IPTPB1/415-107/11-5/MD - Możliwość zaliczenia wydatków na renowację kostki brukowej do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 października 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-107/11-5/MD Możliwość zaliczenia wydatków na renowację kostki brukowej do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 15 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wymianę kostki brukowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2011 r. do Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji pomieszczenia garażowego oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wymianę kostki brukowej.

Pismem z dnia 28 lipca 2011 r. Nr ILPB1/415-901/11-2/AA, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), przekazał ww. wniosek celem załatwienia, zgodnie z właściwością do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.).

Pismem z dnia 6 września 2011 r., Nr IPTPB1/415-107/11-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 września 2011 r., natomiast w dniu 15 września 2011 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 14 września 2011 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 14 września 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem (wspólnota majątkowa) zakupili w 2009 r. używany dom jednorodzinny w zabudowie szeregowej. Dom posiada 3 kondygnacje (wysokie podpiwniczenie, parter, I piętro). Na poziomie podpiwniczenia znajdują się: korytarz, 4 pomieszczenia gospodarcze, kotłownia i garaż. Jedno z pomieszczeń gospodarczych (od ulicy) przekazane zostało do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i wpisane jest jako amortyzowany środek trwały. Obecnie znajduje się w nim siedziba oraz biuro Wnioskodawczyni, w którym pracuje i podejmuje interesantów. Wnioskodawczyni posiada, jako środek trwały, samochód osobowy który jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Obok pomieszczenia gospodarczego (obecnie siedziby i biura) znajduje się garaż, w którym samochód będący środkiem trwałym, jest parkowany. Ponadto przed siedzibą - biurem Wnioskodawczyni oraz przed garażem, od strony ulicy, znajduje się stara, zniszczona kostka brukowa. Wnioskodawczyni zamierza dokonać wymiany tej nawierzchni, oraz uznać za koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej tylko część nawierzchni bezpośrednio przylegającej do pomieszczeń wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyłączeniem części przeznaczonej na potrzeby osobiste (wejście do domu).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, iż przedmiotowy wniosek dotyczy sytuacji prawnopodatkowej dotyczącej Jej osoby, nie dotyczy żadnych innych osób fizycznych, ani prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy Wnioskodawczyni może przyjąć, uznać jako środek trwały i amortyzować pomieszczenie garażowe, w którym przechowywany jest inny środek trwały - samochód osobowy wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

2.

Czy podatnik może zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki poniesione na wymianę zniszczonej nawierzchni przed wejściem do siedziby i wjazdem do garażu (uznanego za środek trwały).

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr. 2, natomiast wniosek w zakresie pytania oznaczonego nr. 1 został rozstrzygnięty odrębną interpretacją Nr IPTPB1/415-107/11-4/MD.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki poniesione na wymianę zniszczonej nawierzchni przed wejściem do siedziby i wjazdem do garażu (uznanego za środek trwały).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Poza tym, art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza wyżej opisanego przyszłego zdarzenia jako niestanowiącego kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu.

Wskazać przy tym należy, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zauważyć również należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Na względzie mieć także należy, że istnieje grupa wydatków, które osoby fizyczne ponoszą niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też jej nie prowadzą. Należą do nich wydatki osobiste, np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz polepszenia tych warunków. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, iż podatnik może korzystać z pomieszczeń lub znajdujących się w nim rzeczy przeznaczonych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych prowadząc jednocześnie w odrębnym pomieszczeniu działalność gospodarczą.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności w momencie dokonywania wydatku, będzie on miał potencjalne odzwierciedlenie w przychodach.

Wnioskodawczyni wskazuje, że przed siedzibą (biurem) oraz przed garażem od strony ulicy znajduje się zniszczona kostka brukowa. Wnioskodawczyni zamierza wymienić nawierzchnię bezpośrednio przylegającą do pomieszczeń wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że pomieszczenia wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej mieszczą się w domu jednorodzinnym w zabudowie szeregowej.

Fakt, czy nawierzchnia przed częścią budynku zostanie wymieniona, czy też nie, nie ma wpływu na powstanie źródła przychodu (w tym przypadku z działalności gospodarczej), ani nie ma wpływu na jego wysokość.

Nie można więc jednoznacznie stwierdzić, iż istnieje ścisły związek przyczynowo skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatków związanych z wymiana kostki brukowej, a uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej. Zauważyć należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie ww. związku.

Z innej strony, wydatki poniesione na wymianę kostki brukowej przed budynkiem mieszkalnym, w którym tylko 2 pomieszczenia wykorzystywane są w prowadzonej działalności gospodarczej, są związane bezpośrednio z zaspokojeniem własnych potrzeb życiowych podatnika i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Określone w przepisach podatkowych warunki ponoszenia obowiązków podatkowych są warunkami obiektywnymi i bez wpływu na ich ustawowy zakres pozostają indywidualne warunki mieszkaniowe podatnika.

Zauważyć należy iż budynek jest przede wszystkim budynkiem mieszkalnym, stanowiącym jedna bryłę, a pomieszczenia wykorzystywane do działalności znajdują się w jego obrysie. Nawierzchnia przed budynkiem nie jest więc wydzielona i wykluczona z prywatnego jej użytkowania.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków poniesionych na wymianę kostki brukowej przed budynkiem mieszkalnym, nie można uznać za koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl