IPPP3/4512-582/15-2/WH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanych transakcji za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanych transakcji za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również zwany Spółką) jest spółką komandytową mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka została powołana w celu realizacji inwestycji w postaci wybudowania na własnym gruncie centrum handlowego w celu wynajmu powierzchni handlowej w wybudowanym kompleksie handlowym. Inwestycja finansowana jest ze środków pozyskanych od inwestorów w formie pożyczek oraz kredytu bankowego.

Aktualnie inwestycja znajduje się na wstępnym etapie. Będzie ona w całości realizowana przez podwykonawców. W związku z tym Wnioskodawca zawarł umowę z generalnym wykonawcą, umowę o zastępstwo inwestycyjne, a także umowę o zarządzanie procesem inwestycyjnym (development fee). Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, wszelkie zadania niezbędne do przygotowania inwestycji są podejmowane przez wyspecjalizowanych usługodawców (konsultantów, doradców prawnych i finansowych). Pomimo wstępnego etapu inwestycyjnego Wnioskodawca dokonał już częściowej komercjalizacji przyszłej powierzchni handlowej, zawierając stosowne umowy najmu.

W związku z powyższym, aktualnie na aktywa Wnioskodawcy składają się w szczególności:

Wnioskodawca zamierza odpłatnie zbyć wszystkie posiadane aktywa (Przedsiębiorstwo). Zbycie Przedsiębiorstwa nastąpi na podstawie umowy sprzedaży wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Alternatywnie, zbycie Przedsiębiorstwa może również nastąpić na podstawie umowy datio in solutum - Wnioskodawca, będąc stroną umowy pożyczki, spełni zobowiązanie do wydania środków pieniężnych przez Wnioskodawcę na rzecz pożyczkobiorcy poprzez wydanie przez Wnioskodawcę na rzecz pożyczkobiorcy wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wnioskodawca zwolni się zatem z zobowiązania do przekazania kwoty pożyczki dokonując świadczenia zastępczego w postaci wydania składników majątkowych (datio in solutum). Wartość pożyczki (wartość zobowiązania Wnioskodawcy do wydania środków pieniężnych) będzie odpowiadała wartości Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z uwzględnieniem zobowiązań przejmowanych przez pożyczkobiorcę.

Działalność Przedsiębiorstwa będzie kontynuowana przez nabywcę Przedsiębiorstwa - nabywca Przedsiębiorstwa będzie kontynuował inwestycję rozpoczętą przez Wnioskodawcę, obejmującą budowę centrum handlowego w celu przeznaczenia na wynajem powierzchni handlowej w wybudowanym kompleksie handlowym. Na moment zbycia aktywów, stopień zaawansowania prac inwestycyjnych będzie obejmował około 20% prac ziemnych i budowlanych związanych ze wznoszeniem centrum handlowego. Wnioskodawca nie zatrudnia i na moment zbycia Przedsiębiorstwa nie będzie zatrudniać pracowników, wszelkie działania na rzecz Przedsiębiorstwa są i będą realizowane poprzez usługodawców, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko zgodnie z którym, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wydanie przez Wnioskodawcę wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w ramach transakcji sprzedaży lub spełnienia świadczenia tytułem "datio in solutum" stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom Ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przez Wnioskodawcę wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom Ustawy o VAT. Również wydanie wszystkich składników materialnych i niematerialnych na rzecz pożyczkobiorcy w celu zwolnienia się z zobowiązania Wnioskodawcy do przekazania kwoty pożyczki, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, w związku z czym czynność ta również nie będzie podlegała przepisom Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym w doktrynie i orzecznictwie, pojęcie "transakcji zbycia" wynikające z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, w związku z czym "transakcja zbycia" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, jak również przeniesienie własności w ramach świadczenia zastępczego (datio in solutum). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, w związku z czym może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w ramach datio in solutum.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia "przedsiębiorstwa". Jednakże pojęcie to zostało zdefiniowane w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Przytoczona powyżej definicja z art. 551 Kodeksu cywilnego jest również stosowana dla określenia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zorganizowanym zespole. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest realizacja inwestycji w postaci wybudowania na własnym gruncie centrum handlowego w celu wynajmu powierzchni handlowej w wybudowanym kompleksie handlowym. W momencie zbycia Przedsiębiorstwa inwestycja znajdować się będzie na wstępnym etapie realizacji, w związku z czym Wnioskodawca na tym etapie nie będzie osiągał przychodów z docelowej działalności (wynajem powierzchni handlowej w centrum handlowym). W ocenie Wnioskodawcy nie wpłynie to na zakwalifikowanie przedmiotu transakcji (wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością Wnioskodawcy) jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie cywilnym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Aktywność Wnioskodawcy w zakresie przygotowania i prowadzenia inwestycji w postaci wybudowania na własnym gruncie centrum handlowego, bez wątpienia stanowi działalność gospodarczą. Definicję działalności gospodarczej na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług zawiera art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którym "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych." W świetle powyższej definicji, przygotowanie i prowadzenie inwestycji w postaci wybudowania na własnym gruncie centrum handlowego stanowi działalność gospodarczą realizowaną w ramach Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na specyfikę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (Spółka została powołana w celu realizacji inwestycji w postaci wybudowania na własnym gruncie centrum handlowego) wymienione w opisie zdarzenia przyszłego aktywa (wszystkie składniki materialne i niematerialne wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w szczególności: grunt na którym zrealizowana ma zostać inwestycja; środki trwałe w budowie - wstępne nakłady poczynione na gruncie; zagospodarowanie terenu - mała architektura; wyposażenie administracyjne; a także prawa z umów i porozumień) pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach determinujących kwalifikowanie ich jako zorganizowany zespół składników przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo obejmuje więc z mocy prawa wszelkie składniki materialne jak i niematerialne wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. majątek obrotowy, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, prawa wynikające z zawartych w ramach przedsiębiorstwa umów), chyba że strony czynności prawnej postanowią odmiennie.

W ramach opisanego zdarzenia przyszłego nastąpi zbycie przez Wnioskodawcę wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z czym przedmiotem transakcji będzie Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy bez żadnych wyłączeń. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego zbycie przez Wnioskodawcę wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom Ustawy o VAT. Również wydanie wszystkich składników materialnych i niematerialnych na rzecz pożyczkobiorcy w celu zwolnienia się z zobowiązania Wnioskodawcy do przekazania kwoty pożyczki, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, w związku z czym czynność ta również nie będzie podlegała przepisom Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.