IPTPB1/415-181/11-2/ASZ - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kradzieży samochodu ciężarowego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 19 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych kradzieży samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych kradzieży samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki Jawnej. W przeszłości Spółka Jawna zakupiła poza granicami Polski samochód ciężarowy w celu wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód ten bezpośrednio po sprowadzeniu do Polski, do czasu dokonania wszystkich czynności niezbędnych do jego zarejestrowania, przechowywany był na parkingu strzeżonym prowadzonym przez podmiot trzeci.

Samochód na tym etapie nie posiadał dobrowolnego ubezpieczenia Auto Casco. W trakcie przechowywania na parkingu strzeżonym samochód będący własnością Spółki Jawnej został skradziony i do dnia dzisiejszego nie został odnaleziony. W bieżącym roku, po długotrwałych czynnościach, na skutek wyroku Sądu Rejonowego, Spółce Jawnej zostało wypłacone odszkodowanie przez właściciela parkingu z tytułu szkody jaką poniosła Spółka z powodu kradzieży samochodu z parkingu strzeżonego.

Wartość skradzionego samochodu nie została zaliczona do kosztów uzyskania, ani w przeszłości, ani w chwili otrzymania odszkodowania w związku z treścią art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wartość otrzymanego odszkodowania została wykazana jako przychód z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli otrzymane odszkodowanie od właściciela parkingu z tytułu poniesionej szkody przez Spółkę z powodu kradzieży z tego parkingu samochodu ciężarowego jest przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, to czy przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 uniemożliwiający zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu strat w samochodach, które nie posiadały ubezpieczenia dobrowolnego Auto Casco ma zastosowanie w opisanej sytuacji, a jeżeli nie, to czy wartość zakupionego samochodu może być kosztem uzyskania przychodu, na przykład w chwili otrzymania od osoby trzeciej odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, jakkolwiek w rozliczeniach podatkowych nie zaliczono do kosztów wartości skradzionego samochodu i jednocześnie wykazano przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania, to przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien mieć zastosowania w opisanym przypadku. W obecnym stanie faktycznym (nie zaliczenie do kosztów wartości samochodu i jednoczesne wykazanie przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania z tytułu jego kradzieży) doprowadziło niejako do podwójnego opodatkowania samochodu, który Spółka zakupiła (poniosła koszt), następnie skradziono go Spółce, za co odpowiedzialność ponosi osoba trzecia (właściciel parkingu), a kolejno zostało opodatkowane otrzymane odszkodowanie. Tak więc poniesiony koszt nie został zaliczony do kosztów podatkowych, a otrzymane odszkodowanie (w wysokości poniesionego kosztu) zostało zaliczone jako przychód podatkowy. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż do straty w środku trwałym - samochodzie doszło bez winy zarówno prowadzonej przez Wnioskodawcę Spółki jak i bez winy jej wspólników oraz że ze strony Spółki dołożono należytej staranności w zabezpieczeniu mienia Spółki poprzez zlecenie przechowania pojazdu podmiotowi wyspecjalizowanemu w tego typu usługach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast z przepisu art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy stanowi, iż do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, pomimo że - co do zasady - otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, to jednak przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że ww. Spółka zakupiła poza granicami Polski samochód ciężarowy na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód ten po sprowadzeniu do Polski, do czasu dokonania wszystkich niezbędnych do jego zarejestrowania czynności, przechowywany był na strzeżonym parkingu prowadzonym przez podmiot trzeci, z którego został skradziony i do dnia dzisiejszego nie został odnaleziony. Samochód nie posiadał dobrowolnego ubezpieczenia Auto Casco. W bieżącym roku, na skutek wyroku Sądu Rejonowego Spółce zostało wypłacone odszkodowanie (w wysokości poniesionego kosztu) przez właściciela parkingu z tytułu szkody jaką poniosła Spółka z powodu kradzieży samochodu ze strzeżonego parkingu. Z uwagi na treść art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartości skradzionego samochodu Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, ani w przeszłości, ani w chwili otrzymania odszkodowania. Natomiast wartość otrzymanego odszkodowania została wykazana jako przychód z działalności gospodarczej.

Reasumując, wydatek poniesiony na kupno samochodu ciężarowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nieobjętego ubezpieczeniem dobrowolnym nie stanowi kosztu uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, otrzymane od właściciela parkingu odszkodowanie, jako zwrot wydatku poniesionego na zakup skradzionego samochodu, którego to wydatku nie zaliczono w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie stanowiło przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki Jawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.