IPPP3/443-976/11-2/JK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 września 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-976/11-2/JK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi personalizacji kart płatniczych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi personalizacji kart płatniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług personalizacji kart płatniczych w rozumieniu realizacji ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.; dalej: "Prawo bankowe") tj. kart identyfikujących wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniających do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty a niekiedy także do dokonywania wypłaty lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu (dalej zwanych: "kartami"). Usługi w zakresie personalizacji kart są świadczone przez Spółkę na rzecz banków i innych instytucji finansowych. Celem tych usług jest umożliwienie realizowania transakcji dokonywanych przy użyciu kart płatniczych.

Usługa personalizacji kart płatniczych ma charakter kompleksowej usługi i polega na nanoszeniu danych posiadacza karty lub innych danych alfanumerycznych na kartę płatniczą oraz na kodowaniu paska magnetycznego i mikroprocesora. Obejmuje ona przede wszystkim następujące czynności:

a.

wykonanie personalizacji obejmującej:

* nanoszenie określonych danych na kartę (awers i rewers);

* nanoszenie danych na pasek magnetyczny (kodowanie paska magnetycznego);

* nanoszenie danych na mikroprocesor (kodowanie mikroprocesora);

b.

nanoszenie na kartę płatniczą dodatkowych informacji:

* zdjęcia;

* skanowanego podpisu posiadacza karty;

* "kodu kreskowego";

c.

pakowanie spersonalizowanych kart płatniczych w sposób uzgodniony z bankiem lub inną instytucją finansową np. indywidualnie w koperty razem z materiałami dodatkowymi, w opakowania zbiorcze do poszczególnych oddziałów banku;

d.

przygotowanie raportów w formie elektronicznej odnośnie ilości spersonalizowanych kart płatniczych.

Jak wynika z powyższego, przedmiotowa usługa należy do grupy usług mających na celu organizację i obsługę bezgotówkowego obrotu pieniężnego dokonywanego przy użyciu kart, a jej celem jest umożliwienie realizowania transakcji finansowych przy użyciu kart płatniczych. Usługa ta jest częścią procesu wprowadzania kart płatniczych do obiegu i gwarancją prawidłowego rozliczania transakcji bezgotówkowych. Personalizacja stanowi warunek niezbędny do wprowadzenia karty do używania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym i stosowania jako instrumentu służącego do dokonywania transakcji płatniczych.

Prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę w zakresie świadczenia usług personalizacji kart jest następstwem podziału przez wydzielenie spółki F. S.A. (dalej: "F."; działającej wcześniej pod firmą "P. S.A.") dokonanego w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.; dalej: "k.s.h.") poprzez przeniesienie części majątku F. na Spółkę (działającą w momencie podziału przez wydzielenie pod firmą F. Sp. z o.o.) w zamian za udziały Spółki, które zostały objęte przez akcjonariuszy F. Zmiana firmy Spółki z "F. Sp. z o.o." na "T. Sp. z o.o." nastąpiła w dniu 26 kwietnia 2011 r.

W związku z i w ramach podziału przez wydzielenie F., Spółce przypadły wszystkie aktywa i pasywa F. wydzielone jako zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej: "ZCP"), której przedmiotem było świadczenie usług personalizacji kart (tzw. "działalność personalizacyjna"). Spółka przejęła więc od F. wszystkie składniki majątku trwałego i wyposażenia wykorzystywanego do wykonywania działalności personalizacyjnej, jak również wszelkie prawa i obowiązki oraz należności i zobowiązania związane z tą działalnością. Spółka stała się także podmiotem wszelkich praw, obowiązków, należności i zobowiązań wynikających z umów handlowych związanych z działalnością personalizacyjną, których przed podziałem stroną była F. Przejęła ona również pracowników F. zatrudnionych bezpośrednio przy prowadzeniu działalności personalizacyjnej w trybie art. 23 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.; dalej: "k.p.").

Jak wynika z powyższego, wskutek przeprowadzonego podziału przez wydzielenie F., Spółka przejęła od F. wszystkie składniki materialne i niematerialne, prawne i faktyczne wykorzystywane przez F. do dnia podziału przez wydzielenie do świadczenia usług w zakresie personalizacji kart. Z momentem dokonania działań restrukturyzacyjnych, F. zaprzestała świadczenia przedmiotowych usług, a świadczenie tych usług zostało przejęte i kontynuowane przez Spółkę.

Do momentu przejęcia działalności personalizacyjnej przez Spółkę od F., F. traktowała świadczenie usług personalizacji kart dla celów rozliczania VAT, jako podlegające zwolnieniu od opodatkowania VAT, przy czym:

* na gruncie stanu prawnego obowiązującego do dnia 1 stycznia 2011 r. F. traktowała te usługi jako usługi pośrednictwa finansowego podlegające zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. Przy czym, możliwość i zasadność takiej klasyfikacji przedmiotowych usług została potwierdzona przez Ośrodek Standardów klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w wydanej na wniosek i na rzecz F. (działającej wówczas pod firma "P. S.A.") klasyfikacji statystycznej z dnia 26 kwietnia 2005 r.

* w związku ze zmianą z dniem 1 stycznia 2011 r. stanu prawnego w zakresie zwolnień od opodatkowania VAT, począwszy od tej daty F. stosowała zwolnienie od opodatkowania VAT w stosunku do świadczenia usług personalizacji kart na podstawie regulacji znowelizowanego art. 43 ustawy o VAT. Zasadność i prawidłowość stosowania zwolnienia od opodatkowania VAT do usług w zakresie personalizacji kart po dniu 1stycznia 2011 r. została potwierdzona przez Ministra Finansów działającego poprzez Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej dla F. interpretacji z dnia 1 kwietnia 2011 r. (znak: IPPP1-443-20/11-2/EK).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mając na uwadze przedstawiony w stanie faktycznym opis, charakter prawny, funkcję oraz cel świadczonych przez Spółkę kompleksowych usług personalizacji kart płatniczych, jak również okoliczności przejęcia świadczenia tych usług od F., Spółka postępuje prawidłowo traktując świadczenie przedmiotowych usług jako podlegające zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając przedstawiony w stanie faktycznym opis, charakter prawny, funkcję oraz cel świadczonych przez nią kompleksowych usług personalizacji kart płatniczych, jak również okoliczności przejęcia świadczenia tych usług od F., w świetle art. 43 ustawy o VAT powinna ona stosować zwolnienie od opodatkowania VAT w stosunku do świadczenia przedmiotowych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Stosownie natomiast do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 40, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 40. Przy czym, art. 43 ust. 14 ustawy o VAT stanowi, że przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 40. Dodatkowo, w myśl art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 40 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

Odnosząc powyższe regulacje do oceny zasad opodatkowania VAT, jakim powinny podlegać świadczone przez Spółkę kompleksowe usługi personalizacji kart płatniczych, w ocenie Spółki, w pierwszej kolejności wskazać należy, że na tle znowelizowanych przepisów ustawy o VAT nie wzbudza żadnych wątpliwości fakt, iż usługi świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty należą do usług "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych" wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Za powyższą kwalifikacją takich usług jednoznacznie przemawiają bowiem odpowiednie regulacje Prawa bankowego oraz ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1385 z późn. zm.; dalej "ustawa o EIP"), do których odwołanie się jest uzasadnione w analizowanym przypadku ze względu na to, że ustawodawca nowelizując ustawę o VAT w zakresie zasad opodatkowania tym podatkiem usług o charakterze finansowym nie zdecydował się na wprowadzenie do niej żadnych legalnych definicji pojęć użytych przez siebie w opisach tych usług. Na potrzebę odwoływania się do innych regulacji prawnych w celu każdorazowego ustalenia zakresu usług o charakterze finansowym, do których powinno znajdować zastosowanie przedmiotowych zwolnień od opodatkowania VAT zwrócono również uwagę w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawę o VAT, w którym wskazano m.in., że "sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług ubezpieczeniowych i finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego i ubezpieczeniowego".

W związku z powyższym, w celu zrekonstruowania zakresu usług opisanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, przede wszystkim konieczne jest odwołanie się do innych ustaw odnoszących się do problematyki usług o charakterze finansowym. Należy więc wskazać, że zgodnie z art. 5 Prawa bankowego, czynnościami bankowymi są m.in. prowadzenie rachunków bankowych, przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych oraz wydawanie kart płatniczych i wykonywanie operacji przy ich użyciu. Stosownie natomiast do art. 63 Prawa bankowego, rozliczenia pieniężne dokonywane za pośrednictwem banków przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych. Przy czym, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności poleceniem zapłaty, poleceniem przelewu lub kartą płatniczą. Dodatkowo, w myśl art. 3 ustawy o EIP, zasady udostępniania, sposób korzystania z karty płatniczej (która jest elektronicznym instrumentem płatniczym w rozumieniu tej ustawy) oraz rodzaje operacji, jakie mogą być dokonywane przy użyciu takiej karty przez jej posiadacza, do których ustawa o EIP zalicza wypłatę gotówki, wydanie polecenia przelewu lub polecenia zapłaty albo dokonanie zapłaty przy użyciu elektronicznego instrumentu płatniczego, określa umowa o elektroniczny instrument płatniczy, która zawierana jest pomiędzy wydawcą karty (bankiem lub inną instytucją finansową) i jej posiadaczem.

W ocenie Spółki, powyższe regulacje nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że do usług "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych" zaliczają się usługi w zakresie rozliczenia i przekazania środków pieniężnych oraz inne usługi związane, które są świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty. Należy przy tym dodatkowo zaznaczyć, że w świetle przytoczonych powyżej przepisów Prawa bankowego i ustawy o EIP oraz innych właściwych regulacji nie ma żadnych podstaw do kwalifikacji przedmiotowych usług świadczonych przez banki lub inne instytucje finansowe jako usług pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że ustawodawca nigdzie nie zdecydował się na ustawowe zdefiniowanie terminu "oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług" zasadne jest również odwołanie się do rezultatów wykładni językowej tego terminu w przedmiotowym zakresie.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) pośrednictwo oznacza "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy". W świetle przytoczonej definicji, nie ma wątpliwości, że usługi banku bądź innej instytucji finansowej w zakresie rozliczenia i przekazania środków pieniężnych oraz inne usługi związane, świadczone w konsekwencji dokonania zapłaty przy użyciu karty płatniczej nie mogą być uznane za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych". Spółka pragnie przy tym dodatkowo podnieść, że zgodnie z ugruntowanym poglądem wykładnia językowa przepisów prawa podatkowego stanowi nie tylko punkt wyjścia wykładni tego prawa, ale także zakreśla jej granice. Możliwy sens słów oraz zwrotów jest bowiem nieprzekraczalną barierą procesów wykładni, a jej przekroczenie prowadzi nieuchronnie do rozstrzygnięcia interpretacyjnego contra legem, (B. Brzeziński, "Szkice z wykładni prawa podatkowego", Gdańsk 2002, s. 20 i n.).

Za ewentualną możliwością traktowania tych usług jako usług pośrednictwa w świadczeniu usług "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych" nie przemawia również okoliczność, że na gruncie stanu prawnego obowiązującego do dnia 1 stycznia 2011 r. usługi te, jak wszystkie inne usługi o charakterze finansowym, w świetle PKWiU i załącznika nr 4 do ustawy o VAT nazywane były "usługami pośrednictwa finansowego". Stosowane do dnia 1 stycznia 2011 r. nazewnictwo w stosunku do usług o charakterze finansowym było bowiem mylące, gdyż istotą (naturą) wielu takich usług, w tym tych o których teraz mowa, nie jest i nigdy nie było typowe pośrednictwo. W praktyce oraz w literaturze przedmiotu wielokrotnie wskazywano więc, że w istocie usługi pośrednictwa finansowego w rozumieniu ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2011 r. to wszelkiego rodzaju usługi finansowe mieszczące się w sekcji J PKWiU z 1997 r. (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. komentarz, LEX, 2010, wyd. IV).

Na marginesie, Spółka pragnie także zaznaczyć, że omówione powyżej usługi banków oraz innych instytucji finansowych nie mogą być również traktowane jako usługi ściągania długów, w tym factoringu, usługi doradztwa bądź usługi w zakresie leasingu wyłączone ze zwolnienia od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy o VAT.

Mając na uwadze omówiony powyżej charakter prawny oraz kwalifikację podatkową usług świadczonych przez banki lub inne instytucje finansowe w związku z dokonaniem płatności za określone towary lub usługi przy użyciu karty płatniczej, a w szczególności fakt, że usługi te nie są usługami pośrednictwa, zdaniem Spółki świadczone przez nią kompleksowe usługi personalizacji kart płatniczych powinny być traktowane jako usługi pomocnicze do tych usług w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT (za tym, że przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT traktuje o usługach pomocniczych do usług finansowych przemawia nie tylko jego brzmienie w powiązaniu z regulacją art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, ale również przebieg prac parlamentarnych w Komisji Finansów Publicznych sejmu RP nad jego uchwaleniem, podczas których omawiając tę regulację prawną wprost mówiono, że dotyczy ona usług pomocniczych (zob. Kancelaria Sejmu, Biuro Komisji Sejmowych, Biuletyn z posiedzenia Komisji Finansów Publicznych (nr 321) Nr 4075/VI kad. 4 sierpnia 2010 r. s. 11 i n.)

Świadczone przez Spółkę kompleksowe usługi personalizacji kart płatniczych bez wątpienia są bowiem usługami stanowiącymi element usług "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych" świadczonych przez banki lub inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usług wykonywanych przez banki bądź inne instytucje finansowe.

Analiza przedstawionego w stanie faktycznym niniejszego wniosku zakresu czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach kompleksowych usług personalizacji kart płatniczych jednoznacznie wskazuje, że są to usługi o charakterze samoistnym, niezależne od pozostałych czynności podejmowanych w celu wykonania usługi finansowej (usługi podstawowej) związanej z dokonaniem płatności przy użyciu karty płatniczej, które bez wątpienia są właściwe i niezbędne do świadczenia samej usługi finansowej "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych" wykonywanej przez banki lub inne instytucje finansowe. Jednocześnie usługi personalizacji kart płatniczych stanowią integralną część usługi finansowej (usługi podstawowej) świadczonej przez banki lub inne instytucje finansowe.

Usługi personalizacji kart płatniczych są bowiem funkcjonalnie związane z usługą podstawową i służą do realizacji celu tej usługi. Stanowią przy tym odróżniającą się całość, która wspomaga spełnienie się specyficznej, głównej funkcji usługi podstawowej, która w przeważającej mierze sprowadza się do zapewnienia prawidłowego rozliczenia i przekazania środków pieniężnych we właściwej wysokości w związku z dokonaniem płatności przy użyciu karty płatniczej. Usługa ta jest częścią procesu wprowadzania kart płatniczych do obiegu, bez których nie ma żadnej możliwości dokonywania transakcji płatniczych przy użyciu takich kart i gwarancją prawidłowego rozliczania transakcji bezgotówkowych. Personalizacja stanowi warunek niezbędny do wprowadzenia karty do używania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym i stosowania jako instrumentu służącego do dokonywania transakcji płatniczych.

Spółka pragnie wskazać, że z uwagi na zakres czynności podejmowanych w ramach świadczonej usługi personalizacji kart płatniczych, do których w szczególności należą:

a.

wykonanie personalizacji obejmującej:

* nanoszenie określonych danych na kartę (awers i rewers);

* nanoszenie danych na pasek magnetyczny (kodowanie paska magnetycznego);

* nanoszenie danych na mikroprocesor (kodowanie mikroprocesora);

b.

nanoszenie na kartę płatniczą dodatkowych informacji:

* zdjęcia;

* skanowanego podpisu posiadacza karty;

* "kodu kreskowego";

c.

pakowanie spersonalizowanych kart płatniczych w sposób uzgodniony z bankiem lub inną instytucją finansową np. indywidualnie w koperty razem z materiałami dodatkowymi, w opakowania zbiorcze do poszczególnych oddziałów banku;

d.

przygotowanie raportów w formie elektronicznej odnośnie ilości spersonalizowanych kart płatniczych.

Brak tej usługi w procesie przeprowadzania transakcji finansowej przy użyciu karty płatniczej, w praktyce czyniłby niemożliwym dokonanie zapłaty za nabywane towary lub usługi przy użyciu takiej karty. Tym samym, w przypadku wykluczenia usług personalizacji kart płatniczych z łańcucha czynności niezbędnych do dokonania i rozliczenia płatności dokonanej przy użyciu karty płatniczej, bank lub inna instytucja finansowa nie mogłaby świadczyć usług finansowych w zakresie transferów pieniężnych na rzecz swoich klientów. Usługi personalizacji kart płatniczych stanowią więc właściwy i konieczny element procesu przeprowadzania i rozliczania każdej płatności dokonywanej przy użyciu karty płatniczej.

Mając na uwadze, że charakter oraz cel i funkcja prawna usług personalizacji kart płatniczych pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż usługi te spełniają ogólne wymagania dla usług pomocniczych do usługi finansowej, przewidziane w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, w ocenie Spółki, na gruncie znowelizowanych przepisów ustawy o VAT powinna ona w dalszym ciągu stosować do nich zwolnienie od opodatkowania tym podatkiem.

Spółka pragnie przy tym podnieść, że w świetle art. 43 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku przysługuje wymienionym w nim czynnościom z mocy samego prawa. Z uwagi natomiast na to, iż zwolnienie z art. 43 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia przedmiotowego, dla jego zastosowania żadnego znaczenia nie ma status prawny podmiotu świadczącego usługi objęte tym zwolnieniem.

Uniezależnienie możliwości stosowania zwolnienia od opodatkowania VAT w stosunku do czynności wymienionych w art. 43 ustawy o VAT od statusu usługodawcy wynika również zarówno z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizacyjnej, jak i z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TS"). W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizacyjnej wskazano bowiem, że "proponowane zwolnienia usług (...) finansowych podlegających zwolnieniu oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi". TS w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania) stwierdził natomiast, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w artykule 13 (B) (d) (3) i (5) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 (1) (d) i (f) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1 z późn. zm., dalej: "Dyrektywa 112"), pod warunkiem że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej.

W celu uzasadnienia prawidłowości stosowania zwolnienia od opodatkowania VAT do usług personalizacji kart płatniczych, należy także wskazać, że zwolnienie z art. 43 ustawy o VAT nie jest w żadnym stopniu uzależnione nie tylko od statusu prawnego usługodawcy, lecz także od sposobu wykonania takiej usługi i więzów prawnych łączących takiego usługodawcę z bezpośrednim konsumentem usługi. Okoliczności te wynikają zarówno z treści art. 43 ustawy o VAT, który nie stawia żadnych warunków w przedmiotowym zakresie, jak i z dotychczasowego orzecznictwa sądów administracyjnych i TS. Zostały one bowiem bezpośrednio potwierdzone we wspomnianym już wyroku TS w sprawie SDC, jak i w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1582/08), w uzasadnieniu którego wskazano, że "na kanwie roztrząsanego tu przypadku wyłania się zasadniczy problem, czy o kwalifikacji danej czynności na potrzeby VAT-u decyduje wyłącznie forma jej wykonania, czy też wpływ na to ma również jej cel. Stanowisko wnoszącego skargę kasacyjną zdaje się wskazywać na decydujące znaczenie formy wykonania czynności. Stanowisko takie uznać jednak należy za wadliwe. Pomija ono tę okoliczność, że dokonując kwalifikacji danej czynności kierować należy się przede wszystkim jej funkcją prawną. Wniosek taki, a contrario, wyprowadzić zresztą można z wypowiedzi Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zawartych między innymi w wyrokach z dnia 26 czerwca 2008 r., nr T 442/03 (pkt 228, Lex nr 409911) oraz z dnia 22 października 2008 r., nr T 309/04 (pkt 228, Lex nr 455129)" oraz, iż "niezależnie od tego zwrócić należy uwagę na fakt, że nawet gdyby oceniana tu usługa (usługa finansowa SWIFT umożliwiająca bankom komunikowanie się między sobą w zakresie np. zlecenia przelewu, otrzymania przelewu, założenia lokaty, założenia depozytu, udzielenie kredytu lub informacji dotyczącej przelewów bezgotówkowych - przyp. M.Z.) wykonywana była (czy też mogła być wykonana) wyłącznie w sposób wyczerpujący wyżej opisaną definicję usług elektronicznych, to okoliczność taka sama w sobie nie wykluczałaby możliwości zakwalifikowania tej usługi do czynności pośrednictwa finansowego. Taki bowiem jest jej cel (czyli istota) albo funkcja prawna, która - jak wyżej zaznaczono - powinna posiadać decydujący wpływ na kwalifikację przedmiotowej czynności i związane z tym konsekwencje prawne. Na powyższe NSA zwrócił zresztą uwagę w wyroku tegoż Sądu z dnia 4 września 2008 r., sygn. I FSK 1252/07 (publ. w Jurysdykcji podatkowej nr 1 z 2009 r.)".

Należy przy tym wskazać na to, że wykładnia art. 43 ustawy o VAT powinna być dokonywana nie tylko w oparciu o jego brzmienie oraz formalne warunki jakie stawia, lecz także z uwzględnieniem ratio legis zwolnienia usług o charakterze finansowym, którym jest dążenie do upowszechnienia i poszerzenia dostępności takich usług dla szerokiej gamy konsumentów.

Na zakończenie Spółka pragnie podkreślić, że prawidłowość stosowania zwolnienia od opodatkowania VAT w stosunku do usług personalizacji kart była już przedmiotem oceny organów podatkowych w wydanej dla F. interpretacji z dnia 1 kwietnia 2011 r. (znak: IPPP1-443-20/11-2/EK). W przedmiotowej interpretacji, Minister Finansów działając poprzez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził prawidłowość i zasadność stosowania zwolnienia od opodatkowania VAT do świadczenia usług, których zakres, opis oraz faktyczny przebieg i wykonanie są tożsame z usługami objętymi zakresem niniejszego wniosku.

Spółka pragnie wskazać, że nie ma żadnych różnic pomiędzy usługami personalizacji kart świadczonymi przez nią, a usługami personalizacji kart świadczonymi przez F. do dnia dokonania podziału przez wydzielenie - usługi te mają bowiem taki sam charakter prawny, zakres, cel, przebieg, są świadczone na rzecz tych samych nabywców oraz przy wykorzystaniu tych samych środków (co szczegółowo zostało wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku).

Głównym celem przeprowadzonego podziału przez wydzielenie F. było dokonanie wyodrębnienia działalności personalizacyjnej ze struktur F. i przekazanie jej dalszego wykonywania Spółce przy zachowaniu ciągłości i tożsamości prawnej i faktycznej świadczonych usług personalizacji kart. Podział przez wydzielenie F. i przejęcie świadczenia usług personalizacji kart przez Spółkę w żaden sposób nie wpłynęło na zmianę charakteru, przebiegu i zasad świadczenia przedmiotowych usług.

Podsumowując, w ocenie Spółki zmiana podmiotu świadczącego usługi personalizacji kart przy zachowaniu tożsamości tych usług nie ma żadnego wpływu na aktualność stanowiska zajętego przez Ministra Finansów działającego poprzez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 1 kwietnia 2011 r. (znak: IPPP1-443-20/11-2/EK). Tym samym, w ocenie Spółki, uwzględniając przedstawiony w stanie faktycznym opis, charakter prawny, funkcję oraz cel świadczonych przez nią kompleksowych usług personalizacji kart płatniczych, jak również okoliczności przejęcia świadczenia tych usług od F., w świetle art. 43 ustawy o VAT powinna ona stosować zwolnienie od opodatkowania VAT w stosunku do świadczenia przedmiotowych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześni tut. Organ informuje, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl