IPPP3/443-911/14-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości należącej do majątku prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości należącej do majątku prywatnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie Decyzji Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w dniu 20 czerwca 2011 r. jako spadkobiercy dawnych współwłaścicieli Wnioskodawcy zostało przyznane prawo użytkowania wieczystego w części 120/2400 niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w Warszawie. Nieruchomość ta została zabrana na podstawie dekretu z dnia 26 października 1946 i objęte w posiadanie przez Gminę m.st. Warszawy w dniu 25 listopada 1948.

Łącznie 22 spadkobierców dawnych współwłaścicieli otrzymało prawo użytkowania wieczystego 2040/2400 części powyższej nieruchomości. Użytkownikiem pozostałych 360/2400 było m.st. Warszawa ponieważ dwie spadkobierczynie zmarły bezpotomnie.

Plan zagospodarowania przestrzennego ustala na terenie tej nieruchomości zabudowę śródmiejską usługową, administracyjną, handlową oraz zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z usługami, a także zabudowę mieszkaniową jednorodzinną lub wielorodzinną ekstensywną w postaci małych domów mieszkalnych, dopuszcza się obiekty usługowe i handlowe.

W dniu 16 maja 2012 r. na podstawie Decyzji Zarządu Dzielnicy X. Miasta Stołecznego Warszawy przekształcono prawo użytkowania wieczystego w prawo własności. Spadkobiercy byłych współwłaścicieli dokonali tego nieodpłatnie.

Wnioskodawca stał się więc współwłaścicielem nieruchomości gruntowej w udziale 120/2400.

W dniu 30 maja 2012 r. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości. Warunkiem podpisania umowy przyrzeczonej było zniesienie współwłasności z miastem st. Warszawa.

Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego I Wydział Cywilny z dnia 4 kwietnia 2013, sygnatura akt I Ns 759/12, została zniesiona współwłasność ze spłatą na rzecz Miasta Stołecznego Warszawy. Na tej podstawie 22 współwłaścicieli nabyło 360/2400 należące do m.st. Warszawy.

W ten sposób Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości w udziale 120/2040.

Do podpisania umowy przyrzeczonej nie doszło ponieważ kupujący nie stawił się na wyznaczony termin.

Obecnie Wnioskodawca będąc jednym z 22 współwłaścicieli gruntu niezabudowanego chciałby dokonać sprzedaży udziału. Na dzień dzisiejszy planowana jest sprzedaż całej nieruchomości, sprzedażą zainteresowani są wszyscy współwłaściciele, ale Wnioskodawca nie wyklucza również sprzedaży samego swojego udziału w nieruchomości jeżeli nie dojdzie do sprzedaży całego gruntu.

Od dnia otrzymania prawa użytkowania wieczystego na przedmiotowej nieruchomości nie dokonywano żadnych działań poza usunięciem nieodpłatnie za zgodą Wydziału Ochrony Środowiska drzew zagrażających bezpieczeństwu, nie była ona przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego podziału nieruchomości na działki. Nieruchomość nie jest użytkowana przez Wnioskodawcę w jakikolwiek sposób, w szczególności do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jak i działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Na nieruchomości do czasu sprzedaży Wnioskodawca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji takich jak założenie linii energetycznej, instalacji wodnych i kanalizacyjnych, czy też infrastruktury telekomunikacyjnej. Ponadto Wnioskodawca nie zamierza rozpocząć prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości.

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż udziału w nieruchomości otrzymanej w drodze spadku przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako niezwiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą, niemająca charakteru handlowego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru w sposób jednoznaczny zdefiniowane zostało w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Stosownie do treści tego przepisu przez towary - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powyższego również grunty spełniają definicję towaru, a ich sprzedaż, co do zasady, jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Towarem jest również udział w prawie własności, a więc także sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarzą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność, w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z treści przedstawionych powyżej przepisów prawa wynika zatem, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawcy właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie bowiem do treści obowiązujących przepisów prawa, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie natomiast, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowym przypadku sprawa dotyczy osoby fizycznej, która nie prowadziła, nie prowadzi i nie będzie prowadziła jakiekolwiek działalności gospodarczej (handlowej) dotyczącej obrotu nieruchomościami. Planowana sprzedaż nabytej w drodze spadku na majątek osobisty nieruchomości jest czynnością incydentalną poza jakimikolwiek formami działalności gospodarczej.

W świetle powyższego Wnioskodawca nie będzie działał jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży udziału w nieruchomości stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego prywatnego majątku. Sprzedając udział w nieruchomości Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, opisana powyżej sprzedaż udziału w nieruchomości, również w przypadku sprzedaży całej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tytułu tej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie zobowiązany zapłacić podatku od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, w związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, natomiast współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z oddzielnymi wnioskami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.