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa dotacji stanowiła jedynie źródło finansowania inwestycji w ramach dostępnej i udzielanej przez państwo pomocy dla mikroprzedsiębiorstw. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów ta część odpisów amortyzacyjnych, w jakiej proporcji były one pokryte ze środków dotacji. W momencie zwrotu dotacji ustaje to wyłączenie i na zasadach ogólnych art. 22a-22o nabywa się prawo do kosztów uzyskania przychodów. Własna decyzja o rozwiązaniu umowy dotacji, w związku z zagrożoną sytuacją ekonomiczno-gospodarczą, nie odbiera prawa do korekty kosztów uzyskania przychodów.

Nieruchomość, meble i pralka były wpisane do ewidencji środków trwałych i wykorzystywane w działalności gospodarczej, zatem do czasu wykreślenia ich z ewidencji i wycofania z działalności, Wnioskodawczyni miała prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych. Przeznaczenie na cele osobiste wykreślonych środków trwałych nie rodzi konieczności opłaty podatku dochodowego. Dopiero sprzedaż środków trwałych, uprzednio wycofanych z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie wymagała opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Analizując powyższe wskazać należy, że jedynie w przypadku kiedy podatnik faktycznie poniesie wydatek, wykaże związek wydatku z uzyskanym przychodem, udowodni fakt poniesienia kosztów w sposób niebudzący wątpliwości oraz wydatek ten nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie specjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych. W 2008 r. rozpoczęła inwestycję w rozwój swojej firmy w oparciu o dotację ze środków Unii Europejskiej. W dniu 22 lutego 2010 r. zawarła umowę o dotację "Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstwa poprzez inwestycje w nowoczesne maszyny, urządzenia i obiekty wpływające na zmiany organizacyjne i procesowe" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, Oś Priorytetowa I. Przedsiębiorczość i Innowacje, Działanie 1.2. Środki z dotacji były przeznaczone na zakup: maszyn szorujących - 3 szt., maszyny do prania wykładzin dywanowych, maszyny szorującej elektrycznej, zamiatarki elektrycznej, odkurzacza z elektroszczotką, odkurzaczy - 4 szt., zamiatarek ręcznych - 2 szt., urządzenia do mycia schodów ruchomych, pralek automatycznych - 3 szt., rusztowania, kosiarek, wentylatora do trawnika, podkaszarki, maszyny wieloczynnościowej, mebli biurowych, regałów magazynowych, wyposażenia biurowego - sprzętu do prezentacji, komputera, drukarki, aparatu fotograficznego, oprogramowania, laptopa, kserokopiarki oraz nieruchomości i prac adaptacyjnych w nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej. Zgodnie z zapisami umowy, wydatki kwalifikowane podlegały refundacji po zaakceptowaniu wniosku o płatność. Wszystkie zakupione maszyny, urządzenia oraz wartości niematerialne i prawne oraz nieruchomość zostały wpisane do ewidencji środków trwałych w dacie przekazania do użytkowania. Wnioskodawczyni zaliczyła część środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo (100% stawka amortyzacji dla środków o wartości poniżej 3 500 zł), część w odpisach amortyzacyjnych oraz skorzystała ze statusu "małego podatnika" dla środków fabrycznie nowych do wysokości limitu. Wnioskodawczyni za wartość początkową amortyzacji podatkowej przyjęła 30% wartości środków trwałych, ponieważ 70% sfinansowane zostało w ramach dotacji. Pomimo, że do czasu rozliczenia wniosku o płatność, zakup był w całości finansowany przez Wnioskodawczynię, założyła Ona poprawność rozliczeń i akceptację wniosku. Do czasu zwrotu kosztów, wydatki finansowane były z własnych środków. Pierwsze zakupy w ramach złożonego wniosku o dotację Wnioskodawczyni dokonała 8 września 2008 r., natomiast pierwsze wpływy dotacji nastąpiły 2 grudnia 2010 r. Wszystkie zakupione maszyny, urządzenia, wartości niematerialne i prawne oraz nieruchomość zostały wpisane do ewidencji środków trwałych w dacie przekazania do użytkowania. Wnioskodawczyni w związku z sytuacją ekonomiczną na rynku usług w czerwcu 2011 r. podjęła decyzję o wycofaniu się z dalszych inwestycji. W dniu 2 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni rozwiązała umowę dotacji i zwróciła otrzymane środki finansowe.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych fizycznych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Pojęcie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone zostało w art. 22a oraz art. 22b tej ustawy przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznawane są za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które podlegają amortyzacji. Natomiast w art. 22c tej ustawy wymieniono składniki majątku uznawane również za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które jednak amortyzacji nie podlegają. Definicje te zostały więc dla celów podatkowych ściśle powiązane z pojęciem amortyzacji.

W myśl art. 22a ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

#8210; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona.

Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych objęte są zakresem przedmiotowym cytowanego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy wydatki na zakup (wytworzenie) środka trwałego lub wartości niematerialnych zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane. Zwrot dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc również w formie dofinansowania stanowiącego zwrot określonej części nakładów poniesionych na zakup (wytworzenie) środka trwałego powoduje, że wartość odpisów od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Istotnym w przedmiotowej sprawie jest, że fakt otrzymania ww. środków nie wpływa na wartość początkową środków trwałych. Środki trwałe, na które otrzymano dofinansowanie są amortyzowane w całości, z tym, że część odpisów amortyzacyjnych nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku ze zwrotem dotacji, Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych wyłączonych wcześniej z kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje fakt, że zwrotu ww. dotacji Wnioskodawczyni dokonała na podstawie własnej decyzji o jej zwrocie. Tutejszy Organ rozpatrując niniejszy wniosek ocenia skutki podatkowe zwrotu dotacji w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, nie ocenia okoliczności jej zwrotu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Wskazać jednak należy, że konieczność dokonania korekty nie "tworzy" odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do jej dokonania jest zatem zdarzenie pierwotne. Zatem, korygowanie kosztów podatkowych powinno mieć miejsce w okresach, w których zostały one wykazane bądź wyłączone.

Reasumując, zwrot otrzymanej dotacji skutkować będzie możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej części odpisów amortyzacyjnych, która nie mogła być uprzednio zaliczona do kosztów uzyskania przychodów ze względu na przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skorygowania kosztów uzyskania przychodów poprzez ich zwiększenie Wnioskodawczyni powinna dokonać wstecz w okresach (miesiącach), w których odpisy te zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Powyższe skutkuje również koniecznością dokonania przez Wnioskodawczynię korekt złożonych zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za lata podatkowe 2008-2011.

Ponadto z wniosku wynika, że w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej użytkowane były m.in.: nieruchomość, meble i pralka, które uprzednio zostały nabyte i wprowadzone do działalności gospodarczej, jako środki trwałe. Wnioskodawczyni przeznaczyła ww. środki trwałe na cele osobiste. We wniosku wskazano, że w związku z przeznaczeniem na cele osobiste nieruchomości, mebli i pralki zostały one wykreślone z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co jest równoznaczne z zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje to jednak konieczności dokonania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodów w ewidencji księgowej. Odpisy naliczane w okresie używania ww. składników majątku na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu.

Podkreślić należy, że w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że czynność wycofania składników majątku (nieruchomości, mebli, pralki) z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku. W przedmiotowej sprawie nie nastąpiło odpłatne zbycie ww. składników majątku wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie ww. składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni. Poprzez tą czynność nie uzyskała Ona żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.