IPPP3/4513-16/16-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia księgi kontroli alkoholu etylowego i jego skażania - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia księgi kontroli alkoholu etylowego i jego skażania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

E. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi skład podatkowy, w którym zajmuje się obrotem i skażaniem alkoholu etylowego. Spółka zakupuje alkohol etylowy i albo odsprzedaje go dalszym nabywcom, albo dokonuje jego skażenia i dopiero sprzedaje.

Do 31 grudnia 2015 r., zgodnie z rozporządzeniem MF z dnia 7 maja 2010 r. w sprawie kontroli niektórych wyrobów akcyzowych Spółka prowadziła księgę kontroli obrotu alkoholem etylowym i jego skażenia według wzoru nr 2 do ww. rozporządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, w świetle przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. jest zobowiązana do prowadzenia księgi kontroli.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 138d ustawy akcyzowej podmioty prowadzące skład podatkowy są zobowiązane do prowadzenia księgi kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem nim i jego zużyciem.

Jednakże zgodnie z zapisami rozporządzenia MF z dnia 28 grudnia 2015 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy, § 10, księgami kontroli, o których mowa w art. 138d ustawy akcyzowej są:

* księga kontroli przerobu alkoholu etylowego określonego w poz. 17 załącznika nr 2 do ustawy, zwanych w niniejszym rozdziale "alkoholem etylowym", na ocet;

* księga kontroli rektyfikacji i odwadniania alkoholu etylowego;

* księga kontroli produkcji i rozlewu napojów spirytusowych określonych w poz. 18 załącznika nr 2 do ustawy, zwanych w niniejszym rozdziale "napojami spirytusowymi";

* księga kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego prowadzona przez podmiot, który wytwarza alkohol etylowy, w procesie destylacji odfermentowanych zacierów lub brzeczki, sporządzonych z surowców skrobiowo-cukrowych, zwanych dalej "gorzelnią".

Mając powyższe na uwadze, rozporządzenie nie przewiduje konieczności prowadzenia księgi kontroli obrotu alkoholem etylowym i jego skażenia. Dlatego też Spółka przy prowadzeniu swojej działalności polegającej na obrocie alkoholem etylowym i jego skażaniem, od dnia 1 stycznia 2016 r. nie musi prowadzić księgi kontroli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej akcyzą, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosowanie do art. 138d ust. 1 ustawy do prowadzenia ksiąg kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem nim i jego zużyciem obowiązani są:

W myśl art. 138d ust. 2 ustawy księgi kontroli, o których mowa w ust. 1, powinny umożliwiać w szczególności:

Zgodnie z delegacją ustawową wynikającą z art. 138s ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 grudnia 2015 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2361), zwane dalej rozporządzeniem.

W myśl § 10 rozporządzenia księgami kontroli, o których mowa w art. 138d ustawy, są:

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy, w którym zajmuje się obrotem i skażaniem alkoholu etylowego. Spółka zakupuje alkohol etylowy i albo odsprzedaje go dalszym nabywcom, albo dokonuje jego skażenia i dopiero sprzedaje. Do 31 grudnia 2015 r., zgodnie z rozporządzeniem MF z dnia 7 maja 2010 r. w sprawie kontroli niektórych wyrobów akcyzowych Spółka prowadziła księgę kontroli obrotu alkoholem etylowym i jego skażenia według wzoru nr 2 do ww. rozporządzenia.

Z analizy złożonego wniosku wynika, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie czy w świetle przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia księgi kontroli obrotu alkoholem etylowym i jego skażania.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia księgi kontroli obrotu alkoholem etylowym i jego skażania. Na podstawie cytowanego powyżej art. 138d ust. 1 ustawy podmiot prowadzący skład podatkowy jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem nim i jego zużyciem. Rodzaje przedmiotowych ksiąg zostały w sposób enumeratywny wymienione w § 10 rozporządzenia (tekst jedn.: księga kontroli przerobu alkoholu etylowego na ocet, księga kontroli rektyfikacji i odwadniania alkoholu etylowego, księga kontroli produkcji i rozlewu napojów spirytusowych oraz księga kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego). Zatem w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie jest zobowiązany na podstawie art. 138d ust. 1 ustawy w związku z § 10 rozporządzenia do prowadzenia księgi kontroli obrotu alkoholem etylowym i jego skażania bowiem przedmiotowa księga nie została wymieniona w mającym zamknięty charakter katalogu ksiąg kontroli nad produkcją alkoholu etylowego, obrotem nim i jego zużyciem, do prowadzenia których zobowiązany jest podmiot prowadzący skład podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.