IPPP3/443-909/09/11-7/S/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 891/10 (data wpływu orzeczenia prawomocnego - 29 lipca 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2009 r. (data wpływu 21 października 2009 r.), uzupełnionego w dniu 30 listopada 2009 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-443-909/09-2/KG z dnia 17 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym.

Wniosek został uzupełniony w dniu 30 listopada 2009 r. (w zakresie drugiego podpisu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 listopada 2009 r. nr IPPP3/443-909/09-2/KG.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą deweloperską, budującą i sprzedającą lokale mieszkalne wraz z niewyodrębnionymi miejscami postojowymi. Budowane budynki mieszkalne zaliczane są przez Wnioskodawcę, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, do grupy 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Wnioskodawca zawarł umowy z nabywcami o wybudowanie i sprzedaż lokali mieszkalnych, wraz z przynależnymi miejscami postojowymi w podziemnych garażach wielostanowiskowych. Przedmiotem sprzedaży był zawsze lokal mieszkalny oraz akcesoryjnie dokonywana była sprzedaż niewyodrębnionego prawnie miejsca parkingowego.

Miejsca parkingowe nie stanowiły samodzielnego (odrębnego) lokalu, więc nie mogły być przedmiotem odrębnej sprzedaży. W każdym z przypadków, w akcie notarialnym umowy sprzedaży uznano, że garaż wielostanowiskowy jest elementem nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc w ramach podziału quo ad usum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do sprzedaży lokalu mieszkalnego i niewyodrębnionego miejsca postojowego należało zastosować 7% stawkę podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług, stawkę 7% stosuje się do dostawy lokali mieszkalnych. Obniżoną stawkę 7% stosuje się także do akcesoryjnej sprzedaży niewyodrębnionego stanowiska postojowego. Powyższą praktykę potwierdza jednolita linia orzecznictwa.

Zgodnie z orzecznictwem Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym, które według orzecznictwa nazwane zostało "prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, o określonej powierzchni znajdujących się w części podziemnej danego budynku, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego", podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. stawce 7% (Wyrok NSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/05, wyrok NSA z dn. 28 listopada 2007 r. sygn. akt I FSK 1455/06).

NSA przyjął, iż wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, iż nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku (Wyrok WSA w Warszawie z dn. 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 262/08, oraz wyrok WSA w Poznaniu z dn. 15 lutego 2008 r. sygn. akt SA/Po 1206/07). WSA w Warszawie zwrócił również uwagę na fakt, iż nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży, a wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży (Wyrok WSA w Warszawie z dn. 13 września 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1052/07). Samo miejsce postojowe w świetle ustawy z dn. 24 czerwca 1994 r. o własności lokali nie może być odrębnym przedmiotem własności i mieści się w pojęciu prawa do części budynku, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli lokali.

W przypadku Wnioskodawcy zawsze dochodziło do sprzedaży prawa do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych w większym pomieszczeniu, a nie wyodrębnionych lokalach - garażach i powiązanie tego ściśle z prawem własności sprzedawanych lokali mieszkalnych (Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1206/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dn. 16 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 801/07).

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosił o potwierdzenie, iż do dostawy lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym należało zastosować 7% stawkę VAT.

W dniu 29 grudnia 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP3/443-909/09-4/KG, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku zostało uznane za nieprawidłowe. W interpretacji tut. Organ stwierdził, iż stawkę podatku obniżoną do wysokości 7% stosuje się m.in. w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części. Miejsce postojowe nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia pomocniczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Jednakże przedmiotem sprzedaży obok mieszkania jest miejsce postojowe znajdujące się w podziemnych garażach wielostanowiskowych. Co prawda może ono przynależeć do lokalu, jednak nie zmienia to jego funkcji jako pomieszczenia, które nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Takich też funkcji nie spełnia przedmiotowe miejsce postojowe i sprzedaż ta podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Powyższa interpretacja została doręczona Spółce dnia 4 stycznia 2010 r.

Pismem z dnia 6 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) Spółka wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydanej interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem nr IPPP3/443-909/09-6/KG z dnia 9 lutego 2010 r. (data doręczenia 15 lutego 2010 r.) tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W dniu 3 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.) wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 891/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 29 lipca 2011 r.) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Sąd stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotem jednej czynności cywilnoprawnej - tj. umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, ma być lokal mieszkalny wraz z udziałem we współwłasności parkingu z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca parkingowego na parkingu podziemnym. Czynność ta, ma być objęta jednym aktem notarialnym.

W opinii Sądu w niniejszej sprawie mamy do czynienia tylko z jednym przedmiotem umowy sprzedaży. Przedmiotem obrotu nie może być tylko część budynku, o ile nie ma ona charakteru odrębnego lokalu. Dodatkowo wymaga podkreślenia, że z mocy art. 3 ust. 1 zd. 2 ustawy o własności lokali wynika, że współwłasność nieruchomości wspólnej (na którą składają się grunt oraz części budynku i urządzenia służące do wspólnego użytku właścicieli lokali jak w niniejszej sprawie pomieszczenie garażowe) ma charakter przymusowy - tzn., że nie można żądać zniesienia tej współwłasności dopóki trwa odrębna własność lokali. Ponadto na podkreślenie zasługuje, że to właściciel budynku mieszkalnego decyduje w odniesieniu do miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym, czy dokona uznania tego pomieszczenia jako elementu nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc w ramach podziału quo ad usum, albo wydzieli garaż na odrębną własność jako samodzielny lokal w rozumieniu art. 2 ust. 1 u.w.l. i dokona jego sprzedaży oddzielnie od lokalu mieszkalnego. Tymczasem będący przedmiotem zabiegów interpretacyjnych przepis art. 41 ust. 2 oraz ust. 12-12c u.p.t.u. stanowi, że preferencyjną stawkę 7% stosuje się w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. W stanie faktycznym zaś przedstawionym przez podatnika wskazano, że nie będzie dochodziło do wyodrębnienia pomieszczenia garażowego jako odrębnego lokalu użytkowego.

Kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych była przedmiotem rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny. W wyrokach z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt FSK 2480/04, LEX nr 175282 oraz z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05 Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Uzasadniając powyższe wskazał, że przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku dla samochodu osobowego, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego. W konkretnym przypadku nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku.

Skład orzekający w rozpatrywanej sprawie podziela stanowisko wyrażone w powyższych wyrokach.

Przedstawiając powyższą ocenę należy jednak wyraźnie podkreślić, iż opiera się ona na założeniu, które wynika z przestawionego przez Spółkę w jej wniosku zdarzenia przyszłego, iż mamy do czynienia z jedną transakcją polegającą na łącznej sprzedaży - stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu prawa do wyłącznego korzystania z określonej powierzchni (wydzielonego, zwykle liniami poziomymi, miejsca postojowego) znajdującej się w części budynku i stanowiącej współwłasność wszystkich właścicieli mieszkań. W każdym razie istotne jest to, iż chodzi tu o sytuację, w której miejsce postojowe nie jest przedmiotem odrębnej własności i nie może być samodzielnym przedmiotem obrotu. Innymi słowy może ono być zbywane i nabywane jedynie łącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostało przypisane.

Mając powyższe na uwadze należy uznać za niewłaściwe stanowisko organu podatkowego w kwestii zastosowania zawyżonej stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży miejsca parkingowego. Tym samym stwierdzić należy, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku od VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego - tj. stawce 7% zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 oraz art. 41 ust. 12-12c u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 891/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.