IPPP3/443-982/10-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) na wezwanie z dnia 17 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za obrót opłaty ponoszonej przez klienta domu maklerskiego - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za obrót opłaty ponoszonej przez klienta domu maklerskiego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-982/10-2/KB z dnia 17 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dom Maklerski (dalej także Spółka albo Wnioskodawca) zamierza rozpocząć świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu energią elektryczną realizowanego przez giełdy towarowe (dalej GT), w szczególności przez Towarową Giełdę Energii S.A. Zgodnie z art. 38b ustawy o giełdach towarowych Spółka pośrednicząc w obrocie energią elektryczną działałby w imieniu własnym ale na rachunek klienta. Schemat działań podejmowanych przez Spółkę wyglądałby następująco: działając w imieniu własnym, ale na rachunek klienta dającego zlecenie Wnioskodawca nabywałby albo zbywałby energię elektryczną W przypadku otrzymania zlecenia sprzedaży Spółka będzie nabywała energię elektryczną od swego klienta i następnie będzie sprzedawała energię elektryczną na rzecz TGE albo na rzecz odbiorców końcowych rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawa energetycznego (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), dalej Prawo energetyczne. Zgodnie z art. 9a ust. 1 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1 (świadectwo wytworzenia energii w odnawialnym źródle energii - dalej: świadectwo pochodzenia), albo uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 2 tej ustawy. Z kolei na podstawie art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9I ust. 1 ustawy (potwierdzenie wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji, czyli równoczesnym wytwarzaniu ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej w trakcie tego samego procesu technologicznego), dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo uiścić opłatę zastępczą obliczoną w sposób określony w ust. 8a ustawy - Prawo energetyczne. Opłaty zastępcze, o których mowa powyżej, stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i należy je uiścić na wyodrębnione rachunki tego Funduszu do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy. W związku z powyższym DM jako sprzedawca energii odbiorcom końcowym zobowiązany będzie uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji odpowiednią ilość świadectw pochodzenia i świadectw pochodzenia z kogeneracji (dalej łącznie nazywanych świadectwami pochodzenia) albo uiścić opłatę zastępczą. Jednocześnie należy zauważyć, że Prezes URE na wniosek podmiotów którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia energii umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub w części. Stosownie do art. 9e ust. 13 Prawa energetycznego dom maklerski wykonując obowiązek w odniesieniu do realizowanych na TGE transakcji nabycia energii elektrycznej na zlecenie odbiorców końcowych, może złożyć do Prezesa URE wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia należących do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, o ile dołączy pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez towarowy dom maklerski (dalej TDM) lub dom maklerski (dalej DM>). Oznacza to, że jeśli odbiorca końcowy (np. spółka obrotu) zleca Wnioskodawcy nabycie energii elektrycznej na TGE co technicznie wygląda w ten sposób, że Spółka nabywa energię od TGE i następnie sprzedaje ją swemu klientowi co oznacza, że po stronie Wnioskodawcy jako podmiotu sprzedającego energię elektryczną odbiorcy końcowemu powstaje obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia albo zapłaty opłaty zastępczej. Przepisy Prawa Energetycznego umożliwiają spełnienie tego obowiązku przez Spółkę w wyniku umorzenia świadectw pochodzenia będących własnością odbiorcy końcowego klienta Spółki. W myśl art. 9a ust. 1d Prawa energetycznego realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej przez TDM lub DM może nastąpić po złożeniu przez składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez TDM lub DM obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta między TDM lub DM a składającym zlecenie. Spółka zamierza wprowadzić odpowiednie postanowienia do swoich regulaminów, zgodnie z którymi odbiorcy końcowi zlecający nabycie energii elektrycznej będą zobowiązani do poniesienia na rzecz Spółki opłaty odpowiadającej wielkości opłaty zastępczej, o ile nie umorzą świadectw pochodzenia wydając przy tym zgodę na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata ponoszona przez klienta Wnioskodawcy równa kwocie opłaty zastępczej stanowić będzie obrót opodatkowany podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata ponoszona przez klienta Wnioskodawcy równa kwocie opłaty zastępczej stanowić będzie obrót opodatkowany podatkiem VAT.

Stosownie do art. 30 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania czynności maklerskich stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonanie usługi.

Stosownie do regulaminu świadczeń usług brokerskich Spółki w określonych sytuacjach odbiorcy końcowi zlecający nabycie energii elektrycznej, jeśli nie umorzą świadectw pochodzenia wydając przy tym zgodę na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez Spółkę, będą zobowiązani do poniesienia na rzecz Wnioskodawcy opłaty odpowiadającej wielkości opłaty zastępczej. Opłata ta stanowić będzie element wynagrodzenia za świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu energią elektryczną i, w związku z tym, będzie tak jak pozostałe elementy tego wynagrodzenia opodatkowana podatkiem VAT i udokumentowana fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Treść art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej "Dyrektywa 112") podstawę opodatkowania w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, innych niż wymienione w artykułach 74-77, obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę, które dostawca albo usługodawca otrzymał od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.

W myśl art. 78 Dyrektywy 112 do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Do celów akapitu pierwszego lit. b, państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Spółka zamierza rozpocząć świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu energią elektryczną realizowanego przez giełdy towarowe, w szczególności przez TGE. Zgodnie z art. 38b ustawy o giełdach towarowych Spółka pośrednicząc w obrocie energią elektryczną działałaby w imieniu własnym ale na rachunek klienta. Schemat działań podejmowanych przez Spółkę wyglądałby następująco: działając w imieniu własnym, ale na rachunek klienta dającego zlecenie Wnioskodawca nabywałby albo zbywałby energię elektryczną W przypadku otrzymania zlecenia sprzedaży Spółka będzie nabywała energię elektryczną od swego klienta i następnie będzie sprzedawała energię elektryczną na rzecz TGE albo na rzecz odbiorców końcowych w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawa energetycznego (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), dalej Prawo energetyczne. Wnioskodawca, twierdzi, że jako sprzedawca energii odbiorcom końcowym zobowiązany będzie uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji odpowiednią ilość świadectw pochodzenia albo uiścić opłatę zastępczą. Jednocześnie należy zauważyć, że Prezes URE na wniosek podmiotów którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia energii umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub w części. Opłaty zastępcze, o których mowa powyżej, stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i należy je uiścić na wyodrębnione rachunki tego funduszu do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy.

W przypadku gdy odbiorca końcowy (np. spółka obrotu) zleca Wnioskodawcy nabycie energii elektrycznej na TGE, co technicznie wygląda w ten sposób, że Spółka nabywa energię od TGE i następnie sprzedaje ją swemu klientowi, po stronie Wnioskodawcy jako podmiotu sprzedającego energię elektryczną odbiorcy końcowemu powstaje obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia albo zapłaty opłaty zastępczej. Przepisy Prawa Energetycznego umożliwiają spełnienie tego obowiązku przez Spółkę w wyniku umorzenia świadectw pochodzenia będących własnością odbiorcy końcowego klienta Spółki. W myśl art. 9a ust. 1d Prawa energetycznego realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej przez TDM lub DM może nastąpić po złożeniu przez składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez TDM lub DM obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta między TDM lub DM a składającym zlecenie. Spółka zamierza wprowadzić odpowiednie postanowienia do swoich regulaminów, zgodnie z którymi odbiorcy końcowi zlecający nabycie energii elektrycznej będą zobowiązani do poniesienia na rzecz Spółki opłaty odpowiadającej wielkości opłaty zastępczej, o ile nie umorzą świadectw pochodzenia wydając przy tym zgodę na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez Wnioskodawcę.

Z powyższego wynika, że Spółka ma wątpliwości w zakresie uznania opłaty ponoszonej przez klienta Wnioskodawcy równej kwocie opłaty zastępczej za obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Analiza powyższych przepisów pozwala stwierdzić, że w przypadku świadczenia usług maklerskich, do podstawy opodatkowania zaliczamy wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą usługodawca otrzyma w zamian za świadczenie usług, od usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiego świadczenia. Do podstawy opodatkowania wlicza się również koszty dodatkowe, podatki, cła, opłaty, i inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

A zatem, biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że opłata ponoszona przez klienta Wnioskodawcy równa kwocie opłaty zastępczej będzie stanowić obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.