IPTPB1/415-159/12-2/KSU - Skutki podatkowe wywłaszczenia nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, reprezentowanej przez radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2012 r. (data wpływu 29 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami jest właścicielem stacji paliw. Stacja została wybudowana i oddana do użytku Spółki - do prowadzenia działalności gospodarczej - w 2001 r. na działce zakupionej od poprzedniego właściciela - rolnika w dniu 4 września 1997 r. Przy zakupie działki pod budowę stacji paliw podatek VAT nie został odliczony. Natomiast przy budowie budynku stacji VAT odliczano. Spółka nie dokonywała ulepszeń w przedmiotowej nieruchomości, w związku z czym nie poniosła na ten cel żadnych wydatków.

Na mocy decyzji Wojewody z dnia 2 grudnia 2010 r., utrzymanej decyzją ostateczną Ministra Infrastruktury z dnia 8 czerwca 2011 r., zatwierdzono podział nieruchomości w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji inwestycji drogowej - rozbudowy drogi krajowej nr 17 i przejęto na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem działkę nr 251 o pow. 0,7528 ha na potrzeby realizacji ww. inwestycji.

Wojewoda decyzją z dnia 11 października 2011 r. ustalił na rzecz Spółki wysokość odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w kwocie 6.444.000,00 zł. Wysokość odszkodowania ustalono na poziomie cen netto (bez podatku VAT), co wynika z decyzji Wojewody z dnia 11 października 2011 r. oraz operatu szacunkowego rzeczoznawcy majątkowego, wyceniającego przejętą przez Skarb Państwa nieruchomość, z dnia 25 lipca 2011 r. Wspomnianą decyzją Wojewody zobowiązano Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty Spółce odszkodowania z tym, że w związku z uwidocznioną hipoteką w KW Nr na rzecz BP Oddział w Polsce, środki należące Spółce pochodzące z odszkodowania rozdysponowano następująco:

* kwotę 514.612,10 zł na rzecz BP Oddział w Polsce (hipoteka umowna kaucyjna z tytułu wierzytelności pieniężnej),

* kwotę 5.929.387,90 zł na rzecz Spółki. Środki zostały Spółce przekazane, ale nieruchomość nie została jeszcze wydana inwestorowi.

W toku są również inne, analogiczne postępowania, w rezultacie których dojdzie do przejścia z mocy prawa nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie. Pomimo, iż decyzja Wojewody ustala odszkodowanie na rzecz Spółki jawnej podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych są jej wspólnicy.

W związku z powyższym otrzymane przez Spółkę odszkodowanie, z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie rozpatrywane w odniesieniu do wspólników tej Spółki jawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie odszkodowania w wysokości 5.929.387,90 zł z tytułu wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości pod budowę drogi ekspresowej S-17 należy uznać jako przychód uzyskany przez wspólników Spółki jawnej, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie za zajęcie gruntu pod drogę publiczną jest wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stwierdza następnie, iż zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisowo gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że na mocy decyzji Wojewody z dnia 2 grudnia 2010 r., utrzymanej decyzją ostateczną Ministra Infrastruktury z dnia 8 czerwca 2011 r. zatwierdzono podział nieruchomości w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji inwestycji drogowej - rozbudowy drogi krajowej nr 17 przejęto na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem działkę nr 251 o pow. 0,7528 ha na potrzeby realizacji ww. inwestycji. Wojewoda decyzją z dnia 11 października 2011 r. ustalił na rzecz Spółki wysokość odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w kwocie 5.929.387,90 zł. Przedmiotową decyzją Wojewody zobowiązano Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty Spółce odszkodowania.

Przedmiotowa nieruchomość z dniem przejęcia na rzecz Skarbu Państwa stała się jego własnością. W związku z powyższym, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 11 października 2011 r., Spółce należy się odszkodowanie na zasadach określonych w art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr I93, poz. 1194, z późn. zm.) i ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, (oznaczone według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego) stają się z mocy prawa:

Stosownie do art. 12 ust. 4a powołanej ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Ustęp 4f wskazanego artykułu stanowi, iż odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Natomiast ust. 5 art. 12 tej ustawy wskazuje, że do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ww. ustawy, Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W świetle art. 112 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy, celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Stosownie do art. 128 ust. 1 powołanej ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W myśl art. 130 ust. 1 ww. ustawy, wysokość odszkodowania ustala się według stanu, przeznaczenia i wartości wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. W przypadku gdy starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu, wysokość odszkodowania ustala się według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu pozbawienia lub ograniczenia praw, a w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3 i art. 106 ust. 1, według stanu i przeznaczenia nieruchomości odpowiednio w dniu wydania decyzji o podziale lub podjęcia uchwały o przystąpieniu do scalenia i podziału oraz jej wartości w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. Przepis art. 134 stosuje się odpowiednio.

Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ust. 2 ww. ustawy).

W świetle powyższego odszkodowanie, o którym mowa w art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zgodnie z art. 12 ust. 5 tej ustawy, jest odszkodowaniem ustalanym stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Z powołanych przepisów wynika, iż wywłaszczenie z nieruchomości przeznaczonej pod budowę dróg publicznych stanowi wywłaszczenie na cele publiczne.

Wywłaszczanemu właścicielowi przysługuje odszkodowanie, którego zasady ustalania i wypłacenia określa ustawa o gospodarce nieruchomościami. Odszkodowanie to stanowi zatem co do zasady przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to obejmuje zarówno odszkodowanie za wywłaszczenie z nieruchomości związanej z prowadzoną przez wywłaszczanego pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak i za wywłaszczenie z nieruchomości niezwiązanej z taką działalnością.

Zaznaczyć należy, że zwolnienie przewidziane w ww. przepisie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z ww. warunków albo żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Z przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie z tytułu zajęcia przez Wojewodę gruntu pod drogę publiczną (w tym wypadku drogę krajową nr 17), wypłacone zostanie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Ponadto, od nabycia własności tej nieruchomości do wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego upłynęło więcej niż 2 lata.

Oznacza to, że spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem otrzymane przez Spółkę odszkodowanie będzie korzystało u wspólników Spółki jawnej ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., określanego w dalszej części skrótem k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. W myśl art. 22 § 1 k.s.h., spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 k.s.h.). Ponadto, w myśl art. 51 § 1 k.s.h., każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach (art. 51 § 2 k.s.h.).

Jak wynika z powyższego, spółka jawna jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, iż może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (...).

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z pierwszego zdania zacytowanego przepisu wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z tego zwolnienia jest, aby uzyskany przychód z tytułu odszkodowania lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości był wypłacany stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Natomiast w zdaniu drugim analizowanego przepisu zawarte zostały warunki dodatkowe, według których zwolnienie to nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub jej odpłatnym zbyciem,

* cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Z informacji zawartych we wniosku, wynika, że Spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, jest właścicielem stacji paliw. Stacja została wybudowana i oddana do użytku Spółki - do prowadzenia działalności gospodarczej - w 2001 r. na działce zakupionej od poprzedniego właściciela - rolnika w dniu 4 września 1997 r.

Na mocy decyzji Wojewody z dnia 2 grudnia 2010 r., utrzymanej decyzją ostateczną Ministra Infrastruktury z dnia 8 czerwca 2011 r. zatwierdzono podział nieruchomości w celu wydzielenia gruntów niezbędnych do realizacji inwestycji drogowej - rozbudowy drogi krajowej nr 17 przejęto na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem, działkę nr 251 o pow. 0,7528 ha na potrzeby realizacji ww. inwestycji. Wysokość odszkodowania ustalono na poziomie cen netto (bez podatku VAT), co wynika z decyzji Wojewody z dnia 11 października 2011 r. oraz operatu szacunkowego rzeczoznawcy majątkowego, wyceniającego przejętą przez Skarb Państwa nieruchomość, z dnia 25 lipca 2011 r.

Wspomnianą decyzją Wojewody zobowiązano Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty Spółce odszkodowania z tym, że w związku z uwidocznioną hipoteką w KW Nr na rzecz BP Oddział w Polsce, środki należące Spółce pochodzące z odszkodowania rozdysponowano następująco:

* kwotę 514.612,10 zł na rzecz BP Oddział w Polsce (hipoteka umowna kaucyjna z tytułu wierzytelności pieniężnej),

* kwotę 5.929.387,90 zł na rzecz Spółki. Środki zostały Spółce przekazane, ale nieruchomość nie została jeszcze wydana inwestorowi.

Przedmiotowa nieruchomość z dniem przejęcia na rzecz Skarbu Państwa stała się jego własnością. W związku z powyższym, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 11 października 2011 r., Spółce należy się odszkodowanie na zasadach określonych w art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr I93, poz. 1194, z późn. zm.) i ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), do ustalenia wysokości i wypłacania odszkodowania za przejęcie nieruchomości pod budowę drogi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ustawa ta wymieniona jest w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Na mocy przytoczonego uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniony od opodatkowania został m.in. przychód z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Zaznaczyć należy, że zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy warunki dotyczące okresu sprzedaży oraz ceny nabycia - będą spełnione łącznie. W przypadku gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Z wniosku wynika, iż otrzymane przez Spółkę jawną, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości, wypłacono stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Ponadto od nabycia własności tej nieruchomości do dnia wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego upłynęło więcej niż 2 lata.

Powyższe oznacza, że spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia, zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem odszkodowanie, o którym mowa we wniosku, może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego przepisu.

Końcowo należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (stan faktyczny) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.