IPPP3/443-914/14-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. jest spółką mającą siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Spółka świadczy m.in. usługi bankowości inwestycyjnej, usługi brokerskie oraz analiz spółek, zajmuje się doradztwem finansowym, a także przygotowaniem i realizacją publicznych oraz prywatnych transakcji giełdowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa usługi pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Agentów) zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii. Agenci, z których usług korzysta Spółka, nie mają na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Korzystanie z usług Agentów stanowi jedną z prawnie dopuszczalnych form świadczenia przez Spółkę usług finansowych. Zakres czynności Agentów jest zgodny z dopuszczalnym zakresem ich działalności określonym w art. 79 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, dalej: ustawa o obrocie instrumentami finansowymi). Zgodnie z tym przepisem firma inwestycyjna może w drodze umowy zawartej w formie pisemnej powierzyć osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej wykonywanie w imieniu i na rachunek firmy inwestycyjnej czynności pośrednictwa w zakresie działalności prowadzonej przez tę firmę inwestycyjną (agent firmy inwestycyjnej). Na podstawie tej umowy mogą być wykonywane czynności związane z zawieraniem umów o świadczenie usług przez firmę inwestycyjną lub umożliwiające realizację tych umów, w szczególności polegające na doradzaniu klientowi lub potencjalnemu klientowi w zakresie instrumentów finansowych, przyjmowaniu zleceń oraz odbieraniu innych oświadczeń woli dla firmy inwestycyjnej.

Agenci świadczą na rzecz Spółki usługi na podstawie umów agencyjnych zawartych ze Spółką. Zgodnie z tymi umowami, do zadań Agentów należy szereg czynności związanych z prowadzeniem działalności maklerskiej przez Spółkę zmierzających do kojarzenia stron umowy i doprowadzenia do nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki.

W zakres obowiązków Agentów wchodzi poszukiwanie podmiotów zainteresowanych zawarciem transakcji w przedmiocie nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki, przedstawianie i objaśnianie potencjalnemu klientowi oferty Spółki, negocjowanie warunków zawarcia umów oraz oferowanie instrumentów finansowych w imieniu Spółki. W przypadku Agentów zlokalizowanych na terytorium Węgier, w zakres ich obowiązków wchodzi dodatkowo przyjmowanie i przekazywanie do Spółki zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych. Powyższe czynności są wykonywane zgodnie z zasadami organizacyjnymi i wewnętrznymi regulacjami Spółki dotyczącymi świadczenia usług w zakresie obrotu instrumentami finansowymi, a ich nadrzędnym celem jest zachęcenie potencjalnych klientów do nawiązania współpracy ze Spółką.

Spółka pragnie podkreślić, iż przedmiotem usług pośrednictwa świadczonych przez Agentów są instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Usługi nabywane od Agentów nie obejmują natomiast przechowywania, zarządzania instrumentami finansowymi, usług doradztwa oraz nie dotyczą praw i udziałów odzwierciedlających:

Spółka będzie również nabywać ww. usługi pośrednictwa od Agentów w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku nabycia usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi opisanych w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) od Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii Spółka powinna rozpoznać import usług z zastosowaniem zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku nabycia usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi opisanych w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) od Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii Spółka powinna rozpoznać import usług z zastosowaniem zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1. Rozpoznanie importu usług z tytułu usług świadczonych przez Agentów

Agenci, z których usług korzysta Spółka, są osobami fizycznymi lub spółkami zarejestrowanymi jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii. Agenci nie mają na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W związku z powyższym, miejscem świadczenia usług świadczonych przez Agentów na rzecz Spółki jest terytorium Polski. Spółka, nabywając ww. usługi od Agentów jest zatem obowiązana do rozliczenia VAT z tytułu importu usług. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne nabywające usługi, jeżeli usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

2. Zwolnienie z VAT dla usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, zwolnione z opodatkowania są:

Powyższe zwolnienie nie dotyczy przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi. Dodatkowo, w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT wskazano, że zwolnienie dotyczące usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe oraz usług pośrednictwa w tym zakresie, nie ma zastosowania m.in. do usług doradztwa. Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 16 ustawy o VAT, zwolnienie dla usług których przedmiotem są instrumenty finansowe, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

3. Definiowanie usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe

Przepisy ustawy o VAT nie precyzują jak rozumieć pojęcie "usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe". Podobne pojęcie zostało jednak zdefiniowane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał lub TSUE) na gruncie przepisów Dyrektywy VAT, które posługują się zwrotem "usług, których przedmiotem są akcje (...) i inne papiery wartościowe".

W wyroku w sprawie C-29/08 Skatteverket TSUE wskazał, iż "transakcje, których przedmiotem są akcje i inne papiery wartościowe" należy rozumieć jako transakcje dokonywane na rynku papierów wartościowych zmieniające sytuację prawną i finansową pomiędzy stronami. Pojęcie "transakcje dotyczące papierów wartościowych" dotyczy w ocenie Trybunału transakcji mogących stworzyć, zmienić lub spowodować wygaśnięcie praw i obowiązków z tytułu papierów wartościowych. Podobne konkluzje wynikają z wyroków TSUE w sprawach C-2/95 Sparekassernes Datacenter oraz C-235/00 CSC Financial Services.

Przepisy Dyrektywy VAT, jak i ustawy o VAT, wyodrębniają w ramach zwolnienia czynności, których przedmiotem są instrumenty finansowe oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. Wskazuje to na odrębność tych zwolnień. Znajduje to potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. W wyroku w sprawie C-259/11 DTZ Zadelhoff Trybunał podkreślił, iż "słowo "pośrednictwo" nie definiuje zasadniczej treści zwolnienia, ale ma na celu rozszerzenie zakresu jego stosowania do działalności pośrednictwa".

4. Definiowanie pojęcia pośrednictwa

Pojęcie pośrednictwa nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o VAT. Pojęciem tym nie posługuje się również Dyrektywa VAT. Pojęcie to było jednak wielokrotnie definiowane w orzecznictwie TSUE, m.in. w wyroku w sprawie C-235/00 CSC Financial Services. W wydanym rozstrzygnięciu Trybunał wskazał, że pośrednictwo stanowi odrębną usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta polega między innymi na wskazaniu stronie umowy okazji do zawarcia umowy, kontaktowaniu się z drugą stroną oraz negocjowaniu w imieniu i na rachunek klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Podobne rozumienie pośrednictwa Trybunał przedstawił m.in. w wyrokach w sprawie C-259/11 DTZ Zadelhoff, jak również C-453/05 Volker Ludwig.

Z powyższego wynika, że celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę. Usługa pośrednictwa powinna być zatem definiowana przez cel działań, jakim jest doprowadzenie pośrednika do zawarcia umowy.

5. Usługi świadczone przez Agentów na rzecz Spółki jako usługi pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi

Zakres obowiązków Agentów określony w umowach agencyjnych wskazuje, że działalność Agentów stanowi pośrednictwo w obrocie instrumentami finansowymi. Przedmiotem usług świadczonych przez Agentów są bowiem instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Do zadań Agentów należy natomiast poszukiwanie podmiotów zainteresowanych zawarciem transakcji w przedmiocie nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki, przedstawianie i objaśnianie potencjalnemu klientowi oferty Spółki, negocjowanie warunków zawarcia umów, oferowanie instrumentów finansowych w imieniu Spółki oraz (w przypadku Agentów zlokalizowanych na terytorium Węgier) przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych do Spółki. Zakres tych czynności nie pozostawia więc wątpliwości, że całokształt obowiązków Agenta jest ukierunkowany na kojarzenie stron umowy i doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Spółką a klientem. Wszystkie obowiązki wchodzące w zakres działań Agenta mają na celu uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę.

Mając na uwadze powyższe, czynności wykonywane przez Agentów należy zaliczyć do usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi. Czynności Agentów nie obejmują przechowywania, zarządzania instrumentami finansowymi oraz usług doradztwa, jak również kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 16 ustawy o VAT. W związku z tym, w analizowanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie znajdą zastosowania wyłączenia ze zwolnienia dla usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi.

6. Stanowiska organów podatkowych

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów w zbliżonych stanach faktycznych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lipca 2011 r. (sygn. IPPP2-443-359/11-4/AK) Minister Finansów potwierdził prawo do zwolnienia z VAT dla usług przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych. W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku usługi świadczone przez podatnika polegały na podejmowaniu czynności mających na celu znalezienie podmiotów zainteresowanych zawarciem transakcji w przedmiocie nabycia (zbycia) instrumentów finansowych, tj. kojarzeniu dwóch lub więcej podmiotów w celu doprowadzenia do zawarcia umowy.

W zbliżonym stanie faktycznym, możliwość korzystania ze zwolnienia została potwierdzona w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 czerwca 2013 r. (sygn. ITPP2/443-351/13/AK), jak również interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lipca 2011 r. (sygn. IPPP2-443-438/11-2/AK) w kontekście usług świadczonych w ramach umowy agencyjnej, polegających na wyszukiwaniu transakcji na instrumentach finansowych i zawieraniu tych transakcji w imieniu i na rachunek zleceniodawcy.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w przypadku nabycia od Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi przedstawionych w opisanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), Spółka powinna rozpoznać import usług z zastosowaniem zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Spółka, mająca siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, świadczy m.in. usługi bankowości inwestycyjnej, usługi brokerskie oraz analiz spółek, zajmuje się doradztwem finansowym, a także przygotowaniem i realizacją publicznych oraz prywatnych transakcji giełdowych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa usługi pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Agentów) zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii. Agenci, z których usług korzysta Spółka, nie mają na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Agenci świadczą na rzecz Spółki usługi na podstawie umów agencyjnych zawartych ze Spółką. Zgodnie z tymi umowami, do zadań Agentów należy szereg czynności związanych z prowadzeniem działalności maklerskiej przez Spółkę zmierzających do kojarzenia stron umowy i doprowadzenia do nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki.

W zakres obowiązków Agentów wchodzi poszukiwanie podmiotów zainteresowanych zawarciem transakcji w przedmiocie nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki, przedstawianie i objaśnianie potencjalnemu klientowi oferty Spółki, negocjowanie warunków zawarcia umów oraz oferowanie instrumentów finansowych w imieniu Spółki. W przypadku Agentów zlokalizowanych na terytorium Węgier, w zakres ich obowiązków wchodzi dodatkowo przyjmowanie i przekazywanie do Spółki zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych. Powyższe czynności są wykonywane zgodnie z zasadami organizacyjnymi i wewnętrznymi regulacjami Spółki dotyczącymi świadczenia usług w zakresie obrotu instrumentami finansowymi, a ich nadrzędnym celem jest zachęcenie potencjalnych klientów do nawiązania współpracy ze Spółką.

Spółka podkreśla, że przedmiotem usług pośrednictwa świadczonych przez Agentów są instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Usługi nabywane od Agentów nie obejmują natomiast przechowywania, zarządzania instrumentami finansowymi, usług doradztwa oraz nie dotyczą praw i udziałów odzwierciedlających:

Spółka będzie również nabywać ww. usługi pośrednictwa od Agentów w przyszłości.

Wątpliwości Spółki dotyczą faktu, czy powinna ona w opisanej sytuacji rozpoznać import usług z zastosowaniem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z ww. przepisów art. 28b ustawy wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Zatem w opisanej sytuacji miejscem świadczenia usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi świadczonych na rzecz Spółki przez Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii będzie siedziba nabywcy tych usług, tj. terytorium Polski i Spółka będzie obowiązana w myśl uregulowań art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy dokonać rozliczenia podatku od towarów i usług rozpoznając import usług.

W kwestii zwolnienia od podatku nabywanych przez Spółkę usług należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 16 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe, zarówno tych wykonywanych przez fundusze inwestycyjne, banki, czy też inne instytucje wspólnego inwestowania, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich świadczeniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy". W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z uwagi zatem na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa, w ocenie tut. Organu, świadczone przez Agentów na rzecz Spółki czynności zmierzające do kojarzenia stron umowy i doprowadzenia do nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki stanowią świadczenie usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

W zakres obowiązków Agentów wchodzi poszukiwanie podmiotów zainteresowanych zawarciem transakcji w przedmiocie nabycia lub zbycia instrumentów finansowych z oferty Spółki, przedstawianie i objaśnianie potencjalnemu klientowi oferty Spółki, negocjowanie warunków zawarcia umów oraz oferowanie instrumentów finansowych w imieniu Spółki. W przypadku Agentów zlokalizowanych na terytorium Węgier, w zakres ich obowiązków wchodzi dodatkowo przyjmowanie i przekazywanie do Spółki zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych.

Należy zgodzić się ze Spółką, że całokształt obowiązków Agenta jest ukierunkowany na kojarzenie stron umowy i doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Spółką a klientem. Wszystkie obowiązki wchodzące w zakres działań Agenta mają na celu uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę.

Ponadto, jak wynika z opisu przedstawionego w złożonym wniosku, przedmiotem usług pośrednictwa świadczonych przez Agentów są instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Usługi nabywane od Agentów nie obejmują natomiast przechowywania, zarządzania instrumentami finansowymi, usług doradztwa oraz usług, o których mowa w art. 43 ust. 16 ustawy.

Zatem w przypadku nabycia od Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech lub w Rumunii opisanych we wniosku usług Spółka powinna rozpoznać je jako import usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.