IPPP3/4512-829/15-2/PC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 października 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/4512-829/15-2/PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2015 r. przesłanym zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (data wpływu do tut. Biura 5 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku posiadania statusu podatnika z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku posiadania statusu podatnika z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonał w 2010 r. zakupu udziału 2/3 części prawa wieczystego użytkowania gruntu o pow. około 7112 m2, zabudowanego budynkiem transformatorowym w złym stanie o pow. 23 m2 (sprzedającym była Spółdzielnia mieszkaniowa). Z aktu notarialnego wynika że przedmiotem transakcji była nieruchomość zabudowana ww. budynkiem oraz że sprzedający rozlicza podatek VAT od tej transakcji. Wnioskodawca nabył tą transakcją - współudział (2/3) w ww. prawie wieczystego użytkowania jako majątek prywatny, zamierzając wykorzystać tę nieruchomość dla zaspokojenia swych i swej licznej rodziny potrzeb mieszkaniowych, poprzez budowę domu (domów) mieszkalnych. Dla nieruchomości jest prowadzona jedna księga wieczysta.

Wnioskodawca w momencie zakupu nie prowadził żadnej działalności gospodarczej ani rolniczej. Nie nabył tej nieruchomości z zamiarem jej zbywania w przyszłości. Nie zamierzał w przyszłości ani prowadzić działalności gospodarczej zajmującej się handlem nieruchomościami, ani kupować ani sprzedawać nieruchomości.

W latach 2010-2014 (traktując nieruchomość jedynie do zaspokojenia przyszłych swoich potrzeb mieszkaniowych) Wnioskodawca:

* nie ogrodził ww. nieruchomości;

* nie poczynił na nieruchomość żadnych nakładów finansowych;

* samodzielnie, po uzyskaniu stosownych zezwoleń, wyciął na terenie nieruchomości kilkanaście krzewów i drzewek;

* geodezyjnie wydzielił w obrębie tej nieruchomości kilka działek z myślą o ewentualnych budowach domów dla siebie i swej licznej rodziny oraz uzyskał dla tych działek decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;

* nie doprowadził do tych działek żadnych dróg ani dojazdów;

* ww. nieruchomość nie była wykorzystywana do żadnej działalności gospodarczej, ani nie była wykorzystywana do działalności rolniczej.

Ze względu na zmianę (pogorszenie) swej sytuacji finansowej i rodzinnej, w roku 2014 Wnioskodawca zmuszony został do zmiany swoich planów życiowych. Zrezygnował z zamiaru budowy domu dla siebie i budowy domów dla swej rodziny. W obecnej chwili Wnioskodawca zamieszkuje na stałe w Wielkiej Brytanii.

W związku ze zmianą swych planów życiowych i planowanym przeniesieniem do innego kraju tzw. centrum swych interesów życiowych zbył współwłasność (2/3) w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej dla której jest prowadzona KW jednemu nabywcy. W akcie notarialnym z dnia 29 grudnia 2014 r. przyjęto, że działka zostanie zbyta z podatkiem VAT. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie otrzymał zapłaty za sprzedaż ponieważ powziął wątpliwości co do konieczności naliczenia podatku VAT w związku z tą transakcją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dla transakcji sprzedaży współwłasności 2/3 części w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości w myśl ustawy o podatku VAT Wnioskodawca jest podatnikiem dla tego podatku.

2. Czy transakcja korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dla tej transakcji nie będzie on podatnikiem VAT, a tym samym czynność zbycia przez Wnioskodawcę 2/3 współwłasności w prawie wieczystego użytkowania gruntów zabudowanej nieruchomości, wpisanej do jednej KW - jest usytuowana poza systemem podatku VAT, a tym samym nabywca nieruchomości jest zmuszony do zapłaty p.c.c.

Należy zaznaczyć, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania zabudowanego gruntu może być traktowana jako odpłatna dostawa towarów - w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (tekst jedn.: podlegająca opodatkowaniu VAT), tylko wówczas, gdy podatnik dokonuje ww. zbycia - w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Dlatego też kluczowe znaczenie dla określenia skutków podatkowych zbycia nieruchomości będzie miało stwierdzenie, czy przy zbyciu zbywca działał w charakterze przedsiębiorcy (tekst jedn.: w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), czy też nie.

Zgodnie z definicją zamieszczoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby ww. dostawę uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, iż w momencie jej realizacji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy.

Według Wnioskodawcy, w powyższym zakresie nie mieści się jednak dostawa prawa wieczystego użytkowania należącego do niego majątku prywatnego. W sytuacji gdy powyższa nieruchomość (a konkretnie to prawo wieczystego użytkowania) nie zostało nabyte w celach odsprzedaży (tekst jedn.: w celach handlowych) i nie było wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać, iż jego późniejsze zbycie będzie znajdowało się poza sferą opodatkowania VAT. W takim bowiem przypadku sprzedawca nie działa jako przedsiębiorca, a wyłącznie rozporządza swoim majątkiem osobistym.

Nawet gdyby organy skarbowe uznały, że Wnioskodawca jest dla tej transakcji podatnikiem VAT (analizując intencje i zamiary w 2010 r. oraz cel i działania związane z tą nieruchomością) to ta transakcja może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT, gdyż zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego (budynkiem transformatorowni) może być zaliczone do zbycia tzw. towarów używanych - ze względu na charakter budynku wybudowanego na tym gruncie.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że grunt, na którym posadowione są sprzedawane budynki lub budowle przejmuje stawkę właściwą dla samych obiektów. Jeśli zatem obiekt opodatkowany jest określoną stawką VAT, to stawka ta właściwa jest dla całej transakcji obejmującej zarówno sam obiekt, jak i grunt, na którym jest on posadowiony. Jeżeli natomiast obiekt objęty jest zwolnieniem, to i grunt korzysta ze zwolnienia z VAT.

W przypadku dostaw obiektów posadowionych na gruncie objętym prawem wieczystego użytkowania, również stosuje się zasadę, zgodnie z którą sprzedaż tego prawa opodatkowana jest stawką VAT właściwą dla sprzedawanego obiektu. Natomiast odrębnie uregulowany jest sposób ustalania podstawy opodatkowania. W myśl art. 29a ust. 9 ustawy o VAT włączenie do podstawy opodatkowania nie dotyczy czynności oddania w wieczyste użytkowanie gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Sprzedaż budynku lub budowli może - pod pewnymi warunkami - być zwolniona z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT. Stawkę właściwą dla budynku (budowli) stosuje się także do prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym ten budynek (budowla) jest posadowiony. Jak bowiem wynika z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przedmiotem sprzedaży jest grunt zabudowany, to z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Jeżeli natomiast przedmiotem sprzedaży jest sam grunt niezabudowany to do jego sprzedaży należy zastosować stawkę 23%.

W związku z tym ustalenie, czy mamy do czynienia z dostawą gruntu zabudowanego, czy niezabudowanego ma istotne znaczenie, gdyż wywołuje określone skutki finansowe. Ustalenie powyższego nie zawsze jednak jest proste. Problemy pojawiają się w przypadku, gdy na gruncie znajduje się budynek (budowla) w złym stanie technicznym lub przeznaczony do wyburzenia. Ale nawet to, że stan powyższego budynku w aktach notarialnych został określony jako "zły stan techniczny" - nie zmienia sytuacji. Organy podatkowe zazwyczaj uznają, że w każdym przypadku występuje dostawa gruntu zabudowanego. Podobnie uznał również NSA (wyrok NSA z 7 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1436/13).

W powyższym wyroku NSA stwierdził, że; " (...) Skutkiem ekonomicznym i gospodarczym (...) było (...) nabycie przez skarżącą spółkę prawa do rozporządzania zabudowanym gruntem. Ten skutek ma charakter obiektywny i widoczny dla wszystkich uczestników obrotu gospodarczego. W zakresie skutków tej czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie ma żadnego znaczenia cel ekonomiczny nabycia tej działki istniejący po stronie kupującego. To, czy nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki oraz budowle i wznieść nowy budynek, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności w aspekcie tej daniny publicznoprawnej".

Zatem, zdaniem NSA, dostawę gruntu na którym znajdują się budynki (budowle) przeznaczone do wyburzenia należy potraktować jako dostawę gruntu zabudowanego, z możliwością zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT (jeżeli spełnione są warunki do zwolnienia wskazane w tych przepisach).

Podobnie uznał również NSA w wyroku z 7 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1582/13, uchylając tym samym wyrok WSA w Warszawie z 17 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3407/12. Tym samym nawet wtedy - gdy wg. organów skarbowych Wnioskodawca jest dla tej transakcji podatnikiem VAT - jest możliwym zastosowanie przez Wnioskodawcę zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT, przewidzianego dla sprzedaży towarów używanych.

Reasumując, kwestia opodatkowania zbycia nieruchomości jest ściśle uzależniona od tego, w jakim charakterze działa osoba dokonująca dostawy. Jeśli prawo wieczystego użytkowania nieruchomości nie było nabyte w celu odsprzedaży i nieruchomość nie była wykorzystywana wcześniej w działalności gospodarczej (tekst jedn.: służyła wyłącznie celom prywatnym), zasadniczo istnieją podstawy do uznania, iż transakcja sprzedaży gruntu w istocie polega na sprzedaży majątku prywatnego i jako taka powinna być neutralna z punktu widzenia VAT.

Jeśli jednak ktoś "na siłę", w przyszłości, chciałby Wnioskodawcy, dla tej transakcji przypisać status podatnika VAT, to i tak transakcja ta, ze względu na zbywanie używanego budynku transformatorowni korzystałaby ze zwolnienia z podatku VAT. Czyli albo w ogóle transakcja nie podlega pod podatek VAT, albo przy dużym nasileniu, i złej woli US, jest z podatku VAT zwolniona.

Według Wnioskującego, nie występują żadne okoliczności wg. których, właściwą dla tej transakcji byłaby stawka VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia Kodeks Cywilny (Dz. U. Z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), zwanej dalej "k.c.". Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzenie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o VAT zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność będzie bowiem opodatkowana podatkiem VAT, jeżeli zostanie wykonana przez podatnika, a wiec osobę prowadzącą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, ze dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Tak więc osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Tym samym, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ścisłe regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest stwierdzenie, czy w świetle opisanego zdarzenia Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie, podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu (a wiec za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Trzeba wskazać, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1, z późn. zm.) - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł także, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. TSUE stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem udziału wynoszącego 2/3 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu o pow. ok. 7112 m2 zabudowanego budynkiem transformatorowym w złym stanie technicznym o pow 23 m2. Ww. udział Wnioskodawca nabył w 2010 r. jako osoba fizyczna, do swojego majątku zamierzając wykorzystać nieruchomość dla zaspokojenia swych i swojej licznej rodziny potrzeb mieszkaniowych, poprzez budowę domu (domów) mieszkalnych. W związku ze zmianą swych planów życiowych, rezygnację z budowy domu (domów) mieszkalnych dla swojej rodziny i przeniesienie do innego kraju tzw. centrum swoich interesów życiowych, Wnioskodawca zbył swój udział 2/3 części w prawie wieczystego użytkowania zabudowanej nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności gospodarczej ani rolniczej, nie nabył nieruchomości z zamiarem zbywania jej w przyszłości, nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej zajmującej się handlem nieruchomościami, ani kupować / sprzedawać nieruchomości. W związku z planowaną budową domu (domów) mieszkalnych Wnioskodawca geodezyjnie wydzielił w obrębie tej nieruchomości kilka działek, oraz uzyskał dla tych działek decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Poza tym wyjaśnia iż, nie doprowadził do nieruchomości żadnych dróg i dojazdów, nie ogrodził nieruchomości, oraz nie poczynił na nieruchomości żadnych nakładów finansowych. Nieruchomość nie była wykorzystywana do żadnej działalności gospodarczej ani działalności rolniczej. Po uzyskaniu stosownych zezwoleń Wnioskodawca samodzielnie, wyciął na terenie nieruchomości kilka krzewów i drzewek.

Analiza opisanego stanu faktycznego w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C181/10 prowadzi do wniosku, że dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału wynoszącego 2/3 części w nieruchomości zabudowanej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Wprawdzie grunt spełnia definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy VAT, jednak z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedając ww. udział w gruncie Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Z opisu sprawy wynika, że aktywność Wnioskodawcy, nie wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie udziału w nieruchomości z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek).

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wskazano powyżej, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić, że doszło do dostawy towarów, lecz wymagane jest też określenie podmiotu dokonującego sprzedaży za występującego w związku z tą czynnością w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonując sprzedaży swojego udziału w nieruchomości, stanowiącego majątek prywatny Wnioskodawcy korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży swojego udziału w gruncie nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z brakiem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług, odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2 staje się bezprzedmiotowa.

W świetle powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl