IPTPB1/415-18/11-3/KSU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 13 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie zagranicznego wyjazdu szkoleniowego - jest prawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2011 r. do Izby Skarbowej w Katowicach, a w dniu 15 kwietnia 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie zagranicznego wyjazdu szkoleniowego.

Pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) Nr IBPBI/1/415-389/11/HSt ww. wniosek został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawcy zajmuje się hurtową sprzedażą materiałów budowlanych. Celem intensyfikacji sprzedaży oraz podniesienia wiedzy odbiorców firmy na temat oferowanych produktów oraz technik sprzedaży, spółka zorganizowała dla swoich najlepszych odbiorców wyjazd na Teneryfę. Program pobytu zawierał codzienne konferencje (szkolenia), ściśle związane z oferowanymi przez Wnioskodawcę towarami oraz zasadami marketingu. W wyjeździe poza kontrahentami uczestniczył również Zainteresowany - jako osoba prowadząca szkolenia oraz przedstawiciel producenta, który również prowadził szkolenia. Wnioskodawca pokrył wszelkie wydatki związane z wyjazdem, tj. przelot, zakwaterowanie z wyżywieniem i koszty organizacji konferencji. Biuro podróży wystawiło fakturę VAT na potwierdzenie poniesionych kosztów wyjazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z opisanym wyżej wyjazdem stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa p.d.o.f.), są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy p.d.o.f. Nie ma wątpliwości, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek ma ścisły związek z osiągnięciem przychodów. Klienci, którzy uczestniczyli w wyjeździe nie tylko posiedli nową wiedzę na temat oferowanych przez firmę Wnioskodawcy materiałów budowlanych, ale też zdobyli wiedzę na temat nowych technik sprzedaży i działań marketingowych, która pozwoli im na zwiększenie sprzedaży, a co za tym idzie - na zwiększenie zakupów w firmie Zainteresowanego. Ponadto uczestnictwo w takim wyjeździe stwarza pozytywne relacje pomiędzy firmą, a kontrahentami, co dodatkowo wpływa na nich przy wyborze potencjonalnego dostawcy. Poza tym pozytywnie nastawiony klient stanowi bardzo dobrą reklamę przez co przysparza nowych odbiorców.

Według Wnioskodawcy podobne stanowisko w przedmiotowej sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2010 r. Nr IPPB5/423-33/10-4/JC oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2008 r. Nr ITPB3/423-493/08/AM.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy nie można również przypisać działaniom spółki charakteru reprezentacyjnego. Reprezentację, wobec braku definicji w ustawie p.d.o.f., należy rozumieć jako wystawność, czy okazałość. Koszt zorganizowania tego wyjazdu niewiele, bądź w ogóle, nie odbiega od kosztów jakie poniósłby Wnioskodawca, gdyby wyjazd taki został zorganizowany na terenie Polski. Jednocześnie zapewnienie uczestnikom przyzwoitych warunków pobytu jest działaniem oczywistym i w żaden sposób nie może być kojarzone z poczynaniami o charakterze reprezentacyjnym.

Ponadto, według Niego, czas trwania codziennych konferencji wskazuje, iż uczestnicy mieli niewiele czasu na inne zajęcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku winno przy tym wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy w tym zakresie posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Reprezentacja to również wydatki, w tym zwłaszcza na usługi gastronomiczne, związane z wystawnym podejmowaniem kontrahentów, koszty prezentów wręczanych obecnym lub potencjalnym partnerom handlowym, organizowanie z wielkim rozmachem imprez, czy spotkań, wystawnych bankietów z ekskluzywnym menu. Chodzi więc o takie działania, u podłoża których leży ułatwienie nawiązywania i podtrzymanie kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy, jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego. Istotny jest cel tych działań, a charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie będzie świadczył o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zorganizował wyjazd szkoleniowy na Teneryfę dla kontrahentów, tj. odbiorców materiałów budowlanych z Jego hurtowni. W wyjeździe uczestniczył również Wnioskodawca oraz przedstawiciel producenta. Konferencja szkoleniowa związana była z przekazaniem wiedzy o towarach oferowanych przez firmę i zasadach marketingu, i nie miała charakteru reprezentacyjnego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż na gruncie niniejszej sprawy istotnym jest rozstrzygnięcie kwestii, czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki ukierunkowane były na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie miały tego charakteru, a służyły zachęcaniu kontrahentów (odbiorców) do nawiązania, utrzymania, bądź rozszerzenia kontaktów oraz nabywania oferowanych towarów, co ma z kolei znaczenie w kontekście wielkości osiąganych przychodów.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki, jakie poniósł Wnioskodawca, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, o ile nie noszą cech okazałości, wystawności, a ich charakter nie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania firmy na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi, bądź produkty. Zauważyć bowiem należy, iż działania, których głównym celem jest poprawa wizerunku przedsiębiorcy, również stanowią wydatki zaliczane do kosztów reprezentacji, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, kwalifikacja prawna wydatków na organizację konferencji wymaga oceny, czy organizowanie szkoleń kształtuje popyt na dystrybuowane towary firmy Wnioskodawcy, czy też służy budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia. Zatem w sytuacji, gdy głównym celem organizacji konferencji szkoleniowej była reklama towarów oferowanych przez firmę Wnioskodawcy lub szkolenie osób uczestniczących w zakresie technik sprzedaży tych towarów, a liczba uczestników nie była wynikiem ich selekcji (o której mowa poniżej), to wydatki na organizację tej konferencji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli podczas ww. konferencji szkoleniowej zostało przewidziane wyżywienie dla uczestników, można wówczas uznać te wydatki za koszt podatkowy, o ile zapewnienie poczęstunku stanowiło przejaw gościnności nie wykraczający poza główny, wskazany we wniosku, cel tego spotkania.

W przypadku natomiast, gdy możliwość uczestniczenia w szkoleniach mieli tylko wyselekcjonowani partnerzy handlowi Wnioskodawcy - np. grupa jej klientów o określonym "potencjale zakupowym usług" i jeśli wyjazd ten został przygotowywany z myślą o budowaniu relacji z tymi kontrahentami, wydatki na jego organizację, w tym koszty wyżywienia, mają charakter reprezentacyjny i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki na organizację wskazanego we wniosku wyjazdu szkoleniowego, co do zasady, spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, o ile przedmiotowe wydatki nie miały charakteru kosztów reprezentacji oraz zostaną właściwie udokumentowane.

W tym miejscu podnieść należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiałoby pełną i jednoznaczną ocenę istniejącego związku przyczynowo - skutkowego między wydatkami wymienionymi we wniosku a celem osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto wyłącznie na podstawie dowodów przedstawionych przez Wnioskodawcę możliwa jest ocena charakteru wydatków, w tym ustalenie czy niektóre z nich nie noszą znamion reprezentacji firmy, w rozumieniu wyżej zaprezentowanym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.