IPPP3/443-960/11-3/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (złożonym osobiście w dniu 7 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury i obliczenia proporcji odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury i obliczenia proporcji odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada działkę budowlaną zakupioną pod budowę budynku usługowo-mieszkalnego. Małżonkowie obecnie uzyskali pozwolenie na budowę tego budynku. Parter oraz dwa pomieszczenia w piwnicy są przeznaczone na działalność gospodarczą (sklep chemiczno-kosmetyczny) prowadzoną przez Wnioskodawczynię i będą środkami trwałymi.

Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Budynek będzie miał powierzchnię użytkową 604,82 m ^2. Z tego na działalność gospodarczą Wnioskodawczyni ma być przeznaczony parter - 176,7 m ² oraz część piwnicy 62,42 m ² - w sumie 239,12 m ^2. Na pierwszym i drugim piętrze będą znajdować się mieszkania - na pierwszym piętrze o powierzchni użytkowej 176,01 m ^2, na drugim - 176,61 m ^2, które razem z pozostałą częścią piwnicy (13,08 m ²) nie będą służyły działalności opodatkowanej prowadzonej przez wnioskodawczynię przeznaczone są pod wynajem prywatny prowadzony przez męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej również k.c., regulujące kwestie własności. Stosownie do art. 195 k.c. własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a jak stanowi art. 198 k.c. każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Natomiast z przepisu art. 206 k.c. wynika, iż każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom. Korzystanie z rzeczy wspólnej obejmuje możliwość używania rzeczy. Prawo do współużytkowania rzeczy wspólnej obejmuje również uprawnienia do pobierania pożytków i partycypowania w innych przychodach rzeczy. Zakres tych uprawnień określony jest wielkością udziału każdego ze współwłaścicieli. W analogiczny sposób obciążają współwłaścicieli wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Oznacza to np. że współwłaściciel, który dokonał nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem współwłasności, może się domagać zwrotu ich w części od pozostałych współwłaścicieli stosownie do ich wielkości.

Zatem w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, jeśli są to osoby fizyczne, dla celów podatku od towarów i usług traktuje się je w taki sam sposób jak inne osoby fizyczne. Wynika to z postanowień Działu IV k.c., w którym mówi się, iż współwłasność stanowi odmianę własności i wyraża się tym, że własność określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości przysługuje co najmniej dwóm podmiotom. Oznacza to, że każdego ze współwłaścicieli należy traktować jako odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ponadto w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Faktury wystawiane przez podatników VAT pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są one dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji, jak również stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z treści przywołanych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, zaś dane zawarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest odrębnym podatnikiem tego podatku.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występują małżonkowie, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży na ich rzecz, powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem na nabytej do wspólności majątkowej działce zamierzają wnieść budynek usługowo-mieszkalny. W części budynku, wynoszącej 39,54% powierzchni, Wnioskodawczyni zamierza prowadzić działalność gospodarczą (sklep chemiczno-kosmetyczny), pozostałą część (60,46% powierzchni) mąż Wnioskodawczyni będzie wynajmował na cele mieszkaniowe.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wystawienia faktur dokumentujących roboty budowlane prowadzone przy wznoszeniu budynku na etapie budowy "stanu surowego" oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków.

W przedstawionych okolicznościach, kiedy roboty budowlane dotyczą wspólnego budynku, nabywcą tych robót dotyczących całości obiektu (w stanie surowym) są współwłaściciele - w rozpatrywanej sprawie małżonkowie. Wobec tego na podstawie § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, dane małżonków jako nabywców usług budowlanych winny być wymienione na fakturze wystawionej stosowanie do art. 106 ust. 1 ustawy.

Rozpatrując prawo do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać na treść art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Odnosząc zatem powyższe przepisy do zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku stwierdzić należy, że w przypadku gdy małżonkowie pozostają we wspólności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne (kupują działkę i budują na niej budynek), którego część jest używana wyłącznie do celów opodatkowanych (sprzedaż artykułów chemicznych i kosmetycznych) przez jednego z małżonków a wydatki dotyczą części wspólnych (bo do takich należy zaliczyć budynek w stanie surowym), to Wnioskodawczyni korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od części towarów i usług, które będą używane do celów prowadzonego przedsiębiorstwa, o ile odliczona kwota nie będzie przekraczała udziału Wnioskodawczyni we współwłasności tego budynku.

Skoro w przedmiotowej sprawie udział powierzchni wykorzystywanej do działalności opodatkowanej prowadzonej przez Wnioskodawczynię do powierzchni całkowitej wynosi 39,54%, to Wnioskodawczyni posiada prawo do odliczenia takiej części wydatków ponoszonych na budowę obiektu w stanie surowym. Należy również zauważyć, iż wskazana proporcja dotyczy sytuacji, kiedy udział Wnioskodawczyni w majątku wspólnym wynosi co najmniej 39,54%.

Reasumując, faktura dokumentująca nabycie przez małżonków robót budowlanych dotyczących wzniesienia należącego do majątku wspólnego budynku usługowo-mieszkalnego winna być wystawiona przez sprzedawcę na oboje małżonków. Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy Wnioskodawczyni posiada prawo do odliczenia części 39,54% wydatków ponoszonych na budowę obiektu (w stanie surowym) przeznaczonego na działalność gospodarczą Wnioskodawczyni podlegającej opodatkowaniu.

Zatem, w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wystawienia faktury i obliczenia proporcji odliczenia podatku naliczonego, natomiast w zakresie stawki podatku na budowę budynku mieszkalno-usługowego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie o nr IPPP3/443-960/11-4/JF.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.