IPPP3/443-970/09-4/KB - Zasady stosowania norm dopuszczalnych ubytków w przypadku zmiany kodów CN dla estrów metylowych kwasów tłuszczowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania norm dopuszczalnych ubytków w przypadku zmiany kodów CN dla estrów metylowych kwasów tłuszczowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania norm dopuszczalnych ubytków w przypadku zmiany kodów CN dla estrów metylowych kwasów tłuszczowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka posiada zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych, w których ma miejsce wprowadzanie, wyprowadzanie, magazynowanie oraz przeładunek estrów metylowych kwasów tłuszczowych (dalej: "estry"). Wyroby te przed dniem 31 grudnia 2006 r. były sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 99, obecnie są zaś sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 91, jako "monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych, zawierające objętościowo 96,54 % lub więcej estrów (FAMAE)".

Zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych wskazują, że estry wprowadzane, wyprowadzane, magazynowane i przeładowywane w składach podatkowych Spółki są sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 99.

Jako prowadzący skład podatkowy, Spółka ma obowiązek prowadzenia ilościowej lub ilościowo-wartościowej ewidencji wyrobów magazynowanych lub przeładowywanych w składzie. Prowadząc taką ewidencję, dla biokomponentów Spółka wskazuje kod zgodny z zezwoleniami na prowadzenie składów podatkowych, tj. CN 3824 90 99.

Dokumenty ADT wystawiane przez dostawców wyrobów akcyzowych (tu: estrów metylowych) dostarczanych do składów Spółka wskazują aktualny numer klasyfikacyjny CN 3824 90 91.

Należy podkreślić, że od uzyskania zezwoleń na prowadzenie składów Spółka wprowadza, wyprowadza, magazynuje i przeładowuje w składach podatkowych takie same estry, a zmiana ich kodu CN wynika jedynie ze zmian w Nomenklaturze Scalonej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla estrów, sklasyfikowanych obecnie pod kodem CN 3824 90 91, należy stosować normy dopuszczalnych ubytków ustalone przez Naczelnika Urzędu Celnego dla estrów o kodzie CN 3824 90 99.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, normy dopuszczalnych ubytków ustalone dla estrów pod rządami nieaktualnej Nomenklatury Scalonej (CN), odwołujące się do kodu CN 3824 90 99 mogą nadal być stosowane przez Spółkę. W szczególności, Spółka może stosować te normy, również jeśli w ewidencji prowadzonej w składzie podatkowym stosuje dla estrów kod CN 3824 90 91. Analogicznie, normy dopuszczalnych ubytków wydane dla CN 3824 90 91 mogą być stosowane, jeśli w ewidencji prowadzonej w składzie podatkowym Spółka wskazuje kod CN 3824 90 99. Estry metylowe wyższych kwasów tłuszczowych, czy to sklasyfikowane do CN 3824 90 99 czy do CN 3824 90 91, są tymi samymi wyrobami, dla których Naczelnik Urzędu Celnego określił normy dopuszczalnych ubytków. Stąd normy te mają zastosowanie do tych wyrobów niezależnie od tego, według jakiego kodu CN wyroby te są opisywane w ewidencjach prowadzonych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), dalej zwanej: ustawą, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 7 września 1987 r., str. 1 z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382 z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Zgodnie z art. 2 pkt 20 lit. a) i b) ustawy ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych oraz wszelkie straty napojów alkoholowych objętych zwolnieniem objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.

W myśl art. 5 ust. 1 obowiązującej do dnia 28 lutego 2009 r. ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.), akcyzie podlegały ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu.

Należy zauważyć, iż istotną zmianą w przepisach jest wyłączenie z definicji ubytków wyrobów akcyzowych obowiązującej do dnia 28 lutego 2009 r. strat powstających podczas produkcji wyrobów energetycznych.

W myśl art. 160 ust. 2 ustawy decyzje ustalające normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wydane na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.) i dotyczące norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia, które nie są ustalane na podstawie ustawy, tracą moc z dniem wejścia w życie ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż Spółka powinna wystąpić z wnioskiem o ustalenie norm dopuszczalnych ubytków, ponieważ decyzje ustalające normy dopuszczalnych ubytków wydane przed wejściem w życie ustawy tracą moc z dniem 1 marca 2009 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie trzecie przedstawione we wniosku, natomiast w zakresie odpowiedzi na pozostałe pytania zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.