IPPP3/443-914/11-2/KT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 września 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-914/11-2/KT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Agencji, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy złomu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy złomu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Agencja, jako podatnik podatku od towarów i usług VAT czynny, w swej działalności prowadzi sprzedaż złomu. W świetle przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2011 r. Agencja spełnia warunki zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 7). Dokonującymi zakupu złomu bywają różnorakie podmioty, jak: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą oraz osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7), Agencja sprzedająca złom osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej wystawia fakturę niezawierającą podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna nieprowadząca działalności w momencie zakupu złomu staje się podatnikiem podatku VAT. Wynika to z art. 17 ust. 1 z treści: "... oraz osoby fizyczne".

Faktury po 1 kwietnia 2011 r. dokumentujące sprzedaż złomu również dla nabywcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie będą zawierały podatku VAT. Wszyscy nabywcy złomu, również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, będą otrzymywać faktury bez podatku VAT z adnotacją "podatek rozlicza nabywca".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Równocześnie należy mieć na uwadze brzmienie art. 17 ust. 7 ustawy, w myśl którego przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy.

Ww. regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1.

nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy (art. 17 ust. 7),

2.

dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

3.

dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,

4.

dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy złomu nie powinni rozliczać podatku VAT z tytułu dostaw złomu.

Tym samym, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku z tytułu dostawy złomu są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną wyżej określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno dostawcy, jak i nabywcy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży złomu m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że w przedmiotowych transakcjach nabywcami są podmioty niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do postawionego we wniosku pytania należy zatem stwierdzić, iż skoro podmioty nabywające złom od Wnioskodawcy nie są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy, w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 17 ust. 7 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Tym samym, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. towarów nie jest nabywca, ale Wnioskodawca dokonujący tej sprzedaży, zgodnie z ogólną zasadą wynikająca z art. 15 ustawy.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

A zatem, dokonując sprzedaży złomu osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, Agencja nie ma obowiązku wystawiania faktur. Podatnik będzie jednak zobowiązany do wystawienia faktury spełniającej warunki, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy, jeżeli - zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy - zażąda tego nabywca. Przepis art. 106 ust. 1a nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że na mocy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780), zmianie uległ przepis art. 17 ust. 1 pkt 7). Od dnia 1 lipca 2011 r. przepis ten obowiązuje w brzmieniu: "Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2".

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: S.Podat. 2011/12/18