IPPP3/4513-50/16-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą importu oraz sprzedaży nieprzetworzonego oleju rzepakowego - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą importu oraz sprzedaży nieprzetworzonego oleju rzepakowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zamierza pełnić rolę importera i pośrednika w sprzedaży surowego oleju rzepakowego. Spółka zamierza kupować w Tajlandii, dokonywać importu na terytorium Polski i sprzedawać w Polsce, w stanie nieprzetworzonym, zaimportowany surowy olej rzepakowy o parametrach technicznych wg normy DIN 51605 i kodzie celnym CN 1514 11 10. Istnieje takie prawdopodobieństwo, że odbiorca lub kolejny podmiot, który nabędzie ten olej w Polsce, podda go obróbce w celu uzyskania komponentów do produkcji biopaliw.

Do momentu odsprzedaży innemu podmiotowi olej ten nie będzie przez Spółkę przetwarzany, tj. poddany procesom zmieniającym jego właściwości lub charakter i w stanie niezmienionym będzie przez Spółkę odsprzedawany. Przed rozpoczęciem tego typu działalności Spółka chce uzyskać potwierdzenie, że zakupiony i przeznaczony do odsprzedaży w niezmienionym stanie, nieprzetworzony przez nią olej rzepakowy nie będzie podlegał podatkowi akcyzowemu przy imporcie oraz przy dalszej jego sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie obciążona podatkiem akcyzowym z tytułu importu oraz handlu, opisanym wcześniej, surowym, nieprzetworzonym olejem rzepakowym o parametrach technicznych wg normy DIN 51605 i kodzie celnym CN 1514 11 10?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki olej rzepakowy pozostający w obrocie handlowym nie jest przedmiotem akcyzowym. Dopiero w momencie, gdy znajdzie się w posiadaniu podmiotu, który przeznaczy go, przetworzy i wykorzysta jako komponent do produkcji biopaliw lub zostanie on przez taki podmiot bezpośrednio przeznaczony do celów opałowych lub napędowych staje się przedmiotem podatku akcyzowego. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2013 r. IPPP3/443-499/13-2/SM oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o sygnaturze ITPP3/443-161/12/JK.

W wykazie wyrobów akcyzowych zawartych w załączniku nr 1 w poz. 8 do ustawy o podatku akcyzowym wskazano, jako wyrób akcyzowy, olej rzepakowy niemodyfikowany chemicznie w przypadku, gdy wyrób ten jest przeznaczony do celów opałowych lub napędowych. Zatem gdy pośredniczący w sprzedaży surowego, nieprzetworzonego oleju rzepakowego nabył go w celu odsprzedaży jako surowiec, z którego ostateczny nabywca wytwarzać będzie np. biokomponenty do produkcji paliw, nie można przyjąć, że pośredniczący w sprzedaży oferuje na sprzedaż wyrób używany jako paliwo lub komponent do paliwa. Równocześnie nie ma podstaw do stwierdzenia zaistnienia pozostałych przesłanek powodujących zaliczenie oleju rzepakowego do paliw silnikowych i olejów opałowych, bowiem Spółka jako pośrednik handlowy, nie przeznacza ani nie używa oleju do celów napędowych lub opałowych lecz do sprzedaży. W związku tym, w ocenie Spółki, nie powinna ona zostać obciążona podatkiem akcyzowym przy i po odprawie celnej.

Dodatkowo zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752), wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W myśl art. 86 ust. 1 pkt 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN od 1501 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych. Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych - art. 86 ust. 2 ustawy. Z kolei, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Natomiast biokomponentami są biokomponenty w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych - art. 86 ust. 4 ustawy. Zgodnie z treścią poz. 8 załącznika nr 1 do ustawy, stanowiącego wykaz wyrobów akcyzowych, do wyrobów akcyzowych zalicza się olej rzepakowy, rzepikowy lub gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych klasyfikowane do kodu CN ex 1514. W myśl objaśnień do załącznika ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu. Importowany przez Spółkę olej może zostać wykorzystany jako dodatek do paliw dopiero przez kontrahentów Spółki.

W związku z tym faktem w ocenie Spółki import, a następnie sprzedaż przedmiotowego wyrobu nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W przekonaniu Spółki import nieprzetworzonego oleju rzepakowego o parametrach technicznych wg normy DIN 51605 i kodzie celnym CN 1514 11 10, a następnie sprzedaż przedmiotowego oleju nie podlega akcyzie. Powyższe wynika z faktu, iż Spółka importuje przedmiotowy olej, a następnie sprzedaje go jedynie jako ewentualny surowiec służący innemu podmiotowi do wytworzenia biopaliwa. Zatem, nie można przyjąć, że to Spółka będzie decydowała o bezpośrednim przeznaczeniu takiego oleju do celów opałowych bądź napędowych.

O takim przeznaczeniu decyduje bowiem dopiero producent biopaliw. Z powyższego wynika zatem, że Spółka, importując nieprzetworzony olej rzepakowy o parametrach technicznych wg normy DIN 51605 i kodzie celnym CN 1514 11 10 i dostarczając go w tej postaci ewentualnemu producentowi biopaliw, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Natomiast biokomponentami, w myśl art. 86 ust. 4 ustawy, są biokomponenty w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.

W poz. 8 ww. załącznika nr 1 do ustawy, stanowiącego wykaz wyrobów akcyzowych, wykazano CN ex 1514 - olej rzepakowy, rzepikowy lub gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

Ponadto w myśl uregulowań art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zamierza pełnić rolę importera i pośrednika w sprzedaży surowego oleju rzepakowego. Spółka zamierza kupować w Tajlandii, dokonywać importu na terytorium Polski i sprzedawać w Polsce, w stanie nieprzetworzonym, zaimportowany surowy olej rzepakowy o parametrach technicznych wg normy DIN 51605 i kodzie celnym CN 1514 11 10.

Istnieje takie prawdopodobieństwo, że odbiorca lub kolejny podmiot, który nabędzie ten olej w Polsce, podda go obróbce w celu uzyskania komponentów do produkcji biopaliw.

Do momentu odsprzedaży innemu podmiotowi olej ten nie będzie przez Spółkę przetwarzany, tj. poddany procesom zmieniającym jego właściwości lub charakter i w stanie niezmienionym będzie przez Spółkę odsprzedawany.

Wątpliwości Spółki dotyczą opodatkowania podatkiem akcyzowym importu i sprzedaży zakupionego i przeznaczonego do odsprzedaży w niezmienionym stanie, nieprzetworzonego przez nią oleju rzepakowego.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym będzie podlegał importowany nieprzetworzony surowy olej rzepakowy jedynie w przypadku przeznaczenia go do celów opałowych lub napędowych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu, przedmiotowa sytuacja nie wystąpi w ww. stanie. Nie można bowiem przyjąć, że to Spółka decyduje o bezpośrednim przeznaczeniu importowanego z Tajlandii i sprzedawanego na terytorium Polski, nieprzetworzonego surowego oleju rzepakowego do celów opałowych bądź napędowych. O takim przeznaczeniu decyduje bowiem dopiero producent komponentów do produkcji biopaliw.

Należy bowiem podkreślić, że to odbiorca lub kolejny podmiot, który nabędzie ten olej w Polsce, podda go obróbce w celu uzyskania komponentów do produkcji biopaliw. Do momentu odsprzedaży innemu podmiotowi olej ten nie będzie przez Spółkę przetwarzany, tj. poddany procesom zmieniającym jego właściwości lub charakter, i w stanie niezmienionym będzie przez Spółkę odsprzedawany.

Z powyższego wynika zatem, że Spółka, importując nieprzetworzony surowy olej rzepakowy i sprzedając go w Polsce, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego.

Zatem stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.