IPPP3/4512-147/15-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny prawa do znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny prawa do znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Adam M. (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada wytworzony przez siebie w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej znak towarowy (dalej: Znak) objęty udzielonym przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej prawem ochronnym na podstawie Świadectwa Ochronnego. Prawo do Znaku wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, przy czym nie jest wpisane do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych (dalej: EWNIP) jego przedsiębiorstwa, w związku z czym nie jest amortyzowane.

Wnioskodawca w przyszłości ma zamiar w drodze darowizny przekazać Znak objęty prawem ochronnym swojej żonie, która prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej własną działalność gospodarczą. Pomiędzy Wnioskodawcą a jego żoną - która otrzyma prawo ochronne do Znaku istnieje ustrój wspólności majątkowej. Jednakże zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59), do majątku osobistego małżonka należą prawa własności przemysłowej, w związku z czym - w ocenie Wnioskodawcy - nie ma przeszkód do tego, by Wnioskodawca przekazał swojej żonie w drodze darowizny prawo ochronne do Znaku, pomimo istnienia wspólności majątkowej. Na potrzeby planowanej darowizny zostanie dokonana wycena Znaku objętego prawem ochronnym. Wartość Znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać jego wartość rynkową. Znak objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez żonę Wnioskodawcy, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500 zł. W związku z powyższym, w następstwie darowizny, Znak otrzymany przez żonę zostanie wprowadzony do EWNIP prowadzonej przez nią działalności, zgodnie z wartością początkową określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej Znaku). Działalność, żony Wnioskodawcy skoncentrowana jest wokół zarządzania i udzielania licencji do wartości niematerialnych i prawnych określonym podmiotom. Zgodnie z planowaną transakcją darowizny Znaku, od momentu przeniesienia go do majątku żony, Wnioskodawca nadal będzie mógł wykorzystywać darowany Znak w swojej działalności na podstawie licencji pomiędzy Wnioskodawcą a jego żoną. Ponadto, Wnioskodawca będzie na mocy późniejszych umów partycypował w zyskach uzyskanych przez działalność żony w związku z udzielaniem przez żonę licencji do darowanego Znaku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy darowizna prawa do objętego prawem ochronnym Znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Darowizna prawa do objętego prawem ochronnym Znaku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (dalej: ustawa o VAT) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Świadczeniem usług jest natomiast - zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT odpłatnym świadczeniem usług jest także:

Tak więc w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy zatem uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Potwierdzeniem tej tezy jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 sierpnia 2011 r., nr IPPP1-443-773/11-5/AS, w której to interpretacji organ stwierdził, że "aby natomiast nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2, musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Za usługi niezwiązane z działalnością gospodarczą należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Należy także wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2011 r. ITPP1/443-259/11/MS, w której organ stwierdził, że "za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych". Podobnie w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 sierpnia 2012 r., nr IPTPP1/443-470/12-2/MW, w której organ przyznał, że "dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny prawa do Znaku na rzecz swojej żony. W tym miejscu należy podkreślić, że żona Wnioskodawcy będzie prowadziła działalność gospodarczą z wykorzystaniem darowanego Znaku. Zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy jest zarządzanie i licencjonowanie wartości niematerialnych i prawnych. W ramach prowadzonej działalności żona odpłatnie udostępnia znajdujące się w jej majątku wartości niematerialne i prawne. Jej szerokie kontakty biznesowe oraz doświadczenie umożliwiają zwiększenie rentowności danych transakcji w stosunku do sytuacji, gdyby Wnioskodawca decydował się na samodzielną działalność w tym zakresie. Niezależnie Wnioskodawca utrzyma możliwość korzystania ze Znaku w ramach prowadzonej działalności na podstawie umowy licencji zawartej z żoną po dokonaniu darowizny.

W związku z powyższym, w przedmiotowym stanie faktycznym, darowizna także po stronie Wnioskodawcy pozostaje w związku z działalnością gospodarczą podatnika, z uwagi na fakt, że umowa darowizny przewiduje przeniesienie na żonę Wnioskodawcy Znaku, który wykorzystywany w działalności żony generował będzie zyski, w których partycypował będzie na podstawie odrębnej umowy Wnioskodawca. Na podstawie odrębnej umowy Wnioskodawca będzie bowiem czerpał zyski z umów licencyjnych zawartych przez jego żonę, których przedmiotem będzie uprzednio darowany Znak. W efekcie, przeniesienie w drodze darowizny Znaku nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Podsumowując należy wskazać, że celem darowizny, nie jest dokonanie przysporzenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, lecz przekazanie na rzecz żony Wnioskodawcy składnika majątku (Znaku) w celu uzyskania przez Wnioskodawcę korzyści związanych z zyskami wynikającymi z umów licencyjnych dotyczących Znaku zawartych pomiędzy żoną a jej kontrahentami. Świadczenie w ramach darowizny nie jest więc dokonane na cele osobiste, tym bardziej, że po przeniesieniu Znaku nadal będzie on wykorzystywany do działalności gospodarczej na podstawie udzielonej Wnioskodawcy przez jego żonę licencji. Z tego też względu jednoznacznie należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie przez opisaną w stanie faktycznym czynność darowizny, przesłanki z art. 8 ust. 2 w postaci konieczności wykonywania usługi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika jako warunku do uznania czynności za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, należy dokonywaną darowiznę uznać za czynność związaną z działalnością gospodarczą podatnika, która to czynność nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.