IPPP3/4512-955/15-2/WH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wykonywanych czynności za świadczenie usług oraz dostawę towarów, prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego oraz ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wykonywanych czynności za świadczenie usług oraz dostawę towarów, prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego oraz ustalenia podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest agencją marketingową (dalej: "Agencja" lub "Wnioskodawca"), która świadczy kompleksową usługę marketingową na rzecz jednego z wiodących polskich operatorów sieci komórkowej (dalej: "Operator"). W ramach tej usługi Agencja zobowiązała się względem Operatora do wykonania kompleksowej akcji marketingowej polegającej w szczególności na:

Dla przykładu, świadczenia Agencji wykonywane w ramach ww. umowy zawartej przez nią z Operatorem mogą polegać na wyszukaniu partnera, który będzie gotowy zaproponować atrakcyjną ofertę na produkty skierowaną wyłącznie do klientów (użytkowników sieci) Operatora, tj. który zobowiąże się względem Agencji do dokonywania sprzedaży dystrybuowanych przez siebie produktów do klientów Operatora z zastosowaniem uzgodnionego z Agencją rabatu. W ten sposób Operator uzyska możliwość:

Obok opisanego powyżej świadczenia, tj. wprowadzenia oferty specjalnej (uwzględniającej rabat) na produkty, skierowanej do klientów Operatora, partner może zobowiązać się także do informowania o przeprowadzanej promocji/zamieszczeniu logo sieci Operatora we własnych placówkach handlowych/na własnej stroni internetowej.

Partner uzyskuje z kolei korzyść w postaci:

Podkreślenia wymaga fakt, że Operator nie ma żadnych relacji z poszczególnymi partnerami. Jedyną stroną transakcji w kolejnych akcjach marketingowych organizowanych na zlecenie Operatora jest wyłącznie Agencja, która przejmuje wszelkie kontakty z kolejnymi partnerami. Agencja jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W wykonaniu ww. umowy zawartej z Operatorem Agencja zgłosiła się do V. Sp. z o.o. (dalej: "Partner"), jako potencjalnego partnera, z propozycją współpracy. Partner jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji odzieży sportowej, outdoorowej oraz odzieży marek modowych (w tym m.in. butów z logo Partnera) oraz akcesoriów sportowych. Partner jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż butów z logo Partnera odbywa się bądź przez Partnera bezpośrednio do konsumentów (za pośrednictwem prowadzonych przez Partnera sklepów), bądź poprzez stacjonarne lub internetowe sklepy partnerskie (dalej: "Sklepy Partnerskie") będące osobnymi podmiotami gospodarczymi (Sklepy Partnerskie nabywają buty od Partnera i odsprzedają je konsumentom).

Celem podjęcia przez Partnera współpracy z Agencją jest w szczególności promowanie marki Partnera oraz dotarcie do nowych odbiorców, jak również zwiększenie wolumenu sprzedaży butów. W wyniku negocjacji Partner podpisał z Agencją umowę o współpracy (dalej: "Umowa"). Pomiędzy Partnerem oraz Agencją nie zachodzą powiązania o których mowa w art. 32 Ustawy o VAT.

Współpraca z Partnerem polegała na przygotowaniu przez Partnera oferty promocyjnej na buty marki Partnera, skierowanej wyłącznie dla klientów Operatora (którzy zdecydowali się na nabycie usług telekomunikacyjnych w określonym pakiecie). Oferta ta polegała na udzielaniu upustu w wysokości 30% na buty z logo Partnera wskazanym przez Agencję użytkownikom sieci Operatora. Zidentyfikowanie użytkowników sieci Operatora, uprawnionych do otrzymania oferty promocyjnej odbywało się za pomocą unikatowych kodów numerycznych (dalej: Kody). Za wygenerowanie i późniejszą identyfikację Kodów odpowiedzialny był Partner, który zlecił wygenerowanie kodów uprawniających do skorzystania z promocji i która przekazała te Kody do Agencji. Użytkownicy sieci Operatora, którzy spełnili warunki promocji wskazane w regulaminie promującym usługi Operatora oraz wysłali bezpłatny SMS na odpowiedni numer, otrzymywali wygenerowany wcześniej Kod uprawniający do otrzymania rabatu. Przy nabyciu butów z logo Partnera użytkownicy sieci Operatora mieli obowiązek okazać Partnerowi (lub współpracującym z nim Sklepom Partnerskim) Kod, który identyfikował osobę uprawnioną do otrzymania zniżki. Jednocześnie Partner zobowiązał się do podjęcia działań marketingowych i informacyjnych polegających na poinformowaniu o promocyjnej ofercie we własnych placówkach handlowych oraz w placówkach handlowych Sklepów Partnerskich (jak również na stronie internetowej prowadzonej przez jeden ze Sklepów Partnerskich) oraz eksponowaniu promowanej marki Operatora.

W ramach omawianej współpracy, Agencja zaoferowała natomiast Partnerowi uzyskanie korzyści w postaci możliwości prezentacji znaku towarowego/dystrybuowanych produktów w reklamie (w tym w reklamie telewizyjnej), w której reklamowane są również produkty Operatora. Ponadto celem Partnera było zwiększenie wolumenu sprzedaży dystrybuowanych przez niego produktów poprzez dotarcie do nowej grupy klientów, tj. użytkowników sieci Operatora.

Podstawową korzyścią Partnera z tytułu współpracy z Agencją było przede wszystkim:

Zobowiązania stron uzgodnione w umowie pomiędzy Partnerem oraz Agencją następujące:

Partner zobowiązał się do świadczeń polegających na:

Jednocześnie, Partner zobowiązał się do sprzedaży Agencji (po cenie rynkowej) 55 par butów, które miały być wykorzystane przez Agencję na cele związane z przeprowadzeniem konkursów (miały stanowić nagrody w konkursach organizowanych dla klientów Operatora). Przeprowadzenie ww. konkursów zostało zlecone Agencji przez Operatora. Należy więc podkreślić, że dalsze wydanie butów przez Agencję osobom biorącym udział w konkursach nie było dokonywane przez Agencję ani na zlecenie Partnera, ani też w ramach świadczenia usługi marketingowej świadczonej na rzecz Partnera. Koszt nabycia 55 par butów został uwzględniony przez Agencję w rozliczeniach Agencji z Operatorem - gdyż był to podmiot, który zlecił Agencji przeprowadzenie konkursów.

2. Agencja zobowiązała się do świadczeń polegających na:

Podejmując współpracę strony uzgodniły, że wynagrodzenie pieniężne za opisane powyżej świadczenia (tekst jedn.: z jednej strony opisane powyżej świadczenia Partnera i sprzedaż 55 par butów oraz z drugiej strony opisane powyżej świadczenia Agencji) zostanie ustalone przez każdą ze stron w jednakowej wysokości. W związku z tym strony wskazały w umowie cenę za własne świadczenia, która została wyrażona w kwocie pieniężnej (przy czym w przypadku Partnera cena została osobno określona za sprzedaż 55 par butów oraz odrębnie za wykonanie opisanych powyżej świadczeń). Strony ustaliły także, że wynagrodzenie Agencji z tytułu opisanych powyżej czynności oraz obowiązków, jak również wynagrodzenie Partnera z tytułu jego zobowiązań podjętych w ramach umowy zostaną rozliczone poprzez kompensatę wzajemnych wierzytelności.

Podstawą ustalenia wynagrodzenia (ceny) za świadczenia Agencji były koszty przygotowania oraz emisji reklamy telewizyjnej, w której zamieszczone było logo butów oferowanych przez Partnera. Poniesienie tych kosztów przez Agencję odbyło się w następujący sposób:

Jak wskazano powyżej, ponieważ strony uzgodniły, że cena za ich świadczenia wykonywane w ramach umowy jest jednakowa, w analogicznej wysokości zostało określone wynagrodzenie należne Partnerowi z tytułu opisanych powyżej świadczeń (tekst jedn.: świadczeń związanych z opracowaniem oferty skierowanej do klientów Operatora oraz sprzedaży na rzecz Agencji 55 par butów).

Opisane powyżej świadczenia obydwu stron rzeczywiście zostały zrealizowane/wykonane. W szczególności, w ogólnopolskiej telewizji oraz w salach kinowych zostały wyemitowane filmy reklamowe Operatora zawierające markę butów oferowanych przez Partnera. Jednocześnie, niektórzy klienci Operatora zdecydowali się na skorzystanie z oferty specjalnej Partnera i uzyskawszy kod za pośrednictwem SMS - nabyło buty od Partnera/od Sklepów Partnerskich Partnera po atrakcyjnej cenie, obejmującej 30% rabat. Partner zapewnił także prezentację materiałów promocyjnych w sklepach stacjonarnych/na stronie internetowej Sklepów Partnerskich oraz w sklepach prowadzonych przez Partnera oraz dokonała sprzedaży 55 par butów na rzecz Agencji.

Po wykonaniu umowy okazało się, że rzeczywiste koszty własne, które Partner poniósł na wywiązanie się ze świadczenia na rzecz Agencji były istotnie niższe (w szczególności uwzględniając wartość faktycznie udzielonych rabatów) niż wynagrodzenie, które zostało przez nią uzgodnione z Agencją w Umowie (wynika to z okoliczności, że znacznie mniej osób zdecydowało się na zakup butów Partnera po obniżonej cenie niż wstępnie zostało to założone). Niemniej, wartość wynagrodzenia należnego Partnerowi nie została po wykonaniu umowy zmniejszona i nie jest także kwestionowana przez Agencję. Partner i Agencja są uprawnione do wzajemnego potrącenia przysługujących im należności z tytułu zasadniczych świadczeń opisanych w ramach niniejszego wniosku.

Jednocześnie, na podstawie umowy Agencja zobowiązała się dodatkowo (za osobne wynagrodzenie) do wykonania na rzecz Partnera usługi polegającej na:

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć także, iż wniosek o wydanie wiążącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie opodatkowania VAT opisanej transakcji został złożony również przez Partnera.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Agencji, zgodnie z którym opisane w stanie faktycznym wniosku działania pomiędzy Partnerem oraz Agencją powinny być zakwalifikowane na potrzeby Ustawy o VAT jako (a) po stronie Agencji: świadczenie usług marketingowych przez Agencję na rzecz Partnera oraz (b) po stronie Partnera: świadczenie usług promocyjnych oraz dostawa towaru w postaci 55 par butów, przez Partnera na rzecz Agencji, a w konsekwencji świadczeniu te powinny zostać udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez każdą ze stron.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Opisane w stanie faktycznym wniosku działania pomiędzy Partnerem oraz Agencją powinny być zakwalifikowane na potrzeby stosowania Ustawy o VAT jako (a) po stronie Agencji: świadczenie usług marketingowych przez Agencję na rzecz Partnera oraz (b) po stronie Partnera: świadczenie usług promocyjnych oraz dostawa towaru w postaci 55 par butów przez Partnera na rzecz Agencji a w konsekwencji świadczenia te powinny zostać udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez każdą ze stron.

2. Agencji będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktury wystawionej przez Partnera.

3. Podstawą opodatkowania usługi wykonanej przez Partnera na rzecz Agencji powinna być kwota wynagrodzenia pieniężnego uzgodnionego w umowie i zaakceptowanego przez Agencję, nawet jeżeli wartość ta okazała się po zakończeniu świadczenia usługi przez Partnera istotnie wyższa niż koszty własne poniesione przez Partnera na wykonanie świadczenia.

UZASADNIENIE do pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W świetle ww. przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. W komentarzu VAT Komentarz, Wolters Kluwer Polska wydanie IX, dr Adam Bartosiewicz podkreśla, że "Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś to - według niego - obowiązek wykonania, przekazania czegoś. Wskazywałoby to, że przez "świadczenie" należy rozumieć wyłącznie działanie aktywne. Wykładnia taka jest jednak nieuprawniona w świetle ogólnych zasad konstrukcyjnych podatku (w tym przede wszystkim powszechności opodatkowania), jak również dalszych przepisów ustawy - wypada tutaj zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności albo sytuacji. Wypada uznać, że pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie trzeba będzie zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane zarówno z działaniem, jak i zaniechaniem (Zob. także wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1371/09, LEX nr 550205): "Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji"). Oceniając, czy świadczenie ma charakter usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. Dodatkowo podkreśla się więc powszechność opodatkowania. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Inną kwestią jest faktyczne opodatkowanie tego świadczenia, co jest uzależnione od wielu dodatkowych czynników (m.in. od jego odpłatności, od dokonania przez podatnika)."

Kolejną cechą usługi w rozumieniu ustawy o VAT jest istnienie świadczenia skutkującego korzyścią, choćby potencjalną u odbiorcy usługi. Przykładowo w wyroku z dnia 9 kwietnia 2009 r., III SA/Wa 154/09 WSA w Warszawie stwierdził, że "elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia".

Końcowo należy stwierdzić, iż co do zasady aby uznać świadczenia za "świadczenie usług" w rozumieniu przepisów dotyczących podatku VAT, musi ono być co do zasady odpłatne, z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie. Ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje na formę odpłatności, jak również nie definiuje tego pojęcia. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

W niniejszej sprawie wszystkie warunki do uznania zarówno świadczenia wykonywanego przez Agencję na rzecz Partnera, jak również świadczenia Partnera na rzecz Agencji usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT zostały spełnione.

Przede wszystkim, działania Agencji polegające na zobowiązaniu się względem Partnera do wykonania opisanych w stanie faktycznym wniosku czynności związanych z promocją marki butów oferowanych przez Partnera mieszczą się w definicji usług w rozumieniu przepisów o VAT. Usługi te należy w ocenie Agencji zakwalifikować jako usługi reklamowe, które w orzecznictwie TSUE (wyrok C-68/92 KE przeciwko Republice Francji) definiowane są jako "dowolna działalność, która nie jest możliwa do wyodrębnienia z kampanii reklamowej i która będąc częścią tej kampanii przyczynia się do przekazywania treści reklamowych". Zobowiązanie się do umieszczenia marki butów oferowanych przez Partnera w filmach reklamowych emitowanych w telewizji oraz w salach kinowych niewątpliwie wypełnia wskazaną powyżej definicję. Jednocześnie należy wskazać, że Partner odniósł bezpośrednią korzyść wynikającą z działań Agencji (upowszechnienie marki butów oferowanych przez Partnera, stworzenie korzystnego wizerunku Partnera w powiązaniu z produktami Operatora) a więc Partner był konsumentem świadczenia wykonywanego przez Agencję. Co więcej, ponieważ Umowa przewidywała wynagrodzenie (wyrażone w formie pieniężnej) za świadczenia Agencji w uzgodnionej przez strony wysokości, spełniony został warunek odpłatności usługi. Warunku tego nie zmienia okoliczność, że jednocześnie Partner wykonał własne świadczenie na rzecz Agencji, za które zostało przewidziane wynagrodzenie w analogicznej wysokości a więc, że w rzeczywistości strony nie miały obowiązku dokonywać przelewów środków pieniężnych (gdyż możliwe stało się wzajemne potrącenie).

Również opisane w stanie faktycznym wniosku świadczenia Partnera (poza sprzedażą par butów na rzecz Agencji), polegające na opracowaniu oferty specjalnej skierowanej klientów Operatora oraz zobowiązaniu się do sprzedaży butów po promocyjnej cenie 30% połączone z przeprowadzeniem działań promujących/informujących o ofercie we własnych placówkach handlowych oraz w placówkach Sklepów Partnerskich należy zakwalifikować jako usługi promocyjne wykonywane na rzecz Agencji. Jak wskazano w orzecznictwie TSUE (tak np. sprawa C-73/92 KE przeciwko Królestwu Hiszpanii)"wystarczy by działalność promocyjna, taka jak sprzedaż towarów po obniżonych cerach lub nieodpłatnie bądź organizacja koktajlu lub bankietu obejmowały przekazywanie treści mających na celu informowanie ogółu o istnieniu i cechach produktu lub usługi będącej przedmiotem tej działalności w celu zwiększenia sprzedaży tego produktu lub usługi, aby działalność taka została scharakteryzowana jako usługa reklamowa w rozumieniu art. 9 (2) (e) VI Dyrektywy". W konsekwencji, zobowiązanie się przez Partnera względem Agencji do wprowadzenia oferty specjalnej dla klientów Operatora (udzielenia rabatów klientom Operatora), połączone z opisanymi w stanie faktycznym innymi czynnościami (m.in. zamieszczenie informacji w sklepach stacjonarnych Partnera oraz w Sklepach Partnerskich o trwającej promocji skierowanej do klientów Operatora, zawierających logo Operatora) mające na celu uatrakcyjnienie oferty Operatora wypełniają definicję usługi w rozumieniu przepisów o podatku VAT. Co więcej, również w tym przypadku istniał bezpośredni konsument tej usługi. Konsumentem tej usługi była Agencja, w której interesie leżało (jako podmiotu świadczącego usługę kompleksową na rzecz Operatora) pozyskanie Partnera jako partnera oferującego benefity dla klientów Operatora. W ten sposób Agencja mogła wywiązać się z własnego zobowiązania względem Operatora. Co więcej, analogicznie do uwag poczynionych powyżej, ponieważ Umowa przewidywała wynagrodzenie pieniężne za świadczenia Partnera, spełniony był warunek odpłatności usługi. Warunku tego nie zmienia okoliczność, że jednocześnie Agencja wykonała własne świadczenie na rzecz Partnera, za które zostało przewidziane wynagrodzenie w analogicznej wysokości, a więc że w rzeczywistości strony nie miały obowiązku dokonywać przelewów środków pieniężnych (gdyż możliwe było potrącenie).

W konsekwencji należy przyjąć, że w niniejszej sprawie zarówno Agencja świadczyła usługę na rzecz Partnera, jak również Partner świadczył usługę na rzecz Agencji. Zasadnym jest więc na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT wystawienie przez Partnera faktury VAT na rzecz Agencji oraz przez Agencję na rzecz Partnera.

Agencja pragnie wskazać, że podobne stanowisko - na gruncie wymiany świadczeń marketingowych/informacyjnych przez dwa podmioty - zostało zaprezentowane w piśmie Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2015 r., nr ILPP2/4512-1-37/15-3/MN. Sprawa ta dotyczyła akademii organizującej i przeprowadzającej konferencje i sesje naukowe. W tym zakresie akademia podejmowała szereg działań informacyjnych mających na celu wypromowanie organizowanych konferencji/sesji a jednym z nich było powierzanie objęcia wydarzenia patronatem medialnym. W tym zakresie patron medialny deklarował zamieszczanie informacji o danym wydarzeniu akademii w swoim wydawnictwie papierowym lub w swojej przestrzeni portalu internetowego (bądź emitowanie informacji audio lub audio-video w przeznaczonych do tego blokach informacyjnych). Akademia ze swojej strony deklarowała natomiast - za zgodą patrona medialnego - umieszczenie informacji o objęciu patronatem/opieką medialną przez danego patrona lub opiekuna w materiałach informacyjnych towarzyszących danemu wydarzeniu - zarówno na materiałach drukowanych, jak i stronie internetowej akademii, na portalach mediów społecznościowych itp. Na gruncie takiego stanu faktycznego organ podatkowy uznał, że "podjęte przez obie strony umowy działania mają charakter świadczenia wzajemnych usług. Między działaniami Akademii a działaniami patrona medialnego występuje bezpośredni związek prawny, a tym samym ekwiwalentność i wzajemność świadczeń. Okoliczność, że w związku z zawartą umową między stronami nie dochodzi do jakichkolwiek przepływów pieniężnych, nie jest równoznaczna z tym, że swoje świadczenia wykonują nieodpłatnie. W przedmiotowej sprawie należność została określona w naturze, Akademia za świadczone czynności otrzymuje zapłatę w postaci innej usługi, świadczonej przez patrona/opiekuna medialnego. Reasumując, opisane we wniosku czynności wykonywane przez Akademię na rzecz patrona/opiekuna medialnego - będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług."

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 lipca 2015 r., o numerze IPTPP1/4512-210/15-4/MW dotyczącej wzajemnej wymiany świadczeń pomiędzy osobą fizyczną prowadzącą internetowy portal edukacyjny oraz stowarzyszeniem "X" polegających na podejmowaniu wspólnych działań mających na celu promowanie wśród lekarzy wiedzy o hematologii. W uzasadnieniu tej interpretacji wskazano "Zatem należy stwierdzić, że świadczenie przez Wnioskodawczynię wskazanych we wniosku usług na rzecz X w zamian za określone czynności-usługi świadczone przez X na rzecz Wnioskodawczyni, stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy. W odniesieniu do okoliczności opisanych we wniosku spełniony jest warunek wynikający z tego przepisu, gdyż występuje bezpośredni związek między danymi czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawczynię, a otrzymywanymi w zamian usługami świadczonymi przez X. Forma odpłatności w przedmiotowej sprawie (usługa za usługę) wskazuje, że mamy tu do czynienia z transakcjami barterowymi. Zapłatą dla Wnioskodawczyni za świadczone usługi - wykonywanie określonych czynności jest usługa świadczona przez X."

UZASADNIENIE do pytania 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Powyższa regulacja jest uzupełniana przez art. 86. ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, który wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług albo dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Podstawowym warunkiem do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT jest istnienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym zapłaconym przez podatnika a sprzedażą opodatkowaną podatnika. W niniejszej sprawie związek ten jest niewątpliwie spełniony, gdyż nabyta przez Agencję od Partnera usługa promocyjna dotyczy zapewnienia określonych benefitów dla wskazanych klientów Operatora, systemu umożliwiającego wyróżnienie benefitem jedynie określonej grupy klientów Operatora (poprzez system Kodów) oraz promowania w sklepach Partnera marki Operatora, pod którą Operator świadczy usługi telekomunikacyjne, do których to działań Agencja zobowiązała się wobec Operatora.

W opinii Agencji wszelkie warunki powstania i skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego zostały spełnione, tj:

* Agencja nabyła usługi od Partnera;

* Agencja wykorzystuje je do celów działalności opodatkowanej - co zostało wykazane wyżej;

* Agencja będzie w posiadaniu faktur dokumentujących czynności wykonywane przez Partnera na rzecz Agencji, które będą wskazywały kwotę podatku VAT.

Jednocześnie - jak wskazano powyżej - opisane we wniosku świadczenia Partnera stanowią usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. W konsekwencji, do faktury wystawionej przez Partnera nie będzie miał zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT i Agencji będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktury wystawionej przez Partnera.

Dodatkowo Agencji będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z faktury dokumentującej dostawę 55 par butów, zakupionych przez Agencję od Partnera w celu wydania ich jako nagród w konkursach organizowanych przez Agencję na zlecenie Operatora.

UZASADNIENIE do pytania 3

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 3oa-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto, wspomniane wynagrodzenie musi być możliwe do wyrażenia w pieniądzu (np. wyrok w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK).

Przede wszystkim należy wskazać, że w niniejszej sprawie strony wprost przewidziały w Umowie wysokość wynagrodzenia pieniężnego należnego im za wykonane usługi. W konsekwencji należy przyjąć, że uzgodniona kwota wynagrodzenia, a więc wartość pieniężna, jaka została przypisana przez strony Umowy do poszczególnych usług będzie stanowiła podstawę opodatkowania dla potrzeb VAT. Dla ustalenia podstawy opodatkowania bez znaczenia będzie okoliczność, jakie rzeczywiście koszty poniosła każda ze stron na wykonanie własnego świadczenia. Uwzględniając okoliczność, że strony nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 Ustawy o VAT, bez znaczenia pozostaje także okoliczność, czy kwota ta odpowiada wartości rynkowej.

Jednocześnie, nawet gdyby uznać (choć w ocenie Agencji nie byłoby to założenie prawidłowe), że w niniejszej sprawie świadczenia stron zostały wycenione w takiej samej wysokości, a więc że w pewnym sensie można byłoby przyjąć, że bezpośrednim wynagrodzeniem za usługę wykonaną przez Partnera była usługa wykonana przez Agencję i na odwrót, to i tak podstawą opodatkowania powinny być kwoty wskazane przez strony w Umowie w ramach których została cena wzajemnych świadczeń. Kwestia ta została potwierdzona w wyroku TSUE z dnia 19 grudnia 2012 r. C-549/11 dotyczącym kwestii ustalania podstawy opodatkowania w przypadku umów barterowych, dla których nie określono wynagrodzenia w formie pieniężnej. W wyroku tym wskazano (pkt 45): "Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić". Skoro Partner oraz Agencja zgodziły się na cenę świadczeń określonych w umowie, to niewątpliwe są to wartości, które (a) odpowiadają wartości, jakie dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem oraz (b), jak należy przyjąć, jakie strony umowy byłyby skłonne za usługę zapłacić.

Takie stanowisko w zakresie ustalania podstawy opodatkowania w przypadku świadczeń w naturze przyjmują także polskie organy podatkowe. Dla przykładu, w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 kwietnia 2015 r. o numerze IBPP2/4512-61/15/IK wskazano: "Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić)."

Niemniej, tak jak wskazano, ponieważ umowa przewidywała wynagrodzenie określone w kwocie pieniężnej, powyższe orzeczenie TSUE oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach powinny być uwzględniane jedynie pomocniczo.

W konsekwencji należy przyjąć, że podstawą opodatkowania usługi wykonanej przez Partnera na rzecz Agencji będzie cena tej usługi określona w umowie, nawet wówczas, gdy po zakończeniu świadczenia usługi okaże się, że koszty własne poniesione przez Partnera na wywiązanie się z zobowiązania były znacznie niższe niż wstępnie zakładane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług.

Barter w polskim prawie uważa się za jeden z rodzajów umowy zamiany. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym oczywiście rozliczeń podatkowych. Należy podkreślić, że barter polega nie tylko na równoważącej się wartościowo transakcji towar za towar, lecz również: usługa za usługę, towar za usługę, lub usługa za towar. Podstawowym założeniem i istotą umów barteru jest brak konieczności ponoszenia dodatkowych świadczeń, a to, czy strony umówią się na wymianę towaru za towar, usługi za usługę czy też towaru za usługę nie ma istotnego znaczenia.

Barter jest więc pojęciem szerszym, obejmującym swoim zakresem zamianę usług, zamianę towaru na usługę i usługi na towar. Z punktu widzenia polskiego prawa cywilnego barter jest rodzajem umowy zamiany, polegającej na równoważącej się wartościowo wymianie towaru na towar lub usługi na usługę (ewentualnie usługi na towar lub towaru na usługę), gdzie nie wchodzą w grę dodatkowe rozliczenia pieniężne między kontrahentami.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, który świadczy kompleksowa usługę marketingową na rzecz jednego z wiodących polskich operatorów sieci komórkowej. W ramach tej usługi Agencja zobowiązała się względem Operatora do wykonania kompleksowej akcji marketingowej polegającej w szczególności na zaproponowaniu koncepcji atrakcyjnych korzyści dla klientów (użytkowników sieci komórkowej) Operatora, wyszukaniu partnera (partnerów) biznesowych którzy zgodzą się na dostarczenie ww. korzyści klientom Operatora, negocjowaniu na własny rachunek z partnerami parametrów omawianych korzyści (np. wysokości rabatów) oraz warunków finansowych, na jakich partnerzy są gotowi dostarczyć je klientom Operatora. Agencja odpowiada przed Operatorem za gotowość partnera do dostarczenia uzgodnionych benefitów do uprawnionych klientów Operatora. W tym zakresie Agencja zawiera umowy z wyszukanymi partnerami działając na własny rachunek, aczkolwiek czyni to w ramach usługi świadczonej na zlecenie Operatora. W wykonaniu umowy zawartej z operatorem Agencja zgłosiła się do V. Sp. z o.o., jako potencjalnego partnera, z propozycją współpracy. Partner jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji odzieży sportowej, outdoorowej oraz odzieży marek modowych (w tym m.in. butów z logo Partnera) oraz akcesoriów sportowych. Partner jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Pomiędzy Partnerem oraz Agencją nie zachodzą powiązania o których mowa w art. 32 ustawy o VAT. Celem podjęcia przez Partnera współpracy z Agencją jest w szczególności promowanie marki Partnera oraz dotarcie do nowych odbiorców, jak również zwiększenie wolumenu sprzedaży butów. W wyniku negocjacji Partner podpisał z Agencją umowę o współpracy, polegającą na przygotowaniu przez Partnera oferty promocyjnej na buty marki Partnera, skierowanej wyłącznie dla klientów Operatora. Oferta ta polegała na udzielaniu upustu w wysokości 30% na buty z logo Partnera wskazanym przez Agencję użytkownikom sieci Operatora. Zidentyfikowanie użytkowników sieci Operatora, uprawnionych do otrzymania oferty promocyjnej odbywało się za pomocą unikatowych kodów numerycznych. Za wygenerowanie i późniejszą identyfikację kodów odpowiedzialny był Partner, który zlecił wygenerowanie kodów uprawniających do skorzystania z promocji i która przekazała te kody do Agencji. Jednocześnie, Partner zobowiązał się do podjęcia działań marketingowych i informacyjnych polegających na poinformowaniu o promocyjnej ofercie we własnych placówkach handlowych oraz w placówkach handlowych Sklepów Partnerskich (jak również na stronie internetowej prowadzonej przez jeden ze Sklepów Partnerskich) oraz eksponowaniu promowanej marki Operatora. W ramach omawianej współpracy, Agencja zaoferowała natomiast Partnerowi uzyskanie korzyści w postaci możliwości prezentacji znaku towarowego/dystrybuowanych produktów w reklamie (w tym w reklamie telewizyjnej), w której reklamowane są również produkty Operatora. Ponadto celem Partnera było zwiększenie wolumenu sprzedaży dystrybuowanych przez niego produktów poprzez dotarcie do nowej grupy klientów tj. użytkowników sieci Operatora. Ponadto Partner zobowiązał się do sprzedaży Agencji (po cenie rynkowej) 55 par butów, które miały być wykorzystane przez Agencję na cele związane z przeprowadzeniem konkursów (miały stanowić nagrody w konkursach organizowanych dla klientów Operatora). Przeprowadzenie ww. konkursów zostało zlecone Agencji przez Operatora. Należy więc podkreślić, że dalsze wydanie butów przez Agencję osobom biorącym udział w konkursach nie było dokonywane przez Agencję ani na zlecenie Partnera, ani też w ramach świadczenia usługi marketingowej świadczonej na rzecz Partnera. Koszt nabycia 55 par butów został uwzględniony przez Agencję w rozliczeniach Agencji z Operatorem - gdyż był to podmiot, który zlecił Agencji przeprowadzenie konkursów. Podejmując współpracę strony uzgodniły, że wynagrodzenie pieniężne za opisane powyżej świadczenia (tekst jedn.: z jednej strony opisane powyżej świadczenia Partnera i sprzedaż 55 par butów oraz z drugiej strony opisane powyżej świadczenia Agencji) zostanie ustalone przez każdą ze stron w jednakowej wysokości. W związku z tym strony wskazały w umowie cenę za własne świadczenia, która została wyrażona w kwocie pieniężnej (przy czym w przypadku Partnera cena została osobno określona za sprzedaż 55 par butów oraz odrębnie za wykonanie opisanych powyżej świadczeń). Strony ustaliły także, że wynagrodzenie Agencji z tytułu opisanych powyżej czynności oraz obowiązków, jak również wynagrodzenie Partnera z tytułu jego zobowiązań podjętych w ramach umowy zostaną rozliczone poprzez kompensatę wzajemnych wierzytelności. Opisane powyżej świadczenia obydwu stron rzeczywiście zostały zrealizowane/wykonane.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii, czy opisane działania pomiędzy Partnerem oraz Agencją powinny być zakwalifikowane jako świadczenie usług przez Agencję na rzecz Partnera oraz jako świadczenie usług i dostawa towaru w postaci 55 par butów przez Partnera na rzecz Agencji, a w konsekwencji powinny zostać udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez każdą ze stron.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie podjęte przez obie strony w ramach umowy o współpracy działania mają charakter świadczenia wzajemnych usług. Między działaniami Wnioskodawcy i Partnera występuje bezpośredni związek prawny, a tym samym ekwiwalentność i wzajemność świadczeń. Strony bowiem są związane do wzajemnego świadczenia określonych w umowie czynności - usług. Należy stwierdzić, że jest spełniona przesłanka odpłatności świadczenia usług, będąca warunkiem opodatkowania czynności, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Warunek ten jest spełniony, gdyż występuje bezpośredni związek między czynnościami wykonywanymi wzajemnie przez strony na mocy zawartej umowy.

Tym samym działania Wnioskodawcy świadczone na rzecz Partnera w zamian za określone czynności świadczone przez Partnera na rzecz Wnioskodawcy (poza sprzedażą butów), stanowią odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. W odniesieniu do okoliczności opisanych we wniosku spełniony jest warunek wynikający z tego przepisu, gdyż występuje bezpośredni związek między danymi czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę a otrzymywanymi w zamian usługami świadczonymi przez Partnera. Forma odpłatności w przedmiotowej sprawie (usługa za usługę) wskazuje, że mamy tu do czynienia z transakcjami barterowymi. Zapłatą dla Wnioskodawcy za świadczone usługi - wykonywanie określonych czynności, jest usługa świadczona przez Partnera.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym działania Wnioskodawcy stanowią usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie klasyfikacji świadnoczych przez Wnioskodawcę usług jako usług promocyjnych.

Jak wskazał Wnioskodawca w ramach umowy o współpracy Partner, poza określonymi działaniami, zobowiązał się sprzedać 55 par butów. Jak wskazano wyżej zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy. Jednocześnie jak już wskazano wynagrodzenie zapłaty nie musi być świadczeniem pieniężnym. Zapłatą może być wyświadczenie usługi w zamian za dostawę towarów, co ma miejsce w przedmiotowym przypadku. Zatem w analizowanym przypadku sprzedaż butów w ramach zawartej umowy stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Co do zasady czynność opodatkowana podatkiem VAT, wykonana przez podatnika podatku VAT, powinna zastać udokumentowana fakturą VAT.

Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Skoro wykonywane czynności tj. świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Partnera oraz świadczenie usług i dostawa przedmiotowych 55 par butów przez Partnera na rzecz Agencji w rozumieniu ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że ww. czynności winny być dokumentowane przez obie ze Stron fakturami VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie czy Agencji będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktury wystawionej przez Partnera.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powołany wyżej przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT).

Ustawodawca stworzył tym samym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (wskazanych powyżej, tj.m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych), oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednocześnie jak wynika z wniosku celem Wnioskodawcy jest nabycie od Partnera usług, które zapewnią w szczególności promowanie w sklepach Partnera marki Operatora, pod którą Operator świadczy usługi telekomunikacyjne, do których to działań Agencja zobowiązała się wobec Operatora.

Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyta usługa jest związana z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika) oraz niezaistnienia przesłanki negatywnej określonej w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT (działania Partnera stanowią świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), Agencji będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Partnera dokumentującą świadczenie określonych w ramach umowy działań.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy podstawą opodatkowania usługi wykonanej przez Partnera na rzecz Agencji powinna być kwota wynagrodzenia pieniężnego uzgodnionego w umowie i zaakceptowanego przez Agencję, nawet jeżeli wartość ta okazała się po zakończeniu świadczenia usługi przez Spółkę istotnie wyższa niż koszty własne poniesione przez Partnera na wykonanie świadczenia.

Kwestie ustalenia podstawy opodatkowania regulują przepisy art. 29a ustawy.

I tak zgodnie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zgodnie z powyższą definicją, w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania jest zatem zapłata (wynagrodzenie) ustalona przez strony transakcji.

Z okoliczności sprawy wynika, że rzeczywiste koszty własne które Partner poniósł na wywiązanie się ze świadczenia na rzecz Agencji były istotnie niższe (w szczególności uwzględniając wartość faktycznie udzielonych rabatów) niż wynagrodzenie, które zostało przez nią uzgodnione z Agencją w Umowie (wynika to z okoliczności, że znacznie mniej osób zdecydowało się na zakup butów Partnera po obniżonej cenie niż wstępnie zostało to założone). Niemniej, wartość wynagrodzenia należnego Partnerowi nie została po wykonaniu umowy zmniejszona i nie jest także kwestionowana przez Agencję. Partner i Agencja są uprawnione do wzajemnego potrącenia przysługujących im należności z tytułu zasadniczych świadczeń opisanych w ramach niniejszego wniosku.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy wskazać, że gdy strony ustalą w umowie pieniężną wartość świadczonych usług/dostawy towarów w ramach zapłaty, podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi kwota ustalona przez strony tej transakcji. Zatem podstawą opodatkowania usługi wykonanej przez Partnera na rzecz Agencji powinna być kwota wynagrodzenia pieniężnego uzgodnionego w umowie i zaakceptowanego przez Agencję.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.