IPPP3/4512-784/15-4/JŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 6 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 3 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczeniem helikopterów - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczeniem helikopterów. Wniosek został uzupełniony w dniu 6 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2015 r. (skutecznie doręczone dnia 3 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka jest firmą leasingową z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Spółka jest zarejestrowana jako brytyjski podatnik VAT. Spółka nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce. W ramach prowadzonej działalności Spółka leasinguje helikoptery. Korzystającymi, na podstawie umów leasingu zawartych przez Spółkę są zarówno spółki posiadające siedzibę na terytorium Unii Europejskiej (dalej: "UE"), jak i spółki z siedzibą poza UE (dalej: "Korzystający"). Umowy leasingu helikopterów zostają zawarte na czas oznaczony. W okresie trwania umów leasingu Korzystający, wnoszą na rzecz Spółki okresowe płatności (raty leasingowe) za używanie przedmiotu leasingu (tekst jedn.: helikopterów).

Umowy leasingu przewidują dla Korzystających opcję wykupu przedmiotu leasingu. W przypadku wykorzystania opcji wykupu, Spółka sprzedaje helikoptery Korzystającemu lub podmiotowi wskazanemu przez Korzystającego jako nabywca. Co do zasady Korzystający decydują się na skorzystanie z opcji wykupu. Jednak nie można wykluczyć, że Korzystający zdecydują się zwrócić helikoptery do Spółki (np. w ostatnim czasie jeden z Korzystających wyraził zamiar zwrotu helikopterów).

Umowy leasingu nie zawierają zapisów, o których mowa w art. 17f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) wskazujących na zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu.

Zgodnie z zawieranymi przez Spółkę umowami leasingu, Korzystający są uprawnieni do oddawania przedmiotu leasingu (helikopterów) kolejnym podmiotom (dalej: "Dalsi Korzystający"), na podstawie zawieranych przez siebie umów subleasingu. Dalszymi Korzystającymi mogą być zarówno spółki posiadające siedzibę na terytorium UE, jak i spółki z siedzibą poza UE. Umowy subleasingu, zawierane pomiędzy Korzystającymi a Dalszymi Korzystającymi, nie zawierają opcji wykupu przedmiotu subleasingu.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których leasingowane helikoptery nie są wykorzystywane do działalności operacyjnej - Korzystający (lub odpowiednio Dalszy Korzystający), na podstawie umowy leasingu płaci raty leasingowe, pomimo, że nie używa helikopterów. W takich przypadkach Korzystający (lub Dalszy Korzystający), zobowiązany jest zapewnić właściwe przechowywanie helikopterów.

Jednym z miejsc, gdzie przechowywane są helikoptery jest Polska - niektóre helikoptery, które nie będą używane przez Korzystającego (lub Dalszego Korzystającego) dostarczone zostaną do Polski, w celu ich przechowania przez określony czas. Zasady przechowywania helikopterów regulowane są w umowach zawartych pomiędzy polskim podmiotem (dalej jako: "Przechowawca"), a Korzystającym (lub Dalszym Korzystającym). W chwili dostarczenia helikopterów do miejsca ich przechowywania są one poddawane oględzinom w celu ustalenia, iż znajdują się one w odpowiednim stanie technicznym (bez widocznych uszkodzeń - z wyjątkiem zwykłego zużycia, wycieków paliwa, oleju, czy płynu hydraulicznego). Zidentyfikowane usterki sygnalizowane są Korzystającemu (Dalszym Korzystającym).

Przechowawca zobowiązany jest zapewnić właściwe przechowywanie helikopterów, wraz z wykonywaniem prostych czynności mających na celu uniknięcie pogorszenia funkcjonalności helikopterów. Czynności te mogą polegać na okresowym poruszaniu kół helikopterów, sprawdzaniu i uzupełnieniu stanu płynów (paliwa, oleju, płynu hydraulicznego itp.) oraz smarów itp. Jednocześnie wspomniane czynności konserwacyjne mają jedynie na celu zapewnienie, że stan helikopterów (tekst jedn.: ich funkcjonalność) nie ulegnie pogorszeniu w wyniku nieużywania do wykonywania lotów.

Helikoptery, które mają być przechowywane w Polsce, przemieszczane są do Polski przez Korzystającego lub Dalszych Korzystających (bądź też podmiot działający na ich rzecz).

Chcąc dokonać zmiany kraju, stanowiącego bazową lokalizację helikopterów, Korzystający (lub Dalsi Korzystający) są obowiązani przekazać odpowiednią informację Spółce, a Spółka, musi na taką zmianę wyrazić zgodę. W rezultacie, w przypadku gdy Korzystający (lub Dalsi Korzystający) wyrażają zamiar przemieszczenia helikopterów do Polski (w celu ich przechowania) - Spółka, jako właściciel helikopterów, wyraża zgodę na przemieszczenie.

Helikoptery mogą być przemieszczane do Polski z różnych państw Unii Europejskiej. Pierwsze dwa helikoptery przewieziono do Polski z Wielkiej Brytanii.

Na dzień dzisiejszy Spółka nie jest w stanie wskazać co w przyszłości stanie się z helikopterami. Mogą one zostać wywiezione z Polski zarówno przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmioty działające na ich rzecz (wywóz w okresie obowiązywania umowy leasingu), jak i Spółkę (w tym również w ramach przesunięcia własnych towarów). Spółka nie wyklucza również sprzedaży helikopterów na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przemieszczenie do Polski helikopterów oddanych do używania na podstawie przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego umów leasingu może potencjalnie wiązać się z obowiązkiem rozliczenia przez Spółkę, jako właściciela helikopterów, VAT w Polsce z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: "WNT"), w związku z tym Spółka powinna analizować polskie przepisy o VAT w celu ustalenia, czy opisane we wniosku przemieszczenie helikopterów do Polski spełnia wskazane w ustawie o VAT warunki, z którymi ustawodawca wiąże obowiązek rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce.

2. W przypadku, gdy stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za prawidłowe, to czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym, w przypadku, gdy Korzystający/Dalszy Korzystający lub podmiot działający na jego zlecenie przemieszcza helikoptery do Polski w celu ich przechowywania, Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WNT w Polsce z uwagi na to, iż nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT tj. nie nastąpi przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz.

3. Jeżeli stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 zostanie uznane za nieprawidłowe, tj. przemieszczenie helikopterów na terytorium Polski przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmiot działający na jego zlecenie w celu ich przechowywania w Polsce zostanie uznane za transakcję spełniającą warunki wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT tj. WNT w Polsce, to czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w przypadku helikopterów przemieszczanych do Polski z Wielkiej Brytanii tj. państwa, w którym Spółka posiada siedzibę, transakcja ta objęta będzie wyłączeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

4. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym, wywóz z terytorium Polski helikopterów przez Korzystającego lub Dalszego Korzystającego (bądź też podmiot działający na ich rzecz) nie będzie stanowił dla Spółki wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: "WDT"), o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, z uwagi na to, iż w tym przypadku nie wystąpi przemieszczenie towarów przez Spółkę lub na jej rzecz.

5. Czy w przypadku uznania za prawidłowe stanowiska w zakresie pytania 2 tj. uznania, iż w związku z przemieszczeniem helikopterów, w celu ich przechowywania w Polsce dokonywanym przez Korzystającego lub Dalszego Korzystającego (bądź też podmiot działający na ich rzecz), Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, prawidłowym będzie stanowisko, zgodnie z którym w przypadku ewentualnego wywozu helikopterów z Polski przez Spółkę (przemieszczenie towarów własnych), nie będzie ona zobowiązana rozpoznać WDT z tego tytułu z uwagi na to, iż przemieszczane przez Spółkę towary własne (helikoptery) nie zostaną przez Spółkę na terytorium kraju "wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu", zatem nie zostaną spełnione wszystkie warunki wskazane w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, przemieszczenie na terytorium Polski helikopterów stanowiących własność Spółki może potencjalnie wiązać się z obowiązkiem rozliczenia przez Spółkę VAT w Polsce z tytułu WNT. Stąd, Spółka powinna przeanalizować polskie przepisy o VAT w celu ustalenia, czy opisana we wniosku transakcja spełnia wskazane w ustawie o VAT warunki, z którymi ustawodawca wiąże obowiązek rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce.

2. W przypadku gdy helikoptery przemieszczone zostaną do Polski przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmiot działający na jego zlecenie nie nastąpi przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz. Nie zostanie zatem spełniona jedna z wskazanych w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przesłanek, od których ustawodawca uzależnia możliwość uznania przemieszczenia towarów własnych do Polski za WNT opodatkowane VAT w Polsce. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WNT w Polsce z tego tytułu.

3. W przypadku gdyby stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 zostało uznane za nieprawidłowe, tj. przemieszczenie helikopterów na terytorium Polski przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmiot działający na jego zlecenie w celu ich przechowywania w Polsce zostanie uznane za transakcję spełniającą warunki wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT tj. WNT w Polsce, wówczas w przypadku helikopterów przemieszczanych do Polski z Wielkiej Brytanii, tj. państwa, w którym Spółka posiada siedzibę, transakcja ta objęta będzie wyłączeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

4. Wywóz z terytorium Polski helikopterów przez Korzystającego lub Dalszego Korzystającego (bądź też podmiot działający na ich rzecz) nie będzie stanowił dla Spółki WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, z uwagi na to, iż w tym przypadku nie wystąpi przemieszczenie towarów przez Spółkę lub na jej rzecz.

5. W przypadku uznania za prawidłowe stanowiska w zakresie pytania 2, tj. uznania, iż w związku z przemieszczeniem helikopterów, w celu ich przechowywania w Polsce dokonywanym przez Korzystającego lub Dalszego Korzystającego (bądź też podmiot działający na ich rzecz), Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, prawidłowym będzie stanowisko, zgodnie z którym w przypadku wywozu helikopterów z Polski przez Spółkę (przemieszczenie towarów własnych), nie będzie ona zobowiązana rozpoznać WDT z tego tytułu z uwagi na to, iż przemieszczane przez Spółkę towary własne (helikoptery) nie zostaną przez Spółkę na terytorium kraju "wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu", zatem nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Stanowiska Spółki

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT w Polsce podlegają:

4. WNT za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. WDT.

Jedną z transakcji opodatkowanych VAT w Polsce jest zatem WNT. Przy czym, zgodnie z przepisami o VAT za WNT uznaje się co do zasady również przemieszczenie towarów własnych podatnika.

W stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem wniosku na terytorium Polski przemieszczone mają zostać helikoptery oddane przez Spółkę do używania innym podmiotom na podstawie umów leasingu. Zgodnie z umowami leasingu Spółka pozostaje właścicielem leasingowanych helikopterów. Umowa leasingu nie spełnia wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT warunków pozwalających zaklasyfikować dla potrzeb rozliczeń VAT analizowaną transakcję leasingu jako dostawę towarów - nie zawiera ona zapisów, o których mowa w art. 17f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazujących na zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu. W konsekwencji nie jest to umowa, "w wyniku której, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający". Zatem również z perspektywy polskich przepisów o VAT Spółka pozostaje właścicielem leasingowanych helikopterów.

W związku z powyższym, przemieszczenie do Polski helikopterów stanowiących własność Spółki może potencjalnie wiązać się z obowiązkiem rozliczenia przez Spółkę VAT w Polsce z tytułu WNT. Stąd, Spółka powinna przeanalizować polskie przepisy o VAT w celu ustalenia, czy opisana we wniosku transakcja spełnia wskazane w ustawie o VAT warunki, z którymi ustawodawca wiąże obowiązek rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce.

Ad. 2

W przypadku, gdy Korzystający/Dalszy Korzystający (lub podmiot działający na jego zlecenie) przemieszcza helikoptery do Polski w celu ich przechowywania, Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WNT w Polsce z uwagi na to, iż nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT tj. nie nastąpi przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez WNT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez WNT za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis art. 11 ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do szczególnej czynności WNT, w ramach której nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zdarzeniem podatkowym jest w tym przypadku samo przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokonane z terytorium państwa UE innego niż Polska, na terytorium Polski.

W celu uznania przemieszczenia towarów za czynność opodatkowaną na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, muszą jednak zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

Dla zaistnienia opodatkowanego WNT na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT konieczne jest zatem, aby to właściciel towarów lub podmiot działający na rzecz właściciela towarów dokonywał ich przemieszczenia do Polski.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym to Korzystający/Dalszy Korzystający, a nie Spółka zainteresowany jest przechowywaniem helikopterów w Polsce.

Jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, zdarzają się sytuacje, w których leasingowane helikoptery nie są wykorzystywane do działalności operacyjnej - Korzystający (lub odpowiednio Dalszy Korzystający) na podstawie umowy leasingu płaci raty leasingowe, pomimo, że nie używa helikopterów. W takich przypadkach Korzystający (lub Dalszy Korzystający), zobowiązany jest zapewnić właściwe ich przechowywanie (wraz z wykonywaniem prostych czynności mających na celu uniknięcie pogorszenia funkcjonalności helikopterów).

Korzystający lub Dalszy Korzystający mogą przy tym wybrać miejsce przechowania helikopterów. Muszą oni jedynie uzyskać zgodę Spółki na przemieszczenie helikopterów do danej lokalizacji. Jedną z wybranych lokalizacji w których mogą być przechowywane helikoptery jest przy tym Polska.

Nie ulega zatem wątpliwości, że to Korzystający/Dalszy Korzystający (bądź też podmiot działający na ich rzecz) przemieszcza towary (tekst jedn.: helikoptery) do Polski. Przy czym dokonując przemieszczenia helikopterów, Korzystający lub Dalszy Korzystający działają wyłącznie na swoją rzecz są oni bowiem zobowiązani zapewnić właściwe przechowywanie helikopterów, na podstawie zawartych umów.

Podatnikiem dokonującym przemieszczenia helikopterów do Polski nie jest więc Spółka - właściciel helikopterów, lecz podmiot trzeci tj. Korzystający lub Dalszy Korzystający. W związku z powyższym, w okolicznościach danej sprawy, helikoptery nie zostają przemieszczone do Polski przez Spółkę lub na jej rzecz.

Nie zostaje zatem spełniona jedna z przesłanek, od których ustawodawca uzależnia możliwość uznania przemieszczenia towarów do Polski za WNT - nie nastąpi przemieszczenie towarów przez Spółkę lub na jej rzecz. Z uwagi na to, że wszystkie wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przesłanki muszą zostać spełnione łącznie, w analizowanym przypadku przepis ten nie będzie miał zastosowania. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WNT w Polsce z tytułu przemieszczenia do Polski helikopterów przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego.

Ad. 3

W sytuacji gdyby stanowisko Spółki w zakresie pytania 2 zostało jednak uznane za nieprawidłowe i Minister Finansów doszedłby do wniosku, iż przemieszczenie helikopterów na terytorium Polski przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego (lub podmiot działający na ich zlecenie) w celu ich przechowywania w Polsce stanowi WNT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, pomimo iż w analizowanym przypadku helikoptery będące własnością Spółki nie są przemieszczane na terytorium Polski przez Spółkę ani przez podmioty działające na jej rzecz, wówczas w przypadku helikopterów przemieszczanych do Polski z Wielkiej Brytanii tj. państwa, w którym Spółka posiada siedzibę, transakcja ta objęta będzie wyłączeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za WNT w przypadku, gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza wyłączenie z obowiązku rozpoznania WNT w Polsce z tytułu przemieszczenia do Polski towarów własnych, o który mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

* towary będą używane w Polsce w celu świadczenia usług przez podatnika;

* towary będą używane w Polsce czasowo;

* podatnik używający czasowo towary w Polsce w celu świadczenia usług ma siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

W okolicznościach danej sprawy nie ulega wątpliwości, że helikoptery będą przechowywane w Polsce w związku ze świadczeniem usług przez Spółkę. Do Polski przemieszczane będą helikoptery oddane wcześniej do używania na podstawie umowy leasingu. Spełniony zostanie więc warunek używania helikopterów na terytorium Polski w celu świadczenia usług - w tym przypadku usług leasingu.

Kolejnym warunkiem wyłączenia z WNT na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT jest "czasowość" używania towarów w Polsce. Zgodnie z definicją słownikową, "czasowo" oznacza: trwający przez pewien czas; chwilowy, przemijający (źródło: http://sjp.pl/).

Z czasowym używaniem towarów będziemy więc mieli do czynienia, w przypadku gdy podatnik zakłada używanie towarów przez pewien czas, a nie w sposób stały.

Warto przy tym zauważyć, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT nie przewiduje w aktualnym brzmieniu ograniczenia czasowego używania towarów w Polsce (w przeciwieństwie do stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r., kiedy to towary mogły być używane na terytorium Polski nie dłużej niż przez 24 miesiące). Oznacza to, że tak długo jak podatnik nie będzie miał zamiaru stałego używania towarów w Polsce, wyłączenie z WNT na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie.

Taka właśnie sytuacja będzie miała miejsce w danej sprawie - helikoptery mają być przechowywane na terytorium Polski tylko w okresie, kiedy nie będą one używane przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego.

Nie ulega wątpliwości również spełnienie ostatniego z ww. warunków wyłączenia z WNT na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytoriom Wielkiej Brytanii - a więc w państwie członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu helikopterów, których dotyczy niniejsze pytanie.

Wobec spełniania wszystkich warunków wyłączenia z WNT zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, należy uznać za uzasadnione stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3.

Ad. 4

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie natomiast art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis art. 13 ust. 3 ustawy o VAT stanowi odpowiednik przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, który jest przedmiotem uzasadnienia stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 2. Odnosi się on bowiem do szczególnej czynności WDT, w ramach której nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zdarzeniem opodatkowanym jest w tym przypadku samo przemieszczenie towarów przez podatnika z terytorium Polski na terytorium państwa UE innego niż Polska.

Powyższy przepis wymaga, dla zaistnienia tzw. "nietransakcyjnej WDT", spełnienia kilku przesłanek:

Analogicznie jak w przypadku "nietransakcyjnego WNT", o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, dla zaistnienia WDT zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT konieczne jest spełnienie wszystkich powyższych przesłanek łącznie w tym między innymi przemieszczenie towarów przez właściciela lub na jego rzecz.

W przypadku, gdy w trakcie trwania umowy leasingu Korzystający/Dalszy Korzystający wywiozą z Polski przywiezione wcześniej w celu przechowywania w Polsce helikoptery, będą oni działać wyłącznie na swoją rzecz. Podmiotem dokonującym przemieszczenia helikopterów z Polski nie będzie więc Spółka - właściciel helikopterów (lub podmiot działający na jej rzecz), lecz podmiot trzeci tj. Korzystający lub Dalszy Korzystający.

Nie zostanie zatem spełniona jedna z przesłanek, od których ustawodawca uzależnia możliwość uznania przemieszczenia towarów z Polski za WDT - nie nastąpi przemieszczenie towarów przez Spółkę lub na jej rzecz. Z uwagi na to, że wszystkie wskazane w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT przesłanki muszą zostać spełnione łącznie, w analizowanym przypadku przepis ten nie będzie miał zatem zastosowania. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WDT w Polsce z tytułu wywozu z Polski helikopterów przez Korzystającego/Dalszego korzystającego.

Ad. 5

W przypadku uznania za prawidłowe stanowiska w zakresie pytania nr 2, również ewentualny wywóz helikopterów z Polski przez Spółkę (przesunięcie własnych towarów) nie będzie mógł zostać uznany za WDT opodatkowaną VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za WDT uznaje się przesunięcie własnych towarów jeśli spełnione są następujące przesłanki:

* towary, będące własnością podatnika, muszą być przemieszczone przez tego podatnika, bądź na jego rzecz;

* towary muszą być przemieszczone z Polski do innego kraju członkowskiego UE;

* przemieszczający towary podatnik, musiał te towary na terytorium Polski w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa wytworzyć, wydobyć, nabyć, w tym również w ramach WNT albo zaimportować;

* towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, który je przemieszcza.

Jeśli zatem w przypadku, gdy Korzystający/Dalszy Korzystający (lub podmiot działający na jego zlecenie) przemieszcza helikoptery do Polski w celu ich przechowywania, Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WNT w Polsce z uwagi na to, iż nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT tj. nie nastąpi przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz, wówczas również w przypadku ewentualnego wywozu helikopterów z Polski przez Spółkę (przesunięcie własnych towarów) nie powstanie obowiązek rozpoznania WDT z tego tytułu. Nie zostanie bowiem spełniona przesłanka wymieniona w pkt "c" powyżej, czyli helikoptery nie zostaną uprzednio na terytorium Polski w ramach prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT albo zaimportowane. Przepis art. 13 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie miał zatem w tym przypadku zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności wykonane odpłatnie, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, przedstawionego w złożonym wniosku, wynika, że Spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, zarejestrowana jako brytyjski podatnik VAT oraz niezarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce, w ramach prowadzonej działalności leasinguje helikoptery. Korzystającymi, na podstawie umów leasingu zawartych przez Spółkę są zarówno spółki posiadające siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, jak i spółki z siedzibą poza UE.

Umowy leasingu helikopterów zostają zawarte na czas oznaczony. W okresie trwania umów leasingu Korzystający, wnoszą na rzecz Spółki okresowe płatności (raty leasingowe) za używanie przedmiotu leasingu (tekst jedn.: helikopterów). Umowy leasingu przewidują dla Korzystających opcję wykupu przedmiotu leasingu. W przypadku wykorzystania opcji wykupu, Spółka sprzedaje helikoptery Korzystającemu lub podmiotowi wskazanemu przez Korzystającego jako nabywca. Co do zasady Korzystający decydują się na skorzystanie z opcji wykupu. Jednak nie można wykluczyć, że Korzystający zdecydują się zwrócić helikoptery do Spółki (np. w ostatnim czasie jeden z Korzystających wyraził zamiar zwrotu helikopterów). Umowy leasingu nie zawierają zapisów, o których mowa w art. 17f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazujących na zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu.

Zgodnie z zawieranymi przez Spółkę umowami leasingu, Korzystający są uprawnieni do oddawania przedmiotu leasingu (helikopterów) kolejnym podmiotom, na podstawie zawieranych przez siebie umów subleasingu. Dalszymi Korzystającymi mogą być zarówno spółki posiadające siedzibę na terytorium UE, jak i spółki z siedzibą poza UE. Umowy subleasingu, zawierane pomiędzy Korzystającymi a Dalszymi Korzystającymi, nie zawierają opcji wykupu przedmiotu subleasingu. W praktyce zdarzają się sytuacje, w których leasingowane helikoptery nie są wykorzystywane do działalności operacyjnej - Korzystający (lub odpowiednio Dalszy Korzystający), na podstawie umowy leasingu płaci raty leasingowe, pomimo, że nie używa helikopterów. W takich przypadkach Korzystający (lub Dalszy Korzystający), zobowiązany jest zapewnić właściwe przechowywanie helikopterów.

Jednym z miejsc, gdzie przechowywane są helikoptery jest Polska - niektóre helikoptery, które nie będą używane przez Korzystającego (lub Dalszego Korzystającego) dostarczone zostaną do Polski, w celu ich przechowania przez określony czas. Zasady przechowywania helikopterów regulowane są w umowach zawartych pomiędzy polskim podmiotem, a Korzystającym (lub Dalszym Korzystającym). W chwili dostarczenia helikopterów do miejsca ich przechowywania są one poddawane oględzinom w celu ustalenia, iż znajdują się one w odpowiednim stanie technicznym (bez widocznych uszkodzeń - z wyjątkiem zwykłego zużycia, wycieków paliwa, oleju, czy płynu hydraulicznego). Zidentyfikowane usterki sygnalizowane są Korzystającemu (Dalszym Korzystającym). Przechowawca zobowiązany jest zapewnić właściwe przechowywanie helikopterów, wraz z wykonywaniem prostych czynności mających na celu uniknięcie pogorszenia funkcjonalności helikopterów. Czynności te mogą polegać na okresowym poruszaniu kół helikopterów, sprawdzaniu i uzupełnieniu stanu płynów (paliwa, oleju, płynu hydraulicznego itp.) oraz smarów itp. Jednocześnie wspomniane czynności konserwacyjne mają jedynie na celu zapewnienie, że stan helikopterów (tekst jedn.: ich funkcjonalność) nie ulegnie pogorszeniu w wyniku nieużywania do wykonywania lotów. Helikoptery, które mają być przechowywane w Polsce, przemieszczane są do Polski przez Korzystającego lub Dalszych Korzystających (bądź też podmiot działający na ich rzecz).

Chcąc dokonać zmiany kraju, stanowiącego bazową lokalizację helikopterów, Korzystający (lub Dalsi Korzystający) są obowiązani przekazać odpowiednią informację Spółce, a Spółka, musi na taką zmianę wyrazić zgodę. W rezultacie, w przypadku gdy Korzystający (lub Dalsi Korzystający) wyrażają zamiar przemieszczenia helikopterów do Polski (w celu ich przechowania) - Spółka, jako właściciel helikopterów, wyraża zgodę na przemieszczenie.

Helikoptery mogą być przemieszczane do Polski z różnych państw Unii Europejskiej. Pierwsze dwa helikoptery przewieziono do Polski z Wielkiej Brytanii.

Na dzień dzisiejszy Spółka nie jest w stanie wskazać co w przyszłości stanie się z helikopterami. Mogą one zostać wywiezione z Polski zarówno przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmioty działające na ich rzecz (wywóz w okresie obowiązywania umowy leasingu), jak i Spółkę (w tym również w ramach przesunięcia własnych towarów). Spółka nie wyklucza również sprzedaży helikopterów na terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu 1 dotyczą ustalenia czy przemieszczenie do Polski helikopterów oddanych do używania na podstawie umów leasingu może potencjalnie wiązać się z obowiązkiem rozliczenia przez Spółkę, jako właściciela helikopterów, VAT w Polsce z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, oraz czy w związku z tym Spółka powinna analizować polskie przepisy o VAT w celu ustalenia, czy opisane we wniosku przemieszczenie helikopterów do Polski spełnia wskazane w ustawie o VAT warunki, z którymi ustawodawca wiąże obowiązek rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty (art. 7 ust. 9 ustawy).

Dokonując analizy okoliczności sprawy należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy wskazują, że aby umowę leasingu zakwalifikować jako dostawę towarów, musi ona spełniać następujące warunki:

* umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,

* w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (leasing finansowy) lub przedmiotem leasingu są grunty,

* w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Wymogi te mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden z ww. warunków nie został spełniony, a umowa leasingu nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), zwana dalej ustawą o CIT, pod pojęciem umowy leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Dodatkowo, zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o CIT, który określa "warunki oddania do odpłatnego użytkowania przedmiotów leasingu", do przychodów finansowych i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Jak wskazał Wnioskodawca umowa leasingu nie zawiera zapisów, o których mowa w art. 17f ust. 1 pkt 3 ustawy, co oznacza, że Spółka pozastaje właścicielem leasingowanych helikopterów. Tym samym, Spółka powinna analizować polskie przepisy o podatku od towarów i usług w celu ustalenia, czy opisane we wniosku przemieszczenie helikopterów do Polski spełnia wskazane w ustawie warunki, z którymi ustawodawca wiąże obowiązek rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy zawarte w pytaniu 2 sprowadzają się do ustalenia czy w przypadku, gdy Korzystający/Dalszy Korzystający lub podmiot działający na jego zlecenie przemieszcza helikoptery do Polski w celu ich przechowywania, Spółka nie będzie zobowiązana rozpoznać WNT w Polsce z uwagi na to, iż nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 11 ust. 1 ustawy, tj. nie nastąpi przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy przedstawionego przez Spółkę nie wynika, aby wskazane okoliczności zaistniały w sprawie będącej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w kontekście zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że nie zostanie spełniony przez Spółkę warunek dotyczący przemieszczenia towarów przez podatnika lub na jego rzecz, należących do tego podatnika. Jak wskazał Wnioskodawca, zdarzają się sytuacje, w których leasingowane helikoptery nie są wykorzystywane do działalności operacyjnej - Korzystający lub odpowiednio Dalszy Korzystający, na podstawie umowy leasingu płaci raty leasingowe, pomimo, że nie używa helikopterów. W takich przypadkach Korzystający lub Dalszy Korzystający, zobowiązany jest zapewnić właściwe przechowywanie helikopterów. Jednym z miejsc, gdzie przechowywane są helikoptery jest Polska. Helikoptery, które mają być przechowywane w Polsce, przemieszczane są do Polski przez Korzystającego lub Dalszych Korzystających (bądź też podmiot działający na ich rzecz). Chcąc dokonać zmiany kraju, stanowiącego bazową lokalizację helikopterów, Korzystający lub Dalsi Korzystający są obowiązani przekazać odpowiednią informację Spółce, a Spółka, musi na taką zmianę wyrazić zgodę. W rezultacie, w przypadku gdy Korzystający lub Dalsi Korzystający wyrażają zamiar przemieszczenia helikopterów do Polski (w celu ich przechowania) - Spółka, jako właściciel helikopterów, wyraża zgodę na przemieszczenie. Zatem, przemieszczenie helikopterów należących do Wnioskodawcy na terytorium Polski, nie będzie dokonane przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz, a więc określone w art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz nie będzie miało miejsca. Tym samym, badanie spełnienia pozostałych przesłanek wynikajacych z art. 11 ust. 1 ustawy, które powodują, że przemieszczenie towarów stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest bezzasadne.

W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania WNT w Polsce z tytułu przemieszczenia helikopterów na terytorium Polski przez Korzysztających lub Dalszych Korzystających.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi, że stanowisko tut. Organu w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Wnioskodawca w pytaniu 4 powziął również wątpliwość czy wywóz z terytorium Polski helikopterów przez Korzystającego lub Dalszego Korzystającego (bądź też podmiot działający na ich rzecz) nie będzie stanowił dla Spółki wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, z uwagi na to, iż w tym przypadku nie wystąpi przemieszczenie towarów przez Spółkę lub na jej rzecz.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Jednocześnie na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy przedstawionego przez Spółkę nie wynika, aby wskazane okoliczności, uznające przemieszczenie helikopterów za WDT, zaistniały w sprawie będącej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w kontekście zastosowania art. 13 ust. 3 ustawy, należy stwierdzić, że nie zostanie spełniony przez Spółkę warunek dotyczący przemieszczenia towarów przez podatnika lub na jego rzecz, należących do tego podatnika. Jak wskazał Wnioskodawca, w okresie obowiązywania umowy leasingu, helikoptery mogą zostać wywiezione z Polski zarówno przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmioty działające na ich rzecz w celu ich przechowania. Ponadto helikoptery mogą być wywiezione z Polski przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmioty działające na ich rzecz (wywóz w okresie obowiązywania umowy leasingu). Zatem, przemieszczenie helikopterów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski, nie będzie dokonane przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz, a więc określone w art. 13 ust. 3 ustawy, przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz nie będzie miało miejsca. Tym samym, badanie spełnienia pozostałych przesłanek wynikajacych z art. 13 ust. 3 ustawy, które powodują, że przemieszczenie towarów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest bezzasadne.

W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania WDT w Polsce z tytułu wywozu helikopterów z terytorium Polski przez Korzysztających lub Dalszych Korzystających, a także podmioty działające na ich rzecz.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformulowane w pytaniu 5 dotyczą ustalenia czy w przypadku wywozu helikopterów z Polski przez Spółkę (przemieszczenie towarów własnych), nie będzie ona zobowiązana rozpoznać WDT z tego tytułu z uwagi na to, iż przemieszczane przez Spółkę towary własne (helikoptery) nie zostaną przez Spółkę na terytorium kraju "wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu", a które były przemieszczone przez Korzystającego lub Dalszego Korzystającego (bądź też podmiot działający na ich rzecz) w celu ich przechowywania w Polsce.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy helikoptery mogą zostać również wywiezione z Polski przez Spółkę w ramach przesunięcia własnych towarów.

Należy zauważyć, że cytowany art. 13 ust. 3 ustawy ma charakter szczególny względem ogólnego art. 13 ust. 1 ustawy.

Przepis szczególny wyłącza możliwość zastosowania przepisu ogólnego - wyłącznie w takim zakresie, w jakim pozostaje z nim w sprzeczności. W pozostałym zakresie natomiast uznaje się go za przepis uzupełniający względem przepisu generalnego.

W art. 13 ust. 1 ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7, natomiast art. 13 ust. 3 jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje samą czynność przemieszczenia towarów (przy spełnieniu pozostałych warunków zawartych w tym przepisie).

Zatem dla uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, kluczowe znaczenie ma przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika wykonywanej na terytorium państwa, do którego towary zostaną przemieszczone. Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Należy zauważyć, że w sytuacji opisanej we wniosku towary będące przedmiotem przemieszczenia przez Spółkę są towarami własnymi Spółki. W tym przypadku nie można zatem mówić o wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy, ponieważ Spółka będzie przemieszczać towary, które nie zostały przez Wnioskodawcę na terytorium kraju wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów. Jak wynika z treści wniosku helikoptery, które mają być przechowywane w Polsce, przemieszczane są do Polski przez Korzystającego lub Dalszych Korzystających (bądź też podmiot działający na ich rzecz). Tym samym, przemieszczenie helikopterów nie jest dokonywane przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz. Nie stanowi więc wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, wywóz helikopterów z Polski przez Spółkę (przesunięcie własnych towarów) nie spowoduje obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 i 5 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.