IPPP3/4512-466/15-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji Fundacji jako podatnika VAT i rozliczania podatku z tytułu importu usług nabywanych od podmiotów zagranicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji Fundacji jako podatnika VAT i rozliczania podatku z tytułu importu usług nabywanych od podmiotów zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Fundacja (dalej jako: "Fundacja", "Wnioskodawca") otrzymuje dotacje oraz środki społeczne na realizację wyznaczonych celów. Fundacja jest organizacją pozarządową non profit.

Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT. Fundacja nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie jest również zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.

Działalność Fundacji można podzielić na 2 segmenty:

* Program: Profesjonalizacja Indywidualna oraz Program Promocja filmu polskiego za granicą, mające na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych polskich twórców i producentów filmowych podczas kursów, szkoleń i warsztatów organizowanych na całym świecie oraz promocję dorobku polskiej kinematografii, poprzez wspierający udział twórców filmowych w zagranicznych festiwalach i przeglądach przy okazji pokazów ich filmów. Służy to promocji polskiej kultury na świecie oraz podnoszeniu kwalifikacji i nawiązywaniu międzynarodowych kontaktów twórców i producentów, m.in. w celu pozyskiwania środków zagranicznych na realizację filmów w Polsce.

* P., mająca na celu promocję i działalność na rzecz wzmocnienia pozycji polskiego sektora filmowego na świecie. P. jest inicjatywą działającą na zasadach non-profit powołaną do życia i wspieraną przez Instytut, Stowarzyszenie oraz Krajową Izbę w celu promocji polskich regionów jako potencjalnych lokacji filmowych dla zagranicznych produkcji filmowych oraz polskiego sektora audiowizualnego. Głównym celem P. jest zwiększenie rozpoznawalności Polski wśród zagranicznych przedstawicieli branży audiowizualnej oraz skuteczne wykorzystanie polskiego potencjału sektora filmowego.

Celem Fundacji jest:

* promowanie polskiej kinematografii, branży filmowej oraz polskich lokacji filmowych w celu zainteresowania zagranicznych producentów realizacją swoich kolejnych filmów, seriali TV w Polsce, co przekłada się na przyciąganie kapitału z zagranicy, z którego skorzystają polskie firmy produkujące dzieła audiowizualne, urzędy miast, przedstawiciele zawodów filmowych zatrudnionych przy produkcjach, hotelarze, restauratorzy, firmy transportowe i wiele innych firm, które świadczą swoje usługi podczas produkcji filmu;

* rozwój niezależnej twórczości audiowizualnej w Polsce;

* profesjonalizacja przedstawicieli polskiej branży filmowej poprzez organizację szkoleń dla przedstawicieli branży filmowej, dofinansowanie uczestnictwa w polskich oraz międzynarodowych szkoleniach dla filmowców, wyrównywanie szans na rozwój ścieżki zawodowej pomiędzy filmowcami z Polski a filmowcami z innych państw Europy Zachodniej;

* dofinansowanie udziału twórców filmów, które zakwalifikowały się do konkursów międzynarodowych festiwali filmowych, co przekłada się na promocję polskich twórców filmowych na arenie międzynarodowej nie tylko wśród przedstawicieli branży audiowizualnej, ale także wśród festiwalowej publiczności, co z kolei skutkuje także wzrostem potencjału turystycznego Polski.

Realizacja celu następuje poprzez m.in.:

* organizację narodowych stoisk podczas najważniejszych międzynarodowych targów filmowych;

* promowanie (na arenie międzynarodowej) Polski i polskich lokacji filmowych, jako potencjalnych miejsc do realizacji zagranicznych produkcji filmowych oraz promocja polskiego sektora audiowizualnego.

Realizując cele Fundacji, Fundacja ponosi m.in. następujące koszty:

* akredytacji,

* opłat za uczestnictwa w targach,

* hoteli,

* drukowania materiałów informacyjnych o Komisji w zagranicznych gazetach branżowych,

* umieszczanie materiałów promocyjnych w wydawnictwach festiwalowych oraz innych wydarzeń branżowych,

* umieszczania informacji i materiałów promocyjnych o polskim rynku kinematografii na zagranicznych stronach internetowych,

* umieszczania w Internecie informacji o działalności Komisji,

* zamieszczanie artykułów prasowych w prasie zagranicznej o polskim rynku kinematografii,

* druk za granicą (w związku z obowiązującymi zasadami organizacyjnymi druk tych informacji jest możliwy jedynie za granicą, u partnerów festiwali) festiwalowych publikacji informacyjnych na temat P.,

* organizacja spotkań oraz wydarzeń przyczyniających się do nawiązywania nowej sieci kontaktów branżowych,

* wynajem powierzchni targowych,

* koszty związane z organizacją stoiska na międzynarodowych targach filmowych,

* koszty szeroko rozumianych usług reklamowych/marketingowych.

Co do zasady Fundacja otrzymuje w związku z ponoszonymi kosztami faktury wystawiane przez kontrahentów z Polski oraz przez kontrahentów z zagranicy, m.in. z państw członkowskich UE, Stanów Zjednoczonych, Indii, Chin i innych. Koszty te są w pełni pokrywane z otrzymanych przez Fundację dotacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca, który nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (zarówno VAT jak i VAT UE i w świetle przepisów ustawy VAT nie był dotychczas zobowiązany do dokonania rejestracji VAT UE), nie jest zobligowany do rozpoznawania importu usług od nabywanych usług od podmiotów zagranicznych i rozliczania podatku od towarów i usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, w konsekwencji czego nie jest zobligowany do naliczania i odprowadzania podatku VAT od nabytych usług, jak również nie jest zobligowany do składania deklaracji zgodnie z art. 99 ust. 9 ustawy VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej jako: "ustawa VAT"), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do art. 28a ustawy VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług, rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Należy zauważyć, że osoba prawna niebędąca podatnikiem będzie zobowiązana do rozliczenia podatku zarówno wtedy, gdy będzie zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4 jako podatnik VAT UE, jak i wtedy, gdy będzie ciążył na niej taki obowiązek, ale rejestracji nie dokona. Natomiast w sytuacji, gdy taki podmiot nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, ani nie ciążył na nim taki obowiązek - nie będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, w konsekwencji czego nie będzie zobowiązany do rozpoznania importu usług.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Natomiast zgodnie z art. 97 ust. 2 ustawy VAT, przepis art. 97 ust. 1 ustawy VAT stosuje się również do podatników, w rozumieniu art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.

W świetle art. 97 ust. 3 ustawy VAT, przepis art. 97 ust. 1 tej ustawy stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

Zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy VAT, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

Jednocześnie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:

- jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50.000 zł;

Zgodnie z art. 99 ust. 9 ustawy VAT, w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zagadnienie obowiązku rejestracji jako podatnika VAT UE uregulowane zostało w art. 97 ustawy VAT. Jak już zostało wskazane, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15 (w uproszczeniu podmioty prowadzące działalność gospodarczą), podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym (czyli na druku VAT-R) o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem, obowiązek rejestracji jako podatnika VAT UE ciąży na podatnikach VAT czynnych, którzy zamierzają dokonywać transakcji:

* wewnątrzwspólnotowego nabycia (WNT) czy też,

* wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Jednakże ww. przedsiębiorcy to nie jedyne podmioty mające obowiązek rejestracji jako podatnicy VAT UE.

Jak wskazuje art. 97 ust. 2 ustawy VAT, przepis stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 (czyli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) innych niż wymienieni powyżej i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (50.000 zł), oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6 (dobrowolny wybór rejestracji do wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów).

Oznacza to, że rejestracji jako podatnik VAT UE nie musi dokonać podmiot, który:

* nie dokonał/ nie był zobowiązany dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny (np. nie jest podatnikiem w świetle art. 15 ustawy VAT),

* u którego wartość WNT nie przekroczyła kwoty 50.000 zł.

Wnioskodawca nabywa różne usługi. Między innymi są to usługi reklamowe/ marketingowe/ hostingowe od zagranicznych podmiotów, np. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie jest również zarejestrowany jako podatnik VAT UE (w ocenie Wnioskodawcy i w oparciu o przedstawione przepisy Fundacja nie była i nie jest zobowiązana do dokonania rejestracji VAT UE).

Wobec powyższego, Wnioskodawca z tytułu nabycia usług, do których stosuje się art. 28b ustawy VAT, jednakże niestanowiących dla niego importu usług, nie miał i nie ma obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT UE.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w związku z nabywaniem usług od podmiotów zagranicznych, dla których miejscem świadczenia jest terytorium RP, Wnioskodawca nie jest zobligowany dokonywać rozliczenia podatku od towarów i usług na zasadzie importu usług, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, oraz nie jest zobowiązany do składania deklaracji podatkowej VAT-9M zgodnie z art. 99 ust. 9 ustawy VAT.

Obowiązek rozliczenia importu usług powstaje, gdy polski nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, o których mowa w art. 28b, także osoba prawna niebędąca podatnikiem, ale zarejestrowana lub zobligowana do rejestracji jako podatnik VAT UE - do czego Wnioskodawca nie był i nie jest zobowiązany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Podatnikami, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 działu V ustawy (regulującego kwestie związane z miejscem świadczenia przy świadczeniu usług):

Powyższy przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Fundacja jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność o charakterze "non profit" i otrzymuje dotacje oraz środki społeczne na realizację wyznaczonych celów. Fundacja nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, ani podatnikiem VAT-UE.

Celem Fundacji jest: promowanie polskiej kinematografii i branży filmowej, prowadzące do zainteresowania zagranicznych producentów realizacją filmów i seriali w Polsce, a tym samym przyciągania kapitału z zagranicy, z którego skorzystają polskie firmy świadczące usługi przy produkcji filmów; rozwój niezależnej twórczości audiowizualnej w Polsce; profesjonalizacja przedstawicieli polskiej branży filmowej poprzez organizację szkoleń, dofinansowanie uczestnictwa w polskich oraz międzynarodowych szkoleniach dla filmowców, wyrównywanie szans na rozwój zawodowy pomiędzy filmowcami z Polski a filmowcami z innych państw Europy Zachodniej; dofinansowanie udziału twórców filmów, które zakwalifikowały się do konkursów międzynarodowych festiwali filmowych, co przekłada się na promocję polskich twórców filmowych na arenie międzynarodowej.

Realizacja ww. celów następuje poprzez m.in. organizację narodowych stoisk podczas najważniejszych międzynarodowych targów filmowych, promowanie na arenie międzynarodowej Polski i polskich lokacji filmowych, jako potencjalnych miejsc do realizacji zagranicznych produkcji filmowych oraz promocję polskiego sektora audiowizualnego.

Realizując powyższe cele, Fundacja ponosi koszty różnego rodzaju usług nabywanych od podmiotów zagranicznych. Są to m.in. koszty: akredytacji, opłat za uczestnictwa w targach, hoteli, drukowania materiałów informacyjnych o Komisji w zagranicznych gazetach branżowych, umieszczanie materiałów promocyjnych w wydawnictwach festiwalowych oraz innych wydarzeń branżowych, umieszczania informacji i materiałów promocyjnych o polskim rynku kinematografii na zagranicznych stronach internetowych, umieszczania w Internecie informacji o działalności P., zamieszczanie artykułów prasowych w prasie zagranicznej o polskim rynku kinematografii, druk za granicą festiwalowych publikacji informacyjnych na temat P., organizacja spotkań oraz wydarzeń przyczyniających się do nawiązywania nowej sieci kontaktów branżowych, wynajem powierzchni targowych, koszty związane z organizacją stoiska na międzynarodowych targach filmowych, koszty szeroko rozumianych usług reklamowych/marketingowych.

Co do zasady, Fundacja otrzymuje w związku z ponoszonymi kosztami faktury wystawiane przez kontrahentów z Polski oraz przez kontrahentów z zagranicy, m.in. z państw członkowskich UE, Stanów Zjednoczonych, Indii, Chin i innych. Koszty te są w pełni pokrywane z otrzymanych przez Fundację dotacji.

Należy wskazać, że działalność fundacji uregulowana jest przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 z późn. zm.). Stosownie do art. 1 tej ustawy, fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. W myśl art. 4 ww. ustawy, fundacja działa na podstawie przepisów tej ustawy i statutu. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1118, z późn. zm.), w art. 1 ust. 1 reguluje m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych, uzyskiwanie przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego. W myśl art. 3 ust. 1 tej ustawy, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Organizacjami pozarządowymi są niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub działalność odpłatna.

Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które nie pobierają one wynagrodzenia (art. 7).

Natomiast, działalnością odpłatną pożytku publicznego jest, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy: działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które pobierają one wynagrodzenie; sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych przez osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w szczególności w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób niepełnosprawnych oraz reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego, w odniesieniu do przedstawionej sprawy trzeba jeszcze raz zaznaczyć, że przepis art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza odrębną definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Istotą tego przepisu jest natomiast odróżnienie podmiotów znajdujących się w sferze aktywności gospodarczej od konsumentów.

Należy podkreślić, że działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o VAT, nie musi być - co do zasady - prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe. Tym samym, podatnikami VAT mogą być również podmioty typu "non profit", realizujące np. zadania charytatywne, przy czym, opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Realizacja zadań fundacji, poza przypadkami prowadzenia przez nią działalności gospodarczej związanej z jej celami statutowymi (czynności odpłatne), ma z reguły charakter usługowy - nieodpłatny. Przy czym, jej statutowe czynności podlegają opodatkowaniu, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jedynie wówczas, gdy są one realizowane za odpłatnością (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług), natomiast, gdy są wykonywane nieodpłatnie - nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że w przedstawionej sprawie Fundacja, będąc organizacją pożytku publicznego i wykonując czynności związane z promowaniem polskiej kinematografii i branży filmowej oraz rozwojem niezależnej twórczości audiowizualnej w Polsce, polegające m.in. na organizacji narodowych stoisk podczas międzynarodowych targów filmowych, promowaniu na arenie międzynarodowej Polski i polskich lokacji filmowych oraz polskiego sektora audiowizualnego - świadczy usługi w sferze zadań publicznych, a tym samym (wbrew temu, co twierdzi Wnioskodawca) jest usługodawcą i mieści się wśród podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy. Ponadto, jak wynika z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy, podatnikami są podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat tej działalności, co oznacza, że brak charakteru zarobkowego czynności wykonywanych przez Fundację nie może stanowić przesłanki wyłączającej ten podmiot z definicji podatnika określonej w powyższym przepisie.

Tym samym, w ocenie tut. Organu, Fundacja wykonując samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i świadcząc wyłącznie czynności nieodpłatne, a więc niepodlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wpisuje się w hipotezę art. 28a pkt 2 ustawy i w świetle tego przepisu jest podatnikiem w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jej rzecz usług.

W celu określenia, czy opisane usługi podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce ich świadczenia.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy. I tak, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku niektórych usług ustawodawca odrębnie określił miejsce ich świadczenia. Wśród zastrzeżeń zawartych w art. 28 ust. 1 ustawy wymieniony został m.in. art. 28g ust. 1. Przepis ten stanowi, że miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Zatem, w przypadku usług wymienionych w art. 28b ustawy - z uwzględnieniem zawartych w tym przepisie wyjątków - podmiotem zobowiązanym do ich rozliczenia jest usługobiorca. Przepis odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy usługi świadczone są na rzecz podmiotów będących podatnikami.

Natomiast zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

W niniejszej sprawie, jak wyżej wskazano, Fundacja, jako organizacja pożytku publicznego, wykonuje czynności związane z promowaniem polskiej kinematografii i branży filmowej oraz rozwojem niezależnej twórczości audiowizualnej w Polsce, polegające m.in. na organizacji narodowych stoisk podczas międzynarodowych targów filmowych, promowaniu na arenie międzynarodowej Polski i polskich lokacji filmowych oraz polskiego sektora audiowizualnego - świadczy zatem usługi w sferze zadań publicznych. Tym samym, jest usługodawcą i zalicza się do podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy, do którego odnosi się przepis art. 28a pkt 1 lit. a ustawy. Jak wskazał bowiem ustawodawca w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy, podatnikami są podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat tej działalności, co oznacza, że brak charakteru zarobkowego wykonywanych przez Fundację czynności nie może stanowić okoliczności wyłączającej ten podmiot z definicji podatnika, określonej w powyższym przepisie.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki wynikające z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy i jest podatnikiem w rozumieniu tego przepisu. Oznacza to, że miejsce świadczenia nabywanych przez Fundację usług należy ustalić na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, miejscem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy jest co do zasady - zgodnie z ww. przepisem - terytorium kraju, gdzie znajduje się siedziba Fundacji. Zatem opisane we wniosku usługi świadczone przez podmioty zagraniczne podlegają opodatkowaniu w Polsce. Przepis art. 28c ust. 1 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Należy jednak mieć na względzie, że wyjątkiem od tej zasady są usługi wymienione w m.in. w cyt. wyżej art. 28g ustawy, tj. usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy. Jak wynika z wniosku, w ramach prowadzonej działalności promocyjnej Wnioskodawca zajmuje się m.in. organizacją narodowych stoisk podczas międzynarodowych targów filmowych i ponosi koszty "opłat za uczestnictwo w targach". Takie opłaty uiszczane przez Fundację za udział w zagranicznych targach filmowych należy uznać za nabycie usług wstępu na imprezy kulturalne, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), gdzie te imprezy (targi) się odbywają, a więc opodatkowanych zgodnie z brzmieniem art. 28g ust. 1 ustawy.

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

W świetle powołanych przepisów, przez import usług rozumie się zatem usługi spełniające łącznie następujące warunki:

* miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi - zgodnie z przepisami ustawy - jest terytorium Polski;

* usługodawcą jest podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium Polski, niezależnie od tego, czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium;

* usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, bądź osoba fizyczna.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca, jako polski podatnik, spełnia warunki określone w ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Tym samym, nabycie przez Fundację usług, dla których miejscem świadczenia jest - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - terytorium kraju, w którym usługobiorca (Wnioskodawca) posiada siedzibę, od podmiotów zagranicznych nieposiadających w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stanowi dla Wnioskodawcy import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. Zatem Fundacja zobowiązana jest, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, do opodatkowania tych usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski. Nie dotyczy to usług wymienionych w art. 28g ust. 1 ustawy, a więc w przypadku nabycia przez Fundację usług wstępu na zagraniczne imprezy kulturalne (opłaty za uczestnictwo w targach), opodatkowanych w miejscu ich świadczenia, Wnioskodawca nie rozlicza importu usług w Polsce.

Stosownie do art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Artykuł 97 ust. 3 pkt 1 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług.

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów należy zatem stwierdzić, że w związku z tym, że Fundacja importuje usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, ma Ona obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT UE i rozliczać podatek należny od tych transakcji składając deklaracje podatkowe na zasadach określonych w przepisach art. 99 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Obowiązek składania deklaracji dotyczy przede wszystkim podatników, którzy są nimi z racji prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonują czynności opodatkowane. W ramach tej deklaracji podatnik ujmuje podatek należny wynikający ze wszystkich rodzajów czynności opodatkowanych. Podatnik rozliczający się za okresy miesięczne składa deklarację na druku VAT-7. Podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, wykazują w składanej deklaracji VAT-7 również czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług.

W myśl art. 99 ust. 9 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.), w przypadku, gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Od dnia 1 lipca 2015 r. powyższy przepis, na mocy ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 605), otrzymał brzmienie: "W przypadku, gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy."

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 99 ust. 14, wydano rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 394). Zgodnie z § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, określa się wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia.

Powyższe rozporządzenie obowiązywało do dnia 30 czerwca 2015 r. i z dniem 1 lipca 2015 r. zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2015 r. poz. 914). Zmiana ta nie wpłynęła na brzmienie ww. przepisu § 1 pkt 3 rozporządzenia.

A zatem, odrębna deklaracja z tytułu importu usług składana jest tylko w przypadku, kiedy to podatnik nie składa deklaracji VAT-7 albo VAT-8. Ze wzoru deklaracji VAT-9M wynika, że przeznaczony jest ona dla podatników niemających obowiązku składania deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-7D lub VAT-8, dokonujących importu usług lub nabycia towarów oraz usług, dla których są podatnikami.

Analiza powołanych przepisów prawa podatkowego na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca, nie będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, zobowiązany jest do składania deklaracji podatkowej VAT-9M w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, w której to deklaracji wykazuje import usług w związku z nabyciem usług od podmiotów zagranicznych.

Tytułem podsumowania, Fundacja nabywając usługi od kontrahentów mających siedzibę w kraju unijnym innym niż Polska lub w państwie trzecim, ma obowiązek zarejestrować się jako podatnik VAT UE, składać deklaracje VAT-9M oraz naliczyć i odprowadzić podatek z tytułu importu usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz - w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.