IPPP3/4512-417/15-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania pobieranych przez Gminę opłat za wynagrodzenie z tytułu świadczenia na rzecz mieszkańców podlegających opodatkowaniu usług montażu instalacji fotowoltaicznych - jest prawidłowe;

* stawki podatku właściwej dla świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy usług montażu instalacji fotowoltaicznych - jest nieprawidłowe;

* prawa Gminy do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu - jest prawidłowe;

* opodatkowania czynności nieodpłatnego użyczenia mieszkańcom do użytkowania zamontowanych instalacji, a także nieodpłatnego przekazania instalacji na własność - jest prawidłowe;

* stawki podatku dla nabywanych przez Gminę świadczeń w postaci dostawy i montażu ogniw fotowoltaicznych instalowanych na budynkach mieszkalnych oraz gospodarczych należących do mieszkańców - jest nieprawidłowe;

* stawki podatku dla nabywanych usług sporządzenia dokumentacji projektu - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia czynności wykonywanych przez Gminę w związku z realizacją projektu dotyczącego montażu instalacji fotowoltaicznych wykorzystujących odnawialne źródła energii. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 17 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/4512-417/15-2/KT z dnia 6 sierpnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina zaplanowała budowę instalacji prosumenckich na obiektach będących własnością mieszkańców gminy, w ramach projektu "Ograniczenie niskiej emisji na terenie Gminy ". Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie operacji ze środków unijnych w ramach działania "Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej" objętego PROW na lata 2007-2013. Projekt dotyczy montażu i instalacji mikroinstalacji wykorzystującej odnawialne źródła energii (OZE) na budynkach osób fizycznych na terenie gminy. Do projektu zakwalifikowało się 26 gospodarstw domowych oraz instalacja na budynku Urzędu Gminy.

Celem planowanego przedsięwzięcia jest zwiększenie wykorzystywania odnawialnych źródeł energii poprzez budowę mikroinstalacji prosumenckich na terenie Gminy. W elektroenergetyce działalność prosumencka (sprzedaż prosumencka) jest określona jako maksymalnie uproszczony rodzaj działalności odbiorcy końcowego, polegający na oddawaniu do sieci za wynagrodzeniem energii elektrycznej wyprodukowanej przez niego w urządzeniach małej mocy. Podstawą prawną na rynku energii elektrycznej pochodzącej z OZE jest podpisana przez Prezydenta Bronisława Komorowskiego w dniu 11 marca 2015 r. ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

W ramach realizowanego projektu zostaną zamontowane instalacje fotowoltaiczne na obiektach niebędących obiektami użyteczności publicznej, wykorzystujące do wywarzania energii elektrycznej lub cieplnej (wykorzystywanej wyłącznie na potrzeby gospodarstw domowych) odnawialne źródła energii o łącznej mocy elektrycznej nie większej niż 40 kW lub mocy cieplnej 120 kW.

Zaplanowane we wniosku o dofinansowanie koszty całkowite operacji obejmują zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych, przygotowanie dokumentacji projektowej oraz prowadzenie nadzoru inwestorskiego. Gmina może uzyskać dofinansowanie w wysokości 90% kosztów kwalifikowanych inwestycji. Pozostałe 10% kosztów i podatek VAT będzie stanowił wkład własny mieszkańca.

Gmina przed rozpoczęciem realizacji zadania podpisze z mieszkańcami, którzy wezmą udział w projekcie, umowę cywilnoprawną w sprawie realizacji i finansowania inwestycji - budowy instalacji fotowoltaicznej na potrzeby gospodarstwa domowego w ramach projektu "Ograniczenie niskiej emisji na terenie Gminy " współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach działania 321 "Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej" objętego PROW na lata 2007-2013, oraz umowę użyczenia części dachu budynku do zamontowania instalacji fotowoltaicznej. Zawarta umowa określi zakres obowiązków Gminy i właściciela nieruchomości.

Przedmiotem tej umowy jest wykonanie na terenie nieruchomości właściciela instalacji fotowoltaicznej wraz z wykonaniem robót budowlanych i montażowych związanych z zamontowaniem i uruchomieniem instalacji. Gmina zobowiązuje się do przygotowania wniosku aplikacyjnego do dofinansowania ww. projektu. Gmina zabezpieczy realizację projektu, tj. zgodnie z przepisami Prawo Zamówień Publicznych wyłoni wykonawcę robót, ustali zakres i harmonogram realizacji prac instalacyjnych, będzie sprawować nadzór inwestorki, przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu.

Właściciel oświadcza, że składa deklarację przystąpienia do projektu "Ograniczenie niskiej emisji na terenie Gminy " i przystępuje dobrowolnie do realizacji budowy mikroinstalacji prosumenckich wykorzystujących odnawialne źródła energii, służących do wytwarzania energii elektrycznej, w ramach PROW na lata 2007-2013, działanie 321 "Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej". Wytwarzana energia elektryczna będzie wykorzystywana wyłącznie na potrzeby gospodarstwa domowego.

Umowa zawarta jest na okres realizacji projektu i trwałości projektu, aż do chwili pełnej amortyzacji zestawu instalacji fotowoltaicznej. Ponadto umowa określa wartość instalacji fotowoltaicznej, szacunkową wartość wkładu mieszkańca, w jakim terminie i na jakie konto winien uregulować należność i terminy realizacji projektu. Z umów zawartych z osobami wynika również, że osoby te będą ponosiły koszty eksploatacji i ubezpieczenia.

Mieszkaniec na rzecz Gminy wpłaci udział własny w projekcie (obowiązkowa odpłatność za zamontowanie paneli fotowoltaicznych) - 10% wartości instalacji + VAT. § 3 pkt 5 umowy zawiera zapis: "Nie dokonanie przez właściciela wpłat w terminach określonych w umowie będzie równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie i rozwiązaniem niniejszej umowy".

Jak wyżej wskazano, projekt polega na zakupie i instalacji ogniw fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych mieszkańców Gminy, w jednostkowych przypadkach na budynkach gospodarskich (gdy brak jest możliwości zainstalowania na budynkach mieszkalnych), ale służących do produkcji energii elektrycznej wykorzystywanej tylko do celów gospodarstwa domowego, oraz na budynku Urzędy Gminy.

Po realizacji inwestycji zamontowana instalacja będzie własnością Gminy przez okres trwałości projektu (min. 5 lat). Gmina podpisze z mieszkańcami umowę o przekazaniu instalacji, po zrealizowanym przedsięwzięciu, w nieodpłatne użytkowanie na okres 10 lat, a po tym okresie przekaże nieodpłatnie mieszkańcom na własność. Forma przeniesienia prawa własności zostanie uregulowana odrębną umową.

Wszystkie faktury dokumentujące wydatki w ramach projektu (nabycie towarów i usług) wystawione będą na Gminę. Budynek Urzędu Gminy wraz z zamontowaną na nim instalacją fotowoltaiczną będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności mieszanej (opodatkowanej, zwolnionej z VAT oraz nieopodatkowanej - niepodlegającej ustawie o VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wpłaty mieszkańców (10% wartości projektu netto) ponoszone wyłącznie przez osoby fizyczne na podstawie umów cywilnoprawnych, które następnie korzystać będą, jako uczestnicy programu pn. "Ograniczenie niskiej emisji na terenie Gminy ", z ogniw fotowoltaicznych, stanowić będą odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT stanowią czynności podlegające opodatkowaniu. Według jakiej stawki.

2. Czy Gmina może odliczyć z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu w całości (100%) VAT przy instalacji fotowoltaicznej zamontowanej na budynkach osób fizycznych i według struktury sprzedaży od instalacji zamontowanej na budynku Urzędu Gminy.

3. Czy będzie opodatkowane VAT oddanie mieszkańcom instalacji fotowoltaicznej w bezpłatne użytkowanie po zakończeniu projektu.

4. Czy będzie opodatkowane VAT przekazanie nieodpłatne osobom fizycznym po 10 latach instalacji fotowoltaicznej.

5. Jaką stawką VAT powinny być opodatkowane zakupy i montaż (jedna usługa) ogniw na budynkach mieszkalnych, a jaką na budynkach inwentarskich, ale przeznaczonych na cele mieszkaniowe.

Jaką stawką powinno być opodatkowane sporządzenie dokumentacji technicznej dotyczącej ww. projektu.

(Chodzi o świadczenia wykonywane na rzecz Gminy przez inne podmioty.)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wpłaty mieszkańców częściowej wartości zestawu fotowoltaicznego, zamontowanego na budynku mieszkańca na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej między Gminą, będącą bezpośrednim beneficjentem, a właścicielem budynku, będą opodatkowane podatkiem VAT. Mieszkaniec wpłaca określoną w umowie wartość w zamian za udział w projekcie, co dalej oznacza, że będzie miał zamontowany zestaw fotowoltaiczny. Związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatność ma charakter bezpośredni i ważny, można określić, że płatność następuje w zamian za świadczenie.

Natomiast stawka VAT 8% obowiązująca w przypadku usługi montażu instalacji fotowoltaicznej, gdy usługa dotyczy budynków mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym. Zdaniem Wnioskodawcy istnieje możliwość zastosowania stawki podatku VAT 8% w stosunku do wszystkich wykonanych prac w celu zamontowania instalacji, bez rozróżnienia, czy są to elementy w obrębie danego budynku, czy poza nim. Ogniwa fotowoltaiczne zamontowane na zewnątrz budynku mieszkalnego na działce inwestora, np. na budynku inwentarskim, stanowią jedną integralną całość z elementami montowanymi wewnątrz budynku mieszkalnego. Elementy zamontowane na zewnątrz budynku mieszkalnego nie mogą samodzielnie funkcjonować bez elementów zamontowanych wewnątrz budynku mieszkalnego.

Ad. 2)

Gmina może w całości (100%) odliczyć podatek VAT naliczony w fakturach zakupu w ramach projektu jw. (pomimo, że mieszkańcy wpłacać będą 10% wartości netto inwestycji), w części dotyczącej instalacji fotowoltaicznej w budynkach osób fizycznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi (wpłaty mieszkańców na podstawie umów cywilnoprawnych). Faktury wystawione będą na Gminę.

Odliczenie podatku VAT w fakturach za montaż ogniw fotowoltaicznych na budynku Urzędu Gminy Wnioskodawca może odliczyć wg struktury sprzedaży, na podstawie art. 90-91 ustawy o VAT, w związku z wykorzystaniem budynku Urzędu Gminy do prowadzenia działalności mieszanej.

Ad. 3) i 4)

Zgodnie z wymogami Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, w okresie trwałości projektu, tj. minimum 5 lat od zakończenia inwestycji aż do całkowitej amortyzacji (10 lat), instalacje fotowoltaiczne na budynkach osób fizycznych mają być własnością Gminy. W tym czasie mieszkańcy zobowiązani są do użytkowania tych zestawów zgodnie z przeznaczeniem, utrzymanie w należytym stanie i zapewnienie sprawnego działania, udostępnienie budynku do przeprowadzenia kontroli ze strony Gminy lub innych uprawnionych przedstawicieli. W szczególności mieszkańcy zobowiązani będą do zaniechania dokonywania jakichkolwiek zmian lub przeróbek układu fotowoltaicznego bez wiedzy i zgody Gminy - właściciela instalacji. W przypadku zbycia budynku zobowiązani będą do zapewnienia przejęcia przez nabywcę praw i obowiązków wynikających z umowy z Gminą.

Użytkowanie układów fotowoltaicznych, stanowiących własność Gminy, przez mieszkańców na podstawie umowy cywilnoprawnej użyczenia będzie nieodpłatne. Również mieszkańcy nieodpłatnie udostępnią część powierzchni dachu i pomieszczeń w celu zamontowania instalacji fotowoltaicznej.

Po upływie 10 lat od zakończenia projektu instalacje te zostaną przekazane nieodpłatnie na własność mieszkańcom. Równocześnie mieszkańcy zobowiązani będą do dalszego korzystania z tego zestawu zapewniając takie same parametry z punktu widzenia ochrony środowiska, przez okres kolejnych 5 lat. Całokształt działań ma zapewnić realizację celów projektu, jakim jest ochrona środowiska.

Planowane do podpisania umowy z mieszkańcami oraz realizacja projektu zgodnie z regulaminem uczestniczenia w projekcie nie przewiduje uzyskania przez Gminę korzyści finansowych z tytułu realizacji projektu. Umowa o przystąpieniu do projektu oraz montaż instalacji fotowoltaicznej wraz z dostawą urządzeń i uruchomieniu układu w ramach uczestnictwa w projekcie jest umową nienazwaną mającą charakter umowy sprzedaży usługi (za 10% wartości netto + VAT - od tej wartości Gmina odprowadzi VAT).

Kolejna umowa użyczająca instalacje w nieodpłatne użytkowanie mieszkańcom ma charakter umowy użyczenia nieodpłatnego i nie generuje obowiązku naliczenia VAT. Jak również umowa kolejna przekazania na własność mieszkańcom instalacji fotowoltaicznej (po 10 latach) nie generuje obowiązku naliczenia VAT.

Ad. 5)

Montaż ogniw fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych nieprzekraczających 300 m² powierzchni użytkowej opodatkowany jest 8% VAT w stosunku do wszystkich wykonanych prac w celu zamontowania instalacji, bez rozróżnienia, czy są to elementy zainstalowane w obrębie danego budynku, czy też poza nim. Ogniwa fotowoltaiczne zamontowane na zewnątrz budynku, czy to na połaci dachowej, czy na działce inwestora, stanowią jedną integralną całość z elementami montowanymi wewnątrz budynku. Elementy zamontowane na zewnątrz budynku nie mogą samodzielnie funkcjonować bez elementów zamontowanych wewnątrz budynku mieszkalnego.

Natomiast wykonanie dokumentacji technicznej projektu, zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowane powinno być wg stawki 23%.

Usługi, o których mowa, wykonywane s na rzecz Gminy przez inne podmioty.

Reasumując:

Ad. 1)

Wpłaty mieszkańców z tytułu udziału w projekcie wg umów cywilnoprawnych, czyli za zamontowanie instalacji fotowoltaicznych - stanowią sprzedaż opodatkowaną wg stawki 8%.

Ad. 2)

Gmina może odliczyć w 100% VAT naliczony w fakturach zakupu dotyczących realizacji ww. projektu przy instalacjach zamontowanych u osób fizycznych oraz wg wskaźnika struktury sprzedaży przy instalacjach zamontowanych na budynku Urzędu Gminy.

Ad. 3)

Nieodpłatne przekazanie w użytkowanie instalacji fotowoltaicznych nie będzie opodatkowane.

Ad. 4)

Nieodpłatne przekazanie na własność instalacji fotowoltaicznych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 5)

Zakup i montaż ogniw fotowoltaicznych na budynkach osób fizycznych objętych społecznym programem budownictwa społecznego - opodatkowane wg stawki 8%.

Wykonanie dokumentacji technicznej projektu (inwestycji) przez podmioty inne na rzecz Gminy - 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w zakresie uznania pobieranych przez Gminę opłat za wynagrodzenie z tytułu świadczenia na rzecz mieszkańców podlegających opodatkowaniu usług montażu instalacji fotowoltaicznych;

* nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku właściwej dla świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy usług montażu instalacji fotowoltaicznych;

* prawidłowe - w zakresie prawa Gminy do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego użyczenia mieszkańcom do użytkowania zamontowanych instalacji, a także nieodpłatnego przekazania instalacji na własność;

* nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku dla nabywanych przez Gminę świadczeń w postaci dostawy i montażu ogniw fotowoltaicznych instalowanych na budynkach mieszkalnych oraz gospodarczych należących do mieszkańców;

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku dla nabywanych usług sporządzenia dokumentacji projektu.

Ad. pytanie nr 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z kolei na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Zatem, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi być na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami - według art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, która jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, będzie realizować projekt dofinansowany ze środków unijnych w ramach działania "Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej" objętego PROW na lata 2007-2013. Projekt dotyczy zakupu i montażu mikroinstalacji wykorzystującej odnawialne źródła energii na budynkach osób fizycznych, mieszkańców Gminy. W ramach realizowanego projektu zostaną zamontowane instalacje fotowoltaiczne na obiektach niebędących obiektami użyteczności publicznej, wykorzystujące do wywarzania energii elektrycznej lub cieplnej (wykorzystywanej wyłącznie na potrzeby gospodarstw domowych) odnawialne źródła energii o łącznej mocy elektrycznej nie większej niż 40 kW lub mocy cieplnej 120 kW.

Zaplanowane we wniosku o dofinansowanie koszty całkowite operacji obejmują zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych, przygotowanie dokumentacji projektowej oraz prowadzenie nadzoru inwestorskiego. Gmina może uzyskać dofinansowanie w wysokości 90% kosztów kwalifikowanych inwestycji. Pozostałe 10% kosztów i podatek VAT będzie stanowił wkład własny mieszkańca.

Przed rozpoczęciem realizacji zadania Gmina podpisze z mieszkańcami, którzy wezmą udział w projekcie, umowy cywilnoprawne w sprawie realizacji i finansowania inwestycji - budowy instalacji fotowoltaicznej na potrzeby gospodarstwa domowego w ramach ww. projektu, oraz umowę użyczenia części dachu budynku do zamontowania instalacji fotowoltaicznej. Zawarta umowa określi zakres obowiązków Gminy i właściciela nieruchomości.

Przedmiotem umowy jest wykonanie na terenie nieruchomości właściciela instalacji fotowoltaicznej wraz z wykonaniem robót budowlanych i montażowych związanych z zamontowaniem i uruchomieniem instalacji. Gmina zabezpieczy realizację projektu, tj. zgodnie z przepisami Prawo Zamówień Publicznych wyłoni wykonawcę robót, ustali zakres i harmonogram realizacji prac instalacyjnych, będzie sprawować nadzór inwestorki, przeprowadzi odbiory końcowe oraz rozliczenie finansowe projektu.

Właściciel oświadcza w umowie, że przystępuje dobrowolnie do realizacji budowy ww. instalacji służącej do wytwarzania energii elektrycznej, która będzie wykorzystywana wyłącznie na potrzeby gospodarstwa domowego. Umowa określa wartość instalacji fotowoltaicznej, szacunkową wartość wkładu mieszkańca, w jakim terminie i na jakie konto winien uregulować należność i terminy realizacji projektu. Mieszkaniec na rzecz Gminy wpłaci udział własny w projekcie (obowiązkowa odpłatność za zamontowanie paneli fotowoltaicznych) - 10% wartości instalacji + VAT. Umowa zawiera zapis, że nie dokonanie przez właściciela wpłat w terminach określonych w umowie będzie równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie i rozwiązaniem umowy.

Jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Odnosząc się do przedstawionego stanu sprawy trzeba wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że faktura dokumentuje zapłatę, jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

W niniejszej sprawie czynnością jakiej Gmina dokona na rzecz mieszkańców, biorących udział w projekcie, będzie wykonanie usługi polegającej na montażu instalacji fotowoltaicznych, na poczet wykonania której Gmina pobiera określoną w umowie wpłatę, zgodnie z zawartą z każdym mieszkańcem umową.

Oznacza to, że świadczenia, co do których zobowiązał się Wnioskodawca w ramach podpisanych z mieszkańcami umów, stanowić będą odpłatne świadczenie, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia usługi poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako "transakcji odpłatnej" w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W tym kontekście należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców będą pozostawać w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanym na ich rzecz. Wpłaty wnoszone przez osoby fizyczne nie pozostają "w oderwaniu" od czynności, które zostaną wykonane przez Wnioskodawcę - zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. W opisanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty, a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca.

Zatem, w przedstawionej sprawie świadczenia na rzecz mieszkańców, do wykonania których zobowiązał się Wnioskodawca w ramach planowanej inwestycji w zamian za określoną w umowie zapłatę, stanowić będą odpłatne świadczenie usług, które - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jest czynnością podlegające opodatkowaniu według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług.

I tak, stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku - - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się - w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, w świetle ust. 12b ww. art. 41 ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy też również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Na mocy ww. rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków:

* w klasie 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania. Klasa obejmuje: budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np.: domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp., budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki rezydencji prezydenckich i biskupich. Klasa nie obejmuje: szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) (1264), zabudowań koszarowych (1274).

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

I tak, na podstawie art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W oparciu o pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę rozumie się wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (...).

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy - Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei pojęcie "modernizacja" - według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Należy też wskazać, że w przepisach prawa podatkowego nie ma ustawowego określenia pojęcia termomodernizacji obiektu budowlanego. Definicji takiej nie zawiera również cytowana ustawa - Prawo budowlane.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459, z późn. zm.) znajduje się określenie "przedsięwzięcia termomodernizacyjnego" (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Tymczasem montaż - wg cytowanego wyżej słownika - to "składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość".

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo trzeba wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ww. ustawy - Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Należy zauważyć, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Podkreślić zatem trzeba, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, a także, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Zatem, dla zastosowania obniżonej 8% stawki podatku znaczenie ma nie tylko zakres wykonywanych prac, ale także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Z wniosku wynika, że przedmiotem umowy jest wykonanie na terenie nieruchomości właściciela instalacji fotowoltaicznej wraz z wykonaniem robót budowlanych i montażowych związanych z zamontowaniem i uruchomieniem instalacji. Wnioskodawca wskazał przy tym, że projekt polega na zakupie i instalacji ogniw fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych mieszkańców, a w jednostkowych przypadkach na budynkach gospodarskich (inwentarskich) - gdy brak jest możliwości zainstalowania urządzeń na budynkach mieszkalnych.

Wnioskodawca uważa, że istnieje możliwość zastosowania stawki podatku VAT 8% w stosunku do wszystkich wykonanych prac w celu zamontowania instalacji, bez rozróżnienia, czy są to elementy w obrębie danego budynku, czy poza nim. Ogniwa fotowoltaiczne zamontowane na zewnątrz budynku mieszkalnego na działce inwestora, np. na budynku inwentarskim, stanowią jedną integralną całość z elementami montowanymi wewnątrz budynku mieszkalnego. Elementy zamontowane na zewnątrz budynku mieszkalnego nie mogą samodzielnie funkcjonować bez elementów zamontowanych wewnątrz budynku mieszkalnego.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług, i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów, wykorzystywanych do wykonania tej usługi uwarunkowane jest przedmiotem umowy zawartej ze zleceniodawcą.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest wykonanie instalacji paneli fotowoltaicznych wraz z dostawą wszystkich towarów niezbędnych do jej wykonania, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Opisane we wniosku usługi montażu paneli fotowoltaicznych dotyczą kompleksowego zamontowania instalacji. Dla opodatkowania tych czynności nie należy zatem wyodrębniać świadczenia usług oraz dostawy materiałów, wykorzystywanych do ich wykonania.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że jeżeli instalacja paneli fotowoltaicznych wykonywana będzie w ramach czynności, o których mowa w ww. art. 41 ust. 12 ustawy i wykonywana będzie w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy.

Zatem, Wnioskodawca wykonując roboty budowlane polegające na montażu paneli fotowoltaicznych w budynkach i na dachach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m², w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy, ma prawo zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast usługę montażu paneli fotowoltaicznych dla obiektów stanowiących odrębną budowlę umocowanych na gruncie osób fizycznych, a także na garażach i innych budynkach gospodarczych stanowiących własność tej osoby fizycznej (inwestora) położonych na terenie działki, które nie stanowią obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zdefiniowanym w art. 41 ust. 12 ustawy, należy opodatkować 23% stawką podatku od towarów i usług zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Trzeba przy tym podkreślić, że dla rozstrzygnięcia kwestii stawki podatku dla usług montażu paneli fotowoltaicznych poza bryłą budynku mieszkalnego nie ma znaczenia okoliczność, że budynki niemieszkalne (gospodarcze) służą tylko za element pomocniczy w zamontowaniu samych paneli fotowoltaicznych, ponieważ ogniwa fotowoltaiczne zamontowane na zewnątrz budynku mieszkalnego (tekst jedn.: na działce inwestora, np. na budynku inwentarskim) stanowią jedną integralną całość z elementami montowanymi wewnątrz budynku mieszkalnego. Istotne jest bowiem w takiej sytuacji - jak wskazano wyżej - zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą prace budowlane, do obiektu budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości zastosowania w każdym przypadku świadczenia usług montażu paneli fotowoltaicznych preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług. Stawką 8% winien opodatkować bowiem jedynie usługę montowania paneli fotowoltaicznych w budynkach i na dachach budynków mieszkalnych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, spełniających wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 12a ustawy. Natomiast usługę montażu paneli fotowoltaicznych w sytuacji, gdy panel zostaje zamontowany na obiektach stanowiących odrębną budowlę - umocowanych na gruncie osób fizycznych, a także na budynkach gospodarczych stanowiących własność tej osoby fizycznej, położonych na terenie działki, znajdujących się poza bryłą budynku mieszkalnego, należy opodatkować - na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy - stawką podatku w wysokości 23%. Jak bowiem wcześniej wskazano, opodatkowaniu preferencyjną 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, podlegają jedynie roboty, które wykonywane są w obiektach budowlanych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w obrębie bryły budynku, w ramach jego budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku właściwej dla świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy usług montażu instalacji fotowoltaicznych - należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. pytanie nr 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto trzeba podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, zgodnie z tą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Ww. przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2 - w myśl art. 90 ust. 3 ustawy - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Jak wynika z wniosku, Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina zaplanowała budowę instalacji fotowoltaicznych wykorzystującej odnawialne źródła energii na budynkach osób fizycznych (mieszkańców Gminy) - do projektu zakwalifikowało się 26 gospodarstw domowych - oraz na budynku Urzędu Gminy. Zaplanowane we wniosku o dofinansowanie projektu koszty całkowite operacji obejmują zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych, przygotowanie dokumentacji projektowej oraz prowadzenie nadzoru inwestorskiego. Gmina może uzyskać dofinansowanie w wysokości 90% kosztów kwalifikowanych inwestycji, pozostałe 10% kosztów i podatek VAT będzie stanowił wkład własny mieszkańca. Wszystkie faktury dokumentujące wydatki poniesione w ramach realizacji projektu (nabycie towarów i usług) wystawione będą na Gminę. Budynek Urzędu Gminy wraz z zamontowaną na nim instalacją fotowoltaiczną będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności mieszanej, tj. opodatkowanej, zwolnionej z VAT oraz niepodlegającej ustawie o VAT.

Jak ustalono wyżej w odpowiedzi na pytanie nr 1, dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu planowanego uczestnictwa w projekcie będą dotyczyć świadczenia usług montażu instalacji fotowoltaicznych w gospodarstwach osób fizycznych, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym, przepisy ustawy jak i rozporządzeń wykonawczych nie przewidują zwolnienia do przedmiotowych czynności.

Zatem, w odniesieniu do wydatków dotyczących zakupu i montażu ww. instalacji w budynkach osób fizycznych, będą spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca jest bowiem czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a wydatki poniesione w związku z realizacją projektu, w części dotyczącej instalacji zestawów w budynkach mieszkańców w zamian za wynagrodzenie, będą związane z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy - zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi VAT, na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupionych instalacji oraz poniesienia innych kosztów związanych z realizacją projektu, dotyczących montażu ogniw fotowoltaicznych w gospodarstwach osób fizycznych.

Odnosząc się z kolei do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zamontowanie ww. instalacji w budynku Urzędu Gminy, trzeba zwrócić uwagę, że - jak wynika z okoliczności sprawy - wydatki te będą miały związek z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością mieszaną, tj. z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi od podatku oraz niepodlegającymi opodatkowaniu VAT. W takim przypadku należy zastosować art. 86 ust. 7b ustawy, zgodnie z którym, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Cytowany przepis art. 86 ust. 7b ustawy wprowadza szczególny tryb obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym ponoszonych nakładów) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Regulacja ta ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności, jak i na inne cele.

Zatem, powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle tego przepisu, Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części, to można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, na podstawie których dokona On wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na podatniku.

Trzeba zaznaczyć, że regulacje art. 86 ust. 7b ustawy są odrębne od przepisów dotyczących odliczeń częściowych w myśl art. 90 ustawy. Przepis ten służy bowiem do określania, jaka część podatku naliczonego z faktury stanowi podatek naliczony do odliczenia i ma zastosowanie wówczas, gdy dana część nieruchomości (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej podatnika. Wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, gdy dana nieruchomość służy działalności opodatkowanej i zwolnionej, gdzie zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Wobec powyższego, stosownie do treści przepisu art. 86 ust. 7b ustawy w związku z art. 2 pkt 14a ustawy, Wnioskodawca winien określić udział procentowy, w jakim wydatki poniesione na montaż instalacji w budynku Urzędu Gminy będą wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Jednakże należy zauważyć, że w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca, oprócz czynności opodatkowanych, będzie dokonywał także czynności zwolnionych z opodatkowania. Jeżeli zatem w stosunku do podatku naliczonego, związanego z ww. wydatkami, przyporządkowanego działalności gospodarczej, będzie istniała możliwość odrębnego określenia tego podatku do poszczególnych rodzajów działalności, tj. opodatkowanej i zwolnionej, to Wnioskodawcy, zgodnie z cytowanym wyżej przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przyporządkowanego działalności gospodarczej i związanego z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do czynności opodatkowanych, natomiast nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przyporządkowanego działalności gospodarczej i związanego z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do czynności zwolnionych z opodatkowania.

Z kolei w przypadku, gdy w stosunku do podatku naliczonego, związanego z ww. wydatkami, przyporządkowanego działalności gospodarczej, nie będzie istniała możliwość odrębnego określenia tego podatku dla poszczególnych rodzajów działalności, tj. opodatkowanej i zwolnionej, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przyporządkowanego działalności gospodarczej z uwzględnieniem zasad wynikających z przepisów art. 90 ust. 2 i następne ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją opisanego projektu, uznaje się za prawidłowe.

Ad. pytanie nr 3 i 4

Wnioskodawca wskazał, że po zrealizowaniu inwestycji zamontowane instalacje będą własnością Gminy przez okres min. 5 lat. Gmina podpisze z mieszkańcami umowę o przekazaniu instalacji, po zrealizowanym przedsięwzięciu, w nieodpłatne użytkowanie na okres 10 lat, a po tym okresie przekaże je nieodpłatnie mieszkańcom na własność.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi ewentualne opodatkowanie ww. nieodpłatnych czynności.

Jak wyżej wskazano, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zwrócić uwagę również na przepis art. 8 ust. 2 ustawy, z którego wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Tak więc określona czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy, są wykonywane w ramach działalności gospodarczej i związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionej sprawie - jak ustalono powyżej - usługa montażu paneli fotowoltaicznych świadczona przez Gminę na rzecz mieszkańców jest usługą odpłatną, a tym samym efekty opisanej inwestycji będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina będzie działać w zakresie tej czynności jako podatnik podatku VAT. Przy czym, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy, ponieważ montażu ww. instalacji Wnioskodawca dokonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W konsekwencji, nieodpłatne użyczenie tych instalacji mieszkańcom do korzystania w okresie trwałości projektu będzie związane z prowadzoną przez Gminę działalnością i nie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Również późniejsze nieodpłatne przeniesienie przez Gminę własności instalacji na rzecz mieszkańców (dotychczasowych użytkowników) będzie konsekwencją opisanego odpłatnego świadczenia usług. Przekazanie bez dodatkowego wynagrodzenia instalacji nie będzie stanowiło odrębnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ale będzie stanowić końcowy element wykonania usługi świadczonej przez Gminę na rzecz mieszkańców. Będzie to zatem czynność neutralna z perspektywy podatku VAT, niepodlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy nie będzie miał w tym przypadku zastosowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami nr 3 i 4 również jest prawidłowe.

Ad. pytanie nr 5

Pytanie nr 5 Wnioskodawcy dotyczy stawki podatku właściwej dla dostawy i montażu ogniw fotowoltaicznych instalowanych na budynkach mieszkalnych oraz gospodarczych należących do osób fizycznych, które to usługi Wnioskodawca nabywa od innych podmiotów w celu wykonania opisanego wyżej świadczenia na rzecz mieszkańców.

Rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii jest analogiczne do stanowiska zawartego w odpowiedzi na pytanie nr 1 - w zakresie stawki podatku.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane wyżej regulacje ustawy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że jeżeli instalacja paneli fotowoltaicznych wykonywana będzie w ramach czynności, o których mowa w ww. art. 41 ust. 12 ustawy i wykonywana będzie w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy.

Tym samym, dla nabywanych przez Wnioskodawcę robót budowlanych polegających na montażu paneli fotowoltaicznych w budynkach i na dachach budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m², w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy, może być stosowana stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast usługę montażu paneli fotowoltaicznych dla obiektów stanowiących odrębną budowlę umocowanych na gruncie osób fizycznych, a także na innych budynkach gospodarczych stanowiących własność tej osoby fizycznej (inwestora) położonych na terenie działki, które nie stanowią obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zdefiniowanym w art. 41 ust. 12 ustawy, należy opodatkować stawką podstawową w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Ponadto, przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest również stawka podatku dla nabywanej usługi sporządzenia dokumentacji technicznej dotyczącej wykonania opisanego we wniosku projektu.

Z uwagi na to, że ustawodawca nie przewidział dla tego rodzaju usług preferencyjnej stawki lub zwolnienia od podatku, podlegają one opodatkowaniu 23% stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.