IPPP3/4512-1012/15-2/ISK - Skutki podatkowe sprzedaży udziałów w prawie własności działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2015 r. (data wpływu 10 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności działek - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Zdzisław P. wraz z małżonką Jadwigą P. na dzień złożenia wniosku są właścicielami 20 działek ewidencyjnych gruntu, dla których Sąd Rejonowy IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi jedną księgę wieczystą.

Są to działki:

A. nr 33/3 o pow. 0,0990 hektara; nr 33/4 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/5 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/6 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/7 o pow. 0,1001 hektara; nr 33/8 o pow. 0,1100 hektara; nr 33/9 o pow. 0,1010 hektara; nr 33/10 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/11 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/12 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/13 o pow. 0,0999 hektara; nr 33/14 o pow. 0,1360 hektara; nr 33/15 o pow. 0,1053 hektara; nr 33/16 o pow. 0,0950 hektara; nr 33/17 o pow. 0,0950 hektara; nr 33/18 o pow. 0,1052 hektara (razem 16 działek - wszystkie położone w gminie - wyżej wskazane dane dotyczące powierzchni działek pochodzą z ostatecznej decyzji podziałowej wydzielającej ww. działki ewidencyjne);

B. nr 87/4 o pow. 0,1500 hektara; nr 87/7 o pow. 1,9400 hektara; nr 87/8 o pow. 0,1781 hektara; nr 87/9 o pow. 0,3597 hektara (razem 4 działki - wszystkie położone w gminie - wyżej wskazane dane dotyczące powierzchni działek pochodzą z ostatecznej decyzji podziałowej wydzielającej ww. działki ewidencyjne).

Działki ewidencyjne gruntu wskazane w pkt (A) zostały utworzone w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 33 położonej w gminie (województwo). Podział został dokonany na mocy decyzji Burmistrza z dnia 14 lipca 2014 r. sprawa znak. Poza działkami ewidencyjnymi gruntu wskazanymi w pkt (A) w wyniku ww. decyzji zostały wydzielone również działki nr 33/1 o pow. 0,0990 hektara oraz 33/2 o pow. 0,0742 hektara (wydzielone pod budowę drogi), które na mocy ww. decyzji stały się własnością gminy z dniem, w którym ww. decyzja stała się ostateczna. Ww. decyzja nie została zaskarżona, stała się więc ostateczna i na dzień złożenia niniejszego wniosku działki o nr 33/1, 33/2 stanowią własność gminy (informacyjnie Wnioskodawca wskazuje również, że zarówno ww. podział dokonany ww. decyzją, jak również fakt przejścia własności na gminę dwóch wyżej wymienionych działek nie został ujawniony na dzień składania niniejszego wniosku w księdze wieczystej. W ww. decyzji wskazano ponadto, że decyzja została wydana pod warunkiem, iż przy zbywaniu wydzielonych w wyniku podziału działek oznaczonych nr 33/10, 33/11, 33/12, 33/16, 33/17 zostanie ustanowiona odpowiednia służebność przez działkę nr 33/14 na drodze cywilno-prawnej lub zostanie sprzedany udział w prawie do tej działki stanowiącej drogę wewnętrzną.

Przed podziałem ww. działki ewidencyjnej gruntu nr 33 w dniu 31 sierpnia 2010 r. Rada Miejska uchwałą uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który swoim zasięgiem obejmował ww. działkę nr 33 na mocy którego działka ta została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową z towarzyszeniem usług oraz część tej działki została przeznaczona pod drogi. Ww. plan miejscowy obowiązuje na dzień złożenia niniejszego wniosku.

Działki ewidencyjne gruntu wskazane w pkt (B) zostały utworzone w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 87 położonej w gminie (województwo). Podział został dokonany na mocy decyzji Burmistrza z dnia 14 lipca 2013 r. (w decyzji została wpisana błędną data - decyzja została faktycznie wydana w 2014 r. najprawdopodobniej w dniu 14 lipca 2014 r.) sprawa znak. Poza działkami ewidencyjnymi gruntu wskazanymi w pkt (B) w wyniku ww. decyzji zostały wydzielone również działki: nr 87/1 o pow. 1,439 hektara; nr 87/2 o pow. 0,0342 hektara; nr 87/3 o pow. 0,1500 hektara; nr 87/5 o pow. 0,1500 hektara; nr 87/6 o pow. 0,1500 hektara. Działki nr 87/1 o pow. 1,439 hektara; nr 87/2 o pow. 0,0342 hektara zostały wydzielone pod budowę drogi i na mocy ww. decyzji stały się własnością gminy z dniem, w którym ww. decyzja stała się ostateczna. Ww. decyzja nie została zaskarżona, stała się więc ostateczna i na dzień złożenia niniejszego wniosku działki o nr 87/1 oraz 87/2 stanowią własność gminy. W dziale III księgi wieczystej wpisane jest ostrzeżenie o niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym wskazujące na przejście własności działek nr 87/1 oraz 87/2 na własność gminy. Działki nr 87/3, nr 87/5, nr 87/6 zostały przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę przekazane w darowiźnie osobom trzecim.

Przed podziałem ww. działki ewidencyjnej gruntu nr 87 położonej w obrębie S. w dniu 28 lutego 2010 r. Rada Miejska uchwałą uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wsi S. gmina na mocy, którego działka ta została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową z towarzyszeniem usług, część terenu ww. działki uzyskała przeznaczenie: lasy, grunty zadrzewione, zakrzewione, oraz inna cześć tej działki została przeznaczona pod drogi. Ww. plan miejscowy obowiązuje na dzień złożenia niniejszego wniosku.

Wnioskodawca wraz z małżonką Jadwigą P. stali się właścicielami gruntów, które obecnie po ww. podziale geodezyjnym stanowią działki wskazane w pkt (A) i (B) na mocy dwóch niżej wskazanych zdarzeń o charakterze prawnym.

W wyniku umowy darowizny z dnia 9 stycznia 1992 r. Wnioskodawca wraz z małżoną Jadwigą P. nabyli na własność (na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej) udział w wysokości #189; w prawie własności ww. gruntów (tekst jedn.: nieruchomości gruntowej, w skład której na dzień otrzymania darowizny wchodziły również grunty odpowiadające działkom, których własność przeszła później na rzecz Gminy na mocy ww. decyzji Gminy oraz działkom, które zostały darowane przez Wnioskodawcę i jego małżonkę na rzecz osób trzecich). Darczyńcą była matka małżonki Wnioskodawcy.

W wyniku nabycia spadku małżonka Wnioskodawcy Jadwiga P. nabyła po swoim wuju udział w wysokości #189; w prawie własności ww. gruntów (tekst jedn.: nieruchomości gruntowej, w skład której na dzień przejścia prawa do spadku wchodziły również grunty odpowiadające działkom, których własność przeszła później na rzecz Gminy na mocy ww. decyzji Gminy oraz działkom, które zostały darowane przez Wnioskodawcę i jego małżonkę na rzecz osób trzecich). Ww. nabycie spadku zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 24 września 1997 r. Oznacza to, że prawo własności nieruchomości gruntowej, która według stanu prawnego na dzień złożenia niniejszego wniosku złożona jest z 20 działek ewidencyjnych gruntu wskazanych w pkt (A) i (B) przedstawia się w ten sposób, że:

* Wnioskodawca wraz z małżonką Jadwigą P. na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej są właścicielami udziału w wysokości #189;.

* małżonka Wnioskodawcy Jadwiga P. jest właścicielem udziału w wysokości #189; (majątek osobisty Jadwigi P.).

W celu usunięcia wszelkich wątpliwości faktycznych Wnioskodawca wskazuje ponadto:

4. Wnioskodawca Zdzisław P. i jego małżonka zawarli umowę z podmiotem, który zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości gruntowych, w celu sprzedaży niżej wskazanych działek ewidencyjnych gruntu, które powstały w wyniku przeprowadzonego podziału. Ww. umowa ma standardowy charakter - pośrednik świadczy swoje usługi w zamian za prowizję od przyszłej umowy (umów) sprzedaży;

5. Wnioskodawca Zdzisław P. i jego małżonka nie doprowadzali żadnych instalacji, czy też przyłączy do ww. nieruchomości gruntowej i nie zamierzają podejmować w tym zakresie działań w przyszłości;

6. Wnioskodawca wskazuje, że nie zamierza przeznaczać środków pieniężnych jakie uzyska wraz z małżonką ze sprzedaży poszczególnych działek ewidencyjnych gruntu na zakup innych nieruchomości.

Wszelkie wskazane powyżej zastrzeżenia składające się na opisany stan faktyczny odnoszą się również do pojedynczych działek ewidencyjnych gruntu wchodzących obecnie w skład ww. nieruchomości gruntowej, jak również działek ewidencyjnych gruntu, które wchodziły w skład ww. nieruchomości gruntowej przed dokonanym podziałem.

Złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy przedstawionego poniżej zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca Zdzisław P. i jego małżonka zamierzają sprzedać działki ewidencyjne położone w Gminie oznaczone nr 33/3 o pow. 0,0990 hektara; nr 33/4 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/5 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/6 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/7 o pow. 0,1001 hektara; nr 33/9 o pow. 0,1010 hektara; nr 33/10 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/11 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/12 o pow. 0,0900 hektara; nr 33/13 o pow. 0,0999 hektara (10 działek). Ponadto Wnioskodawca i jego małżonka zamierzają sprzedać cześć posiadanych przez nich udziałów w prawie własności działki oznaczonych nr 33/14 o pow. 0,1360 hektara położonej w Gminie, która nie została przyjęta na mocy ww. decyzji na własność Gminy i stanowić będzie drogę dojazdową do części z ww. działek.

Z uwagi na układ własności każdej z ww. działek ewidencyjnych gruntu sprzedaż jakiejkolwiek działki ewidencyjnej gruntu odbywać się będzie przez umowę, której stroną będzie Wnioskodawca, jak również jego małżonka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży jakichkolwiek udziałów, których jest właścicielem (wraz z małżonką Jadwigą P. na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej) w prawie własności którejkolwiek z 11 działek ewidencyjnych gruntu wskazanych w opisie niniejszego wniosku (przy czym pytanie dotyczy sprzedaży udziałów, jak również części udziałów w prawie własności jednej jak i większej ilości wskazanych działek, w tym wszystkich wskazanych działek) na rzecz jednej lub większej ilości osób zobowiązany będzie do zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z ww. tytułu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT (tak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. I FSK 603/06, lex nr 261626). Definicja pojęcia podatnika ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania, o ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza zakres przedmiotowy opodatkowania, to zdefiniowanie pojęcia podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania. W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Jak wynika z ww. orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego obie przesłanki muszą wystąpić łącznie. Przepisy ustawy nie wyrażają tego wprost, niemniej z ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku w ogólności, w tym również podatku od towarów i usług, wynika konieczność, aby podmiot wykonujący czynność opodatkowaną występował w odniesieniu do niej jako podatnik.

Regulacje Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej: "Dyrektywa VAT 2006/112/WE") wyrażają ten wymóg wprost - stanowią bowiem o wykonywaniu czynności opodatkowanych przez podatnika działającego w takim charakterze.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011.177.1054 j.t. z późn. zm., zwanej dalej: "ustawą o VAT") na swój własny użytek definiują pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT. Nie można więc utożsamiać działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT z działalnością gospodarczą, o której mowa w prawie działalności gospodarczej. Nie będzie także na gruncie ustawy o VAT znajdować zastosowania definicja działalności gospodarczej sformułowana w ordynacji podatkowej ani tym bardziej zawarta w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT będzie dany podmiot tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonał w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności będących dostawą towarów (czy też świadczeniem usług) niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji - nie podlega opodatkowaniu.

Należy zatem stwierdzić, że - zwłaszcza w odniesieniu do osób fizycznych - podatnikiem VAT się bywa. Status ten nie jest zaś stałą cechą danego podmiotu. Pomimo, że ustawa o VAT nie wyraża tego wprost, przyjąć należy, że działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 stycznia 2010 r. I FSK 1626/08, lex nr 558842 wskazał:

Dla oceny, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych jest opodatkowaną działalnością gospodarczą, w ramach której sprzedawca działa w charakterze podatnika, należy kierować się poniższymi kryteriami. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec. (...) Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. (...) Nie budzi żadnych wątpliwości to, że zawodowa (profesjonalna) działalność handlowca polega na nabywaniu i towarów i ich późniejszej sprzedaży z zyskiem. Ponadto taka profesjonalna działalność handlowa - co do zasady - nie jest ograniczona w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Sprzedaż działek budowlanych wydzielonych z gospodarstwa rolnego ograniczona jest do wskazanej we wniosku liczby działek. Wskazuje to na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży. Zatem taka działalność jest działalnością okazjonalną i nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

Tylko gdy osoba sprzedająca takie działki swoim zachowaniem wykaże, że realizując tę sprzedaż działa i chce działać w charakterze podatnika (handlowca, który nabył grunty w celu ich zbycia i chce oprócz tej sprzedaży kontynuować tego rodzaju aktywność), czyli podmiotu prowadzącego w tym zakresie działalność profesjonalną, stałą i zorganizowaną - sprzedaż taka będzie opodatkowana VAT.

Należy uznać, że przedstawione powyżej stanowisko ma charakter ugruntowany w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, co potwierdzają m.in. następujące orzeczenia: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13, lex nr 1455822, g.prawna 2014/91/3; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 października 2013 r., I FSK 1414/12 Rzeczposp. PCD 2013/230/4; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., I FSK 1118/11, lex 1162866; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r., I FSK 1814/11, lex nr 1126216; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2011 r., I FSK 1536/10, lex nr 1144873; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 lutego 2010 r., I SA/PO 1015/09, lex nr 559520; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2009 r., I FSK 1043/08; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2009 r., I FSK 1629/07, lex nr 508260; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2008 r., I FSK 253/08, lex nr 469692; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2008 r., I FSK 475/07, lex nr 465817, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie 7 Sędziów z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07, lex 304985; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2007 r., I FSK 603/06, lex nr 261626, Rzeczposp. PCD 2007/6/143.

Na szczególną uwagę zasługują również następujące poglądy wyrażone we wskazanych poniżej orzeczeniach sądów administracyjnych:

* nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w calach osobistych. - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2008 r., I FSK 253/08, lex nr 469692;

* taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie 7 Sędziów z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07, lex nr 304985;

* samo zamieszczenie ogłoszenia w piśmie, czy w internecie (środkach przekazu będących w powszechnym użyciu) bez wskazania, że ogłoszenia miały cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagały większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec. - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2014 r., I FSK 811/13, lex nr 1504236.

Pomocne w udzieleniu odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie może być także odwołanie się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE. Najczęściej powoływanym orzeczeniem w tym zakresie jest w wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-I 81/10, w którym wskazano:

* (pkt 36) z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. S. 1-3013, pkt 32.

* (pkt 37) należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

* (pkt 39) inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy VAT.

* (pkt 40) takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

* (pkt 41) działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego niemożna uznać za czynność związaną ze zwykłym wkonywaniem prawa własności.

* (pkt 45) zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy (zob. wyrok z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM, Rec. S. 1-4295, pkt 58; z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 BBL, Zb. Orz. S. 1-10157, pkt 39.

* (pkt 49) w związku z powyższym trzeba odpowiedzieć na postawione pytania w ten sposób, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy VAT, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Podkreślenia wymaga również fakt, że Polska (jako państwo członkowskie UE) nie skorzystała z możliwości przewidzianej w Dyrektywie VAT 2006/112/WE, zgodnie z którą można uznać za podatnika każdego, kto dokonuje okazjonalnych dostaw nieruchomości (w tym terenów budowlanych), czy też nie. W toku postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości UE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 (Słaby V. Minister Finansów oraz Kuć, Jeziorska-Kuć V. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie) Rząd Polski (przez swoich przedstawicieli) utrzymywał, iż Polska skorzystała z możliwości wyrażonej w art. 12 Dyrektywy VAT 2006/112/WE, zaś jego implementacja nastąpiła w art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Trybunał uchylił się od jednoznacznej oceny tego, czy tak jest w istocie, pozostawiając ją sądowi krajowemu. Wydaje się przy tym, że nastąpiło to z przyczyn formalnych (kwestia ta nie była przedmiotem pytań prejudycjalnych), w uzasadnieniu wyroku Trybunał sugeruje jednak, że raczej Polska nie implementowała regulacji zawartej w art. 12 Dyrektywy. Analiza uregulowań krajowych prowadzi do takiego właśnie wniosku. W tym zakresie również ukształtowana została już jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych, zgodnie, z którą nie doszło do ww. implementacji - tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2011 r., I FSK 1536/10, lex nr 1144873; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., I FSK 1118/11, lex 1162866; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13 lex nr 1455822, G. Prawna 2014/91/3.

Zgodnie z ugruntowaną linia orzeczniczą sadów administracyjnych dla oceny niniejszej sprawy nie ma znaczenia sam fakt podziału działek gruntu dokonany na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki. Zgodnie z:

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2008 r., I FSK 253/08, lex nr 469692 - zbycie, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, z uwagi na brak przesłanek uznania tej działalności za taką (brak zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru);

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2009 r., I FSK 1629/07, lex nr 508260 - mając powyższe na uwadze, kluczową kwestią wydaje się ustalenie, czy sprzedane przez Skarżącą działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego jej majątek osobisty, czy też z gruntu, który został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jedynie bowiem udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie przesądza, czy dokonane czynności sprzedaży podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT;

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., I FSK 1118/11, lex nr 1162866 - podobnie okoliczność, że przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca;

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2014 r., I FSK 811/13, lex nr 1504236 - fakt pojedynczych, czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca, zaś zarówno podział nieruchomości, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym;

* wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lipca 2014 r., I SA/PO 210/14, lex nr 1503623 - należy także zauważyć, że w powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazano także, iż okoliczność, że przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, jak również liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów, nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą;

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13, lex nr 1651672 - same bowiem czynności - mające charakter aktywności o niewielkiej skali inwestycyjnej, jak np. podziału działki z wydzieleniem koniecznych dróg wewnętrznych zapewniających dojazd oraz podjęcia zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży działek - nie wykraczałyby poza aktywność mieszczącą się w granicach zarządu nieruchomością prywatną;

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2014 r., I FSK 774/13, lex nr 1478727 - nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościach dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca;

* wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r., I FSK 621/13, lex nr 1480690 zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności);

* wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 lutego 2014 r., I SA/PO 675/13, lex nr 1440433 - wystąpienie o warunki zabudowy oraz dokonanie z własnej inicjatywy podziału nieruchomości na mniejsze działki gruntu nie przesądza, że podatnik staje się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem. Działania te mieszczą się w ramach zarządu własnym majątkiem. Wiadomym jest powszechnie, że przed zbyciem jakiegokolwiek składnika majątku, każdy rozsądnie działający podmiot dąży do podniesienia jego wartości i uzyskania jak najwyższej ceny. Nie jest to natomiast przesłanka automatycznie kwalifikująca działanie jako zawodowe jego wykonywanie.

Ww. linia orzecznicza została ukształtowana również m.in. przez następujące orzeczenia, w których sądy rozpatrywały sprawy, w których wydzielone zostały działki ewidencyjne gruntu - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 lutego 2010 r., I SA/PO 1015/09, lex nr 559520; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie 7 Sędziów NSA W-wa z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07, o. NSA i WSA 2008/1/8, M. Podat. 2007/12/2, POP 2008/2/28, PP 2008/2/42, Glosa 2008/1/136; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2007 r. I FSK 603/06, lex nr 261626, Rzeczposp. PCD 2007/6/143; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2008 r., I FSK 475/07, lex nr 465817; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2009 r., I FSK 1043/08, o NSA i WSA 2010/6/121, lex nr 653474, POP 2010/2/175-177; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2014 r., I FSK 781/13, lex nr 1455822, G. Prawna 2014/91/3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na Wnioskodawcę oraz jego małżonkę został na podstawie umowy darowizny z dnia 9 stycznia 1992 r., przeniesiony udział w wysokości #189; w prawie własność nieruchomości gruntowej, która obejmuje obecnie 20 działek ewidencyjnych gruntu. Oczywistym jest, że w przypadku umowy darowizny Wnioskodawca nie musi legitymować się żadnym zamiarem w stosunku do nabytego udziału poza wyrażeniem zgody na przyjęcie darowizny. Umowa darowizny polega bowiem na nieodpłatnym przysporzeniu. Niewątpliwie w okolicznościach niniejszej sprawy - ze względu na sposób nabycia w drodze umowy darowizny - nie jest możliwe stwierdzenie, że nabycie udziału w ww. nieruchomości, nastąpiło w celach handlowych. Analogicznie sytuacja przedstawia się, co do udziału w wysokości #189; w prawie własności ww. nieruchomości gruntowej, który to udział został nabyty przez małżonkę Wnioskodawcy do jej majątku osobistego w drodze dziedziczenia. Nabycie w drodze dziedziczenia następuje z mocy prawa i nie wymaga nawet co do zasady składania oświadczeń ze strony spadkobiercy.

Zwrócić należy również uwagę, że upłynął znaczny okres czasu pomiędzy nabyciem ww. udziałów przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę, a planowaną obecnie sprzedażą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika ponadto, że Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań (czynności) w stosunku do ww. nieruchomości gruntowej, które pozwalałaby uznać, że prowadzi On działalność gospodarczą w zakresie planowanej sprzedaży. Okoliczność podziału geodezyjnego działek jaki został dokonany przez Wnioskodawcę i jego małżonkę, jak wynika z przytoczonego powyżej orzecznictwa, mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i nie może być samodzielną przesłanką do uznania, że Wnioskodawca występuje w roli przedsiębiorcy. Również podpisanie umowy z podmiotem, który zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości gruntowych, w celu sprzedaży objętych pytaniem działek ewidencyjnych gruntu nie świadczy o tym, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

Przywołane orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje również, że elementem decydującym dla określenia w jakim charakterze działa dana osoba nie jest liczba i zakres transakcji sprzedaży. Niewątpliwie w przypadku sprzedaży wszystkich objętych pytaniem działek ewidencyjnych gruntu Wnioskodawca dokona wyłącznie wyprzedaży majątku prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu - w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy - oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy - zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu - oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jeżeli zatem przed sprzedażą Wnioskodawca nie podejmie wymienionych wyżej czynności to sam fakt podziału nie jest czynnością wykraczającą poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowi aktywności w rozporządzaniu tymi nieruchomościami, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami 20 działek ewidencyjnych gruntu dla których prowadzona jest jedna księga wieczysta. Przed podziałem grunty te stanowiły dwie działki dla których to Rada Miejska uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na mocy którego działki te zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową z towarzyszeniem usług, część tych działek została przeznaczona pod drogi a część uzyskała przeznaczenie: lasy, grunty zadrzewione, zakrzewione. Po podziale na mniejsze działki niektóre zostały wydzielone pod budowę drogi i na mocy decyzji stały się własnością gminy. Kilka działek zostało przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę przekazane w darowiźnie osobom trzecim.

Wnioskodawca wraz z małżonką Jadwigą P. stali się właścicielami części przedmiotowych gruntów na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej w drodze darowizny od matki małżonki Wnioskodawcy. Pozostałą część przedmiotowych gruntów małżonka Wnioskodawcy otrzymała w spadku po swoim wuju.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż:

4. Wnioskodawca i jego małżonka zawarli umowę z podmiotem, który zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości gruntowych, w celu sprzedaży niżej wskazanych działek ewidencyjnych gruntu, które powstały w wyniku przeprowadzonego podziału. Ww. umowa ma standardowy charakter - pośrednik świadczy swoje usługi w zamian za prowizję od przyszłej umowy (umów) sprzedaży;

5. Wnioskodawca i jego małżonka nie doprowadzali żadnych instalacji, czy też przyłączy do ww. nieruchomości gruntowej i nie zamierzają podejmować w tym zakresie działań w przyszłości;

6. Wnioskodawca nie zamierza przeznaczać środków pieniężnych jakie uzyska wraz z małżonką ze sprzedaży poszczególnych działek ewidencyjnych gruntu na zakup innych nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziałów w prawie własności poszczególnych działek, powstałych z podzielenia działki nr 33 i 87.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, treści powołanych przepisów prawa, jak również aktualnego orzecznictwa sądowego, prowadzi do stwierdzenia, że brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług w związku z zamierzaną sprzedażą udziałów w prawie własności wskazanych działek. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży udziałów we własności wskazanych działek gruntu, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z wniosku wynika, że nabycie gruntu nastąpiło w drodze darowizny od matki małżonki Wnioskodawcy, a oprócz podziału przedmiotowego gruntu na mniejsze działki Wnioskodawca nie wykazał jakiejkolwiek innej aktywności w celu przygotowania gruntu do sprzedaży, ani nie będzie wykonywał jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności tych działek (np. uzbrojenie terenu), tj. czynności charakterystycznych dla wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto opisane działki nie były wykorzystywane w żaden komercyjny sposób (Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej lub rolniczej), nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, itp. Przy sprzedaży planowane jest skorzystanie z usług pośrednika w sprzedaży nieruchomości co w przedmiotowym przypadku należy uznać za typowe działanie w zakresie informowania potencjalnych nabywców o ofercie sprzedaży. W konsekwencji, przy uwzględnieniu braku ze strony Wnioskodawcy działań marketingowych należy stwierdzić, że dokonując planowanej sprzedaży Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka sprzedaż nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, ale będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. Wnioskodawca będzie dokonywał zbycia udziałów należących do majątku prywatnego.

Zatem planowana sprzedaż udziałów w działkach gruntu należących do majątku prywatnego - w okolicznościach przedstawionych we wniosku #8722; nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy sprzedaż odbędzie się na rzecz jednej lub kilku osób.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanego, a nie dla żony będącej współwłaścicielką działek będących przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.