IPPP3/443-963/11-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 października 2011 r. znak IPPP3/443-963/11-2/KB, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług reklamowo-marketingowo-promocyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług reklamowo-marketingowo-promocyjnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 października 2011 r. znak IPPP3/443-963/11-2/KB

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie usług marketingowo-reklamowych, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada numer NIP oraz NIP EU. Na zlecenie usługobiorcy kontrahenta zagranicznego unijnego, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (z siedzibą w Irlandii), Wnioskodawca wykonał usługi, za które wystawił faktury z podatkiem VAT naliczając stawkę 22% i 23% (dotyczy roku 2009, 2010, 2011)uznając te usługi za materialne. W ramach zleceń które polegały na organizacji szeregu konferencji i imprez towarzyszących zarówno w Polsce jak i na terenie innych państw - członków Unii Europejskiej wykonano następujący zakres usług:

* organizacja konferencji (w tym m.in.: wynajem sali konferencyjnej, hostess, catering, materiały konferencyjne),

* organizacja imprez towarzyszących (w tym m.in.: wynajem sali konferencyjnej, hostess, catering),

* przygotowanie materiałów reklamowych przygotowanych w ramach konferencji, kampania marketingowa w internecie (pozycjonowanie),

* mailingi - generowanie projektów biznesowych,

* organizacja spotkań biznesowych,

* opłaty za pakiety konferencyjne - możliwość wykonania prezentacji przez usługobiorcę (prezentacje wykonywali przedstawiciele oddziału polskiego usługobiorcy).

Po wykonaniu zlecenia, które obejmowało zadania przeprowadzone

* tylko na terenie Polski,

* na terenie zarówno Polski jak i innych krajów,

miały miejsce następujące zdarzenia:

Usługobiorca zwrócił się do Wnioskodawcy o wystawienie faktur korygujących i zwrot naliczonego podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wskazane w opisie stanu faktycznego czynności nie są to usługi typu: reklama telewizyjna, reklama w prasie, na billboardach, plakatach, mają natomiast na celu prezentowanie oferty zleceniodawcy np. broszury produktowe (opis produktów), konferencje, seminaria; wspieranie sprzedaży np. mailingi (generowanie projektów), telemarketing; reklamowanie za pomocą materiałów reklamowych np. smycze z logo. Według Wnioskodawcy są to usługi reklamowo-marketingowo-promocyjne, które wykonywane są niezależnie od siebie, jednakże wszystkie służą temu samemu celowi, to jest promują/reklamują markę zleceniodawcy i w tym sensie stanowią kompleksową usługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie zostały wystawione faktury z 22% i 23% (dotyczy roku 2009, 2010 i 2011) podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Postąpił jak powyżej bowiem wykonane usługi uznał jako materialne. Zasięgał porady Krajowej Informacji Podatkowej oraz w Urzędzie Skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku do towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich świadczenia. Prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia wskazuje, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czy też w innym kraju.

W ustawie o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r., generalną zasadę, którą należało się kierować w celu określenia miejsca świadczenia usług zawarto w art. 27 ust. 1. Zgodnie z nią, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.

Dla powyższej zasady przewidziane były wyjątki. Stosownie do obowiązującego do ww. daty ust. 3 tegoż artykułu, w związku z ust. 4 pkt 2, czyli w przypadku usług reklamy oraz doradztwa w zakresie oprogramowania, świadczonych na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Należy wskazać, iż od 1 stycznia 2010 r., przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uległy zmianie na mocy ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504). W wyniku ww. nowelizacji ustawodawca dokonał zmian m.in. w zakresie przepisów określających miejsce świadczenia usług, które w obecnie obowiązującej wersji ustawy zawarte są w art. 28a-28n.

Od powyższej daty, zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatnika zawarta jest w art. 28b ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, za zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Ustawodawca wprowadzając wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, wymienił przypadki, dla których występuje inne niż określone w tym artykule miejsce świadczenia usług.

Na potrzeby stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, w art. 28a ustawy ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z punktem 1 tego artykułu, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie usług marketingowo-reklamowych, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada numer NIP oraz NIP EU. Na zlecenie usługobiorcy kontrahenta zagranicznego unijnego, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (z siedzibą w Irlandii), Wnioskodawca wykonał usługi, za które wystawił faktury z podatkiem VAT naliczając stawkę 22% i 23% (dotyczy roku 2009, 2010, 2011) uznając te usługi za materialne. W ramach zleceń które polegały na organizacji szeregu konferencji i imprez towarzyszących zarówno w Polsce jak i na terenie innych państw - członków Unii Europejskiej wykonano następujący zakres usług:

* organizacja konferencji (w tym m.in.: wynajem sali konferencyjnej, hostess, catering, materiały konferencyjne),

* organizacja imprez towarzyszących (w tym m.in.: wynajem sali konferencyjnej, hostess, catering),

* przygotowanie materiałów reklamowych przygotowanych w ramach konferencji, kampania marketingowa w internecie (pozycjonowanie),

* mailingi - generowanie projektów biznesowych,

* organizacja spotkań biznesowych,

* opłaty za pakiety konferencyjne - możliwość wykonania prezentacji przez usługobiorcę (prezentacje wykonywali przedstawiciele oddziału polskiego usługobiorcy).

Wnioskodawca wskazał, że są to usługi reklamowo-marketingowo-promocyjne, które wykonywane są niezależnie od siebie, jednakże wszystkie służą temu samemu celowi, to jest promują/reklamują markę zleceniodawcy i w tym sensie stanowią kompleksową usługę.

Wobec braku w ustawie o podatku od towarów i usług definicji legalnej usług reklamy, należy posiłkować się definicjami zawartymi w literaturze fachowej lub słowniku języka polskiego. Niezależnie od źródła, z definicji przedmiotowych usług, należy wywieźć, że świadczenie usług reklamy ukierunkowane jest na osiągnięcie określonego celu - zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu oferowanego towaru/usługi. Są to bowiem działania, obejmujące szerokie spektrum, począwszy od badań rynku, a skończywszy na reklamie, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach/usługach. Zatem usługi te należą do tego rodzaju usług, przy świadczeniu których mogą zostać wykonane różnorodne czynności. W konsekwencji wskazane we wniosku usługi należy uznać za usługi reklamy, o których była mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Natomiast, dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nim zastrzeżenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia usług będących przedmiotem wniosku należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule.

Wobec powyższego, uwzględniając powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż w odniesieniu do stanu faktycznego mającego miejsce w latach 2009-2011, miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania przedmiotowych usług, było i jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę, czyli terytorium Irlandii. Przy czym należy zaznaczyć, że miejsce świadczenia przedmiotowych usług wykonanych w okresie do 31 grudnia 2009 r. należało ustalać w oparciu o art. 27 ust. 3 w powiązaniu z ust. 4 pkt 2 tego artykułu, natomiast w odniesieniu do usług wykonywanych od 1 stycznia 2010 r. -w oparciu o obowiązujący od tego dnia przepis art. 28b ust. 1 ustawy. A zatem Wnioskodawca niesłusznie wystawił faktury z naliczonym podatkiem VAT.

Tym samym postępowanie oraz stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.