IPPP3/443-938/10-2/SM - Określenie skutków utraty przez spółkę statusu przedstawiciela podatkowego w ujęciu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2010 r. (data wpływu 23 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty statusu przedstawiciela podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty statusu przedstawiciela podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z siedzibą w Polsce świadczy na rzecz podatników nieposiadających siedziby (zamieszkania) ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Wspólnoty, a zobowiązanych do rejestracji w Polsce dla celów podatku VAT, usługi przedstawiciela podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 7-9 ustawy o VAT. Spółka spełnia wszystkie warunki konieczne do ustanowienia przedstawiciela podatkowego wskazane w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego. Spółka zastanawia się nad konsekwencjami podatkowymi i biznesowymi w przypadku, gdyby przestała spełniać jeden z warunków koniecznych do ustanowienia przedstawiciela podatkowego, w szczególności gdyby nieterminowo rozliczała podatek od towarów i usług oraz inne podatki stanowiące dochód budżetu państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zaistnienia faktu niespełniania przez Spółkę warunków niezbędnych do ustanowienia jej przedstawicielem podatkowym, Spółka straci status przedstawiciela podatkowego dla klientów, z którymi umowy o ustanowienie przedstawiciela podatkowego zostały zawarte przed dniem zaistnienia tego faktu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki nie traci ona statusu przedstawiciela podatkowego dla klientów, z którymi Spółka podpisała umowy o ustanowieniu przedstawiciela podatkowego przed dniem zaistnienia faktu niespełniania warunków niezbędnych do ustanowienia jej przedstawicielem podatkowym.

Artykuł 15 ust. 8 ustawy o VAT definiuje, iż przedstawicielem podatkowym może być osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, posiadające siedzibę na terytorium kraju, lub osoba fizyczna posiadająca stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi dodatkowe warunki, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym, tryb ustanawiania przedstawiciela podatkowego, a także czynności, jakie może on wykonywać, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego rozliczenia podatku przez podmioty nieposiadające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju. Jak wynika z zakresu delegacji ustawowej, Minister Finansów został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia m.in. dodatkowych warunków, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym. Zdaniem Spółki, Minister Finansów nie został jednak upoważniony do wydania przepisu wykonawczego, który odbierałby status przedstawiciela podatkowego podmiotowi, który w momencie ustanowienia go przedstawicielem podatkowym (podpisania umowy w formie aktu notarialnego) spełniał określone przez Ministra Finansów warunki, lecz następnie przestał je spełniać. Zgodnie z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu.

W § 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie przedstawiciela podatkowego określone zostały warunki, jakie łącznie musi spełniać podmiot który może zostać ustanowiony jako przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 7-9 ustawy o VAT. § 4 ww. rozporządzenia stwierdza natomiast, że jeżeli przedstawiciel podatkowy przestaje spełniać warunki, o których mowa w § 2, obowiązany jest on pisemnie powiadomić o tym podatnika, dla którego został ustanowiony. Zdaniem Spółki, przywołane powyżej przepisy nie przewidują skutku w postaci utraty statusu przedstawiciela podatkowego przez podmiot, który w momencie ustanowienia go przedstawicielem podatkowym spełniał warunki określone w § 2 i 3 rozporządzenia, lecz w trakcie świadczenia usług przedstawiciela podatkowego na rzecz danego podatnika przestał któryś z tych warunków spełniać. Skutków takich nie przewidują również przepisy ustawy o VAT, w których instytucja przedstawiciela podatkowego została uregulowana.

Jedyną konsekwencją takiej sytuacji wprost przewidzianą w rozporządzeniu, jest poinformowanie podatnika o zaprzestaniu spełniania warunków określonych w § 2 rozporządzenia w formie pisemnej.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe. Spółka pragnie nadmienić, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane w indywidualnej interpretacji z dnia 31 marca 2008 r. wydanej przez Izbę Skarbową w Warszawie. Spółka mając na uwadze, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 7-9 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni, o których mowa w art. 96 ust. 4, są obowiązani ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Przedstawicielem podatkowym może być osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, posiadające siedzibę na terytorium kraju, lub osoba fizyczna posiadająca stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe podatnika, którego reprezentuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 10 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Wykonując ww. upoważnienie ustawowe, Minister Finansów wydał dwa rozporządzenia: z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 66, poz. 608) oraz z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 66, poz. 609 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z dyspozycją § 2 rozporządzenia, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, osoba fizyczna może zostać ustanowiona jako przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 7-9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:

Sposób ustanowienia przedstawiciela podatkowego reguluje § 3 ust. 1-3 rozporządzenia, zgodnie z którym przedstawiciela podatkowego ustanawia się w drodze umowy w formie aktu notarialnego zawartej pomiędzy podatnikiem a podmiotem wymienionym w § 2, który przedłożył podatnikowi zaświadczenie organu podatkowego o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w § 2.

Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności nazwę lub imię i nazwisko podatnika, adres jego siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania za granicą, dane identyfikacyjne podmiotu wymienionego w § 2, który jest ustanawiany przedstawicielem podatkowym, w tym numer identyfikacji podatkowej, nazwę lub imię i nazwisko, adres jego siedziby lub w przypadku osób fizycznych adres miejsca zamieszkania oraz adres, pod którym będzie prowadzona i przechowywana dokumentacja i ewidencja podatnika dla celów podatku od towarów i usług.

Odpis umowy wraz z kopią zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, należy złożyć do Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Jeżeli przedstawiciel podatkowy przestaje spełniać warunki, o których mowa w § 2, obowiązany jest on zgodnie z § 4 rozporządzenia, pisemnie powiadomić o tym podatnika, dla którego został ustanowiony.

Obowiązki przedstawiciela podatkowego określa § 5 rozporządzenia, zgodnie z którym przedstawiciel podatkowy obowiązany jest do wypełniania obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji dla potrzeb tego podatku, oraz do wykonywania innych czynności wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli zostały wymienione w umowie, o której mowa w § 3.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, Spółka z siedzibą w Polsce, świadczy na rzecz podatników nieposiadających siedziby (zamieszkania) ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Wspólnoty, a zobowiązanych do rejestracji w Polsce dla celów podatku VAT, usługi przedstawiciela podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 7-9 ustawy o VAT. Spółka spełnia wszystkie warunki konieczne do ustanowienia przedstawiciela podatkowego wskazane w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego. Spółka zastanawia się nad konsekwencjami podatkowymi i biznesowymi w przypadku, gdyby przestała spełniać jeden z warunków koniecznych do ustanowienia przedstawiciela podatkowego, w szczególności gdyby nieterminowo rozliczała podatek od towarów i usług oraz inne podatki stanowiące dochód budżetu państwa.

Odnosząc zatem cytowane powyżej przepisy do zaistniałej sytuacji zauważyć należy, że w przypadku nie spełniania warunków koniecznych zawartych w § 2 rozporządzenia, oprócz wynikającego z § 4 rozporządzenia obowiązku przedstawiciela podatkowego do pisemnego powiadomienia o tym podatnika, dla którego został on ustanowiony, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydanego rozporządzenia nie precyzują kwestii utraty statusu przedstawiciela podatkowego dla przedstawicieli podatkowych prawidłowo umocowanych. Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca nie traci statusu przedstawiciela podatkowego w odniesieniu do klientów, z którymi zostały zawarte umowy przed ewentualnym wystąpieniem zaległości, w szczególności gdyby Spółka nieterminowo rozliczała podatek od towarów i usług oraz inne podatki stanowiące dochód budżetu państwa.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.