IPPP3/443-993/09-2/MPe - Stosowanie "uproszczonej" metody obliczania podatku należnego przy sprzedaży samoobsługowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania "uproszczonej" metody obliczania podatku należnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania "uproszczonej" metody obliczania podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zasadniczym przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa Sp. z o.o. (dalej P. lub Spółka) jest sprzedaż detaliczna z automatów sprzedających, klasyfikowana wg PKD 2007 do grupowania 47.99 Z. Sprzedaż przy użyciu owych urządzeń służących do automatycznej sprzedaży, realizowana jest w systemie bezobsługowym. Automaty przyjmują należność i wydają towar. Tą drogą Spółka dokonuje sprzedaży towarów opodatkowanych według różnych stawek. Automaty wydają bowiem np. rosół czy sok owocowy podlegające opodatkowaniu podatkiem w stawce 7 % ale także kawę czy herbatę podlegające opodatkowaniu w stawce 22 %.

Spółka nie prowadzi tą drogą sprzedaży paliw płynnych i gazowych oraz towarów wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Spółka nie dokonuje także innej niż poprzez automaty sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej czy rolników ryczałtowych.

Obok sprzedaży przy użyciu automatów, Spółka dokonuje także sprzedaży bez użycia automatów, ale nie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej czy rolnikom ryczałtowym, a sprzedaż tą dokumentuje fakturami VAT. Także tą drogą Spółka dokonuje sprzedaży towarów opodatkowanych według różnych stawek.

W strukturze udokumentowanych zakupów towarów sprzedawanych poprzez automaty jak i bez ich użycia są towary opodatkowane różnymi stawkami podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonując obliczenia kwoty podatku należnego według struktury zakupów na zasadach przewidzianych w art. 84 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. podziałowi wg proporcji zakupów podlega całość sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym, tj. zarówno kwoty należne ze sprzedaży z użyciem automatów, jak i kwoty należne ze sprzedaży udokumentowanej fakturami.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 84 ust. 1. ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nakazuje dokonać podziału sprzedaży towarów w danym miesiącu w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego miesiąca, w którym dokonano zakupu. Dla obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej odsprzedaży według cen obejmujących podatek. W opinii Spółki oznacza to, że podziałowi podlega cała sprzedaż towarów handlowych w danym miesiącu, obliczona według cen obejmujących podatek. Za taką wykładnią tego przepisu przemawia również pogląd wyrażony przez orzecznictwo (vide wyrok NSA w K z dnia 19 stycznia 2000 r., I SA/Kr 1270/98 oraz wyrok NSA w K z dnia 23 marca 2000 r., I SA/Kr 883/98), iż metoda wynikająca z treści przytoczonego przepisu oparta jest na założeniu, że w dłuższych okresach czasu wartość podatku należnego obliczonego na jej podstawie zbliży się do wartości, jaka byłaby ustalona metodą dokładniejszą (np. w oparciu o faktury oraz przy zastosowaniu kas rejestrujących).

Skoro więc przytoczony przepis określa w istocie zryczałtowany (uproszczony) sposób obliczenia podatku należnego, jest on przepisem szczególnym, który wyłącza zastosowanie przepisów ogólnych tj. przepisu art. 108 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Zważywszy na powyższe Spółka uważa, iż dokonując obliczenia kwoty podatku należnego według struktury zakupów na zasadach przewidzianych w art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. powinna podziałowi wg proporcji zakupów poddać całość sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym, tj. zarówno kwoty należne ze sprzedaży z użyciem automatów, jak i kwoty należne ze sprzedaży udokumentowanej fakturami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnicy świadczący usługi w zakresie handlu, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej według różnych stawek, a nie są obowiązani prowadzić ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1, mogą w celu obliczenia kwoty podatku należnego dokonać podziału sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego okresu, w którym dokonano zakupu. Do obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według cen uwzględniających podatek.

W myśl zaś art. 85 ustawy w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

Wskazane regulacje prawne dotyczą szczególnych przypadków określenia wysokości podatku należnego i co do zasady prowadzą do uproszczenia procedury obliczania wysokości zobowiązania podatkowego. Możliwość zastosowania uproszczonej metody obliczania wysokości podatku należnego ograniczona jest jednak podmiotowo. Z metody tej mogą bowiem skorzystać jedynie ci podatnicy, którzy spełniają wymagania określone w ww. przepisie, tj. prowadzą działalność handlową, w której stosuje się różne stawki podatku lub również zwolnienie od podatku, a jednocześnie nie są zobowiązani do używania kas rejestrujących. Z kolei przez pojęcie "podział sprzedaży towarów" należy rozumieć obowiązek ustalenia wartości sprzedaży towarów, która będzie podstawą ustalenia należnego podatku według poszczególnych stawek podatku od towarów i usług, w proporcji wynikającej z zakupów podatnika. Ponadto zauważyć należy, iż stosując metodę określoną w przepisie art. 84 podatnik dokonuje podziału sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym, w oparciu o proporcje, wynikające z udokumentowanych zakupów w okresie, w którym dokonał zakupów. Ustalając proporcje dotyczące zakupów należy zatem brać pod uwagę jedynie te towary, które przeznaczone są do dalszej sprzedaży, a więc towary mające "charakter handlowy".

Ze złożonego wniosku wynika, iż zasadniczym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna z automatów towarów opodatkowanych 7 % i 22 % stawką podatku od towarów i usług, takich jak rosół, sok owocowy, kawa i herbata. Ponadto Spółka korzysta ze zwolnienia z ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ustosunkowując się do powyższego zauważyć należy, iż przewidziana w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług metoda obliczania podatku należnego dotyczy wyłącznie podatników świadczących usługi w zakresie handlu. Prawa do wyboru tej formy obliczania wysokości podatku należnego nie mają podatnicy prowadzący działalność o charakterze produkcyjnym, czy też w zakresie usług gastronomicznych. Przez handlową działalność usługową należy rozumieć dokonywanie dostaw towarów uprzednio zakupionych w celu ich dalszej odsprzedaży. Działalność ta polega zatem na sprzedaży towarów w stanie nieprzetworzonym. Z kolei zakres prowadzonej przez Spółkę działalności polega na sprzedaży z automatów samosprzedających m.in. rosołu, kawy i herbaty - w stanie gotowym do spożycia wskazuje, że nie jest to działalność usługowa w zakresie handlu. W takim przypadku sprzedawany jest bowiem towar inny niż ten, który został zakupiony i stosowanie reguł określonych w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług prowadziłoby do zakłócenia proporcji określonych w tym przepisie.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, iż wyliczając podatek należny, Spółka nie może tego dokonywać w sposób przewidziany art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. na podstawie struktury udokumentowanych zakupów. Wskazać należy, iż kwestia dotycząca czy podziałowi wg proporcji zakupów podlega całość sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym, tj. zarówno kwoty należne ze sprzedaży z użyciem automatów, jak i kwoty należne ze sprzedaży udokumentowanej fakturami, pozostają poza zakresem przedmiotowego rozstrzygnięcia, bowiem tut. Organ nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy odnośnie prawa do stosowania metody opisanej w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.