IPPP3/4512-94/15-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 11 marca 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadania w ramach otrzymanego wsparcia finansowego uzyskanego w wyniku złożonego wniosku unijnego - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadania w ramach otrzymanego wsparcia finansowego uzyskanego w wyniku złożonego wniosku unijnego.

Wniosek uzupełniony został w dniu 11 marca 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi dodatkowo gospodarstwo agroturystyczne do 5 pokoi. Wnioskodawca napisał wniosek unijny o wsparcie finansowe, który został rozpatrzony pomyślnie. Wnioskodawca jest na etapie rozliczania wniosku. Urząd Marszałkowski poprosił o dostarczenie indywidualnej interpretacji podatkowej, ponieważ Wnioskodawca nie może odzyskać podatku VAT od zakupionych sprzętów w rozliczeniu z Urzędem Skarbowym.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca kupił 10 kajaków, 20 wioseł, 10 beczek kajakowych, przyczepę kajakową, 14 rowerów różnych rozmiarów, bagażnik rowerowy na samochód, przyczepkę dziecięcą rowerową i zestaw naprawczy do rowerów. Powyższe przedmioty nie są używane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jako rolnik prowadzący dodatkowo agroturystykę do 5 pokoi nie rozlicza się z urzędem skarbowym. Wnioskodawca nie odlicza sobie podatku VAT, w związku z czym nie ma możliwości odzyskania go od zakupionych zgodnie z wnioskiem unijnym sprzętów. Wnioskodawca prosi więc o wystawienie dokumentu, z którego wynikać będzie, że nie może odzyskać podatku VAT i nie mógł uznać go za koszt kwalifikowalny we wniosku unijnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi dodatkowo gospodarstwo agroturystyczne do 5 pokoi. Wnioskodawca napisał wniosek unijny o wsparcie finansowe, który został rozpatrzony pomyślnie. Wnioskodawca jest na etapie rozliczania wniosku. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach dotacji kupiono 10 kajaków, 20 wioseł, 10 beczek kajakowych, przyczepę kajakową, 14 rowerów różnych rozmiarów, bagażnik rowerowy na samochód, przyczepkę dziecięcą rowerową i zestaw naprawczy do rowerów. Powyższe przedmioty nie są używane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza opisu stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego prowadzą do wniosku, że w opisanej sprawie nie został spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących dokonane zakupy - związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a dokonane zakupy nie są wykorzystane do czynności podlegających opodatkowaniu.

Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących zakupy w związku z realizacją zadania w ramach otrzymanego wsparcia finansowego uzyskanego w wyniku złożonego wniosku unijnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W tym miejscu zauważyć należy, że pojęcie "kosztu kwalifikowalnego" nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.