IPPP3/4512-221/15-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu towarów - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą na rynku transakcji płatniczych w Polsce, posiadającym status agenta rozliczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r. Nr 199, poz. 1175, dalej: ustawa o UP). Z uwagi na rozwój prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozpoczęła świadczenie usług w zakresie wynajmu terminali POS (tekst jedn.: urządzeń technicznych wraz z oprogramowaniem; dalej: Terminale POS), umożliwiających m.in. obsługę płatności dokonywanych przy użyciu instrumentów płatniczych (najczęściej kart płatniczych; dalej: Instrumenty Płatnicze), na rzecz firm handlowo-usługowych, których siedziba lub stałe miejsce prowadzenia działalności znajdują się poza terytorium Polski, tj. na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, a docelowo także państw niebędących członkami Unii Europejskiej (dalej: Akceptanci).

Terminal POS jest urządzeniem technicznym wejściowym, które może być wykorzystane przez Akceptanta m.in. do przyjmowania zapłaty za sprzedawane towary lub usługi dokonywanej z użyciem instrumentów płatniczych. Terminal POS służy również do innych operacji, np. sprzedaży doładowań do telefonów komórkowych (pre-paid).

Umowy wynajmu terminali zawierane są zarówno na czas określony, jak i na czas nieokreślony.

W ramach usługi wynajmu Terminali POS, Spółka będzie zobowiązana do dokonywania następujących czynności:

Z tytułu świadczonych usług najmu Terminali POS Akceptanci są obciążani przez Spółkę na podstawie wystawionej faktury.

Akceptanci nie są upoważnieni do rozporządzania (przekazywania osobom trzecim), ani obciążania wynajmowanych Terminali POS w jakikolwiek inny sposób. Z chwilą wydania im Terminali POS ponoszą ryzyko związane z ich zniszczeniem, utratą lub uszkodzeniem.

Terminale POS, będące przedmiotem umowy wynajmu, stanowią środki trwałe Spółki i zostały nabyte na terytorium Polski. Spółka dostarcza je do wybranego Akceptanta i dokonuje ich konfiguracji.

Po zakończeniu umowy Akceptant powinien zwrócić Terminal POS Spółce w terminie 14 dni od daty rozwiązania umowy w całości lub w zakresie dotyczącym zmniejszenia liczby Terminali POS. Po tym terminie Spółka będzie mogła żądać od Akceptanta opłaty za każdy dodatkowy dzień użytkowania Terminala POS.

Zgodnie z zapisami umów dotyczących najmu terminali: w przypadku braku zwrotu Terminala POS w terminie 30 dni od daty rozwiązania umowy w całości lub w zakresie dotyczącym zmniejszenia liczby Terminali POS, jeśli zgodnie z umową Spółka uzna, iż Akceptant przyjął złożoną ofertę sprzedaży niezwróconego Terminala POS (tekst jedn.: dojdzie do transakcji sprzedaży Terminala POS), Spółka będzie uprawniona do wystawienia faktury na kwotę równą aktualnej wartości rynkowej nowego Terminala POS tej klasy. Termin zapłaty za Terminal POS wynosi 14 dni od daty wystawienia faktury sprzedaży przez Spółkę. Oznacza to, iż tylko w przypadku braku zwrotu Terminala POS, Spółka może dokonać sprzedaży Terminala POS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z opisaną w stanie faktycznym usługą wynajmu Terminali POS, świadczoną przez Spółkę na rzecz Akceptantów posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przy przemieszczeniu Terminali POS, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 7 w związku z art. 13 ust. 3 ustawy VAT, niezależnie od długości okresu świadczenia powyższych usług.

2. Czy w przypadku, gdy pomimo rozwiązania umowy Akceptant, posiadający siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dokona zwrotu Terminala POS i w rezultacie Spółka zgodnie z umową uzna, iż Akceptant przyjął złożoną przez Spółkę ofertę sprzedaży niezwróconego Terminala POS (tekst jedn.: dojdzie do transakcji sprzedaży Terminala POS), Spółka będzie miała obowiązek rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w momencie, w którym zgodnie z zawartą umową dojdzie do sprzedaży Terminala POS (tekst jedn.: z chwilą upływu 30 dni od daty rozwiązania umowy w całości lub w zakresie dotyczącym zmniejszenia liczby Terminali POS), zgodnie z art. 13 ust. 5 ustawy VAT.

3. Czy w przypadku, gdy Spółka dokona wywozu Terminali POS poza terytorium Unii Europejskiej, w celu świadczenia usługi wynajmu Terminali POS na rzecz Akceptantów, posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej, wywóz taki nie będzie stanowić eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług.

4. Czy w przypadku, gdy pomimo rozwiązania umowy Akceptant, posiadający siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej, nie dokona zwrotu Terminala POS w terminie 30 dni od daty rozwiązania umowy wynajmu i gdy Spółka zgodnie z umową uzna, iż Akceptant przyjął złożoną przez Spółkę ofertę sprzedaży niezwróconego Terminala POS (tekst jedn.: dojdzie do transakcji sprzedaży Terminala POS), to Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W ocenie Spółki, przy świadczeniu wskazanych w stanie faktycznym usług wynajmu Terminali POS, Spółka nie będzie miała obowiązku rozpoznania WDT w związku z przemieszczeniem Terminali POS celem świadczenia wymienionych usług w innym niż Polska kraju członkowskim Unii Europejskiej, gdyż zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy VAT, niezależnie od długości okresu świadczenia powyższych usług.

2. Spółka powinna rozpoznać WDT w momencie, w którym zgodnie z zawartą umową dojdzie do sprzedaży Terminala POS tj. z chwilą upływu 30-dniowego terminu na zwrot Terminala, gdyż to wtedy zgodnie z zawartą umową następuje przyjęcie przez Akceptanta, posiadającego siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, oferty sprzedaży niezwróconego Terminala i zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 5 ustawy VAT.

3. Spółka nie powinna rozpoznawać eksportu towarów w związku z wywozem Terminali POS poza terytorium Unii Europejskiej, w celu świadczenia usługi wynajmu Terminali POS na rzecz Akceptantów, posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej, gdyż wywóz tych towarów nie będzie następował w związku z dokonywaną dostawą towarów.

4. Spółka nie powinna rozpoznawać eksportu towarów, w przypadku sprzedaży Terminali POS, które wcześniej zostały wywiezione na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej w celu ich wynajmu, na rzecz Akceptantów, posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej, gdyż miejscem dostawy Terminali POS, które zostaną sprzedane przez Spółkę na terytorium innym niż terytorium Unii Europejskiej, stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, będzie miejsce, w którym towary znajdą się w momencie dostawy, czyli terytorium inne niż terytorium Unii Europejskiej.

UZASADNIENIE stanowiska spółki

Przepisy prawa

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powyższy przepis wprowadza zasadę powszechności opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy VAT, WDT oznacza wywóz towarów z terytorium kraju w wykonywaniu czynności określonych w art. 7 ustawy VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniami zawartymi w art. 13 ust. 2-8 ustawy o VAT.

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy VAT, za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Co do zasady WDT wymaga istnienia dwóch stron transakcji: pierwszego podmiotu (tekst jedn.: podatnika albo osoby prawnej niebędącej podatnikiem) który dokonuje nabycia towarów i rozpoznaje u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: "WNT"), natomiast drugi podmiot, który dostarcza te towary, rozpoznaje u siebie WDT. Jednak, zgodnie z przytoczonym powyżej przepisem ustawa VAT dopuszcza możliwość uznania za WDT czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. Przemieszczenie takie w przypadku spełnienia ustawowych przesłanek wymaga rozpoznania WDT i WNT przez jeden podmiot w dwóch różnych państwach członkowskich, pomiędzy którymi towar jest przemieszczany.

Jednakże w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT określono przypadki, w których pomimo spełnienia przesłanek z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, przemieszczenia (spełniającego przesłanki z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT) nie uznaje się za WDT. Tak więc zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub na jego rzecz nie uznaje się za WDT, w przypadku, gdy towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary.

Natomiast w momencie, gdy ustaną okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT, przemieszczenie towarów uznaje się za WDT, zgodnie z art. 13 ust. 5 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w związku ze świadczonymi usługami wynajmu na rzecz Akceptantów, Spółka dokonuje przemieszczenia towarów jakimi są Terminale POS. Opisane w stanie faktycznym przemieszczenia Terminali POS w związku ze świadczoną usługą polegającą na ich wynajmie, niewątpliwie spełniają przesłanki ustanowione w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż:

Umowy na wynajem terminali określają jednak, iż po ustaniu umowy zawartej na czas określony lub nieokreślony Terminale POS powinny zostać zwrócone Spółce. Natomiast w przypadku, gdyby Akceptant nie dokonał ich zwrotu w przeciągu 30 dni od rozwiązania umowy, dopiero wtedy dojdzie do sprzedaży Terminali POS na jego rzecz.

Powyższe oznacza, iż Terminale POS będą wykorzystywane wyłącznie czasowo do świadczenia usług na terytorium kraju, do którego zostały przemieszczone. Tym samym mając na uwadze regulacje wynikające z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT (dotyczące nieuznawania za WDT wykorzystywania przemieszczonych towarów jedynie czasowo w celu świadczenia usług przez podatnika, który przemieścił te towary), należy wskazać, iż opisane w stanie faktycznym przemieszczenie nie powinno być uznane za WDT.

Należy zaznaczyć, iż od 1 kwietnia 2013 r. w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy VAT nie występuje górny limit, po przekroczeniu którego przemieszczenie powinno być rozpoznane jako WDT. Oznacza to, iż niezależnie od tego, czy dany towar jest wykorzystywany przez 1 dzień czy kilka lat na terytorium kraju, gdzie został przemieszczony, to fakt ten nie decyduje o zachowaniu lub braku cechy "czasowości".

W ocenie Spółki przez pojęcie "czasowo używane" należy rozumieć używanie "przemijające", "niestałe", przeciwieństwo używania "stałego", "definitywnego". Mając na uwadze, iż zgodnie z ustaleniami umownymi, po rozwiązaniu umowy Akceptant powinien dokonać zwrotu Terminala POS, należy uznać, że używanie Terminala POS na terenie państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na podstawie zawieranych umów najmu nigdy nie będzie miało charakteru definitywnego lub stałego.

Reasumując, niezależnie od czasu, na jaki Terminale POS zostaną przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, w celu świadczenia opisanych w stanie faktycznym usług najmu zawierających cechę "czasowości" nie wystąpi obowiązek rozpoznania WDT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w jednolitej linii orzeczniczej, z której wynika iż nie powinien mieć zastosowania górny limit, po przekroczeniu którego przemieszczenie powinno być rozpoznane jako WDT.

Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 22 czerwca 2011 r. (sygn. I FSK 957/10) stwierdził iż "z przytoczonej regulacji wspólnotowej nie wynika bowiem, aby przepis ten upoważniał państwa członkowskie do wprowadzania jakiegokolwiek ograniczenia dotyczącego długości czasowego używania towarów w celu świadczenia usług". Co prawda orzeczenie to zostało wydane w oparciu o inny stan prawny, jednak w ocenie Spółki tezy w nim zawarte są stale aktualne i znajdują analogiczne zastosowanie w obecnym stanie prawnym.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w ocenie Spółki należy uznać, iż w przypadku braku zwrotu Terminala POS po upływie 30 dni od daty rozwiązania umowy w całości lub w zakresie dotyczącym zmniejszenia liczby Terminali POS, Spółka dokona sprzedaży towarów na rzecz Akceptanta po upływie wskazanego terminu i dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ze Spółki na rzecz Akceptanta. Tym samym zmieni się charakter stosunku łączącego Spółkę z Akceptantem, ze świadczenia usług, na dostawę towarów.

Zastosowanie znajdzie, więc art. 13 ust. 5 ustawy o VAT, gdyż w momencie sprzedaży Terminala POS, ustaną okoliczności wskazane w art. 13 ust. 4 pkt 7 tj. Terminale POS nie będą już czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z dyspozycją art. 13 ust. 5 ustawy o VAT, wtedy wskazane przemieszczenie towarów powinno zostać uznane za WDT.

Reasumując w przypadku braku zwrotu Terminala POS w terminie 30 dni od rozwiązania umowy w całości lub w zakresie dotyczącym zmniejszenia liczby Terminali POS, Spółka, w momencie upływu tego terminu, będzie miała obowiązek rozpoznania WDT w związku z ustaniem okoliczności wskazanych w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT.

Powyżej wskazane stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. ILPP4/443-530/12-2/EWW), w której organ stwierdził, iż "Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, za słuszne należy uznać stanowisko Zainteresowanego, iż za moment ustania okoliczności, o którym mowa powyżej, należy przyjąć dzień, w którym akceptuje on propozycję kontrahenta dotyczącą zakupu i ustala warunki sprzedaży. Jest to bowiem moment zawarcia nowej transakcji, w miejsce istniejącego uprzednio zlecenia naprawy towaru".

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3.

Stosownie do cytowanych na wstępie przepisów art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, aby daną czynność uznać za eksport towarów muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

Reasumując w przypadku zdarzenia przyszłego, przedstawionego w pytaniu nr 3, wywóz własnych towarów (Terminali POS) w celu świadczenia usług ich wynajmu na terytorium innym niż terytorium Unii Europejskiej, nie będzie związany z przeniesieniem prawa do rozporządzania Terminalem POS jak właściciel, ze Spółki na Akceptanta (posiadającego siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej). W konsekwencji nie będzie on stanowił eksportu towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Powyżej wskazane stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 września 2014 r. (sygn. IBPP4/443-278/14/PK), w której organ stwierdził, iż "Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, w którym wywóz towarów nie będzie związany z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem z Wnioskodawcy na kontrahenta z siedzibą w USA lub Kanadzie, stwierdzić należy, że wywóz własnych towarów do magazynów w USA lub Kanadzie, z których Wnioskodawca dopiero dokonuje dostawy towarów na rzecz swojego kontrahenta, nie stanowi eksportu towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług". Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-952/12-8/KW).

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 4.

Zgodnie z przedstawionym w pytaniu nr 4 zdarzeniem przyszłym, Spółka może dokonać sprzedaży Terminali POS na rzecz Akceptanta w sytuacji, gdy pomimo rozwiązania umowy Akceptant (posiadający siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej) nie dokona zwrotu Terminala POS.

Należy zaznaczyć, iż Terminale POS w momencie ewentualnej sprzedaży będą znajdowały się w kraju siedziby lub miejsca prowadzenia działalności Akceptanta, tj. na terenie państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej. Spółka wywożąc Terminale POS z Polski, nie przenosi na Akceptantów prawa do rozporządzania Terminalami POS jak właściciel (m.in. nie mogą nimi rozporządzać, ani ich obciążać prawami osób trzecich), a wyłącznie świadczy na ich rzecz usługę wynajmu Terminali POS.

Tylko w przypadku ziszczenia się umownych przesłanek, zgodnie z którymi w przypadku gdy Akceptant nie dokona zwrotu Terminala POS w terminie 30 dni od daty rozwiązania umowy i w rezultacie Spółka zgodnie z umową uzna, iż Akceptant przyjął złożoną przez Spółkę ofertę sprzedaży niezwróconego Terminala POS, nastąpi faktyczna sprzedaż Terminala POS i przeniesienie prawa do rozporządzania Terminalem POS jak właściciel. Należy zauważyć, iż wskazana sprzedaż Terminala POS może nastąpić tylko w przypadku, gdyby Akceptant nie zwrócił Terminala POS Spółce.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż w rozpatrywanym przypadku nie dojdzie do eksportu Terminali POS, natomiast będzie miała miejsce ewentualna dostawa Terminali POS, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Wobec powyższego, miejscem dostawy Terminali POS, które w szczególnych przypadkach będą sprzedawane przez Spółkę na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, będzie miejsce, w którym Terminale POS będą znajdowały się w momencie dostawy, czyli terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej. Tym samym sprzedaż dokonana przez Spółkę na rzecz Akceptanta, posiadającego siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. Zastosowanie w przypadku takiej dostawy znajdą przepisy właściwe dla państwa, na terytorium którego będzie miała ona miejsce.

Powyżej wskazane stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 września 2014 r. (sygn. IBPP4/443-278/14/PK), w której organ stwierdził, iż "Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku dojdzie do dostawy towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wobec powyższego, miejscem dostawy towarów, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę na terytorium USA lub Kanady, stosownie do cyt. powyżej przepisu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, będzie miejsce, w którym towary znajdą się w momencie dostawy, czyli terytorium USA lub Kanady. Tym samym, sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz swojego kontrahenta z USA lub Kanady nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce". Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-952/12-8/KW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.