IPPP3/443-962/11-4/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 8 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z o.o. Oprócz produkcji aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej, która jest jej głównym przedmiotem działalności, wykonuje szereg innych czynności, które są wyszczególnione w umowie spółki jako przedmiot działalności m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z). W 2009 r. została zawarta przez Spółkę umowa leasingu operacyjnego na 3 lata, której przedmiotem był samochód osobowy. W 2010 r. za zgodą finansującego samochód został oddany w podnajem innej firmie, która stała się użytkownikiem ww. przedmiotu. W 2011 r. Spółka podjęła decyzję o wcześniejszym zakończeniu umowy leasingu. Procedura wcześniejszego zakończenia umowy wymagała, aby finansujący wystawił na Spółkę fakturę na samochód osobowy ze stawką podatku 23%, a następnie Spółka wystawiła fakturę sprzedaży tego samego samochodu osobowego do tej samej firmy leasingowej. Wartość była zbieżna do ceny rynkowej samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT z faktury wystawionej na Spółkę przez firmę leasingową, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, Spółka ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT, ponieważ ograniczenie w odliczaniu VAT przy zakupie samochodu osobowego nie stosuje się m.in. w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż samochodów osobowych lub oddanie ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Spółka nabyła samochód osobowy w celu jego dalszej odsprzedaży. W dniu nabycia Spółka dokonała odpłatnej dostawy nabytego w tym celu samochodu osobowego, którego nie ujęła w ewidencji środków trwałych i traktowała wyłącznie jako towar handlowy. Można przypuszczać, że wprowadzenie tego przepisu przez ustawodawcę dające możliwość odliczania VAT w całości w przypadku zakupu samochodu osobowego, gdy przedmiotem działalności jest odsprzedaż tych pojazdów, miało na celu uniknięcie kumulowania podatku, który w tej części nie podlegałby odliczeniu na każdym etapie obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia i użytkowania samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku od nabycia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów osobowych oraz paliw wykorzystywanych do ich napędu, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

I tak, w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z). W 2009 r. została zawarta przez Spółkę umowa leasingu operacyjnego na 3 lata, której przedmiotem był samochód osobowy. W 2010 r. za zgodą finansującego samochód został oddany w podnajem innej firmie, która stała się użytkownikiem ww. przedmiotu. W 2011 r. Spółka podjęła decyzję o wcześniejszym zakończeniu umowy leasingu. Procedura wcześniejszego zakończenia umowy wymagała, aby finansujący wystawił na Spółkę fakturę na samochód osobowy ze stawką podatku 23%, a następnie Spółka ta wystawiła fakturę sprzedaży tego samego samochodu osobowego do tej firmy leasingowej.

Wątpliwości Spółki budzi w zaistniałej sytuacji prawo do odliczenia całości (100%) podatku naliczonego z faktury wystawionej na jej rzecz przez firmę leasingową, potwierdzającej sprzedaż ww. samochodu osobowego.

Odnosząc się do powyższego należy mieć na uwadze, iż leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. W kontekście powyższego należy więc przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - nie związaną z samą umową leasingu.

W związku z powyższym, skoro wykup przedmiotu leasingu (samochodu osobowego) jest odrębną czynnością - dostawą towaru - nie związaną z samą umową leasingu, to w zaistniałej sytuacji należy brać pod uwagę zapisy ww. art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy nowelizującej i z uwagi na fakt, iż nabywany przez Spółkę od firmy leasingowej samochód osobowy jest zaraz po tym zakupie przez Spółkę sprzedawany tej firmie (tj. nabywany jest z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży), będzie ona miała prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu jego zakupu.

W związku z powyższym stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.