IPPP3/443-923/10-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-923/10-2/KT z dnia 7 października 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-923/10-2/KT z dnia 7 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka sprowadza towary z Chin, które zostają objęte w Holandii procedurą dopuszczenia do obrotu. Odprawy towarów dokonuje przedstawiciel podatkowy Spółki. Po dokonaniu odprawy celnej towary są przewożone do Polski. Fakturę za dostarczone towary wystawia Spółce chiński dostawca.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy towarów - jeżeli miejscem rozpoczęcia ich transportu jest terytorium państwa trzeciego - zaimportowanych wcześniej przez dostawcę, dostawę towarów uważa się dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Tak więc, jeżeli towary przewożone są z Chin do Polski, a dostawca dokonał wcześniej ich importu na terytorium Holandii, to dostawa opodatkowana winna być na terytorium Polski.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, osobą odpowiedzialną za rozliczenie podatku VAT będzie polski nabywca. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, transakcja ta nie powoduje konieczności zapłaty podatku VAT, gdyż nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, który jest jednocześnie podatkiem należnym.

Zgodnie z cytowaną wyżej ustawą o VAT, by móc dokonać odliczenia podatku naliczonego, warunkiem jest to, by podatnikiem (tu: przedstawicielem podatkowym) był czynny podatnik VAT-UE z nadanym potwierdzonym numerem dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w zakresie VAT.

Ustanowiony przez Spółkę przedstawiciel podatkowy, dokonujący jednocześnie odprawy - firma M. B.V. o numerze VAT-UE - sporządza dla Spółki dokumenty SAD, w których wykazywana jest kwota cła oraz pozostałych opłat celnych. Wystawcą faktury dokumentującej czynności celne oraz kwotę cła (tę z dokumentu SAD) jest inny podatnik unijny, który również jest zidentyfikowany na potrzeby VAT-UE - firma E. B.V. numer VAT-UE.

Zgodnie z tym, co Spółka zdołała ustalić na podstawie przeprowadzonych rozmów z przedstawicielem podatkowym (tu: firma M.), to w Holandii funkcjonuje taki system rejestracji podatników VAT, że w momencie zgłoszenia się do rejestracji podatnika VAT-UE czynnego istniejącego, celem powtórnej rejestracji jako przedstawiciela podatkowego, firma (podatnik) otrzymuje ponownie nadany numer VAT o tym samym numerze, a jedynie z inną końcówką: zamiast B01 jest już B02. I tak, w przypadku firmy M. B.V. mamy do czynienia z dwoma numerami VAT, tj.:

1....B01

2....B02.

Dlatego też w dokumentacji celnej SAD istnieje numer VAT przedstawiciela podatkowego z końcówką B02.

Po podpisaniu umowy w zakresie przedstawicielstwa podatkowego Spółka zwróciła się pisemnym zapytaniem do Biura Informacji Podatkowych, w celu potwierdzenia podmiotu z kraju członkowskiego Wspólnoty Europejskiej innym niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka otrzymała odpowiedź, że firma M. B.V. istnieje zarejestrowana pod numerem VAT w Holandii...B01, natomiast pod numerem...B02 jest zarejestrowana firma B.F.V. (co znaczy w tłumaczeniu na język polski: Ograniczony Przedstawiciel Podatkowy). W nazwie tej nie widnieje nazwa M. B.V. Po kilku rozmowach w Biurze Informacji Podatkowych w K. Spółka została poinformowana, że wg Biura to są dwa różne podmioty, a jeżeli Spółka ma inne zdanie w tym zakresie to powinna zwrócić się z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w tym zakresie.

Z uwagi na powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że ma do czynienia z jednym i tym samym podatnikiem VAT (tu: przedstawicielem podatkowym M. B.V.), a zaistniałe problemy dotyczą błędnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dwóch różnych państw, tzn. w Polsce nie funkcjonuje system nadawania dwóch numerów VAT w przypadku jednej Spółki, która chce być jednocześnie przedstawicielem podatkowym, natomiast w Holandii taki system funkcjonuje.

W zaistniałej sytuacji Spółka wnosi o wydanie interpretacji w tym zakresie. Do wniosku załącza dowody w postaci:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym Spółka słusznie postępuje odliczając podatek naliczony, który jest jednocześnie podatkiem należnym (przy zachowaniu, zdaniem Spółki, wszystkich procedur, jakich wymagają przepisy prawa RP).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka jest przekonana, że ma do czynienia z jednym i tym samym podatnikiem VAT (tu: przedstawicielem podatkowym M. B.V.), tylko zaistniałe problemy dotyczą błędnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dwóch różnych państw, tzn. w Polsce nie funkcjonuje system nadawania dwóch numerów VAT w przypadku jednej Spółki, która chce być jednocześnie przedstawicielem podatkowym, natomiast w Holandii taki system funkcjonuje.

W zaistniałej sytuacji występuje, zdaniem Spółki, jeden podmiot dla celów podatku VAT w Holandii o numerach VAT:

* M. B.V. - VAT...B01,

* B.F.V. - VAT...B02.

Spółka jest przekonana co do słuszności spełnienia wymogów ustawy VAT RP i dlatego uważa, że ma pełne prawo, aby odliczać podatek naliczony, który jest jednocześnie podatkiem należnym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia (tu: import z Chin, odprawiony w Holandii).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wówczas, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyły mu do wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) dokonuje nabyć towarów w Chinach. Towary zostają objęte procedurą dopuszczenia do obrotu (zaimportowane) w Holandii. Po dokonaniu odprawy celnej towary są przewożone do Polski. Fakturę za dostarczone towary wystawia Spółce chiński dostawca. Odprawy towarów dokonuje przedstawiciel podatkowy Spółki - firma M. B.V. o numerze VAT-UE...B01, który sporządza dla Spółki dokumenty SAD, w których wykazywana jest kwota cła oraz pozostałych opłat celnych.

Dla opisanej powyżej transakcji Wnioskodawca działa w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Holandii) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet, jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Jeżeli towary zostały zaimportowane przez Wnioskodawcę z Chin do Holandii w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) i mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika podatku od towarów i usług na terytorium kraju, przemieszczenie tych towarów z Holandii do Polski stanowi, w myśl cyt. wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług, wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

Z kolei w myśl § 23 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym, że w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując opisanej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru Wnioskodawca winien udokumentować jej rozliczenie poprzez wystawienie faktury wewnętrznej, wykazując w niej podatek należny i naliczony.

Jednocześnie przepisy nie wskazują wprost, kto powinien być wykazany jako sprzedawca na takiej fakturze w sytuacji, gdy mamy do czynienia z przemieszczeniem towarów w ramach przedsiębiorstwa. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na przepisy regulujące kwestie sporządzania informacji podsumowujących.

W oparciu o art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych m.in. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane "informacjami podsumowującymi". Informacje te składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 (art. 100 ust. 3). Z kolei ust. 8 powołanego artykułu wskazuje dane, jakie powinna zawierać informacja podsumowująca, m.in. w pkt 3 wymienia właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim, z którego jest dokonywane wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W zaistniałym w stanie faktycznym mamy do czynienia z przemieszczeniem towarów z państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju dokonane przez Wnioskodawcę, który wcześniej dokonał importu tych towarów. W takim przypadku dostawcą i nabywcą towarów jest ten sam podmiot.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawcę reprezentował na terytorium Holandii ustanowiony tam przedstawiciel fiskalny - holenderska firma, zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że firma reprezentująca Spółkę w Holandii, zarejestrowana pod numerem VAT-UE...B01, działając w charakterze przedstawiciela podatkowego Spółki posługuje się, zgodnie z zasadami rejestracji obowiązującymi w Holandii, numerem VAT-UE z końcówką -B02. Dlatego też w dokumentacji celnej SAD istnieje numer VAT przedstawiciela podatkowego z końcówką B02.

A zatem, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej VAT UE Wnioskodawca powinien wykazać jako kontrahenta przedstawiciela podatkowego z Holandii, podając jego właściwy i ważny numer nadany w państwie członkowskim, z którego dokonane zostało wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod tego kraju. W przedmiotowej sprawie, zdaniem tut. Organu, należy podawać numer VAT-UE, którym firma reprezentująca Spółkę posługuje się działając w charakterze Jej przedstawiciela fiskalnego, tj. z końcówką -B02.

Konsekwencją powyższego będzie podanie na ww. fakturze wewnętrznej tego samego numeru kontrahenta, który zostanie wykazany w informacji podsumowującej.

Na marginesie warto zauważyć, że przepis w zakresie wystawiania faktur wewnętrznych z tytułu m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dopuszcza pominięcie podania na tej fakturze numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

A zatem prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Tym samym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi (tj. takimi, które generują podatek należny).

Powyższa zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej, czyli w przypadku wykonywania czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawcy, dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w powołanym art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od tej transakcji, wykazanego w wystawionej z tego tytułu fakturze wewnętrznej, na podstawie ww. art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2 pkt 4 tej ustawy.

Warunkiem umożliwiającym Podatnikowi podatku od towarów i usług realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.